ZorgMagazine 2008 - WGV Zorg en Welzijn

Najaar 2008
ZorgMagazine
Een magazine voor en door zorg- en welzijnsmedewerkers in Twente en de Achterhoek
Werken binnen
zorg & welzijn

Het ZorgMagazine is gemaakt in samenwerking met de volgende
instellingen, aangesloten bij de Werkgeversvereniging:
Geachte lezer,
In Nederland zijn ruim 500.000 mensen werkzaam als
verpleegkundige, verzorgende of sociaal agoog. In de sector
zorg en welzijn werken inmiddels meer dan 1,2 miljoen
mensen. Daarmee is de sector goed voor bijna één op de
zes arbeidsplaatsen. De hoeveelheid beroepen en functies is
breed en divers. Dat moge blijken uit de diversiteit van de
bijdragen die voor dit magazine werden aangeleverd.
De motivatie en betrokkenheid van medewerkers is erg
hoog. De sector is sterk in beweging. Dat levert hier en daar
spanningen op. Tegelijkertijd merk je dat discussies over de
structuur en organisatie van de sector, over de bekostiging
ervan, over de gevolgen van beleid voor groepen cliënten
en medewerkers, voorbij gaan aan de basis: de individuele
interactie tussen cliënt en medewerker.
De arbeidsmarkt, zeker voor de sector zorg en welzijn,
is in hoge mate regionaal. In Twente en de Achterhoek
hebben werkgevers ervoor gekozen samen te werken op
het gebied van de personeelsvoorziening. Vraagstukken
rondom instroom en mobiliteit van medewerkers kunnen
goed op regionaal niveau worden aangepakt. De
Werkgeversvereniging (WGV) heeft daarvoor de afgelopen
jaren een groot aantal activiteiten ontwikkeld:
de kandidaten waarmee zij nader kennis willen
maken. Sommige vacatures worden dus niet op de
vacaturebank geplaatst, maar gericht verspreid onder
kandidaten die in de CV-bank zijn opgenomen.
De CV-bank wordt actueel gehouden doordat de
inschrijftijd is beperkt tot drie maanden. Als er
gedurende een periode van meer dan drie maanden
geen ‘activiteit’ rond een CV is geweest, wordt de
inschrijving beëindigd. De CV-bank telt gemiddeld zo’n
800 kandidaten.
• De vereniging biedt via ZorgSelect ondersteuning
bij loopbaantrajecten en bij de herplaatsing van
medewerkers buiten de eigen organisatie. Indien nodig
zijn er mogelijkheden voor het uitvoeren van testen
(werk- en denkniveau, persoonlijke competenties
en drijfveren). Dankzij de goede contacten met de
instellingen en het inzicht in de ontwikkelingen op
de arbeidsmarkt, vervullen consulenten van >>
Twente
• ZorgSelect is opgezet om de werving van nieuwe
medewerkers te vergemakkelijken en de mobiliteit
tussen instellingen te stimuleren. De digitale vacaturebank
(www.zorgselect.nl) verwerkt jaarlijks enkele
duizenden baanopeningen. (gemiddeld 50 tot 60 per
week). Solliciteren kan digitaal.
• Daarnaast is een CV-bank opgezet. Medewerkers die
toe zijn aan een nieuwe uitdaging of werkzoekenden,
die een functie in een zorg- of welzijnsinstelling zoeken,
kunnen hun CV plaatsen en tegelijkertijd aangeven
naar welke functies men op zoek is. Ze ontvangen
vervolgens via e-mail de vacatures die aan het
opgegeven profiel voldoen.
Voor het complete overzicht van de leden van de Werkgeversvereniging, kijk op www.wgvoost.nl.
Werkgevers die op zoek zijn naar nieuwe medewerkers
kunnen via een inlogcode de geanonimiseerde CV’s
bekijken en (via ZorgSelect) contact zoeken met
Achterhoek

ZorgSelect een rol als vraagbaak voor degenen die op
zoek zijn naar (ander) werk in de sector zorg en welzijn
of daarvoor een opleiding willen volgen.
Het productenpakket van ZorgSelect is één van de manieren
waarop de vereniging invulling geeft aan haar taakopdracht.
De uitdagingen liggen echter op een breder vlak.
• De opleiding van nieuwe beroepskrachten vraagt veel
aandacht. In dat kader wordt intensief samengewerkt
met het Graafschap College, het ROC van Twente en
de Saxion Hogescholen. Door scholieren kennis te
laten maken met de sector, worden pogingen gedaan
de belangstelling voor opleidingen gericht op zorg en
welzijn te stimuleren.
• De vergrijzing van de bevolking is niet alleen merkbaar
via een toename van de zorgvraag, maar is ook
merkbaar in een toenemende vergrijzing van het
personeelsbestand. Vitaliteit en inzetbaarheid zijn
thema’s die de komende jaren hoog op de agenda
zullen moeten komen. De Helpdesk AVR van de
vereniging ondersteunt daarbij.
Door een optimale inzet op al deze punten moeten we in
staat zijn, om ook in de toekomst over voldoende en goed
gemotiveerde medewerkers te beschikken.
Dit magazine laat zien dat het aan motivatie niet ontbreekt.
Gerard Nederpelt
directeur WGV

ZorgAccent & Thuiszorg Noord West Twente
InteraktContour
Een kijkje in de keuken van
de thuiszorg
“Sinds maart 2007 werk ik als communicatiemedewerker/grafisch vormgever bij
Thuiszorg Noord West Twente. Niet zomaar een baan die op mijn pad kwam, maar een
hele bewuste keuze voor een organisatie voor en door mensen. Natuurlijk had ik me via
de website en brochures al verdiept in de organisatie en een beeld gevormd, maar wat
thuiszorg nou precies inhoudt…. Heel welkom was dan ook de uitnodiging - of noem het
uitdaging - van teammanager Zorg Hans Mollema om eens een dag mee te lopen met
een wijkverpleegkundige.”
Angèl Pierik kwam bij toeval terecht in de Zorg
“Kiezen voor de zorg was
een schot in de roos!”
Angèl Pierik (29) wist - net als zovele jongeren - op haar 16 e nog niet precies wat ze met
de rest van haar leven wilde doen. Na de mavo moest ze een keuze maken. Het werd
Mode en Kleding, maar “dat vond ik echt vreselijk.” Geen goede
keuze dus, maar wat ze dan wel wilde doen, wist ze niet. Op goed
geluk prikte ze een opleiding en het werd Activiteitenbegeleider.
“Dat was een schot in de roos; ik doorliep de gehele opleiding met
veel plezier en het ging me gemakkelijk af.”
“Op 1 augustus was het zover. ’s Morgens in alle vroegte
stapte ik – toch wel enigszins gespannen – in de auto van
ziekenverzorgende Bernadet Jannink om samen met haar de
ronde te rijden. Met haar 25-jarige werkervaring een ‘ouwe
rot’ in het vak. Het was het begin van een hele bijzondere,
onvergetelijke ochtend.“
“Bernadet rijdt geroutineerd door Vriezenveen en Westerhaar.
Voordat we naar binnen gaan, vertelt ze kort de
ziektegeschiedenis van de cliënt die we gaan bezoeken. Ze
toetst naam en tijd in op haar PDA en we gaan naar binnen.
Vaak zonder aan te bellen, de deur is open en de koffie
staat klaar. Dat blijkt typisch Westerhaars te zijn. Eenmaal
binnen worden de cliënten ‘mensen’.”
“Enigszins beschroomd aanschouw ik de verschillende
handelingen die Bernadet verricht: wassen, steunkousen
aantrekken, insuline spuiten, wonden verzorgen, medicijnen
klaarleggen. Maar ze smeert ook een boterham bij een
mevrouw, hoewel dat officieel niet tot haar takenpakket
hoort. Maar belangrijker nog is dat gesprek na afloop aan de
keukentafel. Hoe gaat het? Niet alleen met de cliënt, maar
ook met de partner. Heel bijzonder dat ik mag meekijken in
de letterlijke en figuurlijke keuken van de cliënt.”
“Als ik even alleen ben met een hele lieve mevrouw en we
praten over haar ziekte - een niet te behandelen kanker -
kan ik mijn tranen nauwelijks bedwingen. Maar er wordt ook
gelachen. Bijzonder hoe mensen en hun partners omgaan
met hun ziekte. Opvallend vaak merk ik dat mensen
berusten in hun (ongeneeslijke) ziekte: “Deze mensen
nemen het leven zoals het komt”, aldus Bernadet. Of hoe
hun partners daarmee omgaan, zoals de echtgenote die wil
leren hoe ze de stoma van haar net geopereerde man moet
verschonen. En ik zie het mooie van de thuiszorg: mensen
in hun eigen vertrouwde omgeving verzorgen.”
“In de auto praten we na over ziekte, verwerking en de
bureaucratie waar je vaak mee te maken hebt, omdat
iemand extra zorg nodig heeft. Tussendoor levert Bernadet
nog even een formulier in bij het zorgloket (dus zo werkt
dat!). Als ik terugkom op kantoor, vraagt een collega of ik
nu zeker weet dat ik voor deze organisatie en mensen wil
werken. Ik kan niet anders dan volmondig “Ja” antwoorden.
En: Bernadet en alle mensen die ik deze morgen bezocht
heb: bedankt dat jullie mij mee lieten kijken!”
Anyta Mulder, medewerker communicatie / grafisch
vormgever ZorgAccent/Thuiszorg Noord West Twente
Voor informatie: www.tnwt.nl
Anyta Mulder (links) en PR-coördinator Rosalinda van Loon
Nu werkt Angèl al bijna tien jaar als begeleider op het
activiteitencentrum Knooppunt te Almelo. Dit AC is
onderdeel van InteraktContour en gericht op mensen
met een lichamelijke handicap en mensen met nietaangeboren
hersenletsel. “In eerste instantie wilde ik graag
de verstandelijke gehandicaptenzorg in. Dit leek mij een
geschikte doelgroep voor mij. Maar een leraar dacht daar
anders over. Hij adviseerde mij om met mensen met een
lichamelijke beperking te gaan werken. Die keus heb ik
toen ook gemaakt en ik vind het geweldig. De mensen hier
hebben een volwassen gevoel voor humor. Veel deelnemers
op het AC hebben hersenletsel, waardoor ze beperkingen
hebben, maar hun verstandelijk niveau is normaal.”
Op AC Knooppunt zijn er zeer veel verschillende activiteiten
die de deelnemers kunnen uitvoeren. Angèl begeleidt de
activiteiten Creatief, Rolstoeldansen en Computer. “Bij
Computer bijvoorbeeld zijn er dertien deelnemers die
elk een eigen activiteit doen. Zo is er een deelnemer die
een cursus Photoshop doet en één die Excel wil leren.
Een andere deelnemer houdt weer een website bij.
Tijdens de activiteit stimuleren wij de deelnemers om hun
mogelijkheden te benutten en hun grenzen enigszins te
verleggen. Het geeft me dan aan het eind van de dag een
goed gevoel als dat lukt.”
“Tijdens de activiteit stimuleren
wij de deelnemers om hun mogelijkheden
te benutten en hun grenzen
enigszins te verleggen”
Mensen met hersenletsel
hebben - naast de lichamelijke
beperkingen - vaak
verwerkingsproblemen. Angèl:
“Over het algemeen zijn het
mensen die een normaal
leven hebben geleid;
getrouwd, kinderen en een
baan. Na het letsel kunnen
ze bepaalde zaken niet
meer of minder goed. Als
we merken dat deelnemers
hierdoor depressief raken,
kunnen we de trajectbegeleider
inschakelen. Hij of zij
pakt dit dan op. Gelukkig
merken we hier op het AC
dat veel mensen met veel
plezier komen, ondanks hun
handicap.”
Werken in de zorg was een gok, maar bleek
een goede gok te zijn geweest voor Angèl. “Als je iets wilt
betekenen voor een ander en als je graag gewaardeerd
wordt, dan is werken in de zorg de richting die je op moet.
Dat heb ik zeker gemerkt.” Ook in de toekomst wil Angèl
in deze sector blijven werken. “In Goor start een nieuw
activiteitencentrum. Aan de ene kant wil ik graag iets
nieuws aanpakken, aan de andere kant ben ik zeer gehecht
aan het team van medewerkers en deelnemers van AC
Knooppunt.”
Voor informatie: www.interaktcontour.nl
Angèl Pierik door fotograaf
Martin Hogeboom
6 ZorgMagazine ZorgMagazine 7

Streekziekenhuis Koningin Beatrix
Studenten en stagiaires roemen de dynamiek: Het is hard werken èn gezellig!
Anne Marie Leemreize,
orthoptiste: “Ik heb
ook oog voor de mens
achter de ogen.”
Een bedrijf heeft klanten, een ziekenhuis heeft patiënten. Toch is het verschil minder
groot dan je zo zou denken. Sterker nog, een ziekenhuis is een volwaardig bedrijf. Alles
wat je in een bedrijf tegenkomt, zie je in een ziekenhuis ook.
Het Streekziekenhuis
Koningin Beatrix in Winterswijk:
méér dan een bedrijf
Henk Oortgiese, verpleegkundige
special care: “Zorgen doe je samen!”
Het Streekziekenhuis Koningin Beatrix (SKB) mag met zijn
duizend medewerkers een behoorlijk grote onderneming
genoemd worden. Een onderneming die voor veel mensen
iets te bieden heeft. Het SKB telt namelijk zo’n zeventig
verschillende functies, met een enorme variatie. Naast de
verschillende ‘zorgberoepen’ zijn er allerlei mogelijkheden op
het gebied van financiën, techniek, laboratorium, apotheek,
zorgondersteunende diensten, informatie & communicatietechnologie
(ICT) enzovoort.
“De juiste mensen op de juiste plek,
dat is ons streven”
heid tot helpen, informeel en korte lijnen, dat zijn toch wel
de sleutelwoorden die we keer op keer van de studenten
terugkrijgen.”
Marion Hilhorst,
spreekuurondersteuning
poli chirurgie: “Op
de polikliniek bieden
we elke patiënt met
zijn eigen verhaal de
juiste zorg!”
Studenten leren en werken graag in het SKB
Brechje Waamelink werkt als personeelsfunctionaris in het
SKB en heeft de studenten en stagiaires als aandachtsgebied.
Zij hoort regelmatig hoe deze, vaak jonge, mensen
het ziekenhuis ervaren. En ze weet ook dat het niet altijd
meevalt, maar daar staat tegenover dat een ziekenhuis veel
te bieden heeft.
Brechje: “Ik kan me voorstellen dat een 24-uurs bedrijf als
een ziekenhuis grote indruk maakt op jonge stagiaires en
studenten. De dynamiek en de hectiek maken het werken
in een ziekenhuis boeiend en enerverend. Dat hoor ik ook
van onze studenten en stagiaires terug. En dan maakt het
niet uit op welke afdeling zij stagelopen. Of dit nu de ICT
is, een verpleegafdeling of een polikliniek. De ervaringen
zijn bijna altijd hetzelfde. Gastvrij, collegiaal, bereidwillig-
“De dynamiek en de hectiek maken
het werken in een ziekenhuis
boeiend en enerverend”
“We doen het goed als opleidingsziekenhuis, mensen komen
graag bij ons om te leren en te werken. Niet op de laatste
plaats, omdat ze zich realiseren dat een ziekenhuis veel te
bieden heeft. Wanneer je eenmaal je basisopleiding hebt
voltooid, kun je je specialiseren. Wat dat betreft is het aanbod
in het SKB groot. We werken daar ook graag aan mee.
Zo hebben we bijvoorbeeld voor startende verpleegkundigen
een roulatieprogramma. Mensen die in dit programma
instromen komen op drie verschillende verpleegafdelingen
te werken met elk zijn eigen specialisme. Zo kunnen de
verpleegkundigen zelf ervaren welk specialisme het beste bij
hen past en waar ze straks eventueel in verder willen.“
“Het opzetten van dit programma is destijds een goede
zet geweest, dat horen we van zowel studenten als van
de verpleegkundigen die het roulatieprogramma hebben
doorlopen. Maar ook op andere terreinen zijn we innovatief
bij het begeleiden en ondersteunen van medewerkers bij
hun loopbaan. De juiste mensen op de juiste plek, dat is ons
streven.”
Voor informatie: www.skbwinterswijk.nl
8 ZorgMagazine
ZorgMagazine 9

Livio
Werken bij Livio
De zorgsector is één van de grootste werkgevers van Nederland. De zorgberoepen zijn
zeer divers. Livio is één van de grootste zorgaanbieders in Twente en de Oost Achterhoek.
Voor alle mensen die bij Livio werken geldt dat er (opleidings)mogelijkheden zijn
om zich verder te ontwikkelen en door te groeien naar een hoger niveau. “Het werk is
afwisselend, een parttime dienstverband is bespreekbaar en het werk is goed te combineren
met een gezin of privé-omstandigheden. De arbeidsvoorwaarden zijn goed en er
heerst een prettig werkklimaat. Ook is er ruimte om in verschillende vormen van zorg
werkzaam te zijn”, vertelt Jannie Boezelman, P&O-adviseur.
Eigen visie
Livio is een organisatie met een heel eigen visie op zorg,
wonen en gezondheid. Een visie die past bij de vraag naar
haar producten en diensten nú en in de toekomst.
“Bij Livio zijn we ervan overtuigd dat onze levenskwaliteit
voor een heel groot deel afhankelijk is van de mate waarin
we ons eigen leven kunnen leiden en zo lang mogelijk zelfstandig
kunnen functioneren in onze eigen omgeving. Ook
als we daar (steeds) meer hulp bij nodig hebben. Daarom
gaan we bij Livio uit van een positief mensbeeld. Niet wat
niet meer kan, maar wat (nog) wél kan staat centraal bij
Livio. En daarbij denken we éérst aan de mensen en pas
daarna aan de regels. Dát is de kern van ons dagelijks
denken en doen. En dus willen we bij Livio diensten en
producten op het gebied van zorg, wonen en gezondheid
aanbieden, initiëren en ontwikkelen die passen bij die mentaliteit.
Niet voor niets zeggen we: Het betere leven? Livio
zorgt ervoor.”
Hoe willen we te werk gaan?
“We hebben vertrouwen in het goede in de mens. Vanuit
dit vertrouwen gaan we steeds weer op zoek naar vernieuwende
oplossingen voor de vraagstukken die we dagelijks
tegenkomen. Professioneel, deskundig, doordacht, enthousiast
en met een frisse blik.”
Jannie vervolgt: “Livio besteedt veel aandacht aan haar
herkenbaarheid. We vinden het enorm belangrijk dat de
wereld om ons heen weet én ervaart hoe we werken.
Daarom hebben we kernwaarden geformuleerd die ons
onderscheiden. Onze kernwaarden zeggen iets over hoe wij
als Livio in het leven staan. Over wie we willen zijn en hoe
we met elkaar en onze klanten en relaties om willen gaan.
Oftewel: onze
kernwaarden
zeggen iets
over onze
manier van
werken. Livio is
Fris, Levenslustig, Innovatief, Wijs, Warm en Inspirerend.”
Livio biedt diensten en producten aan in de gemeenten
Aalten, Almelo, Berkelland, Borne, Dinkelland, Enschede,
Haaksbergen, Hellendoorn, Hengelo, Hof van Twente,
Losser, Oldenzaal, Oost Gelre, Rijssen-Holten, Tubbergen,
Twenterand, Wierden en Winterswijk.
Yvonne Visser, Verzorgende
“Het contact met de zorgvragers, mantelzorgers en
zorgcoördinatoren en het begeleiden van stagiaires vind
ik erg leuk in mijn werk. Mijn baan is goed te combineren
met mijn gezinsleven en ik werk met een prettig
Werken team binnen bij Livio.”
“Livio werkt op een breed terrein van zorg, wonen, gezondheid
en vitaliteit. Verzorging, verpleging, hulp bij het huishouden,
gespecialiseerde verzorging, voedingsvoorlichting
en dieetadvisering, ergotherapie, jeugdgezondheidszorg,
uitleen van hulpmiddelen en verpleegartikelen et cetera.
Aanvullend biedt de Gezondheid Service diensten aan, die
gericht zijn op het zelfstandig gezond leven te bevorderen.
Bij ons werken veel mensen in en rondom de zorg in verschillende
functies en op verschillende niveaus. En daarnaast
werken er ook mensen die het mogelijk maken dat
andere Livio-collega’s hun werk zo goed mogelijk kunnen
doen”, aldus Jannie.
Jannie vertelt verder: “Ook als je
geen specifieke opleiding op het
gebied van zorg hebt genoten kun je
aan de slag bij Livio bijvoorbeeld op
het gebied van facilitaire dienstverlening,
P&O, administratief/secretarieel,
communicatie enzovoort. Staat
je opleiding hier niet bij, dan kan je
vanzelfsprekend contact opnemen
met de afdeling P&O om na te gaan
of Livio op jouw opleidingsgebied een
stagemogelijkheid heeft.”
“Binnen Zorg-aan-huis (thuiszorg)
bestaat onder andere voor BOL-studenten de mogelijkheid
bij Livio aan de slag te gaan.”
Alphahulpverlening
“Livio verzorgt ook Alphahulpverlening. De rol van Livio is
vooral bemiddelen tussen Alphaklanten en Alphahelpenden.
Alphahulpverlening is een vorm van hulp bij het huishouden.
Het bijzondere van Alphahulpverlening is dat niet Livio de
werkgever is maar de Alphaklant,” licht Jannie verder toe.
“Alphahelpenden werken in opdracht van één of meerdere
klanten. Je kunt dus ook via Livio aan het werk als Alphahelpende.
Je overlegt dan samen met je klant(en) over
werktijden et cetera. Het salaris van de Alphahelpende ligt
vast.”
Yvonne Floor, Arbo-coördinator
“Als je zelf wilt, dan kun je veel bereiken en betekenen
bij Livio. Er is goede zorg voor medewerkers, en er
heerst een prettig werkklimaat. In mijn werk heb ik de
mogelijkheid om invloed uit te oefenen op het beleid
van Livio en vrijheid om werkzaamheden op mijn eigen
manier te doen en dat vind ik uitdagend.”
Vacatures
“Livio meldt haar vacatures bij www.zorgselect.nl en maakt
gebruik van de CV-bank van ZorgSelect. Kijk op www.
zorgselect.nl of www.livio.nl of er een geschikte vacature
is en solliciteer. Mochten er geen vacatures openstaan,
dan nodigen wij je van harte uit via sollicitaties@livio.nl te
solliciteren. In de afgelopen jaren hebben wij veel gebruik
gemaakt van open sollicitaties.”
“Op basis van de gegevens uit je brief of e-mail houden
wij jouw sollicitatie in portefeuille voor een periode van zes
maanden. Bij het ontstaan van een vacature wordt je sollicitatiebrief
betrokken bij de sollicitatieprocedure.”
Kijk voor meer informatie op www.livio.nl. Ook kun je
contact opnemen met ons P&O-loket via telefoonnummer
0900-9200 (lokaal tarief) of mailen naar sollicitaties@livio.nl.
10 ZorgMagazine ZorgMagazine 11

Jarabee, jeugdzorg in Twente
Gedeputeerde Ranter heeft in april 2008 een werkbezoek gebracht aan voetbalvereniging
Rigtersbleek en Jarabee, jeugdzorg in Twente. Hierbij waren ook vertegenwoordigers
aanwezig van Stichting Judo Oost, Budo Schuttersveld en Boksclub Twente. In totaal
maken negen sportclubs deel uit van het sportzorgtraject in de gemeente Enschede.
Jongeren Jarabee mee met
luchtballon
Sport-zorgtrajecten bij sportclubs
en Jarabee
Afgelopen mei mochten acht jongeren van Jarabee, jeugdzorg in Twente, mee met
een luchtballonvaart, die hen is aangeboden door het Nationaal Fonds Kinderhulp. De
jongeren komen van de 24-uurszorg De Snellius in Enschede, en van de zelfstandigheidstraining
in Oldenzaal.
De heer Ranter vroeg de twee aanwezige jongeren flink
door over hun ervaringen met het sportzorgtraject. De
jongeren uit de 24-uurszorg van Jarabee vertelden dat ze nu
driekwart jaar meedoen. Een jongen blinkt uit als voetballer.
Hij had in het begin niet veel zin, maar de sport heeft hem
veranderd. Nu zou hij het liefst prof willen worden. De
jongere die meedoet bij de boksclub heeft meer zelfvertrouwen
gekregen en voelt zich fysiek sterker.
“Gewoon
doen waar
het kan, en
bijzonder
doen als het
moet”
De vertegenwoordigers van de sportclubs
vertellen dat in de training met jongeren
uit de jeugdzorg soms andere aspecten
belangrijk zijn: zelfvertrouwen, doorzettingsvermogen,
agressie regulatietraining,
negatief zelfbeeld bespreken, ademhalingsoefeningen,
leren op tijd te komen. Maurits
Schreurs van Jarabee vertelt dat jongeren
soms moeite hebben om een start met sport
te maken: “Het helpt dan als de groepslei-
ding eerst een paar keer mee gaat. Bij de Judovereniging
worden enkele teams van Jarabee gezamenlijk getraind,
gericht op weerbaarheid en assertiviteit, fysieke oefeningen,
uitdagen en uitgedaagd worden. Eventueel kunnen de
jongeren daarna doorstromen en individueel meedoen.”
Enkele jongeren gaan een week mee op kamp en integreren
goed in de vereniging. Rigtersbleek heeft de visie:
“Gewoon doen waar het kan, en bijzonder doen als het
moet.“ Zo ging een jongere van Jarabee enige tijd geleden
door het lint tijdens een wedstrijd. Normaal zou hij geschorst
worden, maar nu was het doel hem snel terug te
krijgen, en inzicht te geven in zijn handelen. Hij kreeg als
maatregel vijf wedstrijden fluiten, waardoor hij begrip kreeg
voor de scheidsrechterrol.
De combinatie jeugdzorg en sport kan leiden tot verbreding
en versnelling van de jeugdzorg. Jongeren leren in een
natuurlijke omgeving gedrag aan, ouders kunnen worden
betrokken als het bijvoorbeeld aankomt op doorzetten,
en jongeren houden bij de sport een ‘thuis’,
terwijl de jeugdzorg aan het eind van het traject
stopt. Het verblijf bij Jarabee kan korter, terwijl de
integratie in de maatschappij makkelijker gaat.
Gedeputeerde Ranter heeft gevraagd om de ervaring
die is opgedaan in Enschede te delen met de
Overijsselse Sport-raad, zodat meerdere gemeenten
ervan kunnen profiteren. Gerard Teunissen, lid Raad
van Bestuur van Jarabee, sloot de middag af met de
mededeling dat het traject zeer succesvol is en bijdraagt
aan de wijze waarop Jarabee op onorthodoxe
wijze zoveel mogelijk jongeren met een indicatie
voor jeugdzorg wil helpen.
Voor informatie: www.jarabee.nl
Jaarlijks geeft het fonds een aantal jongeren uit een
jeugdzorginstelling de kans om mee te varen. Het logo van
de Stichting Nationaal Fonds Kinderhulp is een ballon. Het
symboliseert de kwetsbaarheid van de kinderen, waarvoor
Kinderhulp werkt, maar geeft ook het stukje vrolijkheid
weer dat Kinderhulp deze kinderen wil bieden. Want nog
altijd hebben in Nederland ruim 200.000 kinderen te maken
met jeugdzorg, meestal als gevolg van een verstoorde thuissituatie.
Gelukkig bestaan er voor deze kinderen vele vormen van
hulp in de vorm van instellingen voor jeugdzorg. Echter
vaak ontbreekt het die instellingen aan voldoende budget
om ‘hun kinderen’ ook een weekje te laten kamperen, om
voldoende speel- en spelmateriaal aan te schaffen, om de
kinderen cursussen te laten volgen of te laten sporten. Voor
al die extra zaken, die voor de meeste kinderen zo gewoon
zijn, springt Kinderhulp bij. Een beetje gewoon geluk noemt
Kinderhulp dat. Al meer dan 45 jaar.
Hieronder een verslag van enkele jongeren:
“We gingen met z’n allen met de grijze bus van de Maten,
die we eerst op moesten halen, naar het Hulsbeek. Toen
we daar kwamen hoorden we gelijk dat we mee moesten
helpen om de ballon de lucht in te krijgen… pfoeh. Dit viel
uiteindelijk allemaal wel mee en al snel konden we
het mandje in kruipen die nog op de zij lag. De piloot kon
er gelukkig op het laatste moment ook nog bij in, want er
moesten al allemaal mensen aan het mandje hangen, omdat
hij al de lucht in wilde. Dat was echt wel even eng. Maar
een keer in de lucht was het helemaal vet!!”
“Je kon heel Oldenzaal zien omdat het zo helder was. We
hebben zelfs nog wat dingen geleerd, bijvoorbeeld wat
‘voet’ is. Onderweg hebben we heel veel reeën gezien en
een ‘getript’ konijn. Bij de landing lagen we er zowat uit. De
piloot had ons gezegd dat we moesten ontspannen, maar
dat hadden we een beetje te letterlijk genomen. Ook nu
Foto’s: Rien Jurg (Rien Jurg Promotions)
moesten we weer helpen met opruimen en dat was wel iets
harder werken dan het opblazen. Toen alles opgeruimd was,
werden we nog gedoopt met gras op ons hoofd en het werd
afgeblust met champagne. Er was een goede klik met de
jongeren van de Snellius, dat was wel chill! De ballonvaart
was echt übercool en de rest was helemaal scola!!”
Latex, Daniel en Liam, zelfstandigheidstraining Oldenzaal
12 ZorgMagazine
ZorgMagazine 13

Carint Reggeland
Trotse bewoonster van de Weijdehof
Ergocoaches
“Ze vond mijn slaapkamer
zo mooi”
De bewoners van De Weijdehof hebben eind maart hun intrek genomen in het gloednieuwe
pand op de hoek Ootmarsumsestraat-Schietspoel in Almelo. Vorig jaar kreeg
Marion Weinberg een rondleiding toen er nog volop gebouwd werd, dus is het extra leuk
om het nu bewoond te zien. Hoe gaat het met de bewoners en medewerkers? Hebben
zij hun draai al gevonden, zo’n vijf weken na de verhuizing? Marion Weinberg heeft een
gesprek met Sandra Analbers en Hetty Snippe, woonbegeleiders van woning 1, en één
van de zes bewoners.
“Ik vind het gezellig om samen koffie te drinken.”
Ludo Wilders, AVR adviseur/Preventiemedewerker.
ZorgAccent & Thuiszorg Noord West Twente:
“Onze ergocoaches van Thuiszorg Noord West Twente &
De Koppel volgden een tweedaagse opleiding en mogen
zich nu dus Ergocoach noemen. Bij de ergocoaches
kunnen medewerkers terecht voor ergonomisch advies over
gezond tillen en/of til(hulp)middelen in een cliëntsituatie Een
geheel nieuw fenomeen is het binnen onze organisatie niet: bij
De Koppel werkten al enkele tilspecialisten. Deze tilspecialisten
zijn nu ook ‘omgedoopt’ tot ergocoaches. Er zijn nu zowel
binnen de verzorgingshuiszorg als binnen de Thuiszorg
ergocoaches.”
“De opleiding werd aangeboden door de Werkgeversvereniging
(WGV) en werd verzorgd door een fysiotherapeut
van het ziekenhuis in Enschede. Leuk om te vermelden is wel
dat onze organisatie de eerste regionale zorgaanbieder is die
gebruikt heeft gemaakt van de mogelijkheid ergocoaches op te
leiden via de WGV.”
www.ergocoaches.nl
Sandra ontvangt mij hartelijk in de woonkamer, waar een
meneer lekker in zijn stoel bij het raam zit te kijken, naar
wat er zoal op straat gebeurt. En dat is heel wat, want de
bewoners van woning 1 hebben onder meer uitzicht op de
vis- en bloemenwinkel. Een mevrouw vouwt aan de tafel
de was op. Een andere bewoonster ligt te rusten. Intussen
komt Hetty samen met een bewoonster terug, zij hebben
boodschappen gedaan. Met z’n allen zitten we aan de grote
tafel koffie te drinken en te praten.
Zelf beslissen
Sandra is heel enthousiast over de nieuwe woonvorm. Zij
heeft niet in een pilotproject gewerkt, maar heeft direct
aangegeven dat ze graag in een kleinschalig woonvorm
wilde werken. “Er is veel meer rust en ruimte voor de
bewoners. We kunnen de tijd nemen voor het ontbijt en het
avondeten. We eten ‘s avonds later en de bewoners gaan
later naar bed.” Hetty vult haar aan: “Vroeger moesten
we om kwart over vijf eten en om kwart over zes moesten
de karren weer terug naar de keuken. Nu kunnen we zelf
beslissen hoe laat we aan tafel gaan en hoe lang het duurt.”
Er is ook ruimte voor persoonlijke wensen van de bewoners.
Zo is er een bewoonster die eerst graag ontbijt en zich
daarna aankleedt. Dat mag hier. Ze koken zelf en verzorgen
zelf hun was. Sandra: “Als ik de aardappelen op tafel zet en
even wegloop om iets anders te doen, zijn de aardappelen
geschild als ik terugkom. Niet alle bewoners zijn even actief,
maar ik vind een gesprek even waardevol. Soms hebben
we een heel leuk gesprek, als ik aan het koken ben en een
bewoner even geuren komt opsnuiven.”
Meer vrijheid
De bewoners voelen zich hier op hun gemak. Een bewoonster
vertelt stralend dat ze bezoek had gekregen van een
oud-medebewoonster uit De Brug. “Zij vond mijn slaapkamer
zo mooi! Ik heb mijn eigen slaapkamer en daardoor
meer vrijheid. Als ik wil lezen voor het slapen gaan, kan
dat. Ik hoef geen rekening te houden met anderen op mijn
kamer en ik slaap ook heel goed.”
Tijdens het gesprek komt een mevrouw melden dat zij haar
moeder meeneemt naar de winkel. Een andere bewoonster
is vanmiddag door haar zoon opgehaald en meegenomen
Op de begane grond voeren zes bewoners met
dementie per woning een huishouden in een zogenoemde
kleinschalige woonvorm. Een team van
onder andere woonbegeleiders en verzorgenden
garandeert de zorg. Op de eerste verdieping zijn
woningen voor mensen met lichamelijke beperkingen.
Verder is er in De Weijdehof een aantal
appartementen, waarin ouderen zelfstandig wonen,
ondersteund door zorg die ze zelf inkopen.
“Rustig genieten van wat zich op straat afspeelt.”
naar zijn huis. Hetty: “De mantelzorgers halen de ouders
wel eens op voor een boodschap, maar helpen met koken is
toch een ander verhaal. Ze hebben waarschijnlijk nog een
beetje drempelvrees en moeten ook wennen aan de nieuwe
manier van wonen.”
Een paar bewoners zijn inmiddels vertrokken naar de
recreatiezaal, waar een quiz wordt georganiseerd in het
kader van de bevrijding. Als ik een rondleiding krijg door het
gebouw, hoor ik ze liedjes uit die tijd zingen.
Er is in korte tijd al veel bereikt. Ach, wat geeft het dat er
nog geen planbord hangt of dat er nog wat schilderijtjes
moeten worden opgehangen. Ik ben vier jaar geleden
verhuisd en op zolder moet ook nog wat worden opgehangen….
Ik weet zeker dat de bewoners en medewerkers
er samen iets gezelligs van maken en zo was het toch ook
bedoeld?
Voor informatie: www.carint.nl en www.reggeland.nl
14 ZorgMagazine
ZorgMagazine 15

Stchting Informele Zorg Twente
Zorgcentrum De Posten
Stichting Informele Zorg Twente
Tja, werken in de zorg waarom zou je dat nou doen? En dan ook nog met oude mensen.
Ja, juist dát is super interessant. Willem Marcelis, Directeur Zorgcentrum de Posten in
Enschede, vertelt.
De Stichting Informele Zorg Twente is actief op het
gebied van mantelzorgondersteuning: het Steunpunt
voor mantelzorgers!
“Ik ben zo blij dat jij er bent”
De Stichting Informele Zorg Twente is een organisatie die
zich bezighoudt met mantelzorgondersteuning. Voor de
duidelijkheid: een mantelzorger is iemand die zorgt voor
een naaste. Dat kan een partner zijn, een ouder of een
kind. Mantelzorg is de gewoonste zaak van de wereld. De
extra zorg voor elkaar in eigen kring is van alle tijd en de
bereidheid daartoe is nu ook nog groot.
Vaak is mantelzorg langdurig en in toenemende mate
intensief en daarmee loopt de mantelzorger zelf ook een
risico. Mantelzorgers kunnen in een sociaal isolement
terecht komen, kunnen over hun eigen ‘grenzen’ gaan en
daarmee lichamelijke en of psychische klachten krijgen.
Kunnen, want bij iedere mantelzorger is dat verschillend.
Er zijn nogal wat mantelzorgers in ons land. Er wordt op
dit moment uitgegaan van twee miljoen mantelzorgers (!)
die in Nederland actief zijn. Daarvan voelen zich 200.000
mantelzorgers zwaar belast of overbelast (bron: SCP).
Het zijn cijfers waar u misschien van schrikt. Meer dan 10%
van onze bevolking is mantelzorger en daarvan weer 10%
loopt risico’s door overbelasting. In Twente (bijna 600.000
inwoners) gaat dat al om 60.000 mantelzorgers en 6.000
overbelaste mantelzorgers.
Gelukkig is er in toenemende mate aandacht voor mantelzorgers
en hun soms kwetsbare positie. Vanaf zo’n 25 jaar
geleden zijn er in ons land organisaties opgericht, die zich
bezighouden met mantelzorgondersteuning. Eén van deze
organisaties is de onze: de Stichting Informele Zorg Twente
(SIZT), met tien lokale Steunpunten in tien Twentse gemeenten.
Vanaf de invoering van de Wmo gefinancierd door
de gemeenten in ons werkgebied. Mantelzorgondersteuning
staat als een van de prestatievelden genoemd in de Wmo.
In de lokale Steunpunten kunnen mantelzorgers bij onze
consulenten terecht voor allerlei vormen van ondersteuning
waaronder:
• het bieden van een luisterend oor
• informatie en advies
• praktische hulp door de inzet van vrijwillige thuishulp
• individuele belangenbehartiging
• het organiseren van bijeenkomsten voor mantelzorgers,
waarbij de ervaringen gedeeld kunnen worden
• het bieden van respijtmogelijkheden: de mantelzorger
wordt even ontlast van de altijd maar voortdurende
zorg.
De Steunpunten zijn allemaal makkelijk te vinden op een
herkenbare plaats in de gemeenten en laagdrempelig:
iedereen die dat wil kan er naar binnen lopen of even
telefonisch contact leggen. Steeds meer mantelzorgers
weten de weg naar één van de Steunpunten te vinden.
Veel mantelzorgers herkennen zich nog niet in de term
en vinden dat wat zij doen heel gewoon. Prima natuurlijk.
We proberen juist te voorkomen dat mantelzorgers in een
positie terecht komen die kwetsbaar wordt. Want u weet:
niet goed voor jezelf zorgen betekent per definitie, dat je
niet goed voor iemand anders kunt zorgen!
SIZT houdt zich de laatste jaren ook in toenemende
mate bezig met de ondersteuning van specifieke groepen
mantelzorgers die hun eigen behoeften hebben aan
ondersteuning:
• allochtone mantelzorgers
• jonge mantelzorgers
• mantelzorgers van GGZ-cliënten
• mantelzorgers van dementerenden.
Onze consulenten werken lokaal veel samen met andere
organisaties die werken met ‘zorgvrijwilligers’, zoals de
Zonnebloem, Rode Kruis et cetera. Maar ook met professionele
organisaties om de professionele zorg zo goed mogelijk
te laten aansluiten bij de informele zorg. Vooral met thuiszorgorganisaties
zijn de contacten intensief maar ook met
een organisatie als MEE Twente.
Voor meer informatie kunt u eens een kijkje nemen op onze
website: www.siztwente.nl.
“Je ontmoet veel verschillende mensen, die allemaal
verschillen in leeftijd, achtergrond en cultuur. Dit zijn
niet alleen bewoners en bezoekers, maar ook de vele
verschillende collega’s waar je mee samenwerkt. Dat is
één van de dingen die het werken in de (ouderen)zorg zo
bijzonder maakt.”
“Speciaal is ook, dat juist jij er bent voor de ouderen. Dat je
iets voor ze betekent en dat geeft niet alleen jou een goed
gevoel, maar ook je omgeving. En daar doe je het toch ook
voor. Het is heus niet elke dag even leuk, maar dat vind je in
geen enkele baan. In de zorg zijn het juist de kleine dingen
die het doen. Een glimlach, een twinkeling in de ogen. Jij
zorgt ervoor dat zij een leuke en zinvolle dag hebben. Je
werkt met je hart (en je hoofd) voor de ouderen.”
“Het mooie van dit vak is ook dat je de binnenkant van de
mens kan leren kennen. Maar daar moet je wel voor open
staan. Want naast alle verzorging die moet gebeuren kun
jij ook je eigen verhalen en leven delen. Maar je ervaart
ook dat de mensen hun verhalen, hun leven met jou willen
delen en dat is toch geweldig. Dat maakt dat jij zo heel
bijzonder bent voor de ouderen. Het is toch geweldig als
een cliënt tegen je zegt: ‘ik ben zo blij dat jij er bent’. “
“Bijzonder willen zijn. Niet alleen voor de bewoners
maar ook voor haar medewerkers. Dat is iets waar wij in
“ik ben zo
blij dat jij
er bent !!!”
Zorgcentrum de Posten veel waarde aan hechten. Het hart
in ons logo klopt niet alleen voor onze bewoners, maar
ook voor onze medewerkers. Een stimulerende en prettige
werkomgeving, dat is waar wij voor staan. Ons motto
Hartelijk, Huiselijk en Hulpvaardig loopt als een rode draad
door onze organisatie en dat zegt veel. Je voelt je er thuis.
En dat zien we terug in het personeelsverloop en de jaren
dat men voor ons werkt. Het personeelsverloop is gering en
er is een groot aantal medewerkers die hier al jaren werkt.
Wij zijn als organisatie trots op onze medewerkers en heel
erg blij dat ze er zijn.”
“Trots dat mag je best zijn, als je in de zorg werkt of er voor
kiest om straks in de zorg te gaan werken. Het is een mooi
vak, dat altijd in beweging is en waar persoonlijk contact
altijd zal blijven bestaan.”
“Ik ben in elk geval blij dat jij er bent om de zorg voor
ouderen nu en de toekomst te blijven verlenen.”
Voor informatie: www.deposten.nl
Zorgcentrum de Posten is onderdeel van Noaberzorg.
Een samenwerkingsverband van de vier Twentse
zorginstellingen Zorgfederatie Oldenzaal, Zorggroep
Manna, Bruggerbosch en Zorgcentrum de Posten.
Een keurmerk
voor kwalitatief
hoogwaardige zorg
met het karakter
van een goede
buur, warm en
gezellig, helpend,
verzorgend en
attent.
16 ZorgMagazine
ZorgMagazine 17

Mediant
Naviva
De psychiatrie, helemaal zo
‘gek’ nog niet
Corine Goorhuis, verpleegkundige in
opleiding, vertelt over hoe het is om te
werken binnen Mediant.
De afgelopen periode is er veel aandacht geweest voor het vak van kraamverzorgende.
De negatieve aspecten werden breed uitgemeten in de media. “Ik begrijp er niets van”,
zegt Annemiek Esmeijer. “Het beroep van kraamverzorgende is prachtig!”
Kraamverzorgende: wat een
prachtig vak!
“Mijn fascinatie voor het menselijk gedrag is ruim acht jaar
geleden begonnen. Ik werkte toen in de gehandicaptenzorg
als leerling mbo-v. Mijn drang om meer te weten te komen
over de ontwikkeling van het menselijk gedrag groeide. Mijn
belangstelling ging uit naar de vraag hoe je in bepaalde
gevallen de beste zorg kan bieden.”
“In september 2007 ben ik begonnen met het tweede jaar
van de hbo-v deeltijd. Omdat ik heel graag het geleerde
in de praktijk toe wilde passen, heb ik gesolliciteerd bij
Mediant. Ik ben gaan werken als verpleegkundige voor
het Poolbureau, wat betekent dat je flexibel inzetbaar bent
voor Mediant. Het is mogelijk om bij het Poolbureau een
contract op maat af te spreken, zodat je een goede balans
hebt tussen werkervaring opdoen, privé en studeren. Het
is voor mij ideaal om op deze manier mijn studie met het
werken te combineren. Iedere maand kun je doorgeven
wat en hoeveel je wilt gaan werken. De ene maand mag dit
meer zijn dan de andere. Die flexibiliteit van het Poolbureau
houdt ook in dat je met alle afdelingen binnen Mediant
kennismaakt. Je kunt zo heel goed bekijken welke doelgroep
het best bij je past.”
“Ik heb nu meer verdieping
in bepaalde zaken”
Corine Goorhuis
kun je tenslotte veel leren. Door al deze ervaringen heb ik
een beeld ontwikkeld over Mediant en de psychiatrie.
Mediant ervaar ik als een betrouwbare, deskundige,
transparante, toegankelijke instelling die staat voor
individuele zorg. Mediant leert cliënten hun ziektebeeld te
accepteren en ermee omgaan. Verder stimuleert Mediant
de persoonlijk groei en ontwikkeling van medewerkers en
cliënten.”
“Als interim manager van een gezin in een onvergetelijke
periode van hun leven, maak je het verschil. Het werk is
afwisselend en je werkt met je handen, je hart en je hoofd.
Je bent eigen baas, komt veel verschillende mensen tegen
en je werkt zelfstandig. Kortom: een heerlijk vak!”
Annemiek Esmeijer heeft heel bewust gekozen voor de
kraam. Want het is toch prachtig om jonge moeders en
vaders te helpen bij de bevalling en de verzorging van hun
kindje. “Als de bevalling achter de rug is, hebben de jonge
ouders meteen een heleboel vragen. Zeker als het hun
eerste kindje is. Het geeft me voldoening als ik tijdens de
verzorging van de moeder en de baby veel van die vragen
kan beantwoorden en onzekerheden kan wegnemen.
Ik probeer de ouders zo te informeren, zodat ze met een
gerust hart de eerste, vaak spannende, nacht in kunnen.
We maken gezamenlijk afspraken over de invulling van de
uren. Alles wat ik doe, gaat in overleg met de ouders.“
“Je kunt je als kraamverzorgende specialiseren. We hebben
een eigen lactatiekundige dienst en er wordt hard gewerkt
aan het opzetten van partusteams. Zo kan je kiezen voor
verschillende aspecten van het vak of alles blijven doen.
Kortom, er zijn doorgroei- en specialisatiemogelijkheden
genoeg met gepaste werktijden. Hierdoor kan je het mooie
vak van kraamverzorgende goed combineren met je privésituatie.”
“We zijn bij Naviva allemaal een ambassadeur. We dragen
zoveel mogelijk uit dat kraamverzorgende een waardevol
en leuk vak is. Tijdens de maandelijkse werkoverleggen
met het hele team, wordt er veel gepraat over onze
ervaringen. Daarnaast zien we elkaar geregeld met de
verschillende bijscholingstrajecten. Ook staan we vaak
op informatieavonden in ziekenhuizen en op scholen.
Om aanstaande ouders en aanstaande collega’s net zo
enthousiast te maken als wij zijn.”
“Kraamverzorgende is een dienstverlenend vak, immers
de cliënt staat centraal. Daarom is het ook erg belangrijk
om de wensen van hen te kennen. Goed luisteren naar
deze wensen en combineren met de taken die minimaal
van je verwacht kunnen worden, zoals de verzorging van
moeder en kind, is dan ook erg belangrijk. Het vak van
kraamverzorgende is nooit saai. Elk gezin, elke situatie
is weer anders. En na acht dagen vertrek je
weer naar een nieuw gezin met andere regels
en andere wensen, om hen een onvergetelijke
kraamtijd te geven. Ik heb ontzettend leuke
collega's, kraamverzorgenden zijn echte
aanpakkers, ze kunnen hard werken, maar ook
hard lachen.”
“Toen er op de afdeling Opname Kortdurende Behandeling
een plekje vrij kwam voor een half jaar, werd ik door het
Poolbureau benaderd of dit misschien iets voor mij was.
Ik werk nu alweer een aantal maanden op deze afdeling
en ervaar zo ook hoe het is om op een vaste afdeling te
werken. Ik heb nu meer verdieping in bepaalde zaken en
dat is ook weer erg leerzaam.”
“Ik heb veelvuldig overleg en contact met psychiaters,
psychologen, teamgenoten, afdelingsassistentes en andere
disciplines, dit maakt het werk interessant, want van elkaar
“Het is iets wat momenteel
heel goed bij mij past!”
“Flexibiliteit, deskundigheidsbevordering, kennismaken met
verschillende doelgroepen, het leren van elkaar en er samen
voor gaan. Het is iets wat momenteel heel goed bij mij
past!”
Voor informatie: www.mediant.nl
Annemiek Esmeijer
Lijkt het je leuk om ook aan de slag te gaan
als kraamverzorgende bij Naviva kraamzorg?
Naviva kraamzorg is een moderne, betrokken
en professionele organisatie en we zijn
werkzaam in Overijssel, een groot gedeelte
van Gelderland en de Noordoostpolder. Meer
informatie: www.naviva.nl.
18 ZorgMagazine
ZorgMagazine 19

Thuiszorg Hanimeli
“Ieder is uniek”
Mevrouw Aykac-Metin is oprichtster van Thuiszorg Hanimeli. Zij was vele jaren
werkzaam in het sociaal-cultureel werk, waar zij zich met name bezighield met de
sociale activering van allochtone vrouwen. Daarnaast is zij voorzitter van de Stichting
Turkse Senioren Overijssel, een overkoepelende organisatie die zich op provinciaal
niveau inzet voor Turkse Senioren.
Zij heeft zowel in georganiseerd verband als privé 28 jaar
lang allerlei vrijwilligerswerk gedaan. In de loop der jaren
zag zij steeds duidelijker, dat voor vele allochtonen de
bestaande zorg- en hulpverlenende instellingen nauwelijks
toegankelijk waren. Op een gegeven moment werd zij
benaderd met de vraag, of zij zich zou willen bekommeren
om een alleenstaande oudere Turkse mevrouw. Tot haar
ontzetting trof zij een ernstig zieke vrouw, die op geen
enkele manier de hulp kreeg die zij nodig had.
Mevrouw was door meerdere vervelende ervaringen in het
verleden met artsen en ziekenhuizen, erg huiverig hulp van
Nederlandse instellingen te vragen. Toen zij jonger was
sprak ze redelijk Nederlands, maar door haar ouderdom
en lichamelijke gesteldheid was ze in een enorm isolement
geraakt en haar beheersing van het Nederlands helemaal
kwijtgeraakt. Mevrouw Aykac begon met een inventarisatie
en heeft vervolgens veel voor deze mevrouw gedaan.
Er was echter zoveel te doen en in combinatie met de
zorgbehoefte, die zij al bij anderen had gezien, besloot
ze om een professionele organisatie op te zetten om deze
mensen te helpen. Intussen zet zij zich sinds eind 2005
met al haar kracht en energie in, om te zorgen dat ook
allochtonen adequate zorg en hulp krijgen.
Thuiszorg Hanimeli is inmiddels uitgegroeid tot een
organisatie met bijna tachtig medewerkers en enkele
honderden cliënten. Zowel de medewerkers als de cliënten
hebben allerlei verschillende culturele en religieuze
achtergronden. Tijdens de gemeenschappelijke pauzes zie
je een mengelmoes aan nationaliteiten, vrouwen met of
zonder hoofddoek, blondharigen naast zwart- of roodharigen
en ook mannen die enthousiast ervaringen uitwisselen over
hun werk. Wie je ook spreekt van de medewerkers, ze zijn
er allen van overtuigd dat hun werk van belang is en dat
een organisatie als deze hard nodig was.
Ondanks dat ze lange dagen maakt, reageert mevrouw
Aykac-Metin weer bruisend van dadendrang en
enthousiasme, als haar gevraagd wordt om te vertellen over
de zorg en de hulp die zij haar cliënten biedt. Volgens haar
ontstaan er door gebrekkige communicatie en wederzijds
onbegrip soms erg schrijnende toestanden, daar waar
mensen hulp nodig hebben maar niet de juiste weg weten
te bewandelen om hulp te krijgen. “Soms zijn het maar
hele kleine dingen die je doet, waardoor het welzijn van
mensen enorm verbeterd kan worden. Zowel lichamelijk als
psychisch ervaren mensen soms voor het eerst, sinds vele
jaren, weer plezier in hun bestaan. Als je van het leven en
van mensen houdt, dan kun je niet je ogen sluiten voor het
leed van wie dan ook. Door het werk wat wij doen, kunnen
we zoveel voor mensen betekenen. En als ik een enkele
keer voel hoe moe ik ben, hoef ik maar te denken aan hoe
sommigen van onze cliënten eerst enkel konden huilen
en nu weer lachen en genieten van dingen. Dat drijft me
steeds weer voort.”
“Er is niet een dag hetzelfde, niet een mens te vergelijken
met een ander. Ieder is uniek en door ons werk hebben wij
het voorrecht, met ieders unieke persoonlijkheid kennis te
maken en een bijdrage te leveren aan de kwaliteit van zijn
of haar leven.”
“Er zullen altijd mensen zijn die
zonder speciale aandacht tussen
wal en schip vallen”
Medewerkers worden soms ook naar reguliere opleidingen
gestuurd. Zo zijn al enkele medewerksters geschoold tot
activiteitenbegeleidsters of sociaal-pedagogisch hulpverlener.
“Soms zijn het maar hele kleine
dingen waardoor het welzijn van
mensen enorm verbeterd wordt”
“In Nederland wonen mensen afkomstig uit vele
verschillende landen. Ondanks inburgeringcursussen zal er
altijd een groep mensen zijn, die zonder speciale aandacht
tussen wal en schip vallen. Zeker als mensen ouder worden,
zoals de eerste generatie voormalige ‘gastarbeiders’, vallen
zij weer terug op hun eigen taal, gebruiken en gewoontes.
Door het bestaan van een organisatie als Thuiszorg
Hanimeli, die zowel de benodigde zorg levert als ook
samenwerkt met andere organisaties, of daar waar nodig
een brugfunctie vervullen naar Nederlandse organisaties,
kunnen ook deze mensen zo lang mogelijk zelfstandig en
actief deel uit blijven maken van de samenleving.”
Voor informatie: www.thuiszorghanimeli.nl
De medewerkers van Thuiszorg Hanimeli met op de onderste rij tweede van links mevrouw Aykac-Metin.
Naast haar streven om mensen met een zorg- of
hulpbehoefte te voorzien van goede zorg en hulp, had
mevrouw Aykac-Metin ook het ideaal om allochtone
vrouwen, die elders soms moeilijk aan het werk komen, te
stimuleren te gaan werken en een opleiding te volgen. Zelf
is zij afkomstig uit Turkije, vanwege haar huwelijk met haar
in Nederland wonende verloofde, is zij in de jaren zeventig
naar Nederland gekomen. In Turkije was ze gewend te
werken en een eigen vriendenkring en eigen activiteiten
te hebben. Met veel inzet heeft ze zich op korte termijn de
Nederlandse taal eigen gemaakt en door vrijwilligerswerk
en het volgen van opleidingen, ook hier in Nederland haar
draai gevonden. Het betreurde haar om te zien dat zoveel
allochtone vrouwen nauwelijks deel uit maakten van het
maatschappelijke leven. Bij Thuiszorg Hanimeli biedt zij deze
vrouwen een kans op werk en een opleiding. De organisatie
heeft intern allerlei op maat ontwikkelde trainingen.
20 ZorgMagazine
ZorgMagazine 21

Zorggroep Manna
Tevreden cliënt dankzij
zorgconsulent
Manna Zorggroep biedt cliënten thuiszorg op maat. Om ervoor te zorgen dat alles naar
wens verloopt, heeft Manna onder meer een zorgconsulent in dienst, Simone Eshuis. Zij
vertelt in dit interview wat haar functie inhoudt en wat er zo leuk aan is.
Wat houdt de functie ‘zorgconsulent’ in?
“Een zorgconsulent is betrokken bij het hele zorgproces. Als
een nieuwe cliënt zich aanmeldt bij Zorggroep Manna, dan
ben ik meestal de eerste die ze spreken. Ik neem eerst de
algemene gegevens van de cliënt door en probeer zo goed
mogelijk een beeld te krijgen van de gewenste zorgvraag.
Vervolgens ga ik of de Eerst Verantwoordelijke Verzorgende
bij de cliënt langs voor een intakegesprek. Daarnaast houd
Rechts op de foto Simone Eshuis, zorgconsulent voor de
thuiszorg van Zorggroep Manna. Links Marjan Schreuder,
maatschappelijk werker van het verzorgingshuis van
Zorggroep Manna. Beide personen vervullen een belangrijke
ondersteunende rol in het zorgproces.
ik ook evaluatiegesprekken met cliënten. Zowel tijdens de
zorgverlening als aan het eind van de zorgperiode. Eigenlijk
is mijn werk het tevreden houden van alle cliënten. En dat is
erg leuk!”
Waarom heb je voor een functie in de thuiszorg
gekozen?
“Het leuke aan de thuiszorg is, dat je te gast bent bij een
cliënt. Het is geen ‘zorgomgeving’, je bent echt bij iemand
thuis te gast. Je moet dus creatief zijn in het zorg verlenen.
Samen met je collega’s doe je er alles aan er voor te
zorgen dat de cliënt kan zijn waar ze willen zijn. En dat is
eigenlijk altijd: thuis. Het is makkelijk om over de rug van
een cliënt beslissingen te nemen. Maar we willen graag de
cliënt ondersteunen. Wil de cliënt thuis wonen? Dan willen
we er alles aan doen om daarvoor te zorgen. Dat is toch
logisch? In mijn werk als zorgconsulent speel ik daarin een
belangrijke rol. In zo’n situatie ben ik de contactpersoon
voor alle betrokken mensen.”
“Je voelt je hier echt snel thuis!
Het is een gezellige boel met
al mijn collega’s”
Stel dat ik een dag met je mee zou lopen, wat zou ik
dan zeggen over het werk als zorgconsulent?
“Het werk is zo afwisselend dat je elke dag weer andere
dingen doet en meemaakt. Een ‘gemiddelde werkdag’
bestaat er eigenlijk niet in deze functie. De ene dag bezoek
ik cliënten. De volgende dag ben ik een collega aan het
adviseren hoe om te gaan met een bepaalde zorgsituatie.
En het volgende moment zit ik in het ziekenhuis met een
mevrouw te praten die na haar ontslag uit het ziekenhuis
zorg wil ontvangen.”
“Het werk als zorgconsulent is gewoon nooit saai! Het
is altijd weer anders. En dat vind ik het mooie aan deze
functie, het is wel een echte zorgfunctie, maar nooit
hetzelfde. En je werkt met allemaal verschillende cliënten:
ouderen, jongeren, mensen met lichamelijke beperkingen of
mensen die psychische ondersteuning nodig hebben.”
En waarom doe je dit werk bij Zorggroep Manna?
“Voor mij betekent werken bij Zorggroep Manna dat je met
z’n allen werkt vanuit dezelfde basis: je naaste liefhebben
als jezelf. Je voelt je hier echt snel thuis! Het is een gezellige
boel met al mijn collega’s.”
“Verder kan ik uit eigen ervaring zeggen dat Zorggroep
Manna kwalitatieve zorg verleent. We hebben een
HKZ-certificaat en op het intranet staat alles op een
gestructureerde manier beschreven. Lekker overzichtelijk!”
Wat wil je verder nog kwijt?
“Dit werk geeft me echt voldoening. Het is fijn om mensen
van dienst te kunnen zijn, te helpen. Trouwens, een goed
beeld van het werken als zorgconsulent krijg je wanneer je
gewoon eens een dagje mee loopt. Daarvoor kun je contact
opnemen met Jolanda Dam (tel. 053 - 48 323 00).”
Voor informatie: www.zorggroep-manna.nl
Hbo-v’ers richten zich
op ouderenzorg
Esther Nijhof zit in het derde jaar
van de opleiding hbo-v van Saxion
Hogescholen Enschede. In het tweede
jaar heeft zij stage gelopen bij Thuiszorg Noord West
Twente, locatie Rijssen, en heeft daar een erg leuke en
leerzame stage gehad. Momenteel werkt ze daar nog steeds
als oproepkracht. Ze zit in een speciaal project genaamd het
VGG project: Verpleegkundige Gerontologie & Geriatrie.
“Gerontologie is de wetenschap die zich bezighoudt met
het proces van ouder worden. In de geriatrie houdt men
zich bezig met de specifieke problematiek van de oudere
mens. Denk hierbij aan het voorkomen van meerdere
aandoeningen tegelijk (co- of multimorbiditeit), of het
gebruik van meerdere medicijnen tegelijk (polyfarmacie).”
“Het doel van dit project is om de plek van de hbo-v’er in
de ouderenzorg te ontdekken en vorm te geven. Dit is in
2006 op een aantal plekken in Nederland van start gegaan.
Zo ook binnen Saxion Hogeschool te Enschede. Allereerst
was er een pilotprojectgroep van vier studenten die vorig
jaar zijn afgestudeerd. Afgelopen studiejaar begonnen vier
studenten in een intramurale setting en vier studenten in
een extramurale setting. Ik koos voor de extramurale zorg,
om de afwisselende manier van zorgverlening. Je staat bij
elke cliënt weer voor een nieuwe uitdaging.”
“Tijdens dit project van zestig weken, heb je de kans om je
goed te profileren binnen de instelling. Vaak loop je maar
tien of twintig weken stage en krijg je niet de kans om
echt iets voor de instelling te kunnen betekenen. Als VGGprojectgroep
werken wij opdrachten gezamenlijk uit, met
als doel het creëren van een win-win situatie met de stageinstelling.
Zo maken we bijvoorbeeld nieuwe protocollen
voor twee zorginstellingen die net gefuseerd zijn.”
“De extramurale projectgroep bestaat uit vier personen met
verschillende kwaliteiten. De één is goed in de theoretische
en de ander is goed in de praktische aspecten van de zorg.
De projectgroep heeft veel geleerd, zoals het leren omgaan
met verschillende leerstijlen binnen de groep en je weten
te verdiepen in een andere factor van zorg, die je voorheen
minder aansprak. Daarnaast hebben we vele activiteiten
ondernomen om de ouderenzorg te promoten binnen
zowel de opleiding hbo-v en als de stage-instelling. Deze
acties hebben veel hbo-v’ers aan het denken gezet over de
ouderenzorg. De ouderenzorg, die vooral in de toekomstige
jaren van belang zal zijn, met de vergrijzing op komst.”
Kijk voor meer informatie op het VGG Blog via:
http://vggblog.blogspot.com, of stuur een email naar:
vgg2007@live.com.
22 ZorgMagazine ZorgMagazine 23

ROSET
Overname huisartsenpraktijk
prima gelukt
Harry-Frans Hesselink heeft sinds april 2007 een praktijk overgenomen in Borne. “Ik
werk met veel plezier”, vertelt hij. Harry-Frans Hesselink was bedrijfsarts, maar besloot
enkele jaren geleden toch te kiezen voor de huisartsengeneeskunde. Na elf jaar
oefent hij het vak uit waar hij oorspronkelijk voor heeft gestudeerd. Het vak dat hij zo
aantrekkelijk vindt vanwege het contact met een `eigen’ groep patiënten, die hij als arts
in alle fases van het leven mag meemaken.
Vorig jaar nam hij een bestaande praktijk over. Hij kreeg
daarbij hulp van ROSET. “Mijn voorganger had 35 jaar als
huisarts gewerkt. Hij had een praktijk aan huis. Aanvankelijk
ben ik daar met mijn werk begonnen, maar dat kon ik
natuurlijk niet blijven doen. Ik zocht een eigen nieuwe
ruimte. Ik wilde graag van een onafhankelijke, deskundige
partij horen aan welke maatstaven ik moest voldoen, en hoe
ik die situatie kon bereiken. Dat is prima gelukt.”
Harry-Frans Hesselink nam samen met een collega-huisarts
zijn intrek op de begane grond van een appartementencomplex
aan de Parallelweg in Borne, in afwachting van
de bouw van een nieuw gezondheidscentrum waar tal van
(para-)medische beroepsgroepen naartoe zullen verhuizen.
Naar verwachting duurt het nog twee jaar voordat het
nieuwe centrum kan worden geopend. “Zolang zitten wij
hier in deze proef-HOED (Huisartsen Onder Eén Dak)”,
vertelt Harry-Frans Hesselink. “Verder zijn onze assistentes
via de preventie-afdeling van ROSET opgeleid in het
uitvoeren van de handelingen die nodig zijn voor het cervixbevolkingsonderzoek.
Ook hebben ze een triagecursus
gevolgd.” Daarnaast hebben de artsen van de HOED
een zorgketen opgezet voor patiënten met chronische
longziekten (COPD), met ondersteuning van ROSET.
“Ik wilde graag
advies van een
deskundige partij”
“Ook bij de realisatie van het
nieuwe gezondheidscentrum
adviseert een medewerker
van ROSET”, vertelt de
huisarts. “Deze adviseur
woont de vergaderingen
bij en adviseert ons waar
nodig. Er zitten dan zo’n
tien mensen bij elkaar. Het
is prettig als er iemand
aanwezig is die het proces
volgt, en waar nodig bij
zaken bemiddelt. ROSET
en ik zullen elkaar ook
in de toekomst dus nog
regelmatig tegenkomen.”
Op de vraag wat Sonja Wolbers als manager personeelszaken bij ROSET kan doen voor
de werkers in de eerstelijnszorg in Twente, heeft ze niet een-twee-drie een antwoord.
Manager personeelszaken
kan bij ‘zo veel’ dingen helpen
“Het is zo veel”, zegt ze. Maar dan volgt toch een
voorzichtige opsomming. Ze kan een rol spelen bij
sollicitatieprocedures, bemiddelen bij arbeidsconflicten,
adviseren over de inschaling van personeelsleden, helpen bij
het opstellen van taakomschrijvingen en het terugdringen
van ziekteverzuim.
“Soms komen mensen
er onderling niet meer uit”
“Mijn werk bestaat grofweg uit vier pijlers: arbeidsinhoud,
arbeidsrelaties, arbeidsvoorwaarden en arbeidsomstandigheden.
Alles wat ik doe, kun je onder één van
deze noemers scharen.”
“Zo kan ik bijvoorbeeld huisartsen bijstaan die een nieuwe
assistente zoeken, maar niet precies weten hoe ze het
moeten aanpakken. In overleg lever ik ondersteuning
op maat, van het opstellen van een advertentietekst tot
het aanwezig zijn bij sollicitatiegesprekken”, vertelt Sonja
Wolbers.
Als manager personeelszaken bij ROSET krijgt ze ook
regelmatig verzoeken, die te maken hebben met het
invoeren van functioneringsgesprekken. “Ik heb daar een
beleidsnotitie over geschreven. Die notitie stuur ik eerst toe.
Naar aanleiding daarvan, komt vaak de vraag of ik bij die
gesprekken aanwezig zou willen zijn. De huisarts voert dan
de gesprekken en wil vervolgens graag feedback van mij.
Het valt mij altijd op hoe open ze daarin zijn.”
Recent heeft Sonja Wolbers ook bemiddeld in een
arbeidsconflict. “Soms komen mensen er onderling niet
meer uit en is het verstandig er iemand van buitenaf bij te
halen, iemand die met een helikopterview naar het conflict
kijkt, die het conflict concreet benoemt en probeert partijen
weer bij elkaar te brengen’, zegt ze.
“Verder kunnen huisartsen die graag een praktijkondersteuner
willen aantrekken, ook bij de manager personeelszaken
terecht. ‘ROSET kan ze werven, maar heeft ook zelf
praktijkondersteuners in portefeuille die kunnen worden
gedetacheerd in een
huisartsenpraktijk.
Wij begeleiden deze
praktijkondersteuners
dan. We zorgen dat er
evaluatiegesprekken
worden georganiseerd
tussen huisarts,
ondersteuner en
ROSET.”
Kijk voor meer
informatie op
www.roset-twente.nl.
24 ZorgMagazine
ZorgMagazine 25

ZorgAccent & Thuiszorg Noord West Twente
Project ‘Mooi meegenomen’
“Verplegen is zoveel meer”
valt in de prijzen
Mooi meegenomen is de naam van de boodschappendienst waar ZorgAccent en haar
fusiepartner Thuiszorg Noord West Twente in samenwerking met Stichting de Welle in
mei mee start. De boodschappendienst is bedoeld voor kwetsbare senioren, 60-plussers
en mensen met een lichamelijke- psychische- of sociale beperking in de gemeente
Hellendoorn.
Groot verschil met andere boodschappendiensten
is dat deze dienst de ouderen naar
de boodschappen brengt, in plaats van
de boodschappen (of maaltijden) naar de
ouderen zoals andere boodschappendiensten.
Dat het idee op waardering uit de
maatschappij kan rekenen blijkt uit de
toekenning van de hoofdprijs van de Rabo
Projectprijs Extra á 5.000 euro.
Hoge waardering
“Zo’n prijs is natuurlijk een goed begin en
mooi meegenomen”, geeft initiator Rietje Klei
aan. “We zijn er erg blij mee en kunnen het
goed gebruiken. Ook is het fijn te weten dat ons project
op zo’n hoge waardering kon rekenen van de leden van de
Rabobank, die uiteindelijk bepaalden welk bedrag naar welk
project ging.”
Ouderen uit isolement halen
Klei benadrukt de andere aanpak van dit project in vergelijking
met overige boodschappendiensten. “Met het bezorgen
van boodschappen en maaltijden blijven ouderen geïsoleerd
in hun woning. Daarom brengen wij mensen naar de
boodschappen en de maaltijden toe. Met behulp van Mooi
Meegenomen kunnen ouderen, die niet meer zelfstandig
boodschappen kunnen doen, weer een winkel bezoeken
of deelnemen aan leuke activiteiten. Zij krijgen hulp en
begeleiding van vrijwilligers. Dit gebeurt doorgaans in
groepsverband. Het boodschappen doen is niet het feitelijke
doel, maar middel om ouderen uit hun isolement te halen.
Door gewone bezigheden krijgen ouderen weer aanspraak.”
Samenwerking
Het idee voor een boodschappenbus is geboren in de
werkgroep Vrijwilligerswerk & Mantelzorg/ Hellendoorn in
Aktie. Mooi meegenomen is een samenwerkingsproject
met Stichting De Welle. “Een goede samenwerking”, geeft
Klei aan. “Voor Stichting de Welle is een belangrijke taak
weggelegd om de participatie en de zelfredzaamheid van
senioren in de gemeente te bevorderen. Mooi meegenomen
kan hierin een belangrijke rol vervullen. ZorgAccent heeft
ervaring in groepsvervoer van ouderen, begeleidt door
vrijwilligers. Door samen te werken kan er gebruik worden
gemaakt van de kennis, ervaring en infrastructuur die al
aanwezig is bij deze organisaties om te starten met een
dergelijke activiteit.”
Zinvol vrijwilligerswerk
Naast het feit dat Mooi meegenomen eenzame ouderen
uit hun isolement wil halen en de zelfredzaamheid wil
bevorderen, geeft het project tevens zinvol (vrijwilligers)
werk aan vitale senioren die vrijwilligerswerk willen doen
en/of voor mensen die buiten het arbeidsproces zijn. Een
goed voorbeeld dus van ‘omzien naar elkaar’ dus!
Vrijwilligers gezocht!
ZorgAccent en De Welle willen graag in contact komen met
mensen die als begeleider en als chauffeur, vrijwillig, mee
willen rijden met Mooi Meegenomen.
Jeanine Steen is in juli 2007 afgestudeerd als verpleegkundige niveau 4. Tijdens die
opleiding heeft zij in totaal 85 weken binnen verschillende zorginstellingen stage
gelopen. Hierdoor heeft zij een redelijk duidelijk beeld kunnen krijgen van alle
verschillende doelgroepen binnen de zorg.
“Waarom werk ik in de zorg? En waarom heb ik ervoor
gekozen om binnen de specifieke doelgroep van Korsakov
cliënten te werken? Die vragen worden me vaak gesteld.”
Google en de realiteit
“Toen ik hoorde dat ik stage moest lopen bij ZorgAccent
in Hellendoorn op een afdeling waar cliënten verbleven
met het syndroom van Korsakov, vond ik dit vreselijk! Op
internet had ik al wat informatie opgezocht. Toen ik het
trefwoord ‘korsakov’ intoetste op google, kreeg ik allemaal
informatie over ‘hoe om te gaan met agressief gedrag’ e.d.
Hier schrok ik erg van. Ik was de zorg niet ingegaan om
me in elkaar te laten slaan! Ik wilde mensen helpen maar
niet zo. Tijdens de eerste week bleek al dat ik een zwaar
Aanmelden en/of informatie?
Rietje Klei, ZorgAccent en Thuiszorg Noord West
Twente 0900 0678, r.klei@tnwt.nl of Saskia Schreurs,
de Welle, 0548 638810.
In Nederland leven ongeveer 1 miljoen ouderen die
zich af en toe eenzaam voelen, 200.000 zijn extreem
eenzaam – zij krijgen nooit bezoek. Eenzaamheid
ondermijnt de draagkracht van mensen. Daarmee
neemt ook de kans toe dat gezondheidsklachten
optreden, zowel lichamelijk als geestelijk. Eigenwaarde
en zelfvertrouwen krijgen een deuk. Daardoor raken
ouderen in een vicieuze cirkel die ze zelf moeilijk
kunnen doorbreken. Bij het ouder worden speelt de
algehele vermindering van de mobiliteit een belangrijke
rol. De vermindering van sociale contacten wegens
gebrek aan mobiliteit verdient speciale aandacht. Mooi
meegenomen speelt hierop in.
vertekend beeld gekregen had. Want er kwam juist heel
erg weinig agressief gedrag voor, en dan nog voornamelijk
verbale agressie! En wanneer er agressief gedrag voorkwam,
was dit in de meeste gevallen te wijten aan een
verkeerde benaderingswijze. Ook leerde ik hoe kleine dingen
- zoals een klok die niet op tijd loopt - grote effecten kunnen
hebben op het gedrag van een zorgvrager. Uiteindelijk heb
ik op deze afdeling de leukste en leerzaamste stage gehad.
Omdat ik het zo leuk vond, heb ik daarna nog drie zomers
vakantiewerk gedaan op deze afdeling. Dit had ik van te
voren dus echt nooit gedacht!”
Mensen zijn boeiend
“Het werken in de zorg heeft ontzettend veel leuke
aspecten. Eén van de leukste aspecten van het werken als
verpleegkundige vind ik het contact met mensen. Hierbij
bedoel ik medezorgverleners, zorgvragers en eventuele
familieleden. Mensen vind ik boeiend en het zorgt er ook
voor dat het werken afwisselend blijft. Want doordat je met
mensen werkt, ziet geen dag er hetzelfde uit!”
Kwetsbaarste momenten
“Verplegen gaat zo veel verder dan alleen mensen wassen
of medicatie toedienen. Verplegen draait om respect, om
het bijstaan van zorgvragers in de kwetsbaarste momenten
van hun leven. Verder wordt er geprobeerd de zorgvrager
zoveel mogelijk hun eigenwaarde laten behouden. Dit wordt
onder anderen gedaan door de taken die de zorgvrager nog
zelfstandig uit kan voeren, zelf te laten doen. En bij hetgeen
niet meer zelfstandig gaat, ondersteuning aanbieden of
taken overnemen.”
Zo aangenaam mogelijk
“In de zorg krijg je altijd te maken met zorgvragers, die in
een situatie zitten waarin ze liever niet gezeten hadden. Dit
kun je als verpleegkundige uiteraard niet veranderen. Maar
wat ik zo mooi vind, is dat wij als verpleegkundigen kunnen
proberen deze moeilijke situatie zo draaglijk en aangenaam
mogelijk te maken.”
Voor informatie: www.zorgaccent.nl
26 ZorgMagazine ZorgMagazine 27

Stichting Humanitas Onder Dak Twente
“Alles behalve saai”
Liedeke Simonetti is 31 jaar en werkt inmiddels zes jaar in de Maatschappelijk Opvang
waarvan vijf jaar bij Humanitas Onder Dak Twente als trajectbegeleider ambulante
woonbegeleiding.
Liedeke, hoe vind je jouw baan in de zorg?
“In mijn werk krijg ik de kans om met heel verschillende
mensen kennis te maken en ze zo goed mogelijk te leren
kennen. Daarbij krijg ik ook de kans om dicht bij iemands
privéleven te staan. Ik ervaar het elke keer weer als
bijzonder dat mensen ons het vertrouwen geven waarbij wij
tijdelijk deel van hun leven uit mogen maken.”
Wat doet een trajectbegeleider?
“Als trajectbegeleider stippel je samen met de cliënt een
route uit, om de doelen die zij zichzelf stellen te bereiken.
Aangezien dit vaak een moeilijke periode in hun leven is,
zie je met regelmaat grote veranderingen die zij ondergaan.
De uitdaging zit voor mij in de diversiteit aan cliënten.
Humanitas Onder Dak zorgt voor de maatschappelijke
opvang van dak- en thuislozen. Aangezien ik heb gemerkt
dat mensen uit alle sociale lagen van de samenleving
dak- of thuisloos kunnen worden, is de diversiteit aan
problematiek ook zeer groot. Wij zijn niet gespecialiseerd
in bijvoorbeeld LVG, psychiatrie of verslaving, maar als
begeleider weet je wel hoe je daar professioneel mee om
moet gaan en hoe je met de cliënt de juiste hulpverlening
kunt vinden.”
“Bijzonder dat mensen ons
het vertrouwen geven”
Welke rol heeft de cliënt in zo’n traject?
“Het welzijn van de cliënt staat centraal en vooral de hulp
bij het probleemveld waar hij of zij het meest behoefte aan
heeft. Kunnen wij dat niet bieden, dan gaan wij er naar op
zoek. De cliënt leert weer regie te nemen over zijn of haar
eigen leven en werkt met behulp van een stappenplan aan
zijn eigen traject. De doelen die de cliënt wil behalen zijn
het uitgangspunt. Dat vind ik soms wel moeilijk als een
cliënt een zelfgesteld doel wil halen, maar ik dan ‘beren
op de weg’ zie. Natuurlijk kun je de cliënt wel van raad en
advies voorzien en een richting meegeven. Dit zijn voor mij
leermomenten. Dat houdt me scherp en zorgt ervoor dat ik
flexibel in mijn hulpverlening blijf.”
“Het overleg met collega’s is in dit soort situaties erg
belangrijk. Andere inzichten en mogelijkheden die collega’s
aanreiken zorgen ervoor dat ik verder kan met die specifieke
situatie.”
Vanuit welke grondslag werkt Humanitas Onder
Dak?
“Humanitas Onder Dak werkt vanuit Humanistische visie.
Om daar iets zinvols over te zeggen kan ik wel het hele
handboek van de organisatie overtypen, maar wat voor
mij erg belangrijk is in het werk, is de Maslov-theorie.
Dat houdt in dat je de cliënt begeleidt vanuit zijn of haar
basisbehoeften en dan steeds verder uitbreidt op de
piramide van Maslov. Als die basis niet goed verankerd is,
dan is het ook niet mogelijk om andere aspecten van het
leven te hanteren. Daarbij staat de gehele persoonlijkheid
van de cliënt centraal en niet alleen één aspect dat tijdelijk
niet op orde is.”
Volg je ook de politieke ontwikkelingen in de
zorgsector?
“In mijn beleving werk ik ‘nog maar’ zes jaar in de zorg.
Ik heb ondertussen veel veranderingen meegemaakt.
Veranderingen in de financiering (AWBZ), nieuwe regels en
richtlijnen en grotere administratieve werkdruk. Dat heeft
merkbaar effect op het dagelijks werk.”
“Al met al houdt dit werk mij
met beide benen op de grond”
“De nadruk is steeds meer op het registreren komen te
liggen. Elk gesprek, elke aanmelding moet geregistreerd
worden. Af en toe word ik daar ontzettend moe van en
baal ik ook wel eens van die administratieve taak. Ik vind
het soms ook jammer van de tijd, die je ook direct aan de
cliënt had kunnen besteden. Aan de andere kant zorgt dit er
ook voor, dat inzichtelijk wordt gemaakt hoe zorgvuldig wij
elke dag opnieuw ons werk doen en daar ben ik ontzettend
trots op. Politieke beslissingen merk je direct in het
werkveld. Ik ga er ook van uit dat ik over een jaar of tien
relativerend kan terugkijken. De wijze waarop wij nu onze
zorg administratief vastleggen, vinden we dan misschien
wel lachwekkend en zal tegen die tijd als een ‘prehistorische
manier’ van registreren worden gezien.”
Kortom, alles behalve saai?
“Al met al houdt dit werk mij met beide benen op de grond.
Het zorgt ervoor dat ik nuchter blijf in mijn handelen en
denken. Elke dag kom ik diversiteit en creativiteit tegen en
elke dag ervaar ik als een uitdaging op de verschillende
vlakken in het werkveld. Ik ben blij dat ik zo’n fijne baan
heb!”
Voor informatie: www.humanitasonderdak.nl
Humanitas Onder Dak geeft ondersteuning
en begeleiding aan cliënten in verschillende
facetten van het leven. Ik zeg altijd: “Van
administratie tot aan huishouden.” Deze
zorg en hulp is dus heel breed en daardoor
ook heel divers. Daarom vind ik mijn werk
fantastisch.
28 ZorgMagazine ZorgMagazine 29

AriënsZorgpalet
Symposium
‘Waar doen
we het voor?’
Een inspirerende
middag voor
AriënsZorgpalet
In 2007 organiseerde AriënsZorgpalet in
samenwerking met Reliëf voor het eerst
het symposium ‘Waar doen we het voor’.
Iedereen kijkt met een positief gevoel
terug op deze bijzondere middag, waarin
er volop aandacht was voor elkaar, het
werken in de zorg, motivatie en morele
dilemma’s. Genoeg reden voor AriënsZorgpalet
om ook in 2008 ruimte te bieden aan
dit unieke initiatief.
Werken in de zorg is vaak hard werken,
het vraagt inzet, competenties en vaardigheden.
Maar echt waardevol wordt de
zorg als er een goede zorgrelatie ontstaat,
met collega’s en vooral met cliënten.
Werken in de zorg gaat namelijk over
contact, aandacht, beleven en samen zijn.
Iedereen heeft zo voor zichzelf gekozen
voor de zorg, met een reden, een motivatie.
En daar werd bij stilgestaan tijdens dit
symposium, met inspirerende anekdotes
en herkenbare voorbeelden.
Het symposium ‘Waar doen we het voor’
stond vooral in het teken van herkenning
en erkenning. Medewerkers van
AriënsZorgpalet waren uitgenodigd om
het symposium bij te wonen. Het was
een ontspannen middag, waar verhalen
werden verteld, waar aan de hand van
een casus de ethische kant werd belicht
en waar ruimte was voor discussie. Er was
tijd voor tips, anekdotes en eigen initia-
tieven. De trefzekere voorbeelden
ontroerden, prikkelden en amuseerden.
Tegelijkertijd werden vraagtekens gezet bij
allerlei vanzelfsprekendheden, die je direct
aan het denken zette.
Er was een verhalenvertelster die vanuit
cliëntperspectief de praktijk treffend wist
te verwoorden. ‘Waar gaat het om in de
zorg? En hoe zien de cliënten de praktijk?
Gaat het om die lach en die traan, om de
grootmoedigheid, de stoutmoedigheid,
de zachtmoedigheid, of om de humor en
kwetsbaarheid?’ Ze bracht de personages
tot leven met herkenbare
voorbeelden,
zo uit de praktijk
gegrepen.
Natuurlijk was er ook
ruimte voor eigen
verhalen en tips.
De collega die vertelde dat ze na elke
wasbeurt de cliënten gauw even insmeert
met bodylotion. Dat kost dan wel even
twee minuten tijd, maar ze hebben er de
hele dag plezier van! Of de collega die
nog even een extra kopje thee brengt bij
een verdrietige cliënt. Het gaat om kleine
gebaren die nu juist het verschil kunnen
maken!
Daarnaast werd er stilgestaan bij morele
dilemma’s, bij vragen als ‘wat is juist?’ en
‘hoe moet ik handelen?’. Erg herkenbaar
op de werkvloer, bij vraagstukken over
bijvoorbeeld het wel of niet gezamenlijk
eten. En geef je die cliënt nu wel of geen
borrel? Niet altijd verstandig, maar wel
goed voor hem.
Het symposium werd door AriënsZorgpalet
speciaal voor medewerkers georganiseerd,
om stil te staan bij elkaars motivatie,
om te leren van ervaringen van anderen
en bewust te kijken naar de dagelijkse
praktijk. De vraag ‘Waar doen we het
voor?’ levert inspirerende en treffende
antwoorden op. Met een lach en een traan
wordt door iedereen teruggekeken op
een waardevolle middag. Het symposium
‘Waar doen we het voor’ is een groot succes
gebleken. Er wordt daarom in 2008
een goed vervolg aan gegeven. Op naar
het volgende symposium!
AriënsZorgpalet laat
Hartenwensen van cliënten
uitkomen
In november vorig jaar heeft de aftrap plaatsgevonden van de actie Hartenwens bij
AriënsZorgpalet. Met dit bijzondere initiatief gaan er het hele jaar hartenwensen van
cliënten in vervulling.
Onder het motto ‘Leven naar uw wens’ wil AriënsZorgpalet
haar cliënten graag iets extra’s bieden. Daarom
heeft de organisatie deze bijzondere actie Hartenwens
opgezet, bedoeld voor cliënten uit alle woonzorgcentra
van AriënsZorgpalet. In totaal zijn er bijna 160 wensen
van cliënten binnengekomen, waarvan er inmiddels al
een heel aantal in vervulling zijn gegaan.
Eind vorig jaar ontvingen alle cliënten een speciale
‘Hartenwenskaart’, waarop zij hun hartenwens konden
invullen. Ook familieleden of medewerkers konden een
hartenwens voor een cliënt invullen. De wensen moesten
wel origineel en uitvoerbaar zijn en voor de cliënt zelf
niet eenvoudig te realiseren.
“Heel bijzonder is dat cliënten met deze actie de
mogelijkheid krijgen om hun wens uit te spreken”,
vertelt Wil van de Meeberg, geestelijk verzorger en lid
van de werkgroep Hartenwens. “Het zijn vaak helemaal
geen ingewikkelde dingen die cliënten vragen of
wensen, maar vaak weten familie en vrienden niet eens
van het bestaan van de wens af. Met deze actie wordt
het mogelijk om juist gehoor te geven aan die speciale
wens van onze cliënten.”
Inmiddels zijn er heel wat mooie wensen in vervulling
gegaan. Zo kreeg een cliënt in De Eschpoort een hele
mooie verjaardag aangeboden, met al zijn kinderen,
kleinkinderen, vrienden en kennissen. “Deze cliënt
genoot volop van de feestelijke middag, met alle
vrienden en familieleden om zich heen. Een paar weken
daarna ontvingen wij het verdrietige bericht dat hij was
overleden. We zijn blij dat we hem, dankzij de actie
Hartenwens, nog een hele mooie dag hebben kunnen
aanbieden”, vertelt Wil.
De hartenwensen van cliënten lopen enorm uiteen. De
één wil graag op vakantie, de ander wil graag gewoon
een keer winkelen. “Dat maakt het ook juist zo leuk”,
vertelt Wil enthousiast. “In april hebben we bijvoorbeeld
vier dames een heerlijke beautymiddag aangeboden.
Hun wens was om eens lekker verwend te worden
met een schoonheidsbehandeling. Dat kon natuurlijk
geregeld worden. Ze kregen een hele metamorfose,
inclusief kappersbehandeling!”
“Maar ook medewerkers en vrijwilligers zijn erg
enthousiast over deze actie, en zijn vaak direct bereid
mee te helpen om de wensen te realiseren”, vertelt
Wil. “En we hebben al veel mogelijk gemaakt. Zo
hebben we aan de cliënten van Roombeek een grote
luifel aangeboden, zodat ze ook in de zomer lekker
op het terras kunnen zitten. En er zijn al verschillende
cliënten een dagje uit geweest, hetzij naar de stad, naar
Drenthe, een tuincentrum, noem maar op.’”
“Het zijn vaak helemaal geen
ingewikkelde dingen die cliënten
vragen of wensen”
De laatste wens die in vervulling is gegaan, is die van
een cliënt op De Eschpoort. Ze wilde graag nog weer
een ochtend aan de slag als verkoopmedewerkster
in een winkel, zoals ze vroeger altijd heeft gedaan.
Wil: “In de winkel in De Eschpoort mocht deze cliënt
een ochtend meedraaien, en ze was helemaal in haar
element. Het is geweldig om te zien hoe cliënten
genieten van zo’n dag. We kijken dan ook allemaal
al weer uit naar de volgende hartenwens die gaat
uitkomen!”
Voor informatie: www.arienszorgpalet.nl
30 ZorgMagazine
ZorgMagazine 31

Reizen en sporten maken het leven leuk. Net als een fijn huis, een mooie auto, een zeilboot
... maar zoals u weet, zit een ongeluk in een klein hoekje. Uw camera wordt gestolen tijdens
uw vakantie. Uw zoontje schiet een ruitje in. Of u let even niet op tijdens het autorijden,
waardoor u op uw voorganger knalt. Vervelend, maar niet onoverkomelijk. Mits u goed
verzekerd bent. Want beschadiging van uw eigen of andermans spullen kan behoorlijk in de
papieren lopen.
Extra voordeel
Via de Werkgeversvereniging (WGV) kunnen nu verschillende schadeverzekeringen worden
afgesloten. De WGV zocht naar de voordeligste aanbieder met de scherpste prijzen. Dit bleek
Delta Lloyd te zijn. Alle medewerkers van de lidinstellingen van de WGV kunnen nu via
www.zorgselect.nl hun huidige premie vergelijken met de premie bij Delta Lloyd. Dit kan vele
euro’s schelen. Want naast de collectiviteitskorting kan er nog maximaal 12,5% pakketkorting
worden verkregen.
Via de website van ZorgSelect regelt u
snel en gemakkelijk al uw verzekeringen
Hoe werkt het: in eenvoudige stappen kunt u uw premie zelf
berekenen.
• U ziet dus direct uw voordeel.
• U kunt kiezen om per e-mail een offerte te ontvangen.
• U kunt direct verder met het afsluiten van de polis.
• U krijgt binnen een minuut bevestiging.
U bepaalt zelf welke verzekeringen u opneemt in dit pakket.
Behalve van een zeer complete dekking profiteert u niet alleen
van de hoge collectiviteitskorting die u ontvangt, maar ook
van een hoge pakketkorting bij meerdere verzekeringen.
Los afgesloten verzekeringen worden automatisch opgenomen
in het verzekeringspakket. Met uitzondering van de Bootverzekering
kunnen alle verzekeringen worden opgenomen in
het verzekeringspakket.
Hoe meer verzekeringen bij Delta Lloyd,
hoe meer premievoordeel
Enkele voordelen van het verzekeringspakket:
Duidelijk overzicht voor alle verzekeringen.
•
Gratis termijnbetaling.
•
U ontvangt een jaarlijks geactualiseerde polis.
•
Behalve bij pleziervaartuigen worden geen poliskosten
•
in rekening gebracht bij de polissen die in het
verzekeringspakket worden opgemaakt.
32 ZorgMagazine ZorgMagazine 33

Estinea
ZorgAccent Stichting & Thuiszorg Michaelshoeve Noord West Overkempe Twente
Cliënten, medewerkers en stagiaires
bij Estinea:
“Zorgen doen we
voor elkaar”
Als door Calibris erkend leerbedrijf investeert Estinea al
jaren in leerlingen, herintreders en stagiaires. Leerlingen
en stagiaires zijn (potentiële) nieuwe medewerkers. Ze
leren van de organisatie, maar zorgen op hun beurt ook
voor nieuwe inzichten en een frisse wind. Zij stimuleren
medewerkers om kritisch naar hun eigen functioneren
kijken.
Elkaar serieus nemen
Leerlingen en stagiaires krijgen kansen om zich te
ontplooien in hun vakgebied, door de geleerde theorie op
de werkvloer in praktijk te brengen. Competentiegericht
leren is daarbij het uitgangspunt. Het leerklimaat moet
dus passend zijn en voldoen aan individuele leervragen en
opleidingseisen. Professionele en persoonlijke begeleiding
is daarom van essentieel belang. Op de werkvloer
gebeurt dat door een werk/stagebegeleider met minimaal
hetzelfde opleidingsniveau als de leerling/stagiaire.
Vanuit de organisatie worden ze begeleid door een stage/
leerlingencoördinator. Zo krijgt iedereen de ruimte om zich
volledig te bekwamen en te ontplooien tot toekomstige
collega.
“Beide partijen moeten duidelijk
beter worden van de stageperiode”
Stage/leerlingcoördinator Joke Klein Wolterink: “Estinea
vindt het belangrijk dat beide partijen duidelijk beter
worden van de stageperiode. Dat vraagt dus om een goede
voorbereiding en duidelijkheid over wat we over en weer
van elkaar verwachten. We gebruiken daarom ook een
sollicitatiebrief en een selectiegesprek. De stagiaire moet
zich voorbereiden op dit gesprek en weten wat zijn of haar
Stage/leerlingcoördinator Joke Klein Wolterink.
De leerlingen Mariska de Roos en Inez Giesen.
mogelijkheden en onmogelijkheden zijn en welke leerdoelen
ze hebben. Afhankelijk van hun ervaring, leervragen en
mogelijkheden zoeken we dan de beste stageplek binnen
de organisatie. We nemen de stage uiterst serieus en
verwachten dat ook van onze stagiaires.”
“Na het behalen van je diploma krijg
je een vaste baan aangeboden”
“Stagiaires binnen de gehandicaptensector hebben recht op
een stagevergoeding en Estinea houdt zich daar uiteraard
aan. We zien onze stagiaires duidelijk als collega’s die ook
al tijdens hun stage meebouwen aan het imago van de
organisatie en de kwaliteit van de dienstverlening.”
Steeds beter worden
Mariska de Roos en Inez Giesen zijn erg blij met hun leer/
werkplek bij Estinea en dat is geheel wederzijds. Zij volgen
de opleiding medewerker maatschappelijk zorg (MMZ)
niveau 4, een competentiegerichte leerweg van drie jaar.
“Na de gebruikelijke sollicitatieprocedure kregen wij een
leer/arbeidsovereenkomst aangeboden voor de duur van de
hele opleiding. We worden elk jaar op een andere werkplek
geplaatst. Dat betekent dat we zo breed mogelijk worden
opgeleid en afwisselend werken met cliënten met een hoog
Het
vlinderteam
bij Thuiszorg Noord
West Twente
Francien Boshove is al ruim 35 jaar werkzaam in de zorgsector.
De eerste jaren was ze werkzaam in het toenmalige
Elisabeth Ziekenhuis in Almelo op de afdeling hartbewaking.
Toen de kinderen kwamen is zij parttime gaan werken.
Allereerst bij de DG&GD als assistente van een schoolarts,
daarna als slaapwacht in een verzorgingshuis. De laatste
drie jaar werkt zij als verpleegkundige in het vlinderteam
van Thuiszorg Noord West Twente.
“Buiten kantooruren is het vlinderteam het aanspreekpunt
van Thuiszorg Noord West Twente. Het vlinderteam is breed
inzetbaar en van alle markten thuis. We kunnen opgeroepen
worden als zich problemen voordoen in de routes of als er
oproepen zijn via de persoonsalarmering. Deze oproepen
lopen meestal via de Meld Zorg Centrale. Ons werk bestaat
enerzijds uit het organiseren van allerlei zaken, maar
daarnaast verlenen we ook verpleegkundige hulp.”
• We ondersteunen, indien nodig, collega’s die in de
routes werken. Als zij tegen problemen aanlopen, dan
proberen we samen een oplossing te vinden.
• We starten nieuwe zorgaanvragen, die zich in de
weekenden aandienen, op en sturen de aanvragen naar
het CIZ.
• We verzorgen de uitleen van artikelen uit de thuiszorgwinkel
buiten de formele openingstijden. Het gaat
hierbij dan vaak om krukken, hoog/laag bedden,
niveau tot cliënten met een ernstige meervoudige handicap.
Het ene jaar werk je op een woonlocatie en het andere
jaar bijvoorbeeld bij een werk- en activiteitencentrum. Elk
jaar zie je dus ook een ander team en krijg je een andere
werkbegeleider. Je wordt hier goed begeleid en krijgt de
mogelijkheid van beginnende beroepskracht door te groeien
naar persoonlijk begeleider. De combinatie werken en leren
is voor ons ideaal, want we zijn vooral praktisch ingesteld.”
“Estinea is een vooruitstrevende organisatie, prettig om voor
te werken. Door het werken in zelfsturende teams blijven
medewerkers zichzelf ontplooien en dat spreekt ons erg
aan. Helemaal geweldig is het dat je na het behalen van je
diploma een vaste baan aangeboden krijgt.”
borstkolven, postoelen, etc.
• We verzorgen de Personenalarmering oproepen die
bij Thuiszorg Noord West Twente zijn aangesloten. In
Almelo zijn er ruim 300 personen met een persoonsalarmering.
De werkzaamheden lopen uiteen: valincidenten,
stoma-problemen, pijnklachten, verstopte katheters
of wonden die extra verzorgd moeten worden.
• We brengen, gedurende de nachtelijke uren, extra
bezoeken aan mensen die erg ziek zijn. Vaak op
verzoek van de cliënt zelf, maar ook op verzoek van
het STT (Stichting Terminale Thuiszorg), een groep
vrijwilligers die ‘s nachts waakt bij terminale cliënten, of
door de vaste medewerkers.
• We leveren zorg aan toeristen die in het Theater Hotel
logeren en een beroep hebben gedaan op Thuiszorg
Noord West Twente.
• We fungeren als achterwacht voor de verzorgingshuizen
van Thuiszorg Noord West Twente in Almelo.
“Het team werkt altijd buiten kantooruren, van vijf uur ‘s
avonds tot acht uur ‘s morgens. In het weekend zijn we 24
uur per dag bereikbaar. Het team bestaat uit zes personen.
Klein maar erg leuk en de collegialiteit is groot. We hebben
er alle zes erg veel plezier in om dit werk te doen.”
Voor informatie: www.estinea.nl
Estinea is een organisatie voor zorg- en
dienstverlening aan mensen met een
verstandelijke beperking. De individuele
keuzevrijheid van cliënten is uitgangspunt
voor alles wat de organisatie doet. Dat maakt
van medewerkers cliëntondersteuners, die
vraaggericht werken en mogelijkheden van
cliënten zoeken en helpen benutten.
34 ZorgMagazine ZorgMagazine 35

Stichting Michaelshoeve Zorgfederatie Overkempe Oldenzaal
Werken bij de Zorgfederatie!
Het contact met mensen. Dat vindt Rianne ten Tusscher het leukste aspect aan haar
werk als verzorgende bij Zorgfederatie Oldenzaal. Wil je net als Rianne iets voor anderen
betekenen en werken (en/of leren) in een afwisselende omgeving? Word dan actief
als medewerker, stagiair, leerling of vrijwilliger voor deze professionele en enthousiaste
organisatie!
Zorgfederatie Oldenzaal beheert twee woon- en zorgcentra:
Mariahof en Scholtenhof. In deze kleinschalige centra wonen
in totaal 150 cliënten. Daarnaast bieden ze aan ruim 300
cliënten thuiszorg, dagverzorging en welzijnsactiviteiten.
Zorgfederatie Oldenzaal is een onderdeel van Noaberzorg:
een samenwerkingsverband van zorginstellingen voor kwalitatief
hoogwaardige zorg met het karakter van een goede
buur.
Momenteel is Zorgfederatie Oldenzaal op zoek naar gekwalificeerde
en gemotiveerde verzorgenden en alfa-medewerkers.
Verzorgenden dienen minimaal te beschikken over
een mbo-opleiding op niveau 3. Van alfa-medewerkers
wordt verwacht dat zij affiniteit hebben met het verrichten
van huishoudelijke taken. Ook stagiairs, leerlingen en
vrijwilligers zijn van harte welkom bij deze professionele en
enthousiaste organisatie.
Kwaliteit staat bij Zorgfederatie Oldenzaal hoog in het
vaandel. Zij ontvingen tweemaal het Gouden Keurmerk voor
hun cliëntgerichtheid, de goede sfeer en de kleinschaligheid.
Daarnaast wonnen ze in 2007 de Beste Werkgever Award
in de categorie non-profit. En daar zijn ze trots op, want
het streven is continu dat mensen plezierig en succesvol bij
Zorgfederatie Oldenzaal kunnen werken.
Zorgfederatie Oldenzaal telt ruim tweehonderd medewerkers.
Rianne ten Tusscher is hier nu vijf jaar in dienst en is
Eerst Verantwoordelijk Verzorgende (EVV-er). Ze heeft zes
cliënten speciaal onder haar hoede. “Ik onderhoud als het
nodig is, de contacten met de zorgverzekeraar, de huisarts,
de familie, maar ben ook het aanspreekpunt voor de cliënt
als die ergens mee zit”, vertelt Rianne.
Het leuke aan haar werk vindt ze het contact met mensen.
Haar voldoening put Rianne ten Tusscher uit momenten dat
ze iets kan betekenen voor de cliënten: “Al is het maar door
een luisterend oor te bieden.”
“De vrijwilligers bieden
onze cliënten net dat beetje extra”
deze organisatie en vragen stellen aan medewerkers van de
Zorgfederatie.
Verder kunnen de Mariahof en de Scholtenhof nog gemotiveerde
vrijwilligers gebruiken. Zij worden begeleid door
coördinator vrijwilligerswerk Emmie Polman. Emmie werkte
zelf ook dertien jaar lang als vrijwilliger bij de Zorgfederatie
Oldenzaal, ze bracht koffie rond en zette een bibliotheek op.
“Leuk om te doen, want je werkt in een kleine organisatie
waar de sfeer erg aangenaam is”, aldus Emmie Polman, die
nu in dienst is om vrijwilligers te werven en om de contacten
te onderhouden met de huidige tweehonderd actieve
vrijwilligers.
Stagiairs, leerlingen en vrijwilligers
Zorgfederatie Oldenzaal voert tevens een actief opleidingsen
stagebeleid. Ze hebben stageplaatsen voor BOL-studenten
niveau 3 verzorgenden en voor HBO’ers. Ook werken
ze met re-integratiekandidaten van gemeenten, UWV en
bedrijven.
Emmie Polman hoopt vurig dat vrijwilligers zich blijven
aanmelden. “De inzet van deze mensen is ontzettend
belangrijk. Zij bieden onze cliënten net dat beetje extra. De
wekelijkse ontspanningavonden draaien bijvoorbeeld geheel
op vrijwilligers en dat geldt ook voor de winkeltjes bij onze
zorgcentra.”
De werkbegeleiders zorgen ervoor dat stagiairs terug kunnen
kijken op een geslaagde en leerzame tijd. Zij vertellen
hen alles over het beroep en besteden uiteraard aandacht
aan leerwensen en vragen van de studenten. Via internet
(de homepage en Hyves) kun je je laten informeren over
Wil je meer weten over werken en/of leren bij Zorgfederatie
Oldenzaal? Kijk dan op: www.zorgfederatieoldenzaal.nl of
neem contact op met Ben van Veen (medewerkers), Yvonne
Masselink (stagiairs en leerlingen) of Emmie Polman (vrijwilligers).
Zij zijn allen bereikbaar via telefoonnummer
0541 – 51 34 33.
36 ZorgMagazine ZorgMagazine 37

Ziekenhuisgroep Twente
Europese primeur voor ZGT
Centrum Geriatrische
Traumatologie biedt zorg op
maat
Als eerste in Europa startte Twenteborg Ziekenhuis in april 2008 een centrum voor
Geriatrische Traumatologie. De opzet is uniek en de eerste resultaten veelbelovend:
betere kwaliteit van zorg, efficiënter ingericht, een korter verblijf van de patiënt in huis
en minder kosten. Reden om het centrum te nomineren voor Zorgonderneming van het
jaar 2008.
Traumachirurgen Han Hegeman en Detlef van der Velde: “Door
efficiënter en multidisciplinair samenwerken, betere kwaliteit van zorg.”
Initiatiefnemers van het centrum zijn de traumachirurgen
Detlef van der Velde en Han Hegeman. De laatste is ook
de drijvende kracht achter de succesvolle one-stop-shop
poli voor onderzoek naar osteoporose (botontkalking) bij
patiënten met een botbreuk. Dat is niet toevallig: zowel
de poli als het centrum werken multidisciplinair. Hegeman:
“Bij elke fase die een patiënt doorloopt, willen we het
zorgproces optimaal laten verlopen.”
Anticiperen
Een ziekenhuis in Rochester, USA diende als voorbeeld voor
het centrum: bundel de kennis, ontwikkel een efficiënt
zorgpad en zorg voor een goede verstandhouding met
verpleeghuizen, zodat die beter weten wat hen te wachten
staat. Hegeman en Van der Velde kregen uitgebreid de
gelegenheid rond te kijken bij de collega’s in Rochester.
Hun centrum richt zich in eerste instantie op patiënten vanaf
65 jaar met een gebroken heup. “Nieuw is dat niet alleen
de traumachirurg, maar ook de geriater direct bij het proces
betrokken wordt”, licht Hegeman de werkwijze toe. “Een
oudere patiënt kan eerder verward zijn en is vaak fragieler.
Met de input van de geriater weten we snel of de persoon
in kwestie al klachten heeft, of dat hij of zij kans heeft op
het ontwikkelen van (psycho-)geriatrische klachten. Het
biedt voordelen als je hier in een vroeg stadium op kunt
anticiperen.”
Eén zo’n voordeel is dat met de nieuwe aanpak de gevolgen
van een ‘delier’ (verwarring van de patiënt) kunnen worden
teruggebracht, door al voor de operatie met medicatie
te starten. Als een patiënt verward raakt, vertraagt het
zorgproces namelijk aanzienlijk. Dat is nadelig voor de
patiënt en zorgt voor extra kosten door langere opname. De
capaciteit aan geriaters wordt voor het centrum met twintig
uur per week uitgebreid.
Medisch zorgpad
In Twenteborg werd met behulp van informatie uit
Rochester het gewenste medische zorgpad uitgestippeld.
Hegeman: “Eerst stellen de chirurg en geriater op de Eerste
Hulp een diagnose. Daarna verhuist de patiënt naar 5 West,
afdeling chirurgie-traumatologie. De geriater en de artsassistent
chirurgie stellen een zo compleet mogelijk beeld
van de patiënt samen. Is er kans op een delier? Heeft de
patiënt na de opname hulp nodig in het revalidatietraject?’
In korte tijd worden niet alleen een diagnose gesteld
en de operatie uitgevoerd (binnen 24-36 uur), maar
ook een compleet behandelplan opgesteld. Aan alles is
gedacht. Heeft de patiënt baat bij de osteoporosepoli?
Is een valkansanalyse zinvol? Ook wordt via de transferverpleegkundige
– indien nodig – zo snel mogelijk een
indicatie gesteld voor een opname in het verpleegtehuis.”
De traumachirurg: “Met verschillende verpleeghuizen zijn
we bezig afspraken te maken. Zij stellen een aantal bedden
beschikbaar, onder voorwaarde dat de patiënt niet meer
dan drie maanden nodig heeft om te herstellen. Wij zorgen
ervoor dat patiënten worden overgeplaatst en snel weer
worden opgenomen als er opnieuw problemen ontstaan.”
Die werkwijze biedt beide partijen voordelen. Het ziekenhuis
weet zich verzekerd van een vast aantal plaatsen. Het
verpleeghuis krijgt een goede indicatie van de patiënt, die
maximaal drie maanden in het huis verblijft.
Zorgmanager
Het centrum helpt op dit moment circa tien patiënten
per maand, maar dat zullen er op korte termijn meer
worden. “We houden alle gegevens bij. Door efficiënter
en multidisciplinair samen te werken, neemt onder meer
het gemiddelde aantal dagen dat de patiënt in huis
verblijft af. Betere kwaliteit van zorg, minder kosten”, aldus
Hegeman. De arts als zorgmanager, dan wel ondernemer.
Met resultaat. Recent gaf de medisch specialist op een
congres in Nice een presentatie over het centrum voor
Europese collega’s. Ook is het Centrum voor Geriatrische
Traumatologie door het magazine Zorgmarkt genomineerd
als Zorgonderneming van het Jaar 2008.
Voor informatie: www.ziekenhuisgroeptwente.nl
Zorgonderneming van het Jaar 2008
Deze prijs van het magazine Zorgmarkt
werd vorig jaar voor het eerst uitgereikt.
Toen won Expertisecentrum Diabeter,
een centrum van twee Rotterdamse
kinderartsen, dat jongeren en volwassenen
ondersteunt in het omgaan met diabetes.
Wie het predikaat Zorgonderneming
van het Jaar 2008 mag dragen, wordt
bekendgemaakt op 28 oktober tijdens het
Jaarcongres Zorgmarkt.
38 ZorgMagazine ZorgMagazine 39

Azora
“Zo zorgen we voor elkaar in
de Achterhoek”
Azora is een moderne organisatie voor ouderenzorg. Met drie verpleeghuizen, vijf
verzorgingshuizen en thuiszorg in het hart van de Achterhoek levert ze zorg op maat.
Dat wil zeggen: zorg die optimaal is afgestemd op de wensen en behoeften van de
cliënten.
VIT Oost-Gelderland
Mantelzorg, onze zorg!
Bijna iedereen krijgt er vroeg of laat in zijn leven mee te
maken: mantelzorg. Of het nu gaat om een chronisch
zieke partner, broer of zus, een dementerende ouder of een
kind met een beperking, je dóet het. Het is geen bewuste
keuze om langdurig en intensief te zorgen voor een ander
maar je doet het uit liefde of plichtsbesef.
Zorgen voor een ander, maar ook voor jezelf!
Overbelasting is de grootste bedreiging voor mantelzorgers.
Ook al kan het voldoening geven, het is niet eenvoudig om
dag in dag uit voor een naaste te zorgen, vooral wanneer
dit nog gecombineerd moet worden met de opvoeding van
kinderen of een betaalde baan.
Onze visie op zorg
Ieder mens heeft te maken met lichamelijke, sociale,
emotionele en psychische factoren die elkaar beïnvloeden.
Ieder mens is dan ook uniek, wil naar eigen inzicht richting
geven aan zijn leven en heeft zijn eigen voorkeuren op het
gebied van wonen, dagindeling, hobby’s, voeding enzovoort.
Aan die voorkeuren wil Azora zoveel mogelijk tegemoet
komen. Hierbij is er ook continu aandacht voor de privacy,
eigenwaarde en zelfstandigheid van onze cliënten.
Naast deze aandacht voor de cliënten heeft Azora oog voor
haar medewerkers en vrijwilligers. Zij vindt het belangrijk,
dat die met plezier bij Azora werken. Met het hoofd en met
Nelleke Meyer, verzorgende in verpleeghuis ’s-Gravenwal.
het hart. Echt omzien naar elkaar. “Zoals we dat gewend
zijn in de Achterhoek.”
“Werken met ouderen
spreekt me erg aan“
Nelleke Meyer, verzorgende in verpleeghuis ‘s-Gravenwal
vertelt: “Ik vind het leuk om mensen te verzorgen, te geven
wat ze nodig hebben. Nadat ik de driejarige opleiding
Verzorgende Individuele Gezondheidszorg had gevolgd, kon
ik aan het werk bij verpleeghuis ’s-Gravenwal. Het werken
met ouderen spreekt me erg aan. Doordat ik zelf ook uit
’s-Heerenberg kom, ken ik veel cliënten van gezicht en raak
makkelijk met hen in gesprek. Je gaat om met allemaal
aardige bewoners en de verstandhouding met de collega’s
is ook prima. We hebben een leuk team, met jong en oud
door elkaar. Dat geeft een goede sfeer en dat straalt de
afdeling ook uit. Het is gezellig bij ons, en de familieleden
van de bewoners pakken dat ook op. Je merkt dat onze
gasten met plezier op bezoek komen.“
Aandacht voor hart en ziel
“Azora, dat zijn onze medewerkers.” Zij vormen de basis
voor de dienstverlening. Zonder vaardige en enthousiaste
medewerkers, die over de juiste competenties (zoals
cliënt-gerichtheid, integriteit en ambitie) beschikken, kan
Azora haar cliënten geen goede zorg en diensten bieden.
Daarom besteedt ze veel aandacht aan het personeels- en
opleidingsbeleid. Daarnaast steekt ze de nodige energie
in het vinden, binden en boeien van (toekomstige)
medewerkers.
Azora voert een actief personeelsbeleid. Zaken als scholing,
deskundigheidsbevordering en coaching, loopbaanperspectieven
en meerkeuze arbeidsvoorwaarden kunnen rekenen
op haar bijzondere aandacht. Binnen de organisatie
dient voor iedereen duidelijk te zijn wat haar of zijn
Anita van Zuilekom, coördinator activiteitenbegeleiding
Verpleeghuis Den Es en zorgcentrum de Bettekamp.
mogelijkheden en verantwoordelijkheden zijn. Reden
om te waken over goede interne communicatie om
heldere afspraken over de arbeidsvoorwaarden te maken.
Azora is een erkend leerbedrijf en verzorgt jaarlijks
beroepsopleidingen via de beroepsbegeleidende leerweg
(BBL). Daarnaast lopen er elk jaar tientallen leerlingen en
studenten stage via de beroepsopleidende leerweg (BOL).
“We gaan regelmatig met
nieuwe ideeën aan de gang”
Anita van Zuilekom is coördinator activiteitenbegeleiding
Verpleeghuis Den Es en zorgcentrum de Bettekamp:
“Tijdens mijn opleiding sociaal-pedagogische hulpverlening
heb ik ook bij andere zorginstellingen gewerkt. Het valt me
op dat Azora veel aan activiteitenbegeleiding doet en een
vooruitstrevende organisatie is. We gaan regelmatig met
nieuwe ideeën aan de gang. Neem de activiteitenbegeleiding:
binnen het verpleeghuis koken we soms zelf met de
bewoners. Dat zie je ergens anders niet zo gauw gebeuren.
De contacten met de collega’s binnen Azora verlopen
goed. We zien elkaar regelmatig en wisselen dan algemene
ervaringen uit of we pakken een bepaald onderwerp beet.
Zijn er cursussen of workshops die aansluiten op ons werk,
dan gaan we daarnaar toe. Iedereen, ook vrijwilligers, kan
aangeven aan welke scholing hij of zij behoefte heeft.”
Voor informatie: www.azora.nl
Om te voorkomen dat je als mantelzorger onder de druk
bezwijkt en bijvoorbeeld zelf ziek of overspannen raakt
is het belangrijk dat je weet dat er organisaties zijn die
ondersteuning kunnen bieden en je er dus niet alleen voor
staat!
VIT Oost-Gelderland
Dé ondersteuningsorganisatie voor mantelzorgers en
vrijwilligers in de zorg heeft zowel op lokaal als regionaal
niveau veel te bieden. Zij zet haar specifieke deskundigheid
op verschillende manieren in:
Steunpunt Mantelzorg: Mantelzorgers vinden bij de
mantelzorgconsulenten van het Steunpunt MantelZorg een
luisterend oor, informatie, advies en indien gewenst hulp
bij het aanvragen van hulpmiddelen of professionele zorg.
Steunpunten MantelZorg zijn in heel Oost-Gelderland te
vinden, meestal zijn ze ondergebracht bij het plaatselijke
zorg- of Wmoloket. Mantelzorgers kunnen in de
‘mantelzorgsalon’ terecht als ze willen praten met mensen
in een vergelijkbare situatie en behoefte hebben aan een
moment van ontspanning.
Vrijwillige thuiszorgorganisaties: VIT Oost-Gelderland
biedt ondersteuning aan alle vrijwillige thuiszorgorganisaties
in de regio. Door voorwaarden te scheppen, belangen
te behartigen, te faciliteren en te innoveren kunnen de
vrijwilligers zich richten op hún kerntaak: het ontlasten van
mantelzorgers door een paar uur per week de zorg van hen
over te nemen. Mantelzorgers krijgen dan echt vrijaf en
kunnen zo de accu weer opladen.
Scholingsinstituut ‘informele zorg’: Vanuit dit
scholingsinstituut biedt de VIT een scholingsaanbod voor
álle mantelzorgers en vrijwilligers in de sector zorg en
welzijn in Oost-Gelderland.
Kenniscentrum: Het kenniscentrum van de VIT is
toegankelijk voor iedereen die vragen heeft op het gebied
van vrijwillige thuiszorg en mantelzorg.
Kijk op www.vitoostgelderland.nl voor meer informatie.
40 ZorgMagazine ZorgMagazine 41

VVT, Verpleging Verzorging Thuis
Orthopedagogisch Centrum De Eik
VVT, Verpleging Verzorging Thuis,
gevestigd in Losser, is een daadkrachtige
Expertise inzake Seksualiteit
thuiszorgorganisatie, die sinds 20 jaar
thuiszorg en kraamzorg biedt aan mensen
in Gelderland, Overijssel en Drenthe.
Momenteel heeft zij rond de 300 medewerkers.
Twee daarvan zijn Hennie van
de Zouw en Minie Nijkamp.
De Eik is gestart met het bundelen van de aanwezige expertise op het gebied van seksualiteit
en om deze dienstbaar te maken aan de opvoeding, diagnostiek en behandeling
van kinderen en jongeren met seksuele
problemen. Bea Wolters, coördinator
Innovatie en Kwaliteit, legt uit.
“Ieder nieuw
adres is een
verrassing”
Minie Nijkamp met de honden.
Ondernemingsraad. Zij is begonnen als bejaardenverzorgende.
Ze vond en vindt het heerlijk met oudere mensen te
werken. Hun levenservaring en verhalen inspireren haar. “Ik
denk in oplossingen”, zegt Minie, en voelt zich daarom als
een vis in het water bij werkgever VVT.
“Eén van de speerpunten van het beleid van De Eik is het
verder optimaliseren van de behandeling van kinderen en
jongeren met seksuele gedragsproblemen. Om dat te realiseren
heeft zij met haar holdingpartners (Stichting De Reeve
en Stichting Dreei) de handen in één geslagen. In 2006 is
een taakgroep bestaande uit drie gedragswetenschappers
van de holdingpartners aan de slag gegaan. Hun opdracht
luidde: ‘Ontwikkel beleid met betrekking tot de opvoeding,
diagnostiek en behandeling van kinderen en jongeren met
seksuele gedragsproblemen’. Inmiddels, bijna twee jaar
later, is er veel ontwikkeld en in gang gezet.”
Hennie van de Zouw (46) is dertien jaar in dienst van
VVT. Op dit moment is ze ziekenverzorgende. Al had
Hennie na haar vwo-opleiding bezigheidstherapie willen
gaan doen. Door uitloting daar, ging ze met een vriendin
mee in de opleiding ziekenverzorgende. Vanaf het begin
vond ze het zo leuk, dat ze nooit meer uit ‘de zorg’ is
weggeweest. Vanaf 1980 heeft ze zeven jaar gewerkt in een
psychogeriatrisch verpleeghuis, dan wel op een pg-afdeling.
Nog steeds heeft Hennie de meeste affiniteit met geestelijke
gezondheidszorg.
Wat betreft het verschil van vroeger met nu, is het
belangrijkste voor haar, dat de verantwoordelijkheid
verschoven is van de leidinggevende naar de medewerker
zelf. Meer verantwoordelijkheid betekent ook meer
zelfstandigheid en dus vrijheid. Voor de toekomst van de
thuiszorg is Hennie bezorgd, als ze ziet dat steeds meer
taken door lager opgeleiden gedaan worden. Vooral bij
grotere organisaties. Voor de verpleegkundige taken wordt
het werk zo erg versnipperd. Bij VVT ervaart ze dat niet zo.
Ze spreekt de hoop uit dat dat zo blijft. Hennie praat met
liefde over haar vak: “Ieder nieuw adres is een verrassing”.
Denken in oplossingen
Minie Nijkamp (53) is negen jaar in dienst van VVT. Ook
Minie is ziekenverzorgende. Draait daarnaast bereikbaarheidsdiensten
buiten kantooruren en is secretaresse van de
Twee heel verschillende werknemers van VVT, die allebei
ziekenverzorgende zijn, en ook allebei met hart en ziel
aan hun vak verknocht zijn. Meer overeenkomsten tussen
de twee: allebei zijn ze er een paar jaar uitgeweest toen
ze kinderen kregen, en hebben zich, de één vijf, de ander
zeven jaar, fulltime gewijd aan hun gezin. Juist in de zorg,
en bij VVT de thuiszorg, is herintreden ideaal: werktijden,
aantal uren, alles is bespreekbaar.
De toekomst
Beiden hebben de veranderingen in de zorg van de
laatste twintig jaar meegemaakt. Minie valt vooral op,
dat er nu veel meer administratie bij komt kijken, dat de
indicatiestellingen aangescherpt zijn, en dat er minder
tijd is voor een praatje met de cliënt. Minie, een geboren
optimist, wil vooral de jeugd op het hart drukken, dat
ze blijven werken, ook als ze zelf kinderen krijgen. Er is
namelijk heel veel mogelijk, in de zorg, met werktijden.
Je moet wel prioriteiten stellen. Minie heeft de combinatie
werk/privé altijd opgelost met het planmatig regelen van
haar huishouden. En als ze thuiskomt van haar werk, is het
eerste dat ze doet: erop uit met de hond. Zo ontspant ze
van haar werk en laadt zich weer op voor een nieuwe dag.
Voor informatie: www.vvt-zorg.nl of 088-488 00 00,
Lammie von Piekartz.
“De opvoeding en behandeling
van kinderen en jongeren met
seksuele gedragsproblemen vraagt
specialistische deskundigheid
van onze medewerkers”
In de notendop:
• Het visiedocument ‘Seksualiteit’ is vastgesteld. In dit
document zijn de uitgangspunten m.b.t. de opvoeding
en behandeling beschreven. Het document is richtinggevend
voor het handelen van alle medewerkers.
• Een werk- en trainingsboek ‘Seksuele Opvoeding’ is
ontwikkeld. Met dit materiaal kunnen de hulpverleners
concreet ‘handen en voeten’ geven aan de seksuele
opvoeding van de cliënten van De Eik.
• Alle gedragswetenschappers zijn getraind om taxatiegesprekken
te voeren in die gevallen waar sprake is van
een vermoeden van seksueel misbruik.
• De opleiding van een gedragswetenschapper voor het
uitvoeren van specifiek diagnostisch onderzoek van
kinderen en jongeren, die seksueel grensoverschrijdend
gedrag vertonen.
• De implementatie van een systeem van een aandachtsfunctionaris
‘Seksualiteit’ op organisatieniveau én per
team van hulpverleners een taakhouder. Zo kan direct
voeling gehouden worden met de vragen vanuit de
praktijk én er kan er op organisatieniveau direct actie
ondernomen worden.
• De bestaande procedures ‘Hoe te handelen in situaties,
waar sprake is van seksueel grensoverschrijdend
gedrag, zijn aangepast.
• In ontwikkeling:
1. Een diagnostisch protocol voor de specifieke diagnostiek
van slachtoffers en plegers.
2. De ‘Good live methode’. Een behandelmethode
voor plegers seksueel grensoverschrijdend gedrag,
wordt bezien op de mogelijkheid om deze in te zetten
voor de populatie van De Eik.
3. De bestaande expertise op het gebied van behandeling
van slachtoffers van seksueel grensoverschrijdend
gedrag wordt gebundeld en beschreven.
“De komende jaren zal De Eik haar expertise verder
ontwikkelen. Immers: de opvoeding en behandeling van kinderen
en jongeren met seksuele gedragsproblemen vraagt
specialistische deskundigheid van onze medewerkers. Zij
leveren een bijdrage aan het in stand houden en het verder
ontwikkelen van de expertise binnen De Eik, opdat de cliënt
met zijn specifieke hulpvraag daadwerkelijk goed geholpen
kan worden.”
Voor informatie: www.de-eik.org
42 ZorgMagazine ZorgMagazine 43

Ambulance Oost
“Een boeiende baan met
veel afwisseling”
AriënsZorgpalet Stichting Michaelshoeve Overkempe
Een bijzondere samenwerking
van Zorg, Wonen en Welzijn bij AriënsZorgpalet
Rob Lotgerink werkt als Rapid Responder (RR)/Officier van Dienst Geneeskundig bij
Ambulance Oost: “In 1982 ben ik begonnen als ambulanceverpleegkundige bij de
toenmalige G.G. en G.D. te Enschede. Dit werk heb ik altijd met veel plezier gedaan en
ik heb een ruime ervaring opgebouwd binnen de ambulancehulpverlening.”
“Sedert november 2005 kent Ambulance Oost de functie
van Rapid Responder (RR)/Officier van Dienst Geneeskundig
(OvDG) en ik ben deze combinatiefunctie vanaf die datum,
samen met een aantal collega’s, fulltime uit gaan voeren.
De RR functie is in het leven geroepen om onder meer bij
een ongeval snel hulp ter plaatse te kunnen bieden. Sneller
soms dan een ambulance. De OvDG functie komt naar voren
bij grotere calamiteiten, waarbij je als coördinator optreedt
en overleg voert met de andere disciplines, zoals politie,
brandweer en ziekenhuizen.”
“In deze combinatiefunctie ben je werkzaam bij de
ambulancedienst en is de opleiding tot ambulanceverpleegkundige,
met daarnaast ruime ervaring, een
vereiste. Voor de functie van OvDG volg je meerdere
specifieke opleidingen.”
“Deze functie vraagt een grote
mate van zelfstandigheid”
“Het werk als RR/OvDG vraagt een grote mate van
zelfstandigheid. Je moet zelf alle beslissingen nemen.
Tijdens de nachtelijke uren wordt, voor mijn eigen
veiligheid, gereden met een chauffeur, de rest van de dag
rijd je alleen.”
“De auto die wij ter beschikking hebben heeft vrijwel
dezelfde uitrusting als de ambulance, alleen de brancard
met toebehoren ontbreekt. Een RR/OvDG biedt snel
specialistische eerste hulp, maar vervoert geen patiënten.
Wanneer een patiënt alsnog vervoerd moet worden, gebeurt
dat door een ambulance.”
“Het is een prachtige, boeiende baan met veel afwisseling,
waarbij je van tevoren absoluut niet weet wat je die dag
allemaal te wachten staat.”
Rob Lotgerink door fotograaf Taco van Loon.
Voor informatie: www.ambulanceoost.nl
In oktober 2008 zal de officiële opening plaatsvinden van de Ariënsstaete,
het unieke en moderne woonzorgcentrum van AriënsZorgpalet in Noord
Enschede. De sterke combinatie van zorg, wonen en welzijn maakt dat
cliënten erg tevreden zijn en met veel plezier in de Ariënsstaete wonen.
De bijzondere hoefijzervorm van de Ariënsstaete lijkt
bewoners en bezoekers te omarmen. Het grote, beeldvormende
woonzorgcentrum heeft zes etages en biedt
160 appartementen voor verzorgingshuiscliënten en 50
appartementen voor zelfstandig wonende ouderen met
een zorgvraag. De ruimtes en appartementen zijn stijlvol
ingericht. Ook wijkbewoners kunnen gebruikmaken van de
vele faciliteiten, deelnemen aan activiteiten en heerlijk eten
in het sfeervolle restaurant.
De wensen, vragen en behoeften van cliënten zijn uitgangspunt
voor de zorg- en dienstverlening. Daarbij is een sterke
combinatie gerealiseerd van zorg, wonen en welzijn. De
teamleiders Mariëlle Steffens (zorg), Marcel Smit (welzijn)
en Simone Mulderink (hoteldiensten) vertellen enthousiast
over de succesvolle samenwerking. “Hoewel ieder zijn eigen
vakgebied heeft, werken we nauw met elkaar samen. De
lijnen zijn kort, zodat we elkaar snel kunnen aanvullen en
het aanbod direct op elkaar kunnen afstemmen”, vertelt
Mariëlle.
“We kijken over ons eigen vakgebied heen, om de aansluiting
van zorg, wonen en welzijn te optimaliseren voor de
cliënt” legt Marcel uit. Simone vult aan: “Maar daarnaast
werk je ook direct samen aan verschillende projecten en
activiteiten. Zo organiseren we elke maand thema-avonden
in het restaurant, zoals een Chinees buffet in het kader van
Mariëlle Steffens, Marcel Smit en Simone Mulderink.
de Olympische Spelen, of een gezellige
barbecue in de zomer.”
Natuurlijk is er veel persoonlijk contact
met de cliënten. Mariëlle: “We werken
zoveel mogelijk met één op één
contact, zodat de aandacht ook echt
bij de cliënt ligt.” “Tegelijkertijd voelt
het soms alsof we één grote familie
zijn, omdat je veel cliënten al lang
kent. Elke maand organiseren we een
gezamenlijke koffieochtend met alle
cliënten én medewerkers, een initiatief
van de persoonlijke begeleiders. Altijd
erg gezellig!” vertelt Marcel enthousiast.
“Alles draait natuurlijk
uiteindelijk om de cliënt”
Simone: “Alles draait natuurlijk uiteindelijk om de cliënt,
we proberen daarom ook zo flexibel mogelijk te zijn. We
zoeken altijd zoveel mogelijk naar een passende oplossing
voor een vraag of probleem. Juist doordat onze disciplines
zo nauw op elkaar zijn afgestemd, is er veel te realiseren.”
Ook de sfeer onderling tussen de medewerkers is erg goed.
“Hoewel het natuurlijk vaak hard werken is, zorgen we ook
dat er nog altijd tijd voor elkaar is,” vertelt Mariëlle. “Daardoor
weet je wat je aan elkaar hebt en dat werkt een stuk
prettiger!”
Dat de goede samenwerking van disciplines succesvol is
blijkt onder meer uit het onafhankelijke cliënttevredenheidsonderzoek,
dat eind 2007 is uitgevoerd. De Ariënsstaete
werd door de cliënten beloond met een hoog rapportcijfer:
een 8,3! Bovendien wist de Ariënsstaete in 2007
de Grootkeuken Award in de wacht te slepen en is daarmee
bekroond tot zorginstelling met het beste horecaconcept van
Nederland!
44 ZorgMagazine ZorgMagazine 45

Carint Reggeland
EVV’er: contactpersoon
tussen cliënt en medewerkers
Een cliënt van Carint (of Reggeland) krijgt te maken met allerlei verschillende
medewerkers: een verzorgende, een (verpleeghuis)arts, een ergotherapeut, een diëtiste,
enzovoort. Er staat een heel team om de cliënt heen. Het is daarom van wezenlijk
belang dat de communicatie tussen deze medewerkers en de cliënt goed verloopt, en
dat de gegeven zorg altijd overeenkomt met de gemaakte afspraken. Daarvoor zorgt
een eerst verantwoordelijk verzorgende (EVV’er).
Tot voor kort had Carint geen duidelijke richtlijnen voor
de functie van EVV’er. In sommige locaties was sprake
van contactverzorgende of coördinerend verzorgende. De
functie werd soms anders ingevuld, en ook de salariëring
kon verschillen. Daarom is Carint in 2004 begonnen de
functie van EVV’er eenduidig in te vullen. Dat heeft veel
gevolgen voor de betreffende medewerkers: ze moeten
geschoold worden, opnieuw in een functie benoemd
worden, en conform het FWG-traject hun functiebeschrijving
en -indeling ontvangen. Vanwege deze gevolgen is eerst
een pilot opgezet. Een van de locaties die meedeed met de
pilot was Herinckhave in Hengelo, waar Yvonne Munster en
Sandra Ballast als EVV’er werkzaam zijn.
“We hebben veel te maken
met familieleden, en die kunnen
behoorlijk assertief zijn”
Opnieuw op cursus
In Herinckhave is eerst geïnventariseerd wie al EVV’er was,
en wie dat in de nieuwe situatie kon blijven. De ‘nieuwe’
EVV’ers moesten vervolgens opnieuw een cursus volgen.
Zo ook Yvonne en Sandra. “Ook al waren we al EVV’er,
we hebben toch veel in de cursus geleerd”, vertellen ze.
“We hebben meer diepgang gekregen, de blik verruimd.
Kennis die we eerder al hadden opgedaan, hebben we
weer op kunnen frissen. Zo is in de cursus veel aandacht
besteed aan communicatieve vaardigheden. Het is immers
erg belangrijk dat je als EVV’er goed contact hebt met de
bewoner. Hier op de pg-afdeling hebben we ook veel te
maken met familieleden, en die kunnen behoorlijk assertief
zijn. Als EVV’er moet je dus goed kunnen communiceren.”
In hun dagelijkse werk zijn Yvonne en Sandra vooral
bezig met hun coördinerende taak als EVV’er. Ze zitten
in het medisch disciplinair overleg, het overleg tussen de
betrokken deskundigen, waar zij de betreffende bewoner
vertegenwoordigen. De gemaakte afspraken houden ze
bij in het zorgplan, en wanneer nodig, schakelen ze een
deskundige in, zoals een verpleeghuisarts of diëtiste. “We
werken hier met twee EVV’ers per bewoner. Het komt
er gewoon op neer dat de tweede EVV’er de eerste kan
vervangen in het medisch disciplinair overleg, mocht
dat nodig zijn. Verder wordt de tweede EVV’er nergens
ingeschakeld, maar het is prettig dat je het van elkaar kunt
overnemen.”
Vervolg na de pilot
Aan de pilot EVV hebben twee Carintgroepen
meegedaan: Hengelo-NO en Goor, met de locaties
De Hagen (waaronder Herinckhave), De Stoevelaar
en Scherpenzeel. Na de evaluatie van de pilot in
mei 2007 heeft de Raad van Bestuur besloten, dat
het EVV-traject verder uitgerold kon worden over
de overige Carintgroepen. In januari 2008 is ook de
ondernemingsraad akkoord gegaan het EVV-traject in
gang te zetten. Dat gebeurt (in eerste instantie) alleen
in de intramurale onderdelen van Carint. Of en hoe dit
traject voor Carint extramuraal toegepast kan worden,
is nog niet duidelijk: daarover moet nog gediscussieerd
worden. Ook voor Reggeland is het EVV-traject
(nog) niet aan de orde. Reggeland heeft persoonlijk
begeleiders (PB’ers) in plaats van EVV’ers, waarvoor
een ander traject geldt, met een andere opleiding.
Geen afgunst
Tijdens de inventarisatiefase konden de medewerkers zelf
kiezen of zij EVV-er ‘nieuwe stijl’ wilden worden, met de
bijbehorende verantwoordelijkheden en vereiste scholing.
Onder begeleiding van P&O is tijdens dat traject intensief
gecommuniceerd met alle betrokken medewerkers. Er zijn
voorlichtingsbijeenkomsten en persoonlijke gesprekken
gehouden, en er is een klankbordbijeenkomst georganiseerd
waarin betrokken leidinggevenden, medewerkers die al
meedraaiden in de pilot en geïnteresseerden ervaringen en
meningen konden uitwisselen.
“Het is niet zo dat EVV’ers alle leuke
taakjes toegeschoven krijgen”
Op Herinckhave was er gelukkig geen sprake van dat
ex-EVV’ers afgunst voelden naar de nieuwe EVV’ers toe,
constateren Yvonne en Sandra. “Ex-EVV’ers moeten
nu als gewone ziekenverzorgenden bijvoorbeeld meer
avonddiensten draaien, maar het is niet zo dat EVV’ers alle
leuke taakjes toegeschoven krijgen.”
Voor de bewoners van Herinckhave is er eigenlijk weinig
veranderd. “Dat komt doordat wij voorheen al min of meer
op dezelfde manier werkten”, leggen Yvonne en Sandra uit.
Over het algemeen zijn de bewoners erg tevreden over het
contact met alle verzorgenden. Zo ook meneer Rijgwaart,
die graag met Yvonne en Sandra op de foto wil.
“Al met al is de overgang hier heel soepel verlopen”, besluit
Sandra. “Ja, het loopt lekker hier.”
EVV’ers Herinckhave Yvonne en Sandra met de heer Rijgwaart.
Succes
Verzekerd
Nationale-Nederlanden. Wat er ook gebeurt
46 ZorgMagazine ZorgMagazine 47

Stichting Michaelshoeve Overkempe
Zorg in beweging:
de Michaelshoeve en Overkempe
De Stichting Michaelshoeve Overkempe biedt zorg, begeleiding en behandeling aan
kinderen en volwassenen die afhankelijk zijn van bijzondere zorg. De bewoners hebben
een verstandelijke beperking, meestal met aanvullende problematiek, zoals autisme,
gedragsstoornissen of psychiatrische problematiek. Geïnspireerd door de antroposofie
zoekt Stichting Michaelshoeve Overkempe dagelijks naar mogelijkheden om zorg en
begeleiding te bieden die aansluit bij hun vraag.
Aan het woord is Alinde Held, hoofd Personeelszaken van
de Stichting Michaelshoeve Overkempe. “Zowel op de
Michaelshoeve als op Overkempe bieden we reguliere zorg,
met de antroposofie als inspiratiebron. En dat laatste geeft
een grote toegevoegde waarde. De ontwikkeling van de
individuele mens staat centraal. Het is onze overtuiging
dat, hoe groot de beperkingen van een cliënt ook zijn, er
ontwikkeling mogelijk is. Zo worden kinderen, jongeren
en volwassenen aangesproken op hun sociale vermogens
en gesterkt in hun gevoelens van volwaardigheid. Daarbij
zijn gemeenschapsvorming, interactie tussen juist heel
verschillende mensen, ontwikkeling en regelmaat in dag,
week en jaar voor iedereen de belangrijke elementen.
Prachtig om te zien dat er een vertrouwensband ontstaat
tussen bewoner en medewerkers, waardoor zij zich kunnen
ontwikkelen.“
Net zoals veel kleinere instellingen in de zorg worstelde
ook de stichting Michaelshoeve Overkempe met de vraag
op welke schaal men verder wilde. Alinde: “De wil om
een bewuste en pro-actieve rol in een op antroposofie
geïnspireerde zorg te spelen en de steeds toenemende
vraag om professionaliteit, hebben ons o.a. doen besluiten
toenadering te zoeken tot de Zonnehuizen in Zeist met
de vraag om ondersteuning en samenwerking. Hierop is
door de Zonnehuizen positief gereageerd en het proces
om tot een fusie te komen verkeert op dit moment in een
vergevorderd stadium.”
Michaelshoeve
Op de Michaelshoeve in Brummen wonen circa 85 kinderen
in de leeftijd van 4 tot ongeveer 18 jaar. De instelling
is zichtbaar als een prachtig oud patriciërshuis aan de
Zutphensestraat. De kinderen wonen in de huizen die
er later achter zijn gebouwd. Meerdere woongroepen
vormen samen één huis. In een groep wonen zes tot
negen kinderen. Uitgangspunt bij deze vorm van wonen is
een huisgemeenschap. Daarom zijn zowel in de ochtend,
middag als avond medewerkers aanwezig. Overdag gaan
de kinderen naar de naastgelegen ZMLK-school of de
dagopvang.
De kinderen en medewerkers van de Michaelshoeve hebben
baat bij de fusie met de Zonnehuizen. De Michaelshoeve
wordt een orthopedagogisch behandelcentrum, dat ook
alles in zich heeft om kwalitatief goede zorg te verlenen
en ook in bedrijfseconomisch en organisatorisch opzicht
een gezonde eenheid zal vormen. Hierbij vormen de
kwaliteitsnormen van de Zonnehuizen, zoals deze zijn
vastgelegd en worden nageleefd volgens de HKZ- en ISOcriteria
en de professionele standaarden, het uitgangspunt.
De antroposofie blijft hierin onze gezamenlijke inspiratie.
De herinrichting van de zorg- en dienstverlening biedt
niet alleen een oplossing ter verbetering van de kwaliteit
van zorg- en dienstverlening op de Michaelshoeve maar
geeft tevens een antwoord op actuele maatschappelijke
vraagstukken rondom de complexiteit rond het
begeleiden en behandelen van kinderen en jeugdigen
met een verstandelijke beperking en bijkomende
gedragsproblematiek. Alinde: “Deze ontwikkelingen zijn voor
onze medewerkers een boeiende uitdaging. We merken
dan ook dat zij die enthousiast oppakken om onze kinderen
datgene te bieden wat zij zo hard nodig hebben.”
Alinde ziet nog een positieve impuls voor de toekomst:
“De komende jaren zal op de Michaelshoeve worden
geïnvesteerd in vervangende nieuwbouw van de
woonhuizen. Met de groene omgeving wordt de
Michaelshoeve een stimulerende plek om te wonen en te
werken.”
Overkempe
Alinde: “Op Overkempe in Olst wonen ongeveer 135
volwassenen, eveneens met een verstandelijke beperking,
in combinatie met psychiatrische of sociale problematiek.
Zij wonen zowel op het terrein als zelfstandig begeleid in
het dorp Olst. Onze cliënten zijn overdag werkzaam op
één van de diverse werkplaatsen op het terrein en in Olst.
Vooruitlopend op de fusie met de Zonnehuizen wordt ook op
Overkempe een kwaliteitsslag gemaakt.“
Het hart van woon-werkgemeenschap Overkempe zal
worden gevormd door verblijf, behandeling, werken en
scholing.
“Onze doelstelling is om
volwassenen met een
ontwikkelingsstoornis zich naar
volle vermogen te laten ontplooien.
Dat betekent dat de drie milieus
waarin de cliënten zich bewegen:
wonen, werken en vrije tijd,
optimaal dienen te zijn afgestemd.
Een nauwe samenwerking en
afstemming tussen deze drie
milieus is dan ook noodzakelijk.”
Alinde: “Om in te spelen op de
veranderende vraag van zorg
gaan we functiedifferentiatie invoeren. Hierdoor ontstaan
er tevens voor medewerkers mogelijkheden voor
ontwikkeling en doorgroei. En in september 2008 starten
we op Overkempe een eigen BBL-opleiding SPW 4 voor
groepsbegeleiders in de zorg. In totaal nemen 19 cursisten
deel, waarvan er 10 van Overkempe zelf komen. Kortom…
een organisatie in beweging én in ontwikkeling!”
Voor informatie: www.bellisgroep.nl
48 ZorgMagazine ZorgMagazine 49

Het ZorgAdviesPunt (ZAP) werkt steeds digitaler, maar:
“De wens van de cliënt blijft
centraal staan!”
Het vinden van passende zorg- en dienstverlening is en blijft moeilijk voor cliënten. De
wachtlijsten zijn lang en de regels complex. Zorggroep Sint Maarten streeft ernaar de
weg naar passende zorg zo eenvoudig en helder mogelijk te houden. Daarom werd,
enkele jaren geleden, het ZorgAdviesPunt, afgekort ZAP, opgericht: één loket waar
cliënten terecht kunnen met alle vragen op het terrein van wonen, welzijn en zorg.
Digitalisering? Ook bij het ZAP, maar niet ten koste van de cliënten. Manager van het
ZorgAdviesPunt, Arjan Rosens vertelt hoe.
Registratie: met de tijd mee
Het ZAP is allereerst verantwoordelijk voor het registreren
van cliëntgegevens, voor aanverwante administratieve
processen en het onderhouden van contacten met
relaties, zoals verwijzers en zorgkantoren. AZR (AWBZbrede
Zorg Registratie) is een landelijke systematiek
voor het registreren en uitwisselen van berichten
tussen het indicatieorgaan (CIZ), het zorgkantoor en de
zorgaanbieders. De digitalisering betekent hier: enorme
efficiency. Arjan: “CIZ kantoren sturen de gestelde
indicaties digitaal naar het zorgkantoor die ze omzet
in zorgtoewijzingsbesluiten en digitaal doorzet naar
zorgaanbieders. Doordat zorgkantoren er als schakel
tussen zitten, hebben zij direct zicht op de zorgbehoefte en
wachtlijsten in hun regio. Met deze verplichte zorgregistratie
voorziet Zorggroep Sint Maarten cliënten goed en efficiënt
van de geïndiceerde zorg.” Zodra een cliënt zorg gaat
ontvangen, maakt het ZAP een cliëntdossier aan. Nu nog
handmatig, maar dat gaat veranderen: “We zijn aan het
kijken naar de mogelijkheden om alle cliëntdossiers te
digitaliseren. Dit levert grote voordelen op: de cliëntdossiers
nemen minder ruimte in en informatie is gemakkelijker te
vinden”, aldus Arjan Rosens.
Informatieverstrekking
Als een cliënt of een collega
informatie nodig heeft over
het zorgaanbod van Zorggroep
Sint Maarten, de bezetting of
indicaties? Antwoord: de ZAPmedewerkers
zijn vraagbaak in de
meest ruime zin van het woord.
Arjan Rosens: “Wij willen iedereen
voorzien van een gedegen advies
en cliënten willen we graag aan
ons binden. Digitalisering is prima,
maar juist hier is het persoonlijke contact en een advies
op maat zo belangrijk.” ZAP medewerkers beantwoorden
de vragen, die steeds vaker binnenkomen via het centrale
mailadres zelf, of leggen contact met een maatschappelijk
werker of cliëntadviseur. In elk geval weten ze waar ze snel
de juiste informatie kunnen vinden en dat is het sterke punt
van het ZorgAdviesPunt. Arjan Rosens: “Wij zorgen ervoor
dat cliënten niet van het spreekwoordelijke kastje naar de
muur gestuurd worden.” Zo beschikt het ZAP altijd over
een actueel overzicht van de bezetting van de kortdurende
opname kamers. Verwijzers hoeven niet meer alle locaties
afzonderlijk te bellen, maar worden via het ZAP direct
doorverwezen naar de juiste maatschappelijk werker of
cliëntadviseur.
Zorgcoördinatie en intakes
Heeft iemand zorg nodig? Dan komen de cliëntadviseurs en
de maatschappelijk werkers in beeld. Zij streven ernaar om
binnen 24 uur contact op te nemen met iemand die een
indicatie voor thuiszorg heeft. Gaat het om dagvoorzieningen
en de intramurale zorg, dan is dat 48 uur. Een cliëntadviseur
of maatschappelijk werker verzorgt de zorgcoördinatie
en de intake. Zij informeren de cliënt over de
mogelijkheden bij Zorggroep Sint Maarten op het gebied van
zorg, wonen en welzijn. Deze intake, die de basis vormt van
het zorgleefplan, moet aan verschillende ‘zakelijke’ eisen
voldoen. Daarnaast geldt vooral dat de juiste persoonlijke
Zorggroep Sint Maarten
informatie van cliënten verkregen wordt. “Daar hechten
we veel waarde aan”, vertelt Arjan Rosens, “Een mens is
immers meer dan zijn of haar ziekte en beperkingen.”
Om de juiste informatie en de ‘vraag achter de vraag’
duidelijk te krijgen, kiest Zorggroep Sint Maarten heel
bewust een bepaalde medewerker bij een cliënt: namelijk
diegene die over de juiste kennis en kunde beschikt.
“Wij willen iedereen voorzien van
een gedegen advies en cliënten
willen we graag aan ons binden”
Persoonlijk contact staat voorop
Het ZAP is in verschillende opzichten het centrale punt van
de organisatie. Heel veel informatie over cliënten is aanwezig
op, of passeert, het ZAP. Een relatief kleine groep medewerkers
blijft op de hoogte van veranderingen in wet- en
regelgeving en ontwikkelingen in de AZR. “Dit maakt dat
we efficiënt kunnen werken en de digitalisering maakt dat
alleen maar efficiënter. Op sommige gebieden dan, want het
is en blijft mensenwerk. De wens van de cliënt blijft centraal
staan”, besluit Arjan Rosens.
Voor informatie: www.zsmzorg.nl
Arjan Rosens (rechts):
” Wij zorgen ervoor dat
cliënten niet van het
kastje naar de muur
gestuurd worden.”
50 ZorgMagazine ZorgMagazine 51

Tactus Verslavingszorg
Twenteborg en Tactus hebben ‘Alcohol onder Controle’
“Lotgenoten hebben begrip
voor je”
Zijn grote hobby’s waren koken en wijnen. Peter leefde zich dagelijks uit in de
keuken, het was zijn lust en zijn leven. Tegen vijven haalde hij niet alleen pannen
en ingrediënten voor de dag, maar ook de wijn. Tot hij inzag dat het met de wijn de
Alcoholisten overgehaald
door ervaringsdeskundigen
Met het nieuwe project Verslavingsinformatiepunt (VIP) wil de cliëntenraad
van Tactus alcoholisten over de drempel van de hulpverlening helpen. Het
Oranjefonds ondersteunt het project met 10.000 euro. Initiatiefnemer en
ex-alcoholist Gerrit Zwart: “We maken gebruik van ervaringsdeskundigen.”
verkeerde kant op ging.
Zijn goed betaalde baan moest Peter vanwege zware
depressies opgeven. Wijn bleek een aangename verzachter
van zijn negatieve gedachten. De paar glaasjes bij het
koken werden een paar flessen. “Ik zag wel dat het misging.
Mijn lichaam ging protesteren. De wijn was een vriend
geworden, één met een heel slecht karakter. Verschillende
keren heb ik geprobeerd zelf te stoppen, maar zonder hulp
red je het niet.”
Tactus
Peter kreeg voor zijn depressies hulp van psychiater
René Sorel van Twenteborg. Hij wees Peter op de nieuwe
behandelmethode ‘Alcohol onder controle’ van PAAZ
Twenteborg en Tactus. Deze training is gericht op het
onder controle krijgen van alcoholgebruik. De behandeling
is bedoeld voor mensen die door overmatig alcoholgebruik
problemen ervaren, maar nog wel beschikken over een
sociaal netwerk. Er wordt gebruik gemaakt van groepspsychotherapie,
psycho-educatie/leefstijltraining en psychomotorische
therapie.
Zo werd ook Peter tijdens dertien wekelijkse bijeenkomsten
begeleid door hulpverleners van Tactus en PAAZ Twenteborg.
Hij was erg gemotiveerd om te stoppen. “Ik moest
wel, anders zou ik me dood drinken. Toch zou ik niet snel
hulp zoeken bij de verslavingszorg. Een alcoholprobleem
wordt als een taboe gezien. Ik was bang voor de reacties
van de mensen. Ook zag ik er tegen op om met bijvoorbeeld
drugsverslaafden een behandeling te volgen.”
Laagdrempelig
Peter staat hierin niet alleen. Onder andere hoogopgeleiden
zien het als een te grote stap om bij de verslavingszorg
aan te kloppen. Dit was de reden voor Tactus om een
samenwerking aan te gaan met Twenteborg. Peter: “Een
cursus in het ziekenhuis maakt de stap minder groot. Het
ziekenhuis is voor mij een vertrouwde plek, omdat ik ook
vaak bij de psychiater kom.” Peter vond het spannend om
in een groep zijn verhaal te moeten doen. “Achteraf is dat
juist de kracht van deze behandeling. Lotgenoten hebben
begrip voor je situatie. Ze stimuleren je door het geven
van schouderklopjes en waardering als het goed gaat.” De
deelnemers bepalen grotendeels zelf het verloop van de
cursus. Zij stellen hun eigen doelen en maken een noodplan
voor als het misgaat.
Familie
Een sterke motivatie is volgens Peter een voorwaarde om
te kunnen stoppen. “En het is belangrijk dat je een sociaal
leven hebt. Je moet iets hebben om je aan vast te klampen.
Voor mij was dat mijn gezin.” Op één van de bijeenkomsten
krijgt de familie uitleg over alcoholproblematiek en hoe
daarmee om is te gaan, zodat zij begrip krijgen voor de
persoon met een alcoholprobleem. Volgens Peter is dit een
essentieel onderdeel van de cursus. “Begrip van de mensen
om je heen, heb je echt nodig. Ik vond het heel fijn om mijn
vrouw bij de cursus te betrekken. Bij een terugval weet zij
nu hoe ze moet reageren en heeft zij het vertrouwen dat
ik weer op de goede weg kom. Als ze dit niet zou hebben,
zou ik ook zelf dat vertrouwen kwijtraken en weer gaan
drinken.”
Voor sociale momenten, zoals verjaardagen, vakanties en
etentjes leerde Peter vooraf een plan te maken. “Dan weet
ik wat ik moet doen als het moeilijk wordt: naar huis gaan
bijvoorbeeld.” Zijn hobby’s koken en wijn heeft hij vaarwel
gezegd. Hij heeft het daar erg moeilijk mee. Maar het is
hem gelukt: hij heeft zijn doelstelling gehaald. Peter drinkt
niet meer, geen druppel.
Voor nformatie: www.tactus.nl
Hoe groot is het probleem?
“Een op de tien Nederlanders heeft een alcoholprobleem.
Slechts een klein deel wordt bereikt door de hulpverlening.
Als ik dat op één van mijn lezingen vertel, krijgen sommige
mensen in het publiek een rode kleur. Dat zegt genoeg.”
Waarom kan een alcoholist beter worden
overgehaald door een ervaringsdeskundige?
“We sleuren hem niet meteen naar de hulpverlening,
maar nemen de tijd om eerst zijn vertrouwen te winnen.
Daarnaast proeft, ruikt en voelt een ervaringsdeskundige
het stadium waarin een alcoholist zich bevindt. Als hij
door een alcoholist thuis wordt begroet met een joviale
schouderklop, is er een grote kans dat deze niet geholpen
wil worden. Het klinkt gek, maar die bereidheid is vaak
veel groter als hij je vanachter een gesloten voordeur
toeschreeuwt: ‘Ik wil dat je weggaat!’.”
Leg dat eens uit?
“Een alcoholist die zijn verslaving niet onder ogen ziet,
kan gerust een hulpverlener binnen laten. Want zijn
Deelnemers gezocht via huisartsen
De huisarts, arbo-arts of medisch
specialist kan patiënten verwijzen voor
een intakegesprek met de psychiater. Dit
gebeurt te weinig, volgens de betrokken
hulpverleners. Ondanks het hoge aantal
mensen dat te maken heeft met alcohol
(gerelateerde) problematiek én de
goede resultaten die zijn behaald met
de behandelgroepen, kost het hen veel
moeite om voldoende deelnemers te
vinden voor dit behandelprogramma.
bereidwilligheid is een schijnvertoning.
Hij laat de drank toch niet staan. Een
alcoholist die hulp weigert, weet ergens
wel dat de hulpverlening bij hem een kans maakt.
Gedeeltelijk erkent hij zijn probleem, maar het vooruitzicht
op een leven zonder drank maakt hem bang. Een
ervaringsdeskundige weet dat en anticipeert daarop.”
Wanneer bent u gestopt met drinken?
“Toen mijn zus overleed en ik mijn vader in zijn verdriet
heb moeten bijstaan. Dat kon ik alleen omdat ik in een
afkickperiode zat. Als ik dat vanwege de drank niet had
gekund, zou ik het mezelf nooit vergeven. Het afkicken was
overigens niet makkelijk. Ik dronk elke dag twee flessen
jenever, een fles sherry en een aantal biertjes. Dagenlang
lag ik trillend op de bank, maar het is me gelukt.’”
Welke mensen gaan jullie het eerst benaderen?
“Ouderen en jongeren. Want vooral onder hen neemt het
probleem zorgwekkende vormen aan.”
Naast het benaderen van
alcoholisten zal er vanuit
het VIP ook voorlichting
worden gegeven op
scholen, buurthuizen,
bedrijven en gemeenten.
Vrijwilligers en geïnteresseerden
kunnen zich
melden bij Gerrit Zwart,
tel: 06-21445624, of
gzwart@orange.nl
52 ZorgMagazine ZorgMagazine 53

Baalderborg
Baalderborg paraat
in de Grotestraat
Diversiteit in de zorg
Annelies Huizing is clustermanager van De Twentse Zorgcentra
(DTZC), ’t Bouwhuis regio Enschede. Daarnaast is zij ook projectleider
binnen DTZC van het project ”allochtone vrouwen
een baan in de zorg”. Zij vertelt over diversiteit in de zorg.
Grotestraat 29 in Rijssen is een woonvoorziening van Baalderborg die
in april 2008 is opgeleverd. De redactie van An’twoord, het informatiemagazine
van Baalderborg, bezoekt cliënt Gerard ter Steege in zijn
nieuwe woning en stelt coach Roelien Kosters een aantal vragen.
Perfect wonen
Het pand wordt dan wel ‘de Grotestraat’ genoemd naar het
adres, maar vanaf die straat moet je eerst een steeg door.
Als je naast het pand staat, heb je niet meteen door dat er
zoveel woningen staan. Via een doorzichtig trappenhuis kom
je op de laag appartementen van de mensen die begeleiding
vanuit Baalderborg krijgen. Het is een soort afgeschermd
plein, waardoor je heel vrij zit en zo even naar elkaar toe
kunt.
We treffen Gerard ter Steege thuis en hij wil wel even
praten. Hij blijkt een vlotte gesprekspartner te zijn die ook
nog wel op de foto wilt. Gerard vertelt dat hij hier sinds april
woont. Al vanaf 1995 woont hij op zichzelf. Drie keer in de
week krijgt hij twee uur begeleiding vanuit Baalderborg bij
het huishouden en op financieel gebied. Verder regelt hij
alles zelf en woont hij zelfstandig. Hij werkt als sporthalbeheerder
in Wierden, maar heeft nu nog vakantie.
“Hoe het hier bevalt? Perfect! Iedereen vindt het hier leuk.”
Hij heeft veel contact met de anderen, vooral met vier
van hen. “Je kunt gezellig ouwehoeren. Het zijn mensen
van hetzelfde niveau.” Hij vertelt dat het huis zo ook groot
genoeg is, meer hoeft niet, want “dat moet je ook weer
schoonmaken”.
“Hoe het hier bevalt? Perfect!
Iedereen vindt het hier leuk”
We mogen een kijkje nemen in zijn huis en zien een
prachtig ingerichte woning (slaapkamer, ruime woonkamer
met keuken) met moderne meubels die op elkaar zijn afgestemd.
De andere woningen zijn vergelijkbaar.
Voor zijn huis staand kijken we uit over de grond die nog
onbebouwd is, aan de andere kant van het trappenhuis. Er
zijn plannen zijn om daar over een paar jaar eenzelfde pand
te plaatsen.
Leuke jongens
Roelien Kosters is werkzaam als coach van de bewoners van
‘de Grotestraat’. Vier medewerkers werken hier afwisselend.
Roelien is 41 jaar en woont met haar gezin in Ommen.
Sinds 2002 werkt ze als coach bij Baalderborg. Roelien heeft
vroeger de opleiding KVJV gedaan, wat stond voor Kinderverzorging
Jeugdverzorging. De vergelijkbare opleiding heet
nu SPW: Sociaal Pedagogisch Werk.
Op de vraag waarom ze bij de Grotestraat is gaan werken,
vertelt Roelien: “Ik werkte bij het Ambulante Team van
Baalderborg en op een gegeven moment ben ik als coach
bij Gerard gekomen. Het is gegroeid: toen ‘de Grotestraat’
er kwam, ben ik meegegaan. Het zijn zulke leuke jongens
(en een meisje)! Nu werk ik hier anderhalve dag per week,
namelijk de maandagmorgen en dinsdag de hele dag.”
“Zitten er ook nadelen aan dit werk?” vragen we aan Roelien.
“Ik werk ook nog bij de Gerard Doustraat in Ommen en
daar werk ik in een team. De Gerard Doustraat is een woonvorm
met drie huizen waar in totaal veertien mensen met
een verstandelijke beperking wonen en waar begeleiding is
op het moment dat bewoners thuis zijn.”
“In een team werk je samen, ook bij het zoeken naar
oplossingen. Hier werk je alleen en ben je meer op jezelf
aangewezen. Dat kun je als positief of negatief ervaren, het
hangt er maar vanaf hoe je daar zelf in staat. Ik vind het
wel prettig op deze manier.”
“Wat is er nou zo leuk aan hier werken? Het zijn allemaal
jongens en een meisje die veel met elkaar omgaan en toch
hun eigen leven leiden. Ze wonen zelfstandig en worden
maar een paar uur per week begeleid. Je moet ze eigenlijk
ontmoeten!”
Meer weten over werken bij Baalderborg? Kijk op onze
website www.baalderborg.nl of bel met Petra Soenveld,
personeelsfunctionaris regio Zuid: 0523-287112.
Over Baalderborg
Baalderborg biedt
op zestig locaties
in Overijssel en
Drenthe zorg en
begeleiding aan iedereen die dat nodig heeft om volwaardig
mens te kunnen zijn:
• kleinschalige woonvormen, voor permanent verblijf
• uitgebreide logeer- en vakantiemogelijkheden
• gezinswonen
• zinvol werk of dagactiviteiten voor alle cliënten
• ontwikkelingsgerichte begeleiding aan kinderen van 2
tot 18 jaar
• begeleiding van thuiswonende cliënten
• ambulante begeleiding
• begeleiding van schoolgaande kinderen
• training, ontwikkeling en vorming
• diagnostiek en behandeling
• therapieën
• ondersteuning van ouders die zelf de (woon)zorg voor
hun kind willen organiseren of van kinderen die dit willen
doen voor hun dementerende of bejaarde ouder(s).
Kenmerkend voor Baalderborg is de betrokkenheid. De aandacht
voor de cliënt, voor zijn of haar familie en voor elkaar.
Bij alles wat we doen, laten wij ons leiden door de wensen
en de mogelijkheden van de cliënt. Wij staan bekend als
vernieuwend en beschikken over veel kennis op tal van terreinen,
dus wanneer bestaande oplossingen niet voldoen,
zoeken we een nieuwe. Ook vinden wij de ontwikkeling van
medewerkers erg belangrijk. Verder zijn we een organisatie
zonder onnodige franje. Vrijwel al ons geld gaat naar de
directe zorg.
“Het project ‘allochtone vrouwen een baan in de zorg’ is bij
uitstek een mooi voorbeeld van diversiteit in de zorg.
In 2007 zijn we begonnen met het project ‘allochtone vrouwen
een baan op ’t Bouwhuis’ met als doelstelling het opleiden
van allochtone vrouwen tot beginnende beroepsbeoefenaren.
De aanleiding hiervoor was dat de provincie Overijssel als
initiatiefnemer van mening is dat de arbeidsdeelname van
allochtone vrouwen in de gezondheidszorg toe moet nemen.
De gemeente Enschede, het ROC Enschede, Bureau RAZ en
De Twentse Zorgcentra hebben dit initiatief opgepakt en zijn
een samenwerkingsverband aangegaan en zijn gestart met dit
project.”
“Wij als DTZC vinden het belangrijk onze maatschappelijke
verantwoordelijkheid te laten blijken door de instroom van
allochtone vrouwen te bevorderen. Daarbij bestaat onze
cliëntpopulatie voor een belangrijk deel uit allochtonen. De
personeelspopulatie kent echter relatief weinig allochtonen.
Om aan de diversiteit van onze cliëntpopulatie tegemoet te
komen en derhalve de diversiteit aan zorgvragen is dit project
uitermate geschikt.”
“Het project loopt inmiddels al enige tijd met succes en het
samenwerkingsverband met betrokken partijen hebben we
inmiddels voortgezet. Zodanig dat we met een tweede project
zijn gestart, waarbij een ruimere doelgroep aan mensen met
achterstand op de arbeidsmarkt welkom is, allochtoon en
autochtoon, man en vrouw, optimaal in diversiteit.”
De Werkgeversvereniging probeert, in samenwerking met
Bureau RAZ, te bewerkstelligen dat de zorgaanbieders een
betere aansluiting hebben met de steeds groter wordende
diversiteit aan zorgvragers.
Diversiteit in de Zorg biedt zorgaanbieders goede kansen op
betere aansluiting op toenemende diversiteit in de zorgvraag
en toestroom van geschikt nieuw personeel. Het doel is een
grotere toestroom te realiseren van niet westerse allochtonen
naar het werk in de zorg- en welzijnssector.
Bij het realiseren van de doelstellingen wordt gekozen voor
een aanpak met diversiteit. Hierin stellen we niet het onderscheid
in etniciteit of cultuur centraal, maar alle aspecten
waarop mensen van elkaar verschillen. Goed omgaan met
diversiteit wil zeggen goed omgaan met verschillende mensen.
Kijk voor meer informatie op www.wgvoost.nl.
54 ZorgMagazine ZorgMagazine 55

Bruggerbosch
Thuiszorg Stichting Hanimeli Michaelshoeve Overkempe
“Je kunt zoveel moois uit
mensen halen!”
Bedriye is werkzaam als verzorgende
bij Thuiszorg Hanimeli, een thuiszorginstelling
die zich richt op zorgverlening
aan allochtone zorgvragers.
verzorging zelfstandig uit te voeren en waar je alleen komt
helpen met een douchebeurt of het aankleden. Je bent er
voor iets heel praktisch en vaak ben je er maar heel even,
maar dat wat je doet is van grote betekenis voor deze
mensen. Zonder deze hulp zouden zij misschien niet meer
zelfstandig kunnen wonen of zou hun leven er in ieder geval
een stuk moeilijker door worden.”
Maria werkt als Helpende bij verpleeghuis
Bruggerbosch. In het huis zijn 34
kleinschalige wooneenheden voor
zes mensen die lijden aan dementie.
Bruggerbosch heeft ook plaats voor ruim
70 deelnemers met een dementiesyndroom
voor dagbehandeling.
Ik spreek af met Maria Kuiper op de Marktstraat 1 in
verpleeghuis Bruggerbosch. We zitten in de fauteuils in de
huiskamer en er klinkt muziek op de achtergrond. Ze lacht
als ze het over ‘Het Leuke Boekje’ heeft en zegt: “Dit maakt
het werk zo leuk hè, je kunt met bewoners samen nog zo
veel plezier hebben. Al die leuke momenten, anekdotes of
opmerkingen van bewoners schrijven we in dit boekje. Dan
blijft het altijd bewaard en kan elk nieuw personeelslid bij
ons dit doorlezen.” Inderdaad, een goed idee en als ik het
doorlees, snap ik precies waarom Maria haar werk echt leuk
vindt.
Maria is een warme, lieve vrouw die van aanpakken weet
en die haar hart verloren heeft aan de zorg. Ze is 45 jaar,
getrouwd met Henk en moeder van twee zoons. Ze begint
te vertellen: “Mijn ouders waren heel erg streng en
traditioneel. De mavo heb ik niet afgemaakt, ze vonden
het beter dat ik ging werken. Later zou ik toch gaan
trouwen en wat had ik dan aan een opleiding? Voor nu
zijn dat natuurlijk ouderwetse opvattingen. Dus ik ging als
productiemedewerker aan de slag. Ik kreeg kinderen en
bleef daarna thuis om voor de twee jongens te zorgen. Toen
ze groter werden, wilde ik weer aan de slag en zo kwam ik
terecht bij Bruggerbosch. Dit was niet een bewuste keuze,
maar meer een van ‘ik wil eigenlijk wel iets voor andere
mensen betekenen’. ‘Zorgen’ zat vroeger al in me. Ik begon
als schoonmaakster en dacht dat het werk ook alleen
maar dit inhield. Toen mijn functie veranderde in Facilitair
Zorgmedewerker, mocht ik de zorgcollega’s ondersteunen
in bijvoorbeeld eens een kopje koffie voor de bewoners
inschenken of ze naar een activiteit brengen. De bewoners
van Bruggerbosch, het ziektebeeld wat ze hebben, namelijk
Maria met ‘Het Leuke Boekje’.
dementie, sprak me zo aan! Deze mensen zijn zo afhankelijk
van ons, wat mooi dat ik die verzorgingsrol op me kan
nemen.”
“Met deze motivatie in mijn achterzak en vele aansporingen
van collega’s klopte ik aan bij de afdeling Opleiding van
Bruggerbosch. ‘Zo, ben je daar eindelijk’, zeiden ze.
In september 2007 ben ik begonnen met de opleiding
Helpende op het ROC. Ik ging een dag in de week naar
school, de rest werkte ik. Straks in september ga ik weer
naar school en ga de verkorte opleiding VIG (Verzorgende
Individuele Gezondheidszorg) niveau 3 volgen. Als het goed
is, ben ik december 2009 klaar. Dan mag ik ook medicijnen
uitdelen aan bewoners, katheteriseren of bewoners na het
overlijden afleggen. Deze opleiding maakt het voor mij
compleet, anders ben je toch wat beperkter. En ik krijg
ruimschoots de mogelijkheid bij Bruggerbosch.”
“Wat ik nieuwe collega’s in de zorg mee
wil geven? Drie dingen: Heb RESPECT
voor de bewoners, heb geduld met ze en
spreek je inlevingsvermogen aan. En je
moet het echt leuk vinden, voor anderen
te zorgen. Mij zit het in het bloed, als ik
mijn best doe, zie ik nog zoveel moois in
bewoners, ondanks hun dementie!”
“Zo, ben
je daar
eindelijk’,
zeiden ze”
Bruggerbosch is onderdeel van Noaberzorg. Een
samenwerkingsverband van de vier Twentse zorginstellingen
Zorgfederatie Oldenzaal, Zorggroep Manna, Bruggerbosch
en Zorgcentrum de Posten.
Voor informatie: www.bruggerbosch.nl
“Zorgen voor
een ander geeft
je zoveel!”
Bedriye is afkomstig uit Turkije, haar vader is in de jaren
‘60 voor zijn rechtenstudie naar Nederland gekomen.
Eenmaal werkzaam als advocaat heeft hij in 1967 zijn gezin
laten overkomen. Opgroeiend in Amsterdam miste Bedriye
altijd een opa en oma. Om dit gemis te compenseren had
zij veel contact met een oudere buurvrouw voor wie zij
regelmatig boodschappen deed. Later is zij, omdat ze het
contact met ouderen zo leuk vond, een opleiding gaan
volgen tot bejaardenverzorgster. Tijdens haar opleiding
heeft ze gewerkt in een instelling voor mensen met een
verstandelijke beperking. Het meest bleef haar toch de zorg
voor ouderen trekken.
“Je hebt contact met mensen
op een heel intens niveau”
Uiteindelijk heeft ze tot de geboorte van haar oudste kind
met veel plezier gewerkt in de bejaardenzorg. Haar dochter
werd geboren met een beperking, waardoor Bedriye de
keuze heeft gemaakt om fulltime voor haar kind te zorgen.
De zorg bleef altijd trekken en wanneer het mogelijk was,
werkte ze voor korte periodes in de zorg. Uiteindelijk heeft
ze ruim twintig jaar voor haar dochter gezorgd. Nu deze
sinds kort niet meer thuis woont, vond Bedriye het tijd
worden om weer iets voor zichzelf te gaan doen. Menig
ander zou eerst wat hobby’s op gaan pakken. Bedriye wilde
graag snel weer aan het werk en het liefst weer in de zorg.
Wat vindt ze nou zo leuk aan de zorg? Bedriye is bijna niet
te stuiten in haar enthousiasme. “Zorgen voor een ander
geeft je zoveel! Je hebt contact met mensen op een heel
intens niveau. Zeker als je werkt met terminale patiënten,
maar ook mensen die niet meer in staat zijn de persoonlijke
“Tijdens je werk praat je met de mensen en soms gaat het
alleen maar over koetjes en kalfjes, maar vaak heb je het
over essentiële zaken van het leven. Oudere mensen, maar
ook chronisch zieken, hebben een enorme levenservaring.
Als je bereid bent naar ze te luisteren, kan je veel van ze
leren. Ik heb zelf geleerd om te genieten van de kleine
dingen in het leven, want die zijn enorm belangrijk. Zie
de zon schijnen, letterlijk en figuurlijk, geniet van elk
zonnestraaltje. Dan kan je zelf ook weer een zonnestraaltje
zijn voor anderen. Mijn kijk op mensen is door mijn werk
heel positief geworden. Mensen hebben een enorme kracht,
die vooral gestimuleerd wordt als zij de kleine dingen in het
leven weten te waarderen.”
“Werken in de zorg is sowieso nooit saai. Je werktijden zijn
wisselend en vaak goed af te stemmen op je privésituatie.
Je komt allerlei mensen tegen, waar je leuk contact mee
hebt. Je bent het grootste gedeelte van de dag op pad, van
de ene cliënt naar de andere. De tijd vliegt, omdat je niet de
hele dag steeds weer dezelfde dingen doet.”
“Werken bij een organisatie als Hanimeli is natuurlijk
helemaal bijzonder, omdat je werkt voor cliënten met
een niet-Nederlandse achtergrond. Vaak gaat het om
mensen die nog niet eerder te maken hebben gehad met
professionele hulp, mensen die het fenomeen thuiszorg niet
eens kenden. Vaak heb je te maken met mensen die in een
bepaald isolement zitten door hun beperkingen, maar ook
door het feit dat ze in Nederland niet zo goed de weg weten
naar instellingen en activiteiten. Dat maakt dat je voor
deze mensen een soort brug naar de buitenwereld bent.
In het gunstigste geval kun je ze stimuleren om meer deel
te nemen aan de samenleving. En dat is zowel voor deze
mensen zelf als voor de samenleving een hele verrijking.”
Bedriye
56 ZorgMagazine ZorgMagazine 57

Bureau SPV
ZorgAccent Stichting & Thuiszorg Michaelshoeve Noord West Overkempe Twente
“Het verrijkt mijn leven enorm“
Bureau SPV is een intercultureel thuiszorgbureau. Ze biedt lichamelijke en psychische
zorg aan iedereen die dat nodig heeft. Ze werkt met een indicatie van het CIZ die ze
voor u aanvraagt wanneer u dat niet zelf kunt en ze biedt scholing en gerichte training.
Rob Stricker, medewerker van Bureau SPV, neemt u mee in zijn verhaal over het werken
bij Bureau SPV.
“Wanneer mij de vraag gesteld wordt wat de belangrijkste
‘tools’ voor dit werk zijn, dan kan ik een hele lijst opnoemen
waarbij ik mij tegelijkertijd realiseer dat ik die eigenlijk ook
niet nodig hebt voor dit werk. Dit klinkt heel paradoxaal,
want ook ik lijk niet te ontkomen aan het feit dat ik over
bepaald gereedschap moet beschikken binnen dit werk.
Echter de betekenis van de tools, het adequaat en het
succesvol toepassen van tools, wordt door slechts één factor
bepaald en dat is je attitude. Je attitude wordt bepaald door
je referentiekader, zelfkennis, visie en je intentie.”
“In dit werk dien je onbevangen
en open te staan voor de cliënt
en zijn cultuur”
“Waarom ik hier zo’n nadruk op leg? Je attitude is in feite
een microcultuur, een cultuur van je eigen persoon. In dit
werk, werk je samen met chronische, allochtone cliënten
en veel allochtone collega’s die allemaal vanuit een (eigen)
bepaalde cultuur leven. Dit zorgt dat je voortdurend bezig
bent met een uitwisseling van cultuurgebruiken. In dit werk
Rob Stricker
dien je onbevangen en open te staan voor de cliënt en zijn
cultuur. De huidige, doorgaans reguliere, hulpverlening
is hoofdzakelijk op de westerse cultuur gericht en schiet
daardoor vaak te kort om chronische, allochtone cliënten te
helpen. Deze voelen zich vaak niet gehoord, niet begrepen
en worden heel snel als onbehandelbaar gediagnosticeerd.”
“Wanneer je voor de eerste keer bij een cliënt op bezoek
komt is er vaak sprake van een uitzichtloze en daardoor
vastgelopen situatie. Het belangrijkste, en vooral het eerste,
is dat de cliënt zich gerespecteerd en gehoord voelt. Wat
jij doet is alleen maar luisteren, luisteren en nog eens
luisteren. Luisteren, respecteren en empathie zijn verreweg
de drie belangrijkste handvatten en geven een goede basis
en perspectief voor een evenwichtig vertrouwen in de
begeleiding. Vanuit dit vertrouwen kun je overgaan tot het
herorganiseren van de in het slop geraakte hulpverlening.
Hierin zul je creatief, doelgericht en open-minded moeten
zijn, want pragmatiek en resultaatgerichtheid zijn ‘killers’
voor zowel de cliënt, voor het begeleidingstraject als voor
jezelf. Dit maakt het werk verrassend en vernieuwend,
omdat je altijd tal van nieuwe mogelijkheden voor de cliënt
ontdekt.”
“Je gaat verder waar
andere hulpverleners vaak
stoppen of al gestopt zijn.
De sleutel ligt niet in het
oplossen van de chronische
problematiek, niet in hoe je
ermee kunt omgaan en dat
zet chronische cliënten aan
tot verandering. Geduld,
doorzettingsvermogen
en passie zijn elementair
hiervoor, om de cliënt tot
een verandering in zijn
situatie te laten komen.
Je passie zegt zoveel over
je betrokkenheid met de
“Bureau SPV is een zorgbureau die zich richt op de
chronische cliënt. Het heeft als doel om de chroniciteit
van de cliënt te gebruiken om hem onafhankelijk te
maken.”
“Chroniciteit is veelal een negatief begrip in de zorg
en geeft aan dat iemand niet meer in staat is tot
veranderen. Echter binnen de visie van Bureau SPV
is dat altijd mogelijk. Bureau SPV vindt dat de cliënt
mogelijkheden heeft, het is niet toegestaan om in
onmogelijkheden te denken.”
“Bureau SPV is een jonge snel groeide organisatie, die
binnen een jaar HKZ gecertificeerd is. Tevens is het een
erkend leerbedrijf. Het is voor werk-nemers een
uitdaging om voor Bureau SPV te werken, omdat je
uitgenodigd wordt mede vorm te geven aan het bedrijf.”
Amita Ramnarain, directeur Bureau SPV
cliënt en het zet aan tot zelfreflectie omdat het juist over je
attitude gaat. Doordat je in dit werk met zowel chroniciteit
werkt als met andere culturen, wordt je geprikkeld,
uitgenodigd, uitgedaagd en aangezet om over je attitude na
te denken, te herzien en vaker nog te veranderen. Daarom
is je attitude zo belangrijk, want die kun je veranderen en je
tools niet.”
“Bureau SPV als organisatie is zich daar ook heel bewust
van, want Bureau SPV stimuleert dit continu binnen haar
eigen organisatie en onder haar werknemers.
“Je gaat verder waar andere
hulpverleners vaak stoppen of
al gestopt zijn”
Zo kun je actief meedenken binnen de organisatie en vorm
geven aan het bedrijf, wat het werk voor mij ook een stuk
persoonlijker en aantrekkelijker maakt. Ik werk hier nu bijna
een jaar en ik ga met passie iedere dag naar cliënten. Het
verrijkt mijn leven enorm dat is de inspirerende en daarmee
mooiste tool van dit werk.”
Voor informatie: www.bureauspv.nl
Maatschappelijke stages
voor jongeren binnen ZorgAccent
Vanaf schooljaar 2007–2008 wordt in het voortgezet
onderwijs, binnen de gemeente Hellendoorn, geleidelijk
de maatschappelijke stages voor jongeren ingevoerd. De
stages zijn onbetaald vrijwilligerswerk, dat leerlingen doen
onder verantwoordelijkheid van de school. Vanaf schooljaar
2011-2012 is iedere school wettelijk verplicht leerlingen
een maatschappelijke stage te laten lopen van minimaal 72
uur. Naar aanleiding van de plannen van de overheid gaan
de leerlingen van de 4 e klas havo en vwo van Reggesteyn
dertig uren maatschappelijke stage op zich nemen. Ook bij
ZorgAccent kwam de vraag om hier iets mee te doen.
Stageplekken bij de meerzorgprojecten
Deze vraag kwam binnen bij Janetta Sinnema en Dianne
de Graaf, coördinatoren vrijwilligers. Janetta: “Aangezien
ook hier de waarde van maatschappelijke stages werd
gezien, is besloten stageplekken te creëren binnen de
meerzorgprojecten van ZorgAccent. De meerzorgprojecten
zijn bij uitstek hiervoor geschikt, omdat er altijd
medewerkers en reguliere vrijwilligers aanwezig zijn. Zo kan
er optimaal begeleiding worden gegeven aan de stagiaires.
Na een voorlichtingsbijeenkomst op Reggesteyn hebben
19 van de 20 (!) daar aanwezige jongeren zich opgegeven
voor een stageplek binnen ZorgAccent. Dat overtrof
zelfs onze stoutste verwachtingen! En in een tijd waarin
vrijwilligerswerk steeds harder nodig is en het lastig is om
medewerkers te vinden, kun je niet vroeg genoeg beginnen
met mensen enthousiast te maken voor de zorg.”
Pilot
Inmiddels is een pilot met maatschappelijke stages gestart.
Gekeken is naar de mogelijkheden voor de scholieren. De
opgedane ervaringen uit deze pilot worden meegenomen
voor een draaiboek, zodat in september echt met de stages
kan worden gestart. De ervaringen tot nu toe zijn goed, bij
alle partijen.
Enthousiaste reacties
“We krijgen hele leuke reacties van de cliënten”, geeft Ans
Hoonhorst, werkzaam bij de meerzorg in De Hoge Es, aan.
“Het doet ze wat, dat zie je. Die combinatie tussen jong en
oud, dat is gewoon heel leuk. Ze kijken ook echt uit naar de
jongeren. Er komen ook hele andere onderwerpen aan bod.
Hoe was het op school? Eet je wel goed? Dat soort vragen.
Voor de scholieren was het best wennen natuurlijk. Ze
stappen echt in een andere wereld. Sommigen gaan daar
heel leuk mee om, hebben er echt gevoel voor. Eigenlijk
willen ze allemaal wel veel doen, ondanks dat zo’n
maatschappelijke stage toch ‘moet’. Wel zie je verschil
tussen jongeren die al een baantje hebben en die het niet
hebben. De eerste groep pakt veel sneller dingen op.”
58 ZorgMagazine ZorgMagazine 59
www.samenlevenkunjeleren.nl

ZorgAccent & Thuiszorg Noord West Twente
Stichting Zorgcombinatie Marga Klompé
Femmy Klein (49) werkt bij ZorgAccent,
locatie Krönnenzommer, als receptioniste.
Zij vertelt hoe zij tot de keuze voor de
zorg kwam.
“Hoe de verzorging
van mijn moeder
mijn leven een
wending gaf”
“Na het afronden van mijn huishoudkundige opleiding
begon ik mijn loopbaan als plaatsvervangend Hoofd van de
Huishouding in een Bejaarden en Verzorgingstehuis. Hierna
werkte ik als voorlichtster bij een groot Energiebedrijf en
later als Service Assistente bij Philips. Nu, heel wat jaren
later, werk ik in de zorg. Het was de verzorging van mijn
moeder op haar sterfbed die voor deze wending in mijn
leven zorgde.”
“Het was in de maand april van 2004, dat ik een advertentie
zag staan in de krant waarin vrijwilligers werden gezocht
voor het nieuw te openen Hospice in Hellendoorn. Als
vanzelf pakte ik de telefoon en binnen een week was ik
aangenomen als vrijwilligster. Een jaar eerder had ik dit
werk echt niet aangedurfd. De verzorging van mijn moeder
heeft ervoor gezorgd, dat ik zonder enige zorgervaring
geen drempel voelde om te solliciteren. Via mijn werk in het
Hospice Noetsele, heb ik nu een baan als receptioniste bij
ZorgAccent. Tot de dag van vandaag voelt het voor mij goed
om in de zorg te werken.”
uit vier zussen en een schoonzus. Ook mijn vader heeft zijn
steentje bijgedragen in de verzorging van mijn moeder.”
“Bij een thuiszorgorganisatie werd een bed met lift geregeld,
een postoel, verrijdbaar tafeltje, rolstoel enzovoort. Via
de zorgverzekeraar hebben wij een persoonsgebonden
budget aangevraagd. Ondersteuning kregen wij van de
huisarts en voor adviezen konden wij een beroep doen op
de wijkverpleegkundige. In de huiskamer stonden twee
bedden. Het bed waar wij bij toerbuurt ‘s nachts in lagen
werd elke ochtend tot een bank omgetoverd. Hierdoor kreeg
mijn vader ook de nodige rust.”
“Eerst kwamen wij als ‘zorgteam’ wekelijks bij elkaar, later
twee wekelijks. In het kort bespraken wij de situatie thuis
en wisselden wij ervaringen uit. Het hoofddoel was het
roosteren. Dat was niet eenvoudig, omdat elk van ons
verplichtingen elders had. Maar ons gezamenlijk doel was
moeder! Daar gingen wij voor en dat gaf een goed gevoel
van samenhorigheid! Wij wisten namelijk als geen ander
dat moeder het allerliefst thuis wilde blijven en dat ze onze
zorg koesterde. Voor de overdracht van de verzorging, de
huishouding, het bezoek en het toedienen van de medicatie
hielden wij een logboek bij. Er zijn er in die vier maanden
twee vol geschreven.”
“Mijn moeder veranderde na het herseninfarct. Het was
alsof ze luchtiger in het leven stond, alsof ze geen vrees
meer ondervond. Ze durfde meer te zeggen, was veel
minder behoedzaam in het kiezen van haar woorden en
herleefde haar jeugd. Ze kon verrassend humoristisch uit de
hoek komen en we hebben dan ook heel wat afgelachen! Ze
durfde zelfs tegen mijn vader in te gaan. Dat was vroeger
volstrekt ondenkbaar.”
“De ziekteperiode van mijn moeder heeft mij persoonlijk
veel gegeven en ervaar ik als bijzonder waardevol. De
rollen waren nu omgedraaid. Ik verzorgde haar zoals zij mij
vroeger verzorgde. Ik waste en kleedde haar. Gaf haar te
eten en deed haar op het laatst een luier voor. Ik las haar
voor uit de krant, wat zij vroeger altijd deed. Alleen voorzag
ik het niet van eigen commentaar, wat vroeger zo eigen aan
haar was.”
Mijn ervaringen op een
leerafdeling…
Judith Podt, leerling Verzorgende IG, heeft twintig weken stage gelopen op de
leerafdeling van het verpleeghuis De Hoge Weide in Lochem. Het verpleeghuis is
onderdeel van de Stichting Zorgcombinatie Marga Klompé. “Ik heb het daar heel erg
naar mijn zin gehad en er veel geleerd.”
“De eerste weken hebben we een behoorlijk intensief
programma gehad, omdat de vaste medewerkers ons
natuurlijk moesten inwerken. Gelukkig was dit prima
geregeld. Elke dag stond ingepland, welke bewoners je
die dag zou gaan verzorgen. Hierdoor verzorgde je elke
bewoner een keer samen met de begeleider. Je leert op
deze wijze snel hoe de verzorging bij de bewoners gaat.
Natuurlijk is elke bewoner anders en je kunt niet alles na
één keer weten, maar toch onthoud je op zo’n manier heel
veel.”
“Stukje bij beetje werd alles opgebouwd en de begeleiding
trok zich steeds meer terug, maar dit ging eigenlijk
als vanzelf. Ongemerkt doe je steeds meer met het
leerlingenteam en hoeven de vaste medewerkers steeds
minder bij te springen. Toch zijn ze er steeds wanneer
het nodig is en kun je ook altijd hulp vragen van de vaste
medewerkers. Het is gewoon een heel fijn gevoel dat je het
alleen doet, terwijl je weet dat er iemand is waarop je kunt
terugvallen.”
“Op een gegeven moment was zelfs aan ons de taak om
de artsenvisites te doen. Dit is super om mee te maken.
Bij een gebruikelijke stage op een afdeling zou je dit niet
zo snel meemaken, omdat dit in de
regel veelal door het vaste personeel
wordt gedaan. Omdat wij de afdeling
met het leerlingenteam draaien, was dit
ook onderdeel van onze taak. Er was
natuurlijk altijd een begeleider in de
buurt, mocht dit nodig zou zijn.”
“Een groot voordeel van
een leerafdeling vind ik, dat
je veel meer ziet en tegenkomt”
“Mijn verhaal gaat over de laatste maanden van mijn
moeders leven, die een onuitwisbare indruk op mij hebben
gemaakt. Zij is op 15 juni 2004 overleden. Zij was toen 86
jaar en woonde met mijn vader geheel zelfstandig.”
“Kerst 2003. Mijn moeder gaat zienderogen achteruit. Ze
voelt zich moe en lag overdag regelmatig op de bank, wat
niets voor haar was. Mijn vader werd hierdoor onzeker.
In februari kreeg zij een herseninfarct. Hierdoor werd ze
hulpbehoevend. Mijn vader kon dat niet in zijn eentje af. We
hebben toen als familie de koppen bij elkaar gestoken en
daar is een zorgteam uit voortgekomen. Dat team bestond
“Het heeft mij kunnen voorbereiden op het afscheid van
haar. Dat ervaar ik nu als een voorrecht. Ik heb vooral een
band met haar gevoeld in het onuitgesprokende. Gewoon
‘er zijn’ was voldoende. Het was niet alleen mijn moeder
die terugblikte in haar leven, ik deed het onbewust ook.
Daardoor heb ik inzicht gekregen in mijn jeugd, het leven
van mijn ouders en in de relatie die zij samen hadden.”
“Ik geloof zelfs dat het een blijvende invloed zal hebben op
mijn verdere leven. Het maakt dat ik beter hoofdzaken van
bijzaken kan scheiden. Het wezenlijke van het bestaan hier
op aarde boeit me meer als ooit te voren.”
Judith Podt, leerling Verzorgende IG.
“Ik heb - evenals ook de andere
leerlingen - gewoon een super tijd
gehad. Ik heb veel geleerd. Een groot
voordeel van een leerafdeling vind ik,
dat je veel meer ziet en tegenkomt dan
wanneer je op een gewone afdeling
komt stage lopen. Kortom, meer leren,
meer zien en meer meemaken en
bovenal meer doen.”
Voor informatie:’www.szmk.nl
60 ZorgMagazine ZorgMagazine 61

Baalderborg
Een automobilist is de weg kwijt en vraagt een man op de stoep om hulp. Deze hoort
de vraag van de automobilist aan en stelt een tegenvraag: “Hoe komt het dat u de
weg kwijt bent?” De automobilist, enigszins verbaasd, vertelt dat zijn TomTom niet
functioneert en hij geen kaart in de auto heeft. De man op de stoep blijft echter vragen
stellen: “Hoe lang bent u de weg al kwijt, bent u vaker de weg kwijt, was u vroeger de
weg ook wel eens kwijt?” Als de automobilist zijn raampje al dichtdraait, wil de man
op de stoep dat de automobilist ook nog iets zegt over ‘verdwaald’ zijn. Dan krijgt de
automobilist ongevraagd advies over hoe hij voortaan kan voorkomen de weg kwijt te
raken. De man op de stoep voegt eraan toe dat zijn advies eerder verdwaalde mensen
heeft geholpen. Hoe groot acht u de kans dat de automobilist nu de weg weet en dat de
automobilist blij is met deze man op de stoep?
Handboek oplossingsgericht
werken met licht verstandelijk
beperkte cliënten
Veel behandelvormen zijn probleemgericht: ze houden zich
bezig met de exploratie en de analyse van het probleem,
hetgeen nodig is om de cliënt te kunnen adviseren over
de manier waarop dit probleem te reduceren is. Sinds de
jaren tachtig van de vorige eeuw bestaat voor professionals
in de (geestelijke) gezondheidszorg de mogelijkheid
om oplossingsgericht te werken. De oplossingsgerichte
professional richt zich op wat de cliënt al goed doet en
wat er anders is wanneer zijn probleem zich even niet of
minder voordoet of wanneer het al opgelost zou zijn. Bij
oplossingsgericht werken gaat het niet om de mogelijke
oorzaken en klachten in het verleden. Er wordt wel naar het
verleden gekeken, in zoverre het eerdere successen van de
cliënt en zijn omgeving betreft. Oplossingsgericht werken
gaat over het ontwerpen van de door de cliënt gewenste
situatie in de toekomst en het vinden van oplossingen die
de cliënt helpen zijn doel te bereiken. De oplossingsgerichte
professional is geïnteresseerd in wie of wat een positief
effect op de cliënt heeft, waar hij goed in is, wat hij graag
doet en welke hulpbronnen hij al in huis heeft. Door
oplossingsgerichte vragen te stellen richt de professional de
aandacht op het doel, de oplossingen en de competenties
van de cliënt. Hij stimuleert de cliënt tot het ‘meer doen
van wat (beter) werkt’ of ‘iets anders te doen, als het niet
werkt’.
Het ‘Handboek oplossingsgericht werken met licht
verstandelijk beperkte cliënten’ introduceert de
oplossingsgerichte benadering in de dienstverlening aan
cliënten met een verstandelijke beperking. Het boek is
bestemd voor professionals die werkzaam zijn in de directe
zorg rond cliënten met een verstandelijke beperking. Doel
van het boek is om het oplossingsgericht werken mogelijk
te maken, in de samenwerking met cliënten met een lichte
verstandelijke beperking (IQ 55 en hoger). Bij cliënten
met een lagere intelligentie, bij wie geen of minder een
beroep gedaan kan worden op taal- en reflectievermogen,
kan oplossingsgericht gewerkt worden met (teams van)
professionals en/of met ouders. In het boek worden de
achtergronden van oplossingsgericht werken besproken. Er
worden manieren toegelicht die de samenwerkingsrelatie
tussen de cliënt en de professional te bevorderen. Het boek
bevat veel casuïstiek, waarvan een voorbeeld:
Casus
Een moeder van een cliënte (Ada) vraagt aan een
activiteitenbegeleider om advies over het nachtelijke
eetgedrag van haar dochter en de ruzies die daarover
tussen beiden zijn ontstaan. Ada is 21 jaar en heeft een
verstandelijke leeftijd van zes jaar. De activiteitenbegeleider
voert een oplossingsgericht gesprek met moeder en
dochter: ‘Wat brengt jullie hier?’ Moeder begint op verzoek
van de professional te beschrijven hoe ze in het verleden
conflicten hebben overwonnen. ‘Hoe hebben jullie dat
voor elkaar gekregen?’ Er volgt een kleurrijk verhaal
over hun ’overwinningen’ (terminologie van moeder). Er
wordt één hardnekkig probleem genoemd: de nachtelijke
strooptochten van Ada naar de koelkast. ‘Wat hebben
jullie er tot nu toe aan gedaan en wat hielp daarvan?’
Moeder noemt allerlei pogingen, die zonder resultaat
bleven. ‘Wat hebben jullie wel eens overwogen, maar tot
nu toe niet geprobeerd?’ Moeder: ‘Misschien zit ik er wel
te veel bovenop.’ ‘Wat zou u daarvoor in de plaats willen?’
‘Misschien vaker het puntje van mijn tong afbijten als Ada
naar bed gaat? Normaal waarschuw ik haar steeds.’ ‘Wat
zou u nog meer anders doen?’ ‘Misschien meer overleggen
met Ada?’
Ada wordt op haar gemak gesteld en de begeleider vraagt
naar uitzonderingen: ‘Wanneer is het je gelukt om in bed
te blijven, ook al wilde je naar de koelkast gaan?’ Het blijkt
twee van de zeven dagen gelukt te zijn. ‘Hoe heb je dat
voor elkaar gekregen?’ Het blijft lang stil en Ada ontwijkt
de blik van de begeleider en kijkt haar moeder aan. ‘Vertel
eens aan je moeder hoe je dit gedaan hebt?’ Ada: ‘Door
complimentjes’. Bij navraag blijken de complimenten van
moeder het verschil te maken. ‘Hoe kunnen jullie er voor
zorgen dat dit weer gebeurt?’ Moeder: ‘Langer stil zijn en
Ada meer inbreng geven.’ ‘Welke ideeën heb jij Ada?’ Ada:
‘Kruisjes’. Bij doorvragen blijkt dat een beloningssysteem
met kruisjes dat Ada in het verleden prettig vond. Moeder
geeft aan dat ze eerder met kruisjes heeft gewerkt, maar
niet verwacht dat het lang succes zal hebben. ‘Op een
schaal van 10 tot 0: hoeveel vertrouwen heeft u dat het
met belonen gaat lukken?’ Moeder: ‘Een 6’. ‘Hoe ziet een
7 eruit?’ Moeder: ‘Misschien als ik meer tips krijg over zo’n
beloningssysteem.’ Ook Ada geeft een 6 en denkt dat ze
een cijfer hoger komt als ze de ‘kruisjes’ laat zien aan de
activiteitenbegeleider. Vervolgens beginnen moeder en
dochter al te overleggen over het beloningssysteem.
Na een korte pauze geeft de begeleider feedback: de
begeleider waardeert de inzet, de vindingrijkheid en
betrokkenheid van moeder en herhaalt wat moeder en Ada
al gedaan hebben om dit probleem en andere problemen
de baas te worden en zegt: ‘Omdat overleggen met Ada
en complimenten geven goed werken stel ik voor om de
volgende keer door te gaan op de al ingeslagen weg’.
Verder wordt afgesproken dat moeder en dochter zelf
een kruisjessysteem opzetten, het uitproberen en er de
volgende keer over vertellen. De activiteitenbegeleider
zal Ada dagelijks vragen naar de vorderingen en het
beloningssysteem wordt bij de volgende afspraak
geëvalueerd.
De casus toont hoe moeder en dochter worden gezien als
experts en competent om hun eigen oplossingen te vinden.
De professional hoeft niet te trekken, maar staat een stap
achter de cliënten en kijkt met hen in dezelfde richting: naar
de toekomst. Een ‘tikje op de schouder’ (in de vorm van het
stellen van oplossingsgerichte vragen) helpt de cliënten om
vooruit te kijken in de richting van waar ze willen uitkomen.
Naast gesprekvoering worden in het handboek niet-verbale
oplossingsgerichte technieken aangereikt, wordt getoond
hoe oplossingsgericht werken kan worden gecombineerd
met probleemgerichte gedragstherapie en wordt uitgelegd
hoe oplossingsgericht kan worden gewerkt met groepen en
via ouders of begeleiders.
Handboek oplossingsgericht werken met licht verstandelijk beperkte
clienten - John Roeden & Fredrike Bannink
Reed Elsevier (voorheen Harcourt book publishers)
ISBN: 9789026518065
John Roeden is GZ-psycholoog en gedragstherapeut bij stichting
Baalderborg in Hardenberg
Fredrike Bannink is klinisch psycholoog en gedragstherapeut en
heeft een praktijk voor therapie en training in Amsterdam
62 ZorgMagazine ZorgMagazine 63

ZorgAccent & Thuiszorg Noord West Twente
Lilian Brouwer is Gespecialiseerd
Verzorgende met coördinerende taken
bij Zorgaccent en Thuiszorg Noord West
Twente. “Daar zaten ze - tegenover
mij - vier kinderen in de leeftijd van 6
tot en met 13 jaar. Uitdagend keken ze
mij aan. Hun moeder, mevrouw S. had
hulp ingeroepen van de Gespecialiseerde
Verzorging, omdat ze het gevoel had dat
ze de grip op de opvoeding kwijt was.”
Vier bengels
“Ze vond het moeilijk om haar kinderen te corrigeren en
grenzen aan te geven. Ze was snel geneigd om de kinderen
te straffen, met het dreigen dat ze iets zouden horen als
hun vader thuis kwam. Op die manier werd hij de boeman
en bleef zij de aardige moeder. Vader had van nature meer
gezag over de kinderen. Hij was een aardige, duidelijke en
consequente vader. In een eerder gesprek dat ik met
mevrouw S. had, werden haar doelen en het plan van
aanpak besproken. Ze zou het zelf eerst met haar man en
kinderen bespreken. Daarna zou ik kennismaken met de
kinderen op een woensdagmiddag.”
“En daar zaten ze. Leuk ogende kinderen met een gezonde
uitdagende blik in hun ogen. Samen met hun moeder heb
ik uitgelegd wat ik kwam doen en waarvoor. Ze stelden
allerlei vragen en ze begrepen heel goed waar het om
ging. De oudste vatte het samen: ”Dus als jij er bent en
mama weet het even niet, dan ben jij de baas?!” Zoiets ja!
Al na een half uur was het raak, zeuren om snoep, terwijl
zojuist de boterhammen opgegeten waren. Moeder zei in
eerste instantie nee, maar de kinderen bleven natuurlijk
doorzeuren en moeder zei ja.”
“De eerste middagen liet ik alles begaan en observeerde
alleen maar. Ik bouwde ondertussen een band op met
haar en de kinderen. Ik deed spelletjes met ze, hielp mee
met huiswerk, met z’n allen knutselden we en ik hielp met
de sinterklaassurprises en daarbij horende gedichten. Op
de maandagmiddagen kwam ik, als mevrouw S. alleen
was, en samen bespraken we hoe het de voorafgaande
woensdagmiddag was verlopen. Ik hield haar daarbij een
denkbeeldige spiegel voor en vertelde wat mij opgevallen
was.”
“Ze vond het moeilijk om regels te stellen en deze
consequent toe te passen, als ze tegengas gaven. Ze kon
moeilijk nee zeggen tegen de kinderen. En dat weten haar
kinderen als geen ander natuurlijk. Ze was bang dat de
kinderen boos op haar zouden blijven en haar niet lief meer
zouden vinden. We spraken af, dat ik een volgende keer
in zou grijpen en haar zo zou laten zien dat het tegendeel
waar was. Kinderen zoeken constant grenzen op. Voor
kinderen is het juist heel veilig als er grenzen zijn, omdat ze
daardoor weten waar ze aan toe zijn. Het maakt hun leven
overzichtelijker en wat voorspelbaarder.”
“Op een woensdag wilden de kinderen in de huiskamer
een hut bouwen van allerlei lappen. Moeder wilde dat niet
hebben en zei nee. Ze bleven echter doorvragen. Moeder
knikte naar mij en ik nam het over. “Jongens, er wordt geen
hut gebouwd vandaag, want je moeder heeft zojuist de
huiskamer opgeruimd en schoongemaakt en wil nu geen
troep”. Ik stelde voor dat we wel iets anders leuks konden
gaan doen. Er werd natuurlijk luid geprotesteerd. Maar mijn
nee bleef nee, daar ben ik op zulke momenten consequent
in. Boos en schreeuwend liepen ze naar boven en er werd
met deuren gesmeten. Moeder keek verschrikt op. Ik stelde
haar gerust en zei dat het goed zou komen. Even later
kwamen ze naar beneden. Ze zeurden nog even door, maar
gaven de moed op, want ik bleef bij mijn standpunt. Oké,
dan maar een gezamenlijk spelletje. De jongste kroop bij
mij op schoot en de rest van de middag werd het gezellig.”
“Een week later kreeg ik tekeningen van de jongste drie.
Moeder was enigszins verbaasd dat het werkte op die
manier. Ik legde haar uit, dat als je maar duidelijk bent naar
kinderen en uitlegt waarom je iets wel of niet wilt hebben
en ze daarbij alternatieven aanbiedt, ze uiteindelijk vaak
wel ingaan op het alternatief. Moeder nam vrij snel mijn
voorbeelden over. Het was voor haar en de kinderen niet
gemakkelijk. Moeder moest haar opvoedingsstijl aanpassen
en de kinderen bleven natuurlijk nog een tijdlang proberen
of ze moeder zover konden krijgen dat ze toch door de
knieën ging. We hebben zelfs creatief met een geldpot
gewerkt. De kinderen bleven schelden op elkaar, met deuren
gooien enzovoort. We hebben vervolgens een lijst gemaakt.
Schelden kostte € 0.20, met deuren slaan kostte € 0.15,
moeder een grote mond geven kostte € 0.30 enzovoort.
Het geld werd elke week bij elkaar opgeteld en van het
wekelijkse zakgeld afgetrokken. Elke dag dat er geen
aantekening werd gemaakt kregen ze € 0,50. De kinderen
vonden het in het begin belachelijk, maar het werkte wel,
want na een maand was het niet meer nodig. Op het laatst
werd het zelfs een sport tussen de vier kinderen, wie het
meest wist te verdienen.”
“Na 3 maanden kon mevr.ouw S. dit onderdeel binnen de
opvoeding zelf weer aan. Ook aan de folders van Opvoeden
zó! heeft mevrouw S. veel gehad. Er stonden duidelijke tips
in en handvatten om bepaalde situaties de baas te blijven.”
Opleiding voor
SPW 4: erg leuk
om te doen!
Henja Grotenhuis (46) is momenteel werkzaam als stagiaire
op ActiviteitenBegeleiding Duivecate in Hellendoorn. Op dit
moment volgt zij een SPW 4 opleiding die ze eind januari
2009 hoop af te ronden.
“Nadat ik jaren als ziekenverzorgster op een PG-afdeling had
gewerkt, kreeg ik schouderproblemen. De behandelend arts
adviseerde mij te stoppen met het werk in de verzorging.
In het begin vond ik het heel erg om niet meer ‘aan bed te
kunnen staan’, maar ik moest me oriënteren op iets anders.
Ik heb mijn teamleidster gevraagd of ik eens ‘in een andere
keuken’ mocht kijken. Zo gezegd zo gedaan. Ik ben gaan
kijken op de dagopvang op Verpleeghuis Krönnenzommer.
Daar kreeg ik een goed gevoel bij. Je blijft toch met mensen
omgaan, wat ik ook graag wilde blijven doen.”
“Zodoende volg ik nu mijn opleiding voor SPW 4 op het Alfa-
College in Hardenberg. Nooit gedacht dat ik op 46-jarige
leeftijd weer één dag in de week in de schoolbanken zou
zitten. Je bent nooit te oud om te leren!”
“Het is een erg leuke opleiding. Wel pittig om in één jaar
te doen, maar ik heb Ziekenverzorging als achtergrond en
daarom mocht ik de opleiding in één jaar doen. Ik loop
stage op Activiteitenbegeleiding Duivecate. Een hele leuke
en gezellige afdeling. Mijn twee stagebegeleidsters zijn erg
behulpzaam en weten erg veel van activiteitenbegeleiding.
Het is natuurlijk heel wat anders dan de verzorging, maar
erg leuk om te doen. Je bent nu ‘s avonds meer geestelijk
dan lichamelijk moe.”
“Je doet allerlei activiteiten met bewoners zoals koken,
creatieve activiteiten, bloemschikken, gespreksgroepen en
uiterlijke verzorging. Het is met name belangrijk, hoe je de
bewoner aanspreekt en hoe je met hem/haar omgaat. Niet
te ingewikkelde dingen gaan doen. Ik werk namelijk op een
Psychogeriatrische (dementerenden) afdeling. Eerst gezellig
een bakkie koffie en daarna beginnen we met de activiteit.
Zowel ‘s morgens als ‘s middags is er een activiteit, en ook
nog op dinsdag- en donderdagavond en op zaterdagmiddag.
Daarnaast worden er geregeld uitstapjes georganiseerd voor
de bewoners.”
“In het begin was het net of ik een klap in mijn gezicht
kreeg dat ik niet meer ‘aan het bed mocht staan’, maar nu
een half jaar verder, ben ik blij met deze opleiding. Hopelijk
vind ik straks een baan als activiteitenbegeleidster, zodat ik
met mensen kan blijven werken.”
64 ZorgMagazine ZorgMagazine 65

ZorgAccent & Thuiszorg Noord West Twente
Wat doen de
thuiszorg-
medewerkers
zoal?
Wanneer u door een handicap, ziekte, of ouderdom thuis
verpleging nodig heeft, komt de thuiszorg in beeld. Welke
hulp u nodig heeft, is afhankelijk van uw situatie. Met
wijkverpleegkundige Ellis-Marie Schonenborg, verbonden
aan de locatie Hengelo Zuid-Oost aan de Isaac da
Costastraat, heeft Erna Bolscher een gesprek over haar
team en over de werkzaamheden die er zo dagelijks
gebeuren.
Ellis-Marie vertelt: “We werken hier met een geïntegreerd
team, dat wil zeggen verzorging en verpleging werken als
een team. Hier hebben we een aantal jaar geleden voor
gekozen, en het bevalt goed. Mensen vullen elkaar goed
aan en weten elkaar makkelijk te vinden bij een ‘probleem’.
Het team bestaat uit Verzorgende B, Verzorgende C,
Verzorgende C - IG, wijkziekenverzorgenden (niveau 3/4),
verpleegkundigen in de wijk (niveau 4) en wijkverpleegkundigen
(niveau 5).”
“In de ochtend starten we om kwart voor acht op kantoor.
De computer gaat aan en gekeken wordt wat er aan aanvragen
is binnengekomen via de Meld & Zorgcentrale. Het
kan bijvoorbeeld zijn dat een cliënt eerder geholpen wil
worden, omdat deze naar een dokter moet of er is een
nieuwe zorgvraag. Dit wordt ingepland, of doorgegeven
aan degene waarbij de cliënt gepland staat. Tevens wordt ‘s
ochtends de alarmtelefoon doorgeschakeld naar de Meld &
Zorgcentrale voor alarmoproepen die kunnen binnenkomen
uit de wijk.”
“Rond acht uur gaan we de wijk in. Daar wacht ons een
diversiteit aan zorg. We beginnen vaak met het spuiten van
insuline, geven van medicatie en het aantrekken van de
steunkouzen. Ook de cliënten die naar de dagopvang gaan,
verzorgen we vroeg. Hierna gaan we de andere cliënten
helpen met het wassen/douchen/de ADL en zonodig de
medicatie. Aan het einde van de ochtend behandelen we
cliënten die wondverzorging nodig hebben. Ook terminale
zorg wordt gegeven. Bij deze cliënten komen we ongeveer
Ellis-Marie Schonenborg, wijkverpleegkundige
drie à vier keer per dag, en zonodig vaker in overleg met
familie. Tevens is er ook de mogelijkheid voor nachtzorg.
Verder geven we onder andere diabeteszorg, advies
instructie en voorlichting (AIV) aan cliënten.”
“In de middag gaan we op huisbezoek en verzorgen de
intakes van nieuwe clienten. Deze aanvragen komen bij ons
binnen via de Meld & Zorgcentrale. Die kunnen afkomstig
zijn van het ziekenhuis, de huisarts, familie/mantelzorg en
bijvoorbeeld buren. Ook is er ‘s middags tijd voor het upto-date
houden van de dossiers. Soms worden er MDO’s
gehouden, gesprekken gevoerd met andere disciplines,
huisarts of familie. Daarnaast blijft er ‘s middags de
(terminale) zorg voor de cliënten, de medicijnen en insulines
spuiten.”
“De middagdienst loopt tot ongeveer zes uur. De bereikbare
dienst neemt de taak van alarmeringen dan over. Om half
acht begint dan de avonddienst, bestaande uit drie
diensten. Zij werken door tot ongeveer half twaalf.”
Een belangrijke rol van Ellis-Marie is haar coachende rol van
collega’s, verzorgenden en verplegenden en het bijhouden
en omgaan met de blijvende veranderingen in de zorg.
Ook het bekwaam maken en houden van verzorgenden
en collega’s is een van de taken. Dit is erg belangrijk in
verband met de wet BIG. Alle indicaties worden afgegeven
door het CIZ. Zij bepalen welke zorg er geleverd kan gaan
worden. De eigen bijdrage geschiedt naar inkomen.
Ellis-Marie heeft veel plezier in haar werk. “Er komt veel
creativiteit aan te pas en ik moet erg flexibel zijn. Wel
constateer ik tijdens mijn werkzaamheden veel ‘eenzaamheid’
in de wijk. Er zijn cliënten die alleen mij maar zien die
dag, en voor de rest niemand. Een signalerende functie is
dan belangrijk!”
Maak jongeren
enthousiast
voor de zorg
De Werkgeversvereniging (WGV) organiseert gastlessen
op scholen in Twente en de Achterhoek om leerlingen
enthousiast te maken voor het werk in de sector zorg
en welzijn. Deze gastlessen worden gegeven door
gastdocenten die zelf werken in de zorg- en welzijnsector.
De gastles geeft daarom een reëel beeld over de
mogelijkheden in zorg en welzijn.
Gastlessen Beroepsbeeldvorming Zorg en Welzijn zijn
voor leerlingen van het vmbo of havo- en vwo-leerlingen.
De gastles, die twee lesuren duurt, helpt de leerlingen
een goede keuze te maken voor een studierichting. De
gastles houdt meer in dan een theoretisch verhaal over de
beroepsmogelijkheden. De leerlingen bekijken en bespreken
met hun klasgenoten attributen die men gebruikt in de
werkpraktijk.
Margriet van den Enk, werkleider confectie: “De gastles
laat op een speelse manier de leerlingen kennismaken met
de zorg. De leerling gaat in ieder geval meer nadenken
over de zorg en hun eigen mogelijkheden.”
Gastlessen Beroepsonderwijs zijn speciaal ontwikkeld voor
leerlingen die al gekozen hebben voor een zorgopleiding.
In deze lessen gaan de gastdocenten dieper in op de
verschillende beroepen. Zij vertellen over de praktijk
op basis van eigen ervaringen en die van collega’s. Ook
voorzien zij de leerlingen van praktische informatie over
vakantiewerk, stages en het vinden van een baan.
De WGV is op zoek naar medewerkers uit alle sectoren
van de zorg en welzijn uit Twente en in het bijzonder de
Achterhoek, voor het geven van gastlessen aan vmbo- en
havo-leerlingen. Om gastlessen te kunnen geven, volgt u
eerst een workshop bij de WGV.
Christel Hogt, psychiatrisch verpleegkundige: “De meeste
leerlingen weten inhoudelijk weinig over de zorg. In de
gastles probeer je een reële werksituatie na te bootsen om
dingen duidelijk te maken.”
Interesse?
Heeft u algemene kennis van de verschillende werkvelden in
de zorg en vindt u het een uitdaging om praktijkvoorbeelden
vanuit uw werkervaring te delen? Dan is het verzorgen van
een gastles iets voor u. De planning en organisatie van een
gastles worden verzorgd door de WGV.
Heeft u belangstelling voor een workshop
of heeft u vragen over de gastlessen?
Neem contact op met Natasja Blokhorst
of Cili Even, tel: 074 255 66 55, e-mail:
gastlessen@zorgselect.nl.
Colofon
Docent Berthy Wever van de OSG
Hengelo, locatie Woolder Meent: “Het
verhaal van mensen uit het werkveld is
een prima aanvulling op de lessen over de
beroepsoriëntatie. De leerlingen vinden de
attributen uit de box interessant en doen
enthousiast mee met het kwartetspel”.
Het ZorgMagazine is een uitgave van de Werkgeversvereniging
Zorgsector Twente en Achterhoek in samenwerkig met alle lidinstellingen.
Het magazine wordt verspreid onder alle medewerkers
en vrijwilligers werkende in de zorg en welzijn en onder
de leerlingen van verschillende onderwijsinstellingen in de regio
Twente en de Achterhoek.
Redactie en vormgeving: Liselotte Tap, WGV
Drukwerk: Thieme Twente
Redactieadres:
PC Hooftlaan 56, 7552 HG Hengelo
Postbus 1212, 7550 BE Hengelo
Telefoon: 074 255 66 50
E-mail: info@wgvoost.nl
Internet: www.wgvoost.nl
66 ZorgMagazine ZorgMagazine 67