Zoutpot nr. 8 - Stad Zoutleeuw

In de keuken van Gustaaf en JulesWitte Paters van AfrikaMeer dan 100 jaar geleden, vertrokkende eerste Witte Paters naar Afrikaals reactie op de slavenhandel, ‘hetsociale onrecht’ van die tijd. De gebroedersGijsens, brachten een 20-taljaren door als Witte Pater in Ruanda.Gustaaf is intussen 82 en Jules 78. Zijgroeiden op in het Zoutleeuw van voorde 2 de wereldoorlog. Het lager onderwijsvolgden zij in Zoutleeuw. Het middelbaaronderwijs bracht hen als internennaar de colleges van Leuven en Sint-Truiden. Vader was aannemer en moederonderwijzeres in de plaatselijke ge-meenteschool. Hierdoorkwam het gezinin aanrakingmet de sociale nodenvan de mensen.Het politieke Zoutleeuwvan toen, metde strijd tussen detwee onderwijsnettenen de uitoefeningvan kerkelijkeen wereldlijkemacht, deden tijdensen na de oorlog,bij hen de echtelevenswaarden open bloeien. Van hunmoeder kregen zij de liefde voor het geloofmee. Van hun vader de kritische zinom het goede in het christendom tezien. De oorlog 40-45 en de sociale revolutievan ‘Cardijn’ duwden dezeLeeuwenaars naar Ruanda, waar zij alhet goede van bij ons wilden delen metzwarte mensen.Er was nog veel te doen in Ruanda. Deaannemer in de broers Gijsens steekt dehanden uit de mouwen en tegelijk ijvertde revolutionair in hen, voor meer socialerechtvaardigheid in dat deel vanAfrika. Door toeval verzeilde Gustaafvanaf ‘47 bij de hogere klasse, de Tutsi’s(de veehouders), en belandde Julesvanaf ‘51 bij de Hutu’s (de landbouwers).Gustaaf nam op zijn missiepostde leiding over het bouwen van wegen,huizen en ziekenhuizen. Dan werd hijdirecteur van een school, waar zwarteleraars les gaven met boeken die doorde paters en zusters waren geschreven.In ‘58 bezocht Gustaaf met zijn vermaardedansgroep van Tutsi’s de Expoin Brussel.Jules werkte ondertussen bij de vanoudsher onderdrukte Hutu’s. Door zijnchristelijk geïnspireerde sociale ingesteldheid,werkte hij mee aan de ontvoogdingvan de Hutu’s en dus aan eensociaal rechtvaardiger zwarte samenleving.De stammenoorlogen tussen Hutuen Tutsi te lijf gaan met de evangelischeboodschap van vrede, lijkt een gevechtmet ongelijke wapens. Maar, “Als demens echt wil, wijken oorlog en gewelden komen er verzoeningsdiensten inplaats van geweld en moord”, aldusJules. Door zo met de inlandse bevolkingbetrokken te zijn, kregen de zwartenrespect voor het christelijk geloof.Toch moesten de broers door omstandighedenweg uit Ruanda. Jules werdpastoor in Leopoldsburg, Gustaaf inLoksbergen. Nu ze gepensioneerd zijn,woont Jules terug in het ouderlijk huisen Gustaaf in de pastorij van Helen, ooitook nog door zijn vader gebouwd.Stilzitten is aan hen niet besteed en dusmaken zij zich bij ons nog steeds dienstbaarals medepastoor. Wij wensen hennog heel veel sociaalvruchtbare jaren inhun geboortestad.Herman CoopmansPeper en Zout 12Zoutpot nr.8/2002