Samenstelling van de Dorpsraad Spaarndam - Dorpsorgaan ...

Ons dorpZwemmen in de Boezem - De grenzen van vrijheidHet is heel makkelijk om vanuit de tuinstoel,ver van de Boezem, te oordelen overbewoners aldaar die zich druk maken overhet springen van de brug en het zwemmenin de Boezem. U blijft immers verschoondvan elke vorm van overlast die met dezevrijetijdsbesteding van de jeugd gepaardgaat. Welnu, wij zullen onze zorgen voor ubeargumenteren:In het begin van dit zomerseizoen werdenwij met grote regelmaat geconfronteerd metluidkeels geschreeuw, waarbij wij met verbazingaan moesten horen hoeveel variantenmogelijk zijn op het woord ‘kanker’. Engelooft u ons, dat zijn er heel wat! ‘Neuken’ook zo’n, naar het bleek, zeer populaire,veel gebezigde kreet, waarbij het uitbeeldenvan de betekenis geen enkel probleemscheen te zijn! ‘Homo’ was ook goed voorde ‘fun’. Teksten als “ik ram je helemaal inelkaar, bloed zal vloeien”, geen punt: zonderschroom riep men deze woorden bijherhaling over het water. Er werd volledigvoorbijgegaan aan het feit dat ook de zeerjonge kinderen hieraan werden blootgestelden dat zij in korte tijd het hele Bargoensewoordenboek in zich op konden nemen.Overigens is de emancipatie van meisjes inieder geval alhier zeer goed doorgevoerd,aangezien zij in deze absoluut niet onderdedenvoor de jongens. Let wel, wij hebbenhet hier niet over incidentele momenten opeen enkele zonnige dag, maar over aanhoudendongepast gedrag dat dagelijks pas tegen22.00 uur afnam.De zeer jonge kinderen klaagden regelmatigbij omstanders dat “die stoere jongens heterg leuk vinden om vlak naast ons in hetwater te springen”, wat hen zeer beangstigde,want “straks springen ze op onshoofd”. Keihard modder gooien naar, uiteraard,de zwakkere zwemmers, was ookzo’n ‘leuke’ bezigheid.Naast deze randverschijnselen van hetzwemmen willen wij tevens wijzen op hetongegeneerd in de Boezem en langs dewaterkant dumpen van flesjes, blikjes, legechipszakken en milkshakebekers. U moetzich eens voorstellen hoe de Boezem eruit24zou hebben gezien als we geen gemaal inSpaarndam zouden hebben of als omwonendende troep niet - met grote ergernis –zouden opruimen.Dan de verkeersveiligheid voor inwoners enpassanten in Spaarndam: de brug werd letterlijkvol geparkeerd met fietsen en bezetdoor zwemjeugd die geenszins het voornemenhad om plaats te maken voor verkeersdeelnemersdie over de brug wilden lopenof fietsen. U zult begrijpen dat dit zeker nietzonder gevaar was en geleid heeft tot meerdereincidenten en gevoelens van onbehagenbij de niet-zwemmers. Het ging hierniet alleen om argeloze fietsers die wel eensnat werden, maar eerder om fietsers enwandelaars die letterlijk en figuurlijk uithun evenwicht werden gebracht.Wat de veiligheid van de zwemmers betreft:het meten van de veiligheid aan hetaantal ongelukken is wel heel bizar, wantelk ongeluk, waar dan ook, is er al één teveel, en voorkomen is immers altijd beterdan genezen! Wie het nieuws heeft gevolgd,kan weten dat op tal van plaatsen inNederland al borden ‘verboden te springen’op bruggen zijn opgehangen, nadat er eenjongen (in Avenhorn) dodelijk is verongelukt.Navraag bij de politie maakte duidelijk datwe hier niet alleen met jeugd uit Spaarndamte maken hadden, maar ook met een grotegroep uit omliggende plaatsen (met nameVelserbroek). Dat er weinig respect aanwezigis bij de veroorzakers van deze overlastbleek ook nog eens bij het ‘steentjesgooien’. Bij gebrek aan gooimateriaal begavenenkele jongeren zich naar de begraafplaatsvan het kerkhof aan de Kerklaan,openden het hek en legden hun t-shirtsop de grond om die vervolgens te vullenmet kiezeltjes van de begraafplaats. Dit iswerkelijk te stuitend voor woorden, en ergerwerd voorkomen door het optreden vaneen van de bewoners uit het overlastgebied.Respect voor de doden is een traditie diedeze groep jongeren kennelijk niet van huisheeft meegekregen. Dit is onvoorstelbaar,maar helaas de realiteit in het naar verluidt