Rebound no28

Het probleem is dat als er jongens zouden
wegvallen dat moeilijk is op te vangen met
Nederlandse spelers.”
Zo tevreden als Eddy Casteels is met zijn ploeg,
zo kritisch is hij vaak over de omstandigheden,
waaronder hij moet werken. Zo was het voor
hem onverteerbaar dat hij met de ploeg moest
trainen in een zaal, waarin gelijktijdig achter
een scheidingswand een schoolklas aan het
gymmen was. “Als club moet je op een gegeven
moment aanvaarden dat je professioneel bezig
bent en dan moet je dat uitbouwen. Ik heb
met het bestuur soms mooie gesprekken, die
zeer beloftevol zijn. Maar die moet je op een
gegeven moment ook waarmaken. Je traint
twee keer per dag met 10-12 profs en dan
moeten ook de omstandigheden professioneel
zijn.”
GEEN STRIJD
Van het niveau van de Nederlandse competitie
wordt Eddy Casteels niet echt blij. “Er is geen
strijd. Als de appel juist valt van de boom en je
kunt hem opvangen, dan word je kampioen.
In België is het ook een tijd moeilijk geweest.
Toch is daar nu weer een volwaardige
competitie. Maar hier met ploegen als Weert
en Amsterdam… Kijk in Rotterdam doen
ze het uitstekend. Prima seizoen met alleen
Nederlandse jongens. Zulke ploegen heb
je meer nodig. Je moet je als Nederlands
basketball de vraag stellen: wil je zo verder of
wil je ergens naar toe? Dat geldt ook voor het
Nederlands team. Is die kwalificatie het begin
van iets meer of niet?”
Casteels weet natuurlijk als geen ander
waarover hij praat. In 2011 kwalificeerde hij
zich met de Belgische nationale ploeg voor
Eurobasket en eindigde op plaats 21. Maar
het was het begin van iets in België. Twee
jaar geleden zette Casteels de ploeg af als
nummer negen, het richtgetal voor het EK van
dit jaar. Om dat succes te boeken is er keihard
en structureel gewerkt. Nederland zou dat als
voorbeeld kunnen nemen.
Zoals hij praat over de Nederlandse competitie
en over de nationale ploeg, zo praat hij ook over
zijn eigen club Zorg en Zekerheid Leiden. Ook
daar moeten stappen worden gemaakt. “En dat
ligt natuurlijk bij het bestuur. Om sportief verder
te komen, moet je Europees spelen. En moet
je je afvragen of je tevreden bent met een oud
zaaltje, waar een tribune instort. Ik niet. I’m a
believer.”
19