papieren pensioendossier capelo zorgt voor digitale make-over

eportagewas. In de privésector zijn vrouwen met een directiefunctieeen zeldzaamheid en in raden van bestuurvan Belgische beursgenoteerde bedrijven vormen zeeerder een uitzondering. Volgens Belfirst zetelt er inmeer dan 60% van die raden van bestuur geen enkelevrouw. Anne Demelenne: “Het glazen plafondverhindert niet alleen dat vrouwen naar verantwoordelijkeen correct verloonde functies kunnen doorgroeien,maar het berokkent ook schade aan onzewelvaart en aan de efficiëntie van onze bedrijven. Talvan studies tonen aan dat de aanwezigheid van vrouwenop topniveau de economische performantie tengoede komt.”Quota’s, de echte verandering…Volgens een studie van de Amerikaanse bankGoldman Sachs zou het Europees BBP en dat vande VS een aanzienlijke groei kennen als het aantalvrouwelijke directiefuncties bij grote bedrijvenmet slechts enkele procentpunten zou toenemen.Recruiters over de hele wereld lijken wel doof voordeze argumenten. “Mannen nemen de beslissingenen bij de aanwerving is er manifest seksisme en discriminatiein het spel”, zegt Anne Demelenne. “Ikwas nooit echt een voorstander van quota’s, maar ikben nu de mening toegedaan dat ze een verplichtefase vormen in het streven naar een betere toegankelijkheidvan bepaalde jobs. Bovendien hebben we zelfeen quotasysteem ontwikkeld binnen het ABVV.”Het IGVM is ook pro quota. Michel Pasteel: “Het iseen overgangsmaatregel, maar wel een die nodig is.30% en meer vrouwelijke vertegenwoordiging leidtertoe dat bepaalde patronen doorbroken worden.Een dergelijke situatie moet je op gang brengen.”Quotaregelingen kan je dan wel van overheidswegeopleggen, quota’s invoeren om de kwestie van de familialehulp of huishoudelijke taken te regelen, lijktveel moeilijker. Opvoeding en een grondige mentaliteitswijzigingliggen aan de basis van meer gelijkheidin de privésfeer. En dat de geesten er rijp voorzijn, merkt ook Michel Pasteel: “Neem nu het vaderschapsverlof.Vergis je niet: mannen snakken naareen nieuw rollenpatroon. Ze zijn meer dan vroegerbereid om taken in het gezin op te nemen. Dat moetenwe aanmoedigen en we moeten vaders beschermentegen mogelijk ontslag in deze situatie…”De andere helft van de hemelHet is dus nog wachten op een ware (r)evolutie.Maar ondertussen merken vrouwen op het eindevan de maand dat de rekening niet klopt. Door hetglazen plafond, de vloek van het halftijds werken enminderbetaalde jobs worden vrouwen benadeeld tenopzichte van mannen als het op hun loon aankomt.In Europa verdient een vrouw gemiddeld 15% minderdan een man. Dat stond te lezen in het magazineThe Economist afgelopen november. Volgens hetBelgische loonkloofrapport van het IGVM (2010) bedraagthet verschil in bruto-uurloon 14% (cijfers van2007). Dat verschil loopt op tot 23% op maandbasis.In 2008 vertegenwoordigden vrouwen 46,45% vande werknemers terwijl ze slechts 38,15% van de loonmassaopstreken.Gender Mainstreaming:België innoveertGender mainstreaming is een strategie die in de jaren ’90 in tal van internationale instellingenals de VN, de EU en de Raad van Europa opgang maakte. Ze is gericht op het bevorderenvan de gelijkheid tussen mannen en vrouwen in de samenleving. Op 12 januari 2007heeft België de “wet gender mainstreaming” aangenomen, waardoor de genderdimensievolop in de Belgische federale beleidsstructuren wordt geïntegreerd. Voortaan is gendermainstreaming niet langer een vrijblijvend engagement, wel een wettelijke verplichting eneen heuse Europese primeur!Meer info op www.fedra.belgium.beAangezien ze minder loon krijgen, zijn vrouwensneller geneigd hun carrière op te geven. Daardoorvallen ze makkelijker uit de gratie van potentiëlewerkgevers die al evenmin geneigd zullen zijn topsalarissenneer te tellen. Zo is de cirkel rond! Dezeredenering verhult een dieperliggend probleem,namelijk dat segregatie in de politiek en op de arbeidsmarktdikwijls gepaard gaat met een sinds langaanvaarde discriminatie, geworteld in seksisme engeweld. Nog te vaak moet je je de vraag stellen ofgelijkheid niet afhankelijk is van een persoonlijkekeuze. En dan vergeet je te makkelijk dat een op ongelijkheidgebaseerde samenleving niet naar behorenwerkt, onevenwichtig en kortzichtig is. De juryledenvan de Nobelprijs voor de Vrede herinnerdenons er in december nog aan toen ze Ellen JohnsonSirleaf, Leymah Gbowee en Tawakkol Karman bekroondenals “vrouwen die de helft van de hemeltorsen”. Het wordt tijd dat ze daarvoor evenveel erkenningkrijgen, anders zou de hemel wel eens opons hoofd kunnen vallen.