Jaarverslag 2008 - Keunstwurk

inspirerend
De beide kunstenaars zijn enthousiast over de onderlinge samenwerking.
“Het is leuk en gezellig”, vindt Renske. “De ideeën gaan
stromen, je vult elkaar aan, je inspireert elkaar en ook je omgeving.
Niets dan lof is er ook voor de gemeente Gaasterlân-Sleat. Loekie:
“Die was bijzonder coöperatief. We kregen alle medewerking om
het baken te plaatsen op de plek die we hadden uitgezocht, en
toen we wonnen en er in twee dagen een concert moest worden
georganiseerd, was de vergunning zo maar geregeld.”
Trots en met een goed gevoel kijken de dames terug op het project.
“Dat je iets bedenkt en het uitvoert en dat het werkt! Alles zat mee,
wat een fantastische plek – het water vroeg als het ware om de
flessenpost. Wat ons betreft hadden wij bij voorbaat al gewonnen!”
vertigo
De tweede productie van Keunstwurk voor het Frysk Festival is
Vertigo. Keunstwurk benaderde hiervoor jonge, talentvolle kunstenaars
in Fryslân uit verschillende disciplines, zoals een architect,
een theatermaker, een vormgever, een regisseur en twee beeldende
kunstenaars. Een combinatie van twee kunstenaars kreeg vervolgens
de vraag om samen tot een voorstelling te komen, die gespeeld
moest kunnen worden door amateurtoneelspelers. Het resultaat
was drie theatrale producties: Verbouwval, Henk & Hans en Tsjuster,
gespeeld op één locatie: het voormalige fabrieksterrein van Jan
Hofstra Reizen in Drachten.
Met Vertigo wilde Keunstwurk een verbinding maken tussen
beeldende kunst en theater én tussen amateurkunst en professionele
kunst. Om zo jonge kunstenaars te stimuleren om voor hen
onbekende paden in te slaan. Keunstwurk ontwikkelde het idee
voor het project, selecteerde de kunstenaars, trok theatermaker
Jeroen van den Berg en decorontwerper Catharine Scholten aan
om de deelnemers te coachen, benaderde de amateurspelers,
vroeg subsidies aan, regelde de bijzondere locatie, stelde een kleine
publicatie samen en ondersteunde verder in organisatorische zin.
Een van de deelnemers aan dit project was illustrator/vormgever
Edith Stultiens. “Toen Keunstwurk mij benaderde met de vraag of ik
mee wilde doen aan dit project, twijfelde ik eerst nog wel. Ik wist niet
goed wat het inhield, maar toen ik beter geïnformeerd was, leek het
me heel leuk om te doen. Ik heb sowieso veel affiniteit met theater,
en dit was een mooie kans om eens nader kennis te maken. Het
was niet een kwestie van een decor maken en rekwisieten, maar om
beeld en spel te integreren, een hele uitdaging.”
een bende
Edith haalt voor haar werk inspiratie uit dingen uit het dagelijks
leven: een keukentafel, een fluitketel, een koffiepot, dat soort dingen.
Groot was haar verrassing dan ook toen ze de locatie bezocht waar
het stuk zich zou gaan afspelen. “Het was een oude bende, een
rommeltje, wat een troep lag er, fascinerend. Stapels restanten van
oude motorblokken, gereedschap, stukken roestig metaal, een gekke
takel aan het plafond, een man met een zwarte veeg over zijn gezicht
die een serieus gesprek met me aanging. Die laatste wilde ik er zeker
in hebben!”
Samen met de andere beeldend kunstenaar Sannah den Engelsen
en een regisseuse – “gelukkig, want hoe maak je een toneelstuk?”
– werd gewerkt aan een decor. Wat nog best lastig was, geeft Edith
aan, omdat Sannah een groot deel van de repetitieperiode op reis
was. In het begin werd uitgegaan van één speler, één persoon, de
man met de zwarte veeg op zijn gezicht, maar gaandeweg bleek
dat het zowel voor de vormgeving als voor het spel beter zou zijn
als er met twee karakters gewerkt zou worden. “Ja, dat is een van
de dingen die ik geleerd heb, dat er in het theater in principe altijd
sprake is van een conflict.”
Het werd het verhaal van Hans & Henk. Edith lacht er om. “De
spelers heten écht zo, dat kan toch niet mooier?” Er werd begonnen
met improvisaties en gaandeweg ontwikkelde zich de verhaallijn:
Hans de metaalman woont in de loods en krijgt bezoek van Henk
de papierman. “Het harde van metaal versus het zachte van papier
gaf een mooi contrast, en ook het verschil in geluid konden we goed
gebruiken.” De acteurs hadden zelf heel veel ideeën, dat was prettig
voor Edith, omdat het allemaal zo nieuw voor haar was. “Ik heb
enorm veel geleerd, genoten van de samenwerking en veel inspiratie
opgedaan voor mijn eigen werk. Ik vond het een heel geslaagd
project en ik ben zeker van plan vaker iets te gaan doen met theater.”
10 11