ONederlands Tijdschrift voor - Nederlands Tijdschrift voor Orthopaedie

More documents

Recommendations

Info

■ Psoasimpingement na totaleheupprothese - een vergeten diagnose? V o l 15 sept ’08 van 8 patiënten met de bij exploratie gestelde diagnose psoasimpingement promineerde de cup meer dan 12 mm; bij de groep patiënten met een totaleheupprothese zonder klachten, was dit altijd minder dan 8 mm. 7 Opvallend is dat bij de door ons beschreven casus 1 de cup 13 mm promineert, bij casus 2 was dit slechts 9 mm. Vandenbussche et al. (2007) beschrijft dat gezien de morfologie van het acetabulum het zelfs wenselijk zou zijn om verschillende cups voor links en rechts te hebben, zodat de kans op een te sterk prominerende cup kleiner wordt. 4 Uit de literatuur komt naar voren dat de infiltratie van de weke delen aan de anterieure zijde van de acetabulum cup met een lokaal anestheticum, de klachten tijdelijk kan doen verdwijnen. Deze methode wordt beschreven door Ala Eddine als diagnosticum en in meerdere gevallen ook als behandeling voor psoasimpingement. 1,8 Ook bij onze twee patiënten is deze methode als diagnosticum toegepast. De behandeling van psoasimpingement na een totaleheupprothese kan ten eerste zijn lokaal infiltratie van de psoasregio met een corticosteroid, ten tweede een tenotomie van de musculus iliopsoas en ten derde een cuprevisie waarbij de nieuwe cup meer anteversie en medialisatie krijgt. 1,2,5,8,9-12 Een bijzondere oplossing heeft O’Sullivan (2007) die de voorrand van de cup afrond met cement. Zo ontstaat een glooiende overgang, een soort nieuwe psoasvallei. 13 Bij onze patiënten is gekozen voor een definitieve oplossing, met behoud van de ligging van de iliopsoaspees. Een cuprevisie met het dieper plaatsen van de cup werd verricht. In het eerste geval is een cup gebruikt met dezelfde maat maar zonder antirotatievinnen, in het tweede geval is een 2 mm kleinere cup met antirotatievinnen geplaatst. Beide cups werden dieper geplaatst door middel van een centraal acetabuloplastiek. In de literatuur is niet bekend of stabiliserende antirotatievinnen een risicofactor zijn voor psoasimpingement. Indien er sprake is van weinig ossale voorwand is de kans dat een anti-rotatievin in de m.iliopsoas steekt mogelijk toegenomen. Echter, alle psoasimpingement-patiënten die in de literatuur zijn beschreven, hadden acetabulumcups zonder stabilisatievinnen. Psoasimpingement is een voor de patiënt een buitengewoon hinderlijke aandoening met invaliditeit, een mogelijk lange doctor’s delay en een moeilijke diagnostiek. Getracht moet worden bij operatie het ontstaan van een psoasimpingement te voorkomen. Ons advies is bij met name displastische acetabuli met weinig ossale voorwand, zorg te dragen voor een vrij kunnen bewegen van de musculus iliopsoas over een relatief glad botoppervlak; met andere woorden: het behoud van de integriteit van de psoasvallei. Dit kan bewerkstelligd worden door de plaatsing van de cup voldoende diep in het acetabulum en met voldoende anteversie. Bij onvoldoende diepte bij bijvoorbeeld een displastisch acetabulum met weinig ossale voorwand, is altijd een centrale acetabuloplastiek mogelijk door medialisering van de bodem van het acetabulum. Bij een cup met antirotatievinnen moet deze zodanig gedraaid worden dat de vinnen niet bij de voorwand promineren. Ook beenverlenging van meer dan 1 cm dient zo mogelijk vermeden te worden. Bij persisterende liespijn na een totaleheupprothese dient naast de bekende diagnosen, de diagnose psoasimpingement overwogen te worden. Abstract Inguinal pain following total hip arthroplasty is a rare complication. One possible cause is psoas impingement. We report 2 cases with patient history, examinations and treatment. The risk for psoas impingement can be reduced by optimal position of the acetabular cup. Especially in acetabular dysplasia with less anterior bonestock, special care on cup positioning should be taken. Literatuur 1. Ala Eddine T, Remy F, Chantelot C, Giraud F, Migaud H, Duquennoy A. Anterior iliopsoas impingement after total hip arthroplasty: diagnosis and conservative treatment in 9 cases. Rev Chir Orthop Reparatrice Appar Mot 2001;87(8):815-9. 2. Bricteux S, Beguin L, Fessy MH. Iliopsoas impingement in 12 patients with a total hip arthroplasty. Rev Chir Orthop Reparatrice Appar Mot 2001;87(8):820-5. 3. CBO, Herziening Consensus Totale Heupprothese, juli 1994. 4. Vandenbussche E, Saffarini M, Delogé N, Moctezuma JL, Nogler M. Hemispheric cups do not reproduce acetabular rim morphology. Acta Orthop 2007;78(3):327-32 5. Hessmann MH, Hübschle L, Tannast M, Siebenrock KA, Ganz R. Irritation of the iliopsoas tendon after total hip arthroplasty. Orthopade 2007;36(8):746-51. 6. Kälicke T, Wick M, Frangen TM, Muhr G, Seybold D. Iliopsoas tendinitis-rare cause of pain following implantation of a total hip endoprosthesis. Unfallchirurg 2005;108(12):1078-82. 7. Cyteval C, Sarrabère MP, Cottin A, Assi C, Morcos L, Maury P et al. Iliopsoas impingement on the acetabular component: radiologic and computed tomography findings of a rare hip prosthesis complication in eight cases. J Comput Assist Tomogr 2003;27(2):183-8. 8. Rezig R, Copercini M, Montet X, Martinoli C, Bianchi S. Ultrasound diagnosis of anterior iliopsoas impingement in total hip replacement. Skeletal Radiol 2004;33(2):112-6. 127 ■ Nederlands Tijdschrift voor Orthopaedie, Vol 15, Nr 3, sept 2008
Y. Zuidwijk, E.J. van Langelaan en Q.G.B. Feilzer ■ 9. Lequesne M, Dang N, Montagne P, Lemoine A, Witvoet J. Conflict between psoas and total hip prosthesis.Rev Rhum Mal Osteoartic 1991;58(9):559-64. 10. Trousdale RT, Cabanela ME, Berry DJ. Anterior iliopsoas impingement after total hip arthroplasty. J Arthroplasty 1995;10(4):546-9. 11. Taher RT, Power RA. Iliopsoas tendon dysfunction as a cause of pain after total hip arthroplasty relieved by surgical release. J Arthroplasty 2003;18(3):387-8. 12. Meyer JD, Plötz W, Tillmann K, Russlies M. Iliopsoaskontaktphänomen nach zementfreier Hüfttotalendoprothese eine Fallbeschreibung. Orthopäde 2002;31:213-16. 13. O'Sullivan M, Tai CC, Richards S, Skyrme AD, Walter WL, Walter WK. Iliopsoas tendonitis a complication after total hip arthroplasty. J Arthroplasty 2007;22(2):166-70. Vol 15 sept ’08 ARC_SPC 160x60 '06.qxd 07-06-2007 15:01 Pagina 1 VERKORTE PRODUCTINFORMATIE ARCOXIA ® 60, ARCOXIA ® 90, ARCOXIA ® 120, tabletten Samenstelling 60, 90 of 120 mg etoricoxib. Indicaties Symptomatische verlichting van artrose, reumatoïde artritis (RA) en de pijn en verschijnselen van ontsteking bij acute jichtartritis. De beslissing om een selectieve COX-2-remmer voor te schrijven dient gebaseerd zijn op een beoordeling van het totale risico van de individuele patiënt. Dosering Artrose, de aanbevolen dosis is 60 mg eenmaal daags. Reumatoïde artritis, de aanbevolen dosis is 90 mg eenmaal daags. Acute jichtartritis, de aanbevolen dosis is 120 mg eenmaal daags en moet alleen voor de acute symptomatische periode worden gebruikt met maximaal 8 dagen behandeling. De aanbevolen dosering bij elke indicatie is tevens de maximale dosering voor die indicatie. Aangezien de cardiovasculaire risico's van etoricoxib kunnen toenemen met de dosis en duur van de blootstelling, dient de kortst mogelijke behandelingsduur en de laagste effectieve dagdosis toegepast te worden. De behoefte van de patiënt aan symptomatische pijnverlichting en zijn respons op de behandeling dienen periodiek worden geherevalueerd te worden, in het bijzonder bij patiënten met artrose. Nierinsufficiëntie: voor patiënten met een creatinineklaring >_ 30 ml/min hoeft de dosering niet te worden aangepast. Leverinsufficiëntie: Bij patiënten met lichte leverinsufficiëntie (Child-Pugh-score 5-6) mag de dosering van 60 mg eenmaal daags niet worden overschreden. Bij patiënten met matige leverinsufficiëntie (Child-Pugh-score 7-9) mag de aanbevolen dosering van 60 mg om de dag niet worden overschreden. Contra-indicaties Voorgeschiedenis van overgevoeligheid voor een van de bestanddelen; actief ulcus pepticum of GI-bloeding; ernstige leverdisfunctie (Child-Pugh-score >_ 10); een geschatte creatinineklaring < 30 ml/min; patiënten die tekenen van astma, acute rhinitis, neuspoliepen, angioneurotisch oedeem of urticaria na toediening van acetylsalicylzuur of andere NSAIDs hebben ontwikkeld; zwangerschap en borstvoeding; kinderen en adolescenten beneden 16 jaar; een inflammatoire darmziekte; congestief hartfalen (NYHA II-IV); patiënten met niet voldoende gereguleerde hypertensie; aangetoonde ischemische hartziekte, perifeer arterieel vaatlijden en/of cerebrovasculaire ziekte. Waarschuwingen/voorzorgen Voorzichtigheid is geboden bij patiënten met een voorgeschiedenis van gastro-intestinale aandoeningen, zoals ulceratie en GI-bloeding. Het risico op gastro-intestinale bijwerkingen neemt verder toe als etoricoxib gelijktijdig wordt gebruikt met acetylsalicylzuur (zelfs bij lage doses). Bij patiënten met een voorgeschiedenis van ischemische hartziekte; bij patiënten met een al bestaande aanzienlijk verminderde nierfunctie, onbehandeld hartfalen, of cirrose moet controle van de nierfunctie worden overwogen. De resultaten van klinische studies suggereren dat het gebruik van geneesmiddelen uit de klasse van de selectieve COX-2-remmers gepaard kan gaan met een verhoogd risico op trombotische voorvallen, in het bijzonder myocardinfarct en beroerte ten opzichte van placebo en sommige NSAIDs. Aangezien de cardiovasculaire risico's van etoricoxib kunnen toenemen met de dosis en duur van de blootstelling, dient de kortst mogelijke behandelingsduur en de laagste effectieve dagdosis toegepast te worden. Patiënten met belangrijke risicofactoren voor cardiovasculaire voorvallen (b.v. hypertensie, hyperlipidemie, diabetes mellitus, roken) dienen slechts na zorgvuldige overweging te worden behandeld met etoricoxib. Gezien het ontbreken van een plaatjesremmend effect zijn COX-2-selectieve remmers geen substituut voor acetylsalicylzuur ter profylaxe van trombo-embolische cardiovasculaire ziekten. Daarom dienen behandelingen met aggregratieremmers niet gestopt te worden. Voorzichtigheid moet worden betracht bij patiënten met een voorgeschiedenis van hartfalen, linkerventrikeldisfunctie of hypertensie en bij patiënten bij wie oedeem al om een andere reden bestond. Etoricoxib gaat mogelijk gepaard met frequentere en sterkere hypertensie dan sommige andere NSAIDs en selectieve COX-2-remmers, vooral bij hoge doses. Daarom moet tijdens behandeling met etoricoxib speciale aandacht worden gegeven aan controle van de bloeddruk. Als de bloeddruk aanzienlijk stijgt, moet een alternatieve behandeling worden overwogen. Als tijdens de behandeling bij patiënten de functie van een van de bovengenoemde orgaansystemen achteruitgaat, dienen passende maatregelen genomen te worden en dient stopzetting van de behandeling met etoricoxib te worden overwogen. Ouderen en patiënten met een nier-, lever- of hartfunctiestoornis die etoricoxib gebruiken moeten onder passend medisch toezicht blijven. Voorzichtigheid moet worden betracht bij de instelling van behandeling met etoricoxib bij patiënten met dehydratie. Etoricoxib kan koorts en andere ontstekingsverschijnselen maskeren. Via post-marketing surveillance werden ernstige huidreacties, waarvan sommige fataal, waaronder exfoliatieve dermatitis, syndroom van Stevens-Johnson en toxische epidermale necrolyse zeer zelden gerapporteerd in verband met het gebruik van NSAIDs, waaronder etoricoxib en enkele selectieve COX-2-remmers. De hoeveelheid lactose in iedere tablet is waarschijnlijk niet voldoende om intolerantieverschijnselen op te wekken. Interacties Warfarine, ACE-remmers, angiotensine II-antagonisten, cyclosporine of tacrolimus, lithium, methotrexaat, ethinylestradiol/norethindron, digoxine, rifampicine, hormoonsubstitutie. Comedicatie met geneesmiddelen die vooral door sulfotransferasen of door CYP-iso-enzymen worden gemetaboliseerd. De meest voorkomende bijwerkingen Oedeem/vochtretentie, hypertensie, duizeligheid, hoofdpijn, maagdarmstoornissen, diarree, dyspepsie, epigastrische pijn, misselijkheid, asthenie/vermoeidheid, griepachtige aandoening. Afleverstatus UR Raadpleeg de volledige productinformatie (SPC) voor meer informatie over ARCOXIA. januari 2006 M Postbus 581, 2003 PC Haarlem, Telefoon 023 - 5153153, www.msd.nl ARCOXIA (etoricoxib, MSD) is een geregistreerd handelsmerk van Merck & Co., Inc., Whitehouse Station, NJ, USA Nederlands Tijdschrift voor Orthopaedie, Vol 15, Nr 3, sept 2008 ■ 128
Page 1 and 2: September 2008, Vol. 15, Nummer 3 r
Page 3 and 4: oorwoord September 2008, Vol. 15, N
Page 5 and 6: Nederlands Tijdschrift voor Orthopa
Page 7 and 8: BREAKTHROUGH Effectieve, orale anti
Page 9 and 10: M.L.R. Urlus en P.R.J.M. Middendorf
Page 11 and 12: Osteoinductieve vervanger voor spon
Page 13 and 14: Revisies laten zich niet voorspelle
Page 17 and 18: J.G.A. Amaya en F.W.M. Faber ■ Vo
Page 19 and 20: ■ Slechte resultaten van 2 soorte
Page 23 and 24: COPAL ® Dubbele bescherming en bet
Page 25 and 26: M.A. van Rhee, B.E. Impelmans en T.
Page 27 and 28: vertrouwen Stabiliteit Bij een juis
Page 29 and 30: N.M. Dijkstra, P.F. Doorn, P.C. Jut
Page 32 and 33: ■ Epitheloid haemangioom in proxi
Page 34 and 35: www.djo.eu Benelux.orders@djortho.c
Page 36 and 37: ■ Psoasimpingement na totaleheupp
Page 40 and 41: Y. Zuidwijk, E.J. van Langelaan en
Page 42 and 43: * Pak samen met smith&nephew de vol
Page 44 and 45: V o l 15 sept ’08 Gekozen werd om
Page 46 and 47: www.buchrnhornen.nl www.footcare.nl
Page 48 and 49: Het NOV bureau verhuist naar Den Bo
Page 52: One Step Beyond HXLPE... ...the Fir

ONederlands Tijdschrift voor - Nederlands Tijdschrift voor Orthopaedie

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?