Tijdloos verweer - Cubra

Vinkenslag
Sonnetten mogen nimmer hardop klinken
of voluit op een blikken trommel slaan,
sonnetten moeten traag en waardig gaan,
opdat hun toon zich zet en kan bezinken.
Sonnetten zijn gewijd aan nacht en maan
of verre sterren die een traan verpinken,
sonnetten zijn een huiver voor de vinken
die met hun kwinkslag ware bressen slaan.
Maar mijn sonnet moet loeien als een vuur
dat zich scanderend, spetterend verspreidt,
lichtzinnig overspringt van zoet naar zuur.
Want mijn sonnet is aan de vink gewijd,
de vogel die, bevrijd van tijd en duur,
zijn argeloze slag slaat, wijd en zijd.