Tijdloos verweer - Cubra

Jambisch
De jambe is mij welhaast aangeboren,
in de trochee hoor ik de hartslag niet,
vandaar mijn ware liefde voor het lied
dat immerweer de tweede slag laat horen.
Die tweeslag is ontstaan toen bunt en riet
hun plaats verloren aan het ruisend koren
dat pikhaak en ook sikkel aan moest horen,
opdat de halm zich lijdzaam vallen liet.
Het was een ritme dat mijn kindsheid droeg,
het metrum van een schraal en moeizaam land:
ik hoor de smid, hoe hij een paard besloeg,
het schroeiend ijzer dreigend bij de hand,
de hamerslag, de weerklank die ver droeg:
het bonkend ritme van mijn boerenland.