Jaarverslag 2008 - Keunstwurk

spelers geplaatst, waaruit teksten klonken. De deelnemers zagen
al van verre de beelden staan en wisten: daar gaat wat gebeuren.”
Korpsen speelden, mannen in Griekse gewaden deelden spreuken
en vragen uit aan de deelnemers. Gestapelde strobalen dienden
als rustplaats en tribune voor wandelaars en publiek.
De sfeer was goed, het weer was mooi. Hibma: “Wij als dorpsbewoners,
maar ook de korpsen, hebben het als heel bijzonder
ervaren. We zijn ook erg te spreken over de begeleiding van
Keunstwurk; de communicatie was dik in orde, regelmatig was er
overleg en met vragen of voor advies konden we er altijd terecht.
het eerste zetje
Grote mannen in witte gewaden deden de deelnemers bij de start
uitgeleide in Easterbierrum. Choreografe Jenny Nijkamp zocht,
net als voor de editie in 2004 (Funny Walks) samenwerking met
performer Alex Kooistra. Samen met slagwerker Robert van der
Dam werkten zij met negen mannen aan een begroeting- en
uitgeleideritueel. Nijkamp: “Wij waren direct weg van de locatie:
de imposant hoge dijk, met de lucht daar direct boven, prachtig.
Het was ook duidelijk dat ik weer iets met mannen wilde doen.
Waarom? Omdat ik mannen wil uitnodigen, uitdagen deel te
nemen aan een culturele activiteit.” Bewegen, muziek, het zingen
van een lied, er kwam heel wat bij kijken, maar het resultaat mocht
er zijn. Brullend en trommelend, op onder andere een enorme
Japanse trom, gaven de ‘Slachtiatoren’ de wandelaars het eerste
zetje mee.
keihard trainen
‘Slachtiatoren gezocht. Mannen die kunnen imponeren, het leuk
vinden om te acteren en te bewegen, lef hebben en kunnen zingen.
Leeftijd: 30-60 jaar. Zo stond het in de advertentie. Johan Visser
reageerde op de oproep. “Een vriend van mij had vier jaar geleden
meegedaan met de ‘Funny Walks’, tijdens de Slachtemarathon
in 2004, en was daar erg enthousiast over. Het leek mij ook wel
leuk om mee te doen, het is weer eens wat anders, dus heb ik
me opgegeven.” Eerst werd er een keer in de week gerepeteerd
in het dorpshuis van Easterbierrum, later werd er ook op de dijk
geoefend. “Het was keihard trainen,” zegt Visser. “We moesten
zingen, lopen, bewegingen maken en met grote vlaggen zwaaien.
Maar de eerst keer opkomen over de dijk was helemaal geweldig,
later het koor erbij, wat een geweldige ervaring. Ik vond het mooi
dat ik een bijdrage mocht leveren aan zo’n bijzonder evenement.”
ginnegappen
Ook Kees Moltmaker was van de partij. “Mijn vrouw zag de
oproep en vond het wel wat voor mij. Ik zing in een koor, dus ik
ben gewend om op te treden, en met mijn 1.90 m en 100 kg dacht
ik wel in het profiel te passen.” In het begin was het tijdens de
repetities wel wat onwennig en werd er geginnegapt, maar het ijs
was snel gebroken. En dan de uiteindelijke performance op 14 juni
2008. Moltmaker: “Het succes zat in het beeld van ons daar op
de dijk, met wapperende kleden, zwaaiende vaandels en een grote
Japanse trom. Het was fantastisch om te doen, jammer dat het na
een ochtend voorbij was.”
16 17