Tuchtklacht - DePers

14
���������������
����������������������
Cultuur
Literatuur Therapeutische ‘mum lit’ voor slechte moeders
Slummy mummy slaat toe
De prins-op-het-paard zoekende
twintigers uit de chick lit zijn veranderd
in babyverzorgende dertigers.
Dus vonden uitgevers het tijd
voor de mum lit: troost voor mensen
met een huishoudelijke handicap.
Dirk Koppes
AMSTERDAM
...
Komt een ongewenst telefoontje van
een ex-collega binnen bij suburbiamum.
‘Houd je het nog vol?’ In paniek
probeert Susie zich te herinneren
welke leugen ze de vorige keer heeft
bedacht om Evil Anna van zich af te
schudden. ‘Maar je zei dat de kinderen
je helemaal gek maakten, weet je
nog? Je zou bijna die ene kleine vermoorden.
Dus hoe gaat het?’ ‘Niets
aan de hand. En met jou?’, liegt Susie,
ervoor oppassend dat die ene kleine
niet in de gasoven kruipt... ‘Oh, je
kent ons, altijd druk, druk, druk. Niet
dat jij dat nog zou weten. Ha! Ha!
Ha! We vroegen ons gisteren af, wat
doet Susie met al haar vrije tijd. Jij
hebt zooo’n mazzel. Ik zou het niet
volhouden.’ (vrij naar Secret Diary of a
Demented Housewife)
Business babes en huismoeders
Confrontaties tussen business babes en
huismoeders – zoals hierboven beschreven
- vormen een vast onderdeel
van het nieuwste verschijnsel in de
literatuur: de mum lit. Elf jaar geleden
maakten we na de ‘geboorte’ van
Bridget Jones kennis met mums voorloper:
het verschijnsel chick lit, waarin
twintigers zich, behept met lovehandels,
steunkousen, een vaag baantje
in de mediawereld en een massieve
kater op vrijersvoeten begaven. Ob-
Elke dag is moederdag in de uitgeverij. IMAGES.COM/CORBIS
stakels als valse vriendinnen en foute
mannen moesten overwonnen worden,
maar uiteindelijk werd in de hedendaagse
variant van Jane Austens
Mr. Darcy toch weer binnengesleept.
De romans werden in de ik-vorm geschreven,
waarbij het kunst was om
zoveel mogelijk zelfspot en komische
oneliners op elke pagina te proppen.
Het wereldwijde succes van Bridget
Jones’ Diaries leidde niet alleen tot
klonen in de chick lit-fabriek, de productie
werd snel uitgebreid met nieuwe
lopende banden, waar black chick,
latina chick en nog meer productvernieuwingen
afrolden. Chica’s worden
ouder, kappen met hun onderbetaalde
mediabaantje en starten een
www.40jaardoors.nl
gezin. De complicaties rond zwangerschappen,
babyluiers, afwezige
overwerkende vaders en spannende
mannen op het speelplein bieden genoeg
stof voor de nieuwste literaire
loot aan de chickstam: de mum lit.
Juist de groep jonge hoogopgeleide
vrouwen tussen 25 en 40 behoren tot
de trouwste boekenkopers, dus voor
uitgevers is het voortaan elke dag
moederdag.
Alter ego’s van de schrijfsters
Tel daarbij op dat de schrijfsters van
tien jaar geleden ook een dagje ouder
worden en aan een tweede voorwaarden
voor een ruime productie is voldaan:
auteurs moeten uit eigen ervaring
schrijven.
De hoofdpersonen van de mum lit
zijn meestal alter ego’s van de schrijfsters,
die zo hun traumatische pogingen
om de ultieme appeltaart te bakken
therapeutisch van zich af kunnen
pennen. Die culinaire calamiteiten
komen terecht in literaire dagboeken
als The Secret Life of a Slummy Mummy
(Fiona Neill, al twee weken in de Britse
toptien) of Secret Diary of a Demented
Housewife (Niamh Greene).
In de ogen van Risa Green (bekend
van de bestsellers Buikgevoel en Babypraat)
móet mum lit door moeders
geschreven worden. ‘Ik zou niet iets
willen lezen van een mannelijke auteur.
Vrouwen worden opgezadeld
met de meeste babybeslommeringen
en ik zie niet hoe een man daar realistisch
over zou kunnen schrijven. Toen
mannen me tijdens mijn zwangerschap
vroegen of ik zou kiezen voor
borstvoeding, vond ik dat behoorlijk
irritant. Mijn motto was: als je geen
vagina hebt, ben ik niet geïnteresseerd
in wat je te zeggen hebt.’
Uitgeefster Martine Koelemeijer
van het in commerciële vrouwenliteratuur
gespecialiseerde Truth and
Dare is blij met de opkomst van de
mum lit. Zij zoekt vooral naar titels
die aansluiten bij televisie en vrouwenbladen
als Viva, Cosmo of Margriet.
Als van een Amerikaans boek
series op Net5 of SBS6 verschijnen,
springt zij daarop in met vertalingen.
‘Het moeten wel lekkere wegleesboeken
zijn, het liefst met een goede afloop.‘
Literatuurcritici vinden deze mamaboeken
vooral vasthouden aan de
traditionele rolverdeling, een bevestiging
van de status quo waar het geluk
van de hoofdpersoon vooral
wordt bedreigd als manlief misschien
een relatie buiten de deur krijgt en
...............................................................................
Kerkleiders Trinidad en Tobago tegen optreden
ELTON JOHN STUIT OP GROTE
WEERSTAND BIJ JAZZFESTIVAL
Enkele kerkleiders in Trinidad en Tobago
vinden dat Elton John niet mag
optreden op een jazzfestival op het Caribische
eiland Tobago. Ze zeggen bang
te zijn dat de homoseksualiteit van de
zanger een slechte invloed heeft op
jongere eilandbewoners. De kerkleiders
konden de autoriteiten er niet van
overtuigen de popster (60) te weren
van het festival, eind april. Ze gaan wel
door met actievoeren tegen de flamboyante
Brit. ‘Sommigen zijn niet ze-
haar geluk uiteindelijk in zijn handen
ligt.
Schrijfster Risa Green ziet het anders:
‘Voor veel hoogopgeleide vrouwen
is het moederschap een tweede
akte in het leven. Daarvoor hadden
we carrières, we reisden, aten in goede
restaurants en hadden veel plezier.
Als je een baby hebt, moet je veel laten
schieten, en dat is vreselijk. Voor
onze moeders was het anders, die
gingen van school door naar het huwelijk
en hadden baby’s op hun twintigste,
zij wisten niet wat ze misten.
Rolbevestigend? Dit is de realiteit van
het leven.’
Bovendien vindt ze het een goede
zaak dat deze boeken het hardnekkige
roze wolkje dat om bevallingen
hangt doorbreken. ‘Fantastisch als er
vrouwen bestaan die instinctief weten
wat ze met een pasgeboren baby
moeten doen, maar ik denk dat mum
lit zo populair is omdat de meeste
vrouwen geen idee hebben hoe ze
het moeten aanpakken. Slimme,
goed opgeleide vrouwen zitten met
hun handen in het haar omdat babyverzorging
‘natuurlijk’ zou moeten
zijn bij een vrouw.’
Daarom werkt mum lit therapeutisch
voor zowel de auteur als voor de
lezers, vermoeden schrijfsters Risa
Green en de Britse Jill Mansell. Green:
‘De meeste moeders
hebben geen idee
hoe ze het moeten
aanpakken’
‘Niets is troostender dan lezen over
iemand die er een nog grotere troep
van maakt dan jij. En als de hoofdpersoon
dezelfde problemen, neurosen
en waanideeën heeft, dan weet je
dat je niet de slechtste moeder van
het jaar bent.’ Jill Mansell (van Ondersteboven,
uitg. Sijthoff) voegt daar
desgevraagd aan toe dat een zelfspottende
stijl ook helpt. ‘Zo kun je ook
serieuze onderwerpen als kinderziekten,
dreigende scheidingen en andere
aspecten van het gezinsleven aankaarten.
Als je de boel met humor
aankaart, blijven mensen doorlezen.
Alleen diëten sla ik over, niets saaier
dan vrouwen op dieet. Ik schrijf wat
ik graag wil lezen en dat zijn boeken
waarin de hoofdpersonen oneliners
uitkramen, die je in het echt pas bedenkt
als de ruzie is afgelopen.’ 1
ker van hun geaardheid’, zegt predikant
Terrence Baynes. ‘We zijn bang
dat hij een negatieve invloed kan
hebben op hun kwetsbare zielen.’ De
organisator van het Plymouth Jazz
Festival trekt zich daar niets van aan.
‘Elton John komt naar Tobago zoals
hij is: een van de grootste artiesten
ter wereld’, zegt Anthony Maharaj.
Volgens hem zouden de eilandbewoners
zich vereerd moeten voelen
dat Elton John optreedt.
...............................................................................
Nederlands theater in Jordanië
Theatermaakster Boukje Schweigman gaat met haar voorstelling
Wervel uit 2005, geïnspireerd op derwisjen, naar het Oosten. In april
en mei speelt ze op theaterfestivals in Libanon, Iran en Jordanië.