DOSSIER: mantelzorg - Weliswaar

verdeelde aandacht krijgen. “Ons jaarlijkse brussenkampwas pure verwennerij”, zo vertelt Marlies. “Evengeen broers of zussen, alleen maar brussen. Bij hetontbijt vroegen de begeleiders: ‘Mis je nog wat optafel?’ Iemand wilde graag plattekaas. En de volgendeochtend stond er plattekaas op tafel. Natuurlijk ginghet niet om wat er op tafel stond, maar die extraaandacht was voor ons heerlijk.”Haar leven als brus heeft zelfs invloed gehad op haarstudiekeuze. “Ik ben begonnen in de richting orthopedagogie.Dat heb ik één jaar gevolgd. Toen leerde ik mijnvriend kennen. Zijn zus heeft ook een handicap. We heb-“HET IS GOED DAT BRUSSEN DURVEN TE REBELLEREN.”ben daar wel even bij stilgestaan. Wat als onze ouders erlater niet meer zijn en wij de zorg voor onze broer en zusmoeten opnemen? Kunnen we het aan om in onze jobde hele dag voor mensen te zorgen en ’s avonds nogeens? Ik heb een andere studierichting gekozen. Ik geefnu les in het secundair onderwijs.”▼ ▼Reacties welkom op www.weliswaar.be/forumOnderzoek naar ondersteuning van brussenTinneke Moyson van de UGent onderzocht in haar doctoraatde kwaliteit van leven van brussen en hoe ze ondersteundkunnen worden. “Er hoeft geen probleem te zijn voorje met ondersteuning begint.”Een vrouw van veertig die stopt met werken om haar ziekezus of moeder in huis te nemen, kiest daar bewust voor. Debroer van de jongen die autisme heeft, draagt als vanzelfsprekendzorg voor zijn broer. “Beide situaties zou je mantelzorgkunnen noemen, maar toch zijn ze zo verschillend”,aldus Moyson. “Ervaren brussen hun zorg wel als zorg? Ja,vaak wel. Zijn die taken belastend? Niet altijd, vaak biedenze hun hulp spontaan aan. Het wordt pas een probleem alsde brus niet anders kan dan zorg opnemen. Maar de scheidingslijntussen normale en bovennormale zorg door brussenis moeilijk te trekken.”Moyson vindt het belangrijk dat de omgeving van debrussen hen erkent in wat ze doen. De zorg van brussen isvaak onzichtbaar. Ze cijferen zich geregeld weg om spanningenin het gezin te vermijden. “Af en toe willen brusseneven geen brus zijn. Ze willen ook momenten waarop ze onverdeeldeaandacht krijgen. Een brus zal wel eens – al danniet letterlijk – om aandacht schreeuwen. En dat is net goed.Brussen mogen zich niet steeds wegcijferen. Ouders moetendat goed in het oog houden.”Volgens Moyson is het ook een misvatting in onze maatschappijdat je alleen maar ondersteuning moet bieden alser problemen zijn. “‘Je moet mij geen brus noemen en ik hebgeen ondersteuning nodig’, zeggen brussen soms. Maar zeonthouden het wel jarenlang als een babysit speciaal methen alleen een spelletje gespeeld heeft. Dan ben je al bezigmet brussenondersteuning. Dat hoeft niet altijd veel moeitete kosten. Eén school voor buitengewoon onderwijs lietde brussen mee naar de klas van broer of zus komen wanneerze zelf vrij hadden door een pedagogische studiedag.Dat vonden ze fantastisch. Een ander idee kan zijn om brusseneen speciale rondleiding te geven wanneer hun broerof zus in een internaat of dagcentrum opgenomen wordt.”Dossier MANTELZORG| 19