Eurosofie - Provincie Limburg

overen van gebied op een per definitie onzekere toekomst. Opde vier genoemde vlakken zijn sinds 1976 de nodige stappengezet. Ongetwijfeld te langzaam en te weinig en volgens sommigente kostspielig. Maar in het licht van het Europa van detoekomst – en vooral van het ‘Europa van de Regio’s’ – met eenimpact en een lerend vermogen dat we niet mogen onderschatten.De euregio moet aan levendigheid winnen. Dat staat buitenkijf. Maar tegelijk ís een vitale Euregio Maas-Rijn juist mogelijkomdat de nodige structuren en voedingsbodems al zijn gelegd.Wie vanuit welk standpunt dan ook neerkijkt op dit gebiedmet zijn tienduizend vierkante kilometer steden, dorpen, bossen,rivieren, heuvels en dalen en ziet hoe het van alle kanten isingebed in de rest van Europa, begint misschien te voelen dathier een hart kan kloppen, of wellicht al klopt.Hij beseft dat de grenzen inderdaad vooral toeristischewaarde hebben. Net als de restanten van de Siegfriedlinie, debunkers bij het Albertkanaal en het Fort van Eben-Emaël. Volgensde tweede helft van dat aforisme van Rumi is kennis eengoddelijk paleis. Aldus bezien is Europa ook een beweging vanonwetendheid naar kennisgedreven zelfbewustzijn. Dat metaforischepaleis, of in elk geval de omgeving waarin de idealenvan de Franse Revolutie en hun verdere vertaling in Europeseverworvenheden, duurzaam gestalte kan krijgen, ligt binnenhandbereik. Om het niet tussen onze vingers door te laten glippenis het nodig dat we het leven. Wij allen kunnen in zekerezin Petrarca’s zijn. We hoeven daarvoor niet zo goed te kunnendichten als hij (hoewel we meer dan de meeste van zijn tijdge-31