Richtlijn 2008/98/EG - EUR-Lex

NL22.11.2008 Publicatieblad van de Europese Unie L 312/5(15) Er moet een onderscheid worden gemaakt tussen devoorlopige opslag van afvalstoffen voorafgaand aan inzameling,de inzameling van afvalstoffen en de opslag vanafvalstoffen voorafgaand aan verwerking. Inrichtingen ofondernemingen waarvan de activiteiten afvalstoffenvoortbrengen, dienen niet te worden beschouwd alszijnde actief in afvalbeheer noch als vergunningplichtigvoor de opslag van afvalstoffen voorafgaand aan inzameling.(21) Verwijdering bestaande in het lozen/storten in zeeën enoceanen, inclusief het inbrengen in de zeebodem, is eveneensgeregeld bij internationale verdragen en overeenkomsten,met name het op 13 november 1972 te Londengesloten Verdrag inzake de voorkoming en verontreinigingvan de zee ten gevolge van het storten van afvalen andere stoffen en het Protocol daarbij van 1996, zoalsgewijzigd in 2006.(16) Voorlopige opslag van afval in de zin van de definitie vaninzameling is te beschouwen als opslag in afwachting vande inzameling in voorzieningen waar afvalstoffen wordenuitgeladen ter voorbereiding van verder transport voornuttige toepassing of verwijdering elders. Gelet op hetoogmerk van deze richtlijn, moet een onderscheid wordengemaakt tussen de voorlopige opslag van afvalstoffenvoorafgaand aan inzameling en de opslag van afvalstoffenvoorafgaand aan verwerking, naargelang van hetsoort afvalstoffen, de omvang en de duur van de opslagen het doel van de inzameling. Dit onderscheid moetworden gemaakt door de lidstaten. Er zij op gewezendat de opslag van afvalstoffen voorafgaand aan nuttigetoepassing voor een periode van ten minste drie jaar ende opslag van afvalstoffen voorafgaand aan verwijderingvoor een periode van ten minste een jaar onderworpenzijn aan Richtlijn 1999/31/EG van de Raad van 26 april1999 betreffende het storten van afvalstoffen ( 1 ).(17) Voor regelingen waarbij afvalstoffen op niet-professionelebasis worden ingezameld, hoeft geen registratieplicht tegelden omdat zij een geringer risico inhouden en totgescheiden afvalinzameling bijdragen. Voorbeelden vandergelijke regelingen zijn door apothekers ingezameldmedicijnenafval, regelingen waarbij winkeliers consumentengoederenterugnemen en afvalinzameling voor goededoelen in scholen.(18) In deze richtlijn moeten de definities van preventie, hergebruik,voorbereiding voor hergebruik, verwerking enrecycling worden opgenomen, om de inhoud van diebegrippen te verduidelijken.(19) De definities van nuttige toepassing en verwijdering moetenworden gewijzigd, om een duidelijk onderscheid temaken tussen beide begrippen op basis van het reëleverschil in milieueffect, in de vorm van de vervangingvan natuurlijke hulpbronnen in de economie. Daarbijmoeten de mogelijke voordelen voor het milieu en demenselijke gezondheid van het gebruik van afval alsgrondstof onderkend worden. Bovendien kunnen richtsnoerenworden opgesteld ter verduidelijking van de gevallenwaarin dit onderscheid in de praktijk moeilijk temaken valt of waarin de indeling van een activiteit alsnuttige toepassing niet in overeenstemming is met dereële milieueffecten van de handeling.(22) Er mag geen verwarring bestaan over de diverse aspectenvan de definitie van afvalstoffen en indien nodig moetener passende procedures worden toegepast op bijproductendie geen afvalstoffen zijn enerzijds en op afvalstoffendie niet langer afvalstoffen zijn anderzijds. De definitievan afvalstoffen dient in bepaalde opzichten te wordengespecificeerd, en daarom moet in deze richtlijn duidelijkworden gemaakt:— wanneer stoffen of voorwerpen die het resultaat zijnvan een productieproces dat niet in de eerste plaatsop het vervaardigen van die stoffen gericht is, bijproductenen geen afvalstoffen zijn. De beslissing dat eenstof geen afvalstof is, kan alleen worden genomen opgrond van een gecoördineerde, op gezette tijden teactualiseren beleidslijn, en mag niet strijdig zijn metde bescherming van het milieu en de menselijke gezondheid.Indien het gebruik van een bijproduct istoegestaan krachtens een milieuvergunning of algemenemilieuvoorschriften, kan dit door de lidstatenworden gebruikt als instrument om te besluiten dat eral met al geen negatieve gevolgen voor het milieu ofde menselijke gezondheid te verwachten zijn; eenvoorwerp of stof mag alleen als bijproduct wordenbeschouwd als er aan bepaalde voorwaarden is voldaan.Aangezien bijproducten behoren tot de categorieproducten, moet bij de uitvoer van bijproductenworden voldaan aan de vereisten van de desbetreffendecommunautaire wetgeving; en— in welke gevallen een bepaalde stof niet langer eenafvalstof is, door vaststelling van ter zake dienendecriteria die een hoge mate van milieubescherming eneconomische en milieuvoordelen bieden; categorieënafvalstoffen waarvoor „einde-afvalfase”-specificaties en-criteria zouden kunnen worden bepaald, zijn, ondermeer, bouw- en sloopafval, bepaalde soorten as enslakken, metaalschroot, granulaten, banden, textiel,compost, papier- en glasafval. Een nuttige toepassingvoor het bereiken van de einde-afvalfase-status kanbeperkt blijven tot een controle van de afvalstof,waarbij wordt nagegaan of zij voldoet aan de criteriaom niet langer als afvalstof te gelden.(20) In deze richtlijn dient te worden verduidelijkt in welkegevallen de verbranding van vast stedelijk afval energieefficiëntis en kan worden beschouwd als een nuttigetoepassing.(23) Om te kunnen nagaan of te berekenen of de in Richtlijn94/62/EG van het Europees Parlement en de Raadvan 20 december 1994 betreffende verpakking en verpakkingsafval( 2 ), Richtlijn 2000/53/EG van het Europees( 1 ) PB L 182 van 16.7.1999, blz. 1. ( 2 ) PB L 365 van 31.12.1994, blz. 10.