K O U D B L O E DTekst en foto’s: Jan BreedijkVolksverhuiz<strong>in</strong>gen <strong>in</strong> Afrika:DE TREKSPRINKHAANEr zijn verschillende soorten trekspr<strong>in</strong>khanen.Twee soorten hebben de b<strong>in</strong>nenkant<strong>van</strong> onze dierentu<strong>in</strong> mogen bewonderen.Voorheen bewoonde de Locusta migratoriaeen terrarium <strong>in</strong> de Rivierahal. Dekeuze was destijds op deze soort gevallen,omdat het voedsel voor deze spr<strong>in</strong>khaan,bamboe, ruim voorradig was. De verzorgersleefden destijds <strong>in</strong> de veronderstell<strong>in</strong>gdat de soort die ze eigenlijk mooiervonden, Schistocerca gregaria, gevoedmoest worden met braambladeren. Pasbij het bouwen <strong>van</strong> het huidige verblijfEtende spr<strong>in</strong>khanenTrekspr<strong>in</strong>khanen komen we al tegen <strong>in</strong> de bijbel. Mozes wilde hetHebreeuwse volk bevrijden <strong>van</strong> de farao <strong>van</strong> Egypte. Het volk had algezucht onder zeven plagen die steeds verder opbouwden tot eenclimax; water veranderde <strong>in</strong> bloed; kikkers, muggen en steekvliegenteisterden het land; de dieren stierven aan de veepest; de mensenkregen zweren en hagelbuien vernietigden alles en iedereen die buitenwas. En toen kwamen de spr<strong>in</strong>khanen. Zij vraten alles op watnog over en bruikbaar was. Het hele land was kaal toen deze <strong>in</strong>sectenweer verder trokken. Het was niet de laatste en ergste, maar wel debekendste plaag die Egypte trof. En deze vernietigende wolken <strong>van</strong>miljarden dieren trekken nog steeds rond <strong>in</strong> Afrika. Een heel kle<strong>in</strong>deel hier<strong>van</strong> bewoont een nieuw verblijf <strong>in</strong> het Sa<strong>van</strong>nehuis <strong>van</strong>Diergaarde <strong>Blijdorp</strong>.hoorde een medewerker toevallig dat dielaatste spr<strong>in</strong>khaansoort ook prima gedijtop koolbladeren, andijvie en appel.De populatie die nu <strong>in</strong> het terrarium <strong>in</strong>het Sa<strong>van</strong>nehuis zit is de Schistocercagregaria. Volwassen lijken de beide soortenveel op elkaar, maar de jongen (nimfenof hoppers genoemd) <strong>van</strong> de eerstesoort zijn oranje met zwart en die <strong>van</strong>onze huidige bewoners zijn fraai geel,groen en zwart gekleurd met roodbru<strong>in</strong>,vertikaal gestreepte ogen.Een dubbellevenTrekspr<strong>in</strong>khanen leven solitair zolang hetniet regent. Na de regen gaan de plantengroeien en is de vochtige grond zachtgenoeg om eieren <strong>in</strong> te leggen. De uitkomendeongevleugelde nimfen hebben eenovervloed aan voedsel en verstopplaatsen.Zo kunnen velen <strong>van</strong> hen opgroeientot gevleugelde volwassenen. De spr<strong>in</strong>khanenversl<strong>in</strong>den alles en gaan <strong>in</strong> hoogtempo verder met eieren leggen. Deeieren kunnen <strong>in</strong> enkele weken al uitkomen.Soms worden op tien vierkante centimeterzeventig eipakketten gevonden.Dit komt doordat er bij de eileg stoffenworden afgezet die weer andere vrouwtjeslokken. Het ook nog ontbreken <strong>van</strong>natuurlijke vijanden kan zorgen voor eenpopulatievermenigvuldig<strong>in</strong>g met een factorzestien. Het wordt op de voedselplaatsennu zo druk dat de nimfen elkaar nietmeer kunnen ontwijken. De nimfen wordensociaal en komen zo <strong>van</strong> de solitaire<strong>in</strong> de gregaire fase, waar<strong>in</strong> ze gaansamenscholen. Dit gebeurt niet plotsel<strong>in</strong>g,maar langzaam en gedurende eenaantal generaties. De prikkel die de dierenverandert ont<strong>van</strong>gen ze via zicht, reuk entast. Wetenschappers kwamen erachterdat vooral het bovenste gedeelte <strong>van</strong> deachterpoten gevoelig is bij aanrak<strong>in</strong>g. Alsde vele dieren dus met de achterpotenlangs elkaar schuren is de tijd gekomenom te gaan migreren. Dit gebeurt meestalbij de aanwezigheid <strong>van</strong> meer dan 500volwassenen of 5000 grote nimfen of50.000 kle<strong>in</strong>e nimfen op een hectare. Nietalleen het gedrag, maar ook het uiterlijkverandert. Na de vijfde vervell<strong>in</strong>g hebbende dieren niet de solitaire kleur, bru<strong>in</strong>gespikkeld, maar zijn ze opvallend geel/oranje met zwarte strepen. De groep gaatzich nu verplaatsen. Eerst nog lopend, watook wel marcherend wordt genoemd enna het ontwikkelen <strong>van</strong> de vleugels ookvliegend, meegevoerd door de w<strong>in</strong>d. Solitairespr<strong>in</strong>khanen vliegen ’s nachts, maarde gregaire spr<strong>in</strong>khanen vliegen overdag.Een zwerm kan zo groot worden dat zijtijdens het vliegen de zon gedurende urenverduistert. Er zijn zwermen die meer dan10 | <strong>Vrienden</strong>nieuws 2 | 2009
duizend vierkante kilometer kunnenbestrijken (de oppervlakte <strong>van</strong> de prov<strong>in</strong>cieUtrecht). Zo’n zwerm kan grote afstandenoverbruggen, want ze vliegen ongeveerhonderd kilometer per dag. Als deweersomstandigheden gedurende langetijd niet gunstig zijn worden de trekspr<strong>in</strong>khanenniet meer geslachtsrijp. Dedieren gaan dan dood, zonder ook maareieren gelegd te hebben.Een spr<strong>in</strong>khanenplaagDe trekspr<strong>in</strong>khanen komen voor <strong>van</strong>Noord Afrika tot Midden Azië. Tijdens derecessies, de rustige periodes, leven ze <strong>in</strong>een strook <strong>van</strong> zestien miljoen vierkantekilometer <strong>van</strong> de Atlantische Oceaan, viade Sahara en het Arabisch schiereiland totnoordwest India. Tijdens het trekken kunnenmeer dan 65 landen rondom hetrecessiegebied getroffen worden doorspr<strong>in</strong>khanenzwermen. Zwermen kunnende Rode Zee gemakkelijk overvliegen. Zehebben zelfs meer dan eens de AtlantischeOceaan overgestoken. In 1989gebeurde dit voor het laatst. Enkele honderdenspr<strong>in</strong>khanen hadden de Caribischeeilanden bereikt. Trekkende spr<strong>in</strong>khanenleven, afhankelijk <strong>van</strong> de omstandigheden,één à twee maanden. Solitairespr<strong>in</strong>khanen kunnen wel negen maanden<strong>in</strong> leven blijven. De spr<strong>in</strong>khanen eten perdag hun eigen lichaamsgewicht, namelijktwee gram, aan voedsel. Dit kan bestaanuit bladeren, bloemen, bast, stengels,vruchten en zaden. Een kle<strong>in</strong>e zwerm <strong>van</strong>tien vierkante kilometer bevat vijfhonderdmiljoen dieren. Zij eten met elkaardus een miljoen kilogram vegetatie perdag op. Er zijn s<strong>in</strong>ds 1860 negen groteplagen geweest. De lengte <strong>van</strong> de plagenvarieerde <strong>van</strong> drie tot tweeëntw<strong>in</strong>tig jaar.De laatste was <strong>in</strong> 2004 en trof 18 landen,waaronder Egypte, Marokko, Algerije,Saoedi-Arabië, Senegal en Soedan.Lijn 13VrijHet is halfbewolkt, <strong>van</strong> dat weer waarbij je zelf wat <strong>van</strong> de dag maken moet.Ik loop door de dierentu<strong>in</strong> met mijn bebaarde vriend Frits. Ooit is Frits afgestudeerdals bioloog, het leven heeft hem daarna een andere kant op gedwongen.Als ik zo met Frits door de tu<strong>in</strong> loop mag hij me graag laten voelen dat hij ooitis afgestudeerd op het Paramecium, het ééncellig trilhaardiertje oftewel hetpantoffeldiertje. Ook laat hij me maar al te graag weten dat hij toch best welveel op heeft met Artis. Hij is namelijk een Amsterdammer die op latere leeftijdasiel heeft aangevraagd <strong>in</strong> Haarlem. We passeren het olifantenperk. “Zestaan er hier wel lekker bij, he?” zegt Frits met een <strong>in</strong>gehoudenheid waaruitblijkt dat hij er nog wat aan toe wil voegen. “Het is wel een leuk perkje…maarja, echt vrij zijn ze niet!”“Een leuk perkje? LEUK perkje! Hoe staan die beesten er <strong>in</strong> Artis bij? Wat wil jedan? Dat we ze door de stad laten draven?” Vanuit mijn ooghoek zie ik hemgniffelen, hij had me weer op de kast. “Wat is trouwens vrij zijn voor een dier,Frits? Hoeveel maakt beperk<strong>in</strong>g <strong>van</strong> leefruimte uit?” Frits v<strong>in</strong>dt dat een dieralleen maar vrij is als hij <strong>in</strong> zijn natuurlijke omgev<strong>in</strong>g is. “Ik vraag me serieusaf of een dier dit soort gevoelens kent,” probeer ik enige diepgang aan deze dagte geven. “Vrijheid is meer een gevoel dan een situatie. De valkuil is dat jemenselijke emoties op dieren projecteert. Geef een mens alles wat hij nodigheeft, maar zorg dat hij zijn land niet uit mag en hij voelt zich ge<strong>van</strong>gen. Eendier heeft dat niet. Geef een dier eten en dr<strong>in</strong>ken en op tijd een partner en hetwil niet weg.”“Ja, maar, Theo, een olifant die <strong>in</strong> de bosbouw wordt gebruikt, kun je toch nietvrij noemen?” Frits verandert het onderwerp. Doet ‘ie altijd als hij geen antwoordheeft. Ik voel de bui al hangen, mijn dochter rijdt paard. Werkdieren ensportdieren, er is al veel over gezegd. Gaat het over de vraag of je een dier jouwwil op mag leggen, of dat het dier dit zodanig ervaart? De criticasters roependan weer dat je het een dier niet kunt vragen. “Ik geloof dat het gevoel <strong>van</strong>vrijheid meer wordt bepaald door wat je wil en m<strong>in</strong>der door wat je mag, Frits.Anders gezegd, als die olifant voor je wil werken dan gaat het niet ten koste<strong>van</strong> zijn vrijheid. Vrijheid hoeft je niet voortdurend een gevoel <strong>van</strong> geluk tebezorgen.”“Da’s mooi Theo,” zijn ogen gl<strong>in</strong>sterden boven zijn baard. “Dus jij zegt dat als jezit opgesloten, je jezelf wijs moet maken dat je er eigenlijk helemaal niet uitwil. Nou Theo jij moet <strong>in</strong> de bajes gaan werken!” Hij schut <strong>van</strong> het lachen. Eenvegetariër met humor, dat zie je niet vaak.“Nou Frits, ik kies ervoor om <strong>van</strong>daag met jou hier rond te lopen, maar dat zegtniet dat ik me daar voortdurend gelukkig bij voel.” Lachend lopen we verder.Het blijft een onderwerp waar de men<strong>in</strong>gen over verdeeldzijn. Heeft u een men<strong>in</strong>g over het thema vrijheid? Bent u hetmet Frits eens, of mogelijk zelfs met mij? Mail naartheo@vrienden<strong>van</strong>blijdorp.nl of schrijf naar het secretariaat.Parende spr<strong>in</strong>khanenDe figuur Frits is niet fictief en gelijkenis berust absoluut nietop toeval!<strong>Vrienden</strong>nieuws 2 | 2009 | 11