Download PDF - de Moelie

14nieuws uit de MOELIESchoonheiddie je nietkunt zienEven waan ik me in een café inexotisch Havana, maar neen,mijn gesprek met acteur GuyVan Sande (46) vindt plaats opeen rum tasting in Antwerpen.We zullen het hebben overRobert Allen Zimmerman. Inderdaad,over de legendarischesinger-songwriter, over BobDylan himself.Ik zit naast niet-roker Guy tussen deopeengestapelde sigarendozen met ronkendenamen als Cohiba, Romeo y Julietaen Partagas. ‘Mijn eerste contact metDylan?’, lacht hij. ‘Dat moet geweest zijntoen ik voor de allereerste keer seks had, opde opzwepende tonen van Like a rollingstone. Ik ben zeker geen Dylanexpert,maar zijn songs zijn op de een of anderemanier wel een constante in mijn leven.Meer nog, ze hebben me er vaak bovenopgeholpen. Als de man met zijn kenmerkende,krassende stem een zo vaak gezongenhit als I can’t help falling in lovecovert, geloof je het echt. Alles wat hijdoet, drukt beleving uit. Voor mij is datessentieel. Het is precies dat wat ik wilbereiken met de voorstelling Zoeken naarBob.’De kracht van woordenBob Dylan staat bekend als een artiest metveel gezichten. Met welke Dylan voeltGuy zich het meest verwant? ‘Niet zozeermet de rebel, de politieke protestzanger.Die Dylan is te zeer gebonden aan detijdgeest van de sixties. Hoewel, veel vande ‘grote vragen’ die hij toen stelde, zijnvandaag nog steeds aan de orde. Vaakliggen de antwoorden voor de hand, maarze vallen in dovemansoren. Ze blijvenblowin’ in the wind. Dylan kon en kan datals de beste: de vinger op de wondeleggen, de mensen een niet altijd evenfraaie spiegel voorhouden. Ik bewonderdat bij hem. Bovendien hou ik van depoëtische melancholie die zijn tekstenuitstralen.’ Delen beide podiumbeestendan een gemeenschappelijke liefde voorpoëzie? ‘Voor mij is het Woord alleszinsvan cruciaal belang. Klinkt een beetjeBijbels, niet?’, glimlacht Guy. ‘Het verhaaldat ik breng, moet helderheid bezitten. Ikvergelijk het graag met de klare lijn inKuifjesalbums. Die begrijpt iedereen. Hetgaat om het woord, de stiltes, de essentie.Al het overige wil ik wegfilteren. Ikherinner me hoe ik als kind begon aaneen opstel over wat ik in de vakantiegedaan had. Eerst pende ik de grootsteheldendaden neer. Daarop gooide ik allesweer in de vuilnisemmer met het idee:‘Verdomme, ik schrijf gewoon wat ik echtheb gedaan. Het is wat het is.’De songteksten die Guy gebruikt, zijn deNederlandse versies van het duo Bindervoeten Henkes, die samen het integraleoeuvre van Dylan, maar ook van TheBeatles, hertaalden. ‘Ze hadden hetongelooflijke lef om metrisch te vertalen.Zelf heb ik ook nog wat aan de tekstengesleuteld. Persoonlijk vind ik dat deDylansongs nog meer confronterendklinken als je ze in het Nederlands hoort.Hij ging echt heel ver.’ Guy praat deliedjes aan elkaar met fragmenten vanSamuel Beckett, Fernando Pessoa enWillem Elsschot. ‘Het lijkt misschienallemaal zwaar, maar dat is de voorstelling