Editie Nr 3 - Bravo Zulu

klompendans gevoel. Ze zongen nog net geen “Heideroosje”, maar vast wel deMolukse/Ambonese versies hiervan.Uiteraard mocht de polonaise nietontbreken. Wat me bijgebleven is, is dat ertoch nog heel wat Hollandse invloeden, metname op de Molukken zijn overgebleven.Onder andere in de taal.De Darwin Sailing club is erg gastvrij meto.a. gebruik maken van dinghy trailertjes.Die zijn reuze handig, omdat bij laagwaterje toch al gauw een forse afstand af moetleggen voor je weer in het water staat. Hetverschil tussen eb en vloed is soms wel meer dan 6 meter! Ik ga toch maar niet naarde jachthaven van Cullen bay en ook een ankerplaats even verderop in Frances bayis niets voor mij. De marina is behoorlijk aan de prijs en bovendien moet je 260 dollarsluiskosten betalen voordat je er bent. Dan maar elke keer een ritje van 20 minutenmet de dinghy naar de wal!Voor wat betreft het onderhoud komt dit ook goed uit. Ik heb 3 nieuwe scheepsaccu’sgeplaatst, de Genua is ook gerepareerd en het belangrijkste… ik heb een nieuwManson anker. Vergelijkbaar met het Rocna anker, maar die was niet op kortetermijn leverbaar. Verder heb ik een lading papieren kaarten (zowel overzeilers alsgedetailleerde kaarten) kunnen kopen voor $5,- per stuk. Allemaal kopieën natuurlijk,maar wel heel recent bijgewerkt.Het uitklaren gaat ook vrij gemakkelijk. Even van te voren eenafspraak maken en dan binnen 20 minuten al je papieren geregeldhebben. Da’s een goede zaak. Over de rest van Australie ben iktoch niet zo heel erg te spreken. Het is me best wel tegengevallen. Het land op zich is schitterend, maar zoals ik al eerderaanhaalde, werd ik toch wel enigszins belemmerd door de grotediepgang van mijn boot. Verder valt het (niet alleen mij, maar ooktalloze andere toeristen en zeilers) op dat de gemiddeldeAustraliër niet echt overloopt van vriendschappelijke gevoelensvoor de gemiddelde medemens, om over de Aboriginals helemaalmaar te zwijgen. Wat zijn dat een stelletje negatievellingen. Eenenkeling uitgezonderd. Heel anders dan bijvoorbeeld deautochtonen van de eilanden in de Pacific.Ander heel erg goed nieuws is dat ik een nieuw bemanningslid aan boord heb.Eigenlijk is ze meer dan een bemanningslid, want het is Celesta van Oorschot, eengoede vriendin van Daisy en iemand die ik dus ook goed ken. Ze heeft er net zoveelzin in als ik en het is een verademing om iemand aan boord te hebben die eens voorde verandering wel kan zeilen. Samen doen we de laatste voorbereidingen en dan ishet eindelijk op zaterdag 30 juli: anker op en wenden we de steven naar het westen,richting Christmas Island. Daar komen we over een dagje of 14 aan, dus zal het in detussentijd even stil blijven.We houden jullie op de hoogte.Uit het logboek van Onno Verver op www.scubaservice.com (let op, gewijzigde URL)WORDT VERVOLGD. . .