Een verdacht profiel - Buro Jansen & Janssen

Hoewel niet zeker is hoe uniek de politiecultuur is en in hoeverre deze verschilt van de‘algemene’ cultuur, waar politiemensen ook deel van uit maken, of van andereorganisatieculturen (Prenzler 1997: 50), neemt de politie wel een speciale positie in binnen desamenleving, waardoor de politiecultuur andere gevolgen heeft. Zoals Reiner zei: “Whilepolice may not be more authoritarian that the general population, the “normal”degree ofauthoritarianism is disturbing in an occupation which wields considerable power overminorities”(Prenzler 1997: 53).Een gevolg van de vermeende kenmerken van de politiecultuur is bijvoorbeeld hetonevenredig vaak staande houden van leden van etnische minderheden. Een kenmerk van depolitiecultuur zou namelijk zijn dat het gebruikelijk is om te kijken naar dingen die ongewoonzijn, dus dat wat politiemensen opvalt en als de niet normale gang van zaken beschouwen.Leden van etnische minderheden zouden dan vaak de aandacht van de politie kunnen trekken.Het lijkt ook een ongeschreven regel te zijn dat je niet praat over onjuist gedrag van collega’s,vooral wanneer het gaat om gedrag dat de wet overtreed als bijvoorbeeld het gebruiken vangeweld terwijl dit niet nodig was (Chan 1996: 121). Dit noemt Westmarland (2005) de ‘bluecode of silence’. Hoewel deze ongeschreven regel ook bij andere groepen te vinden is, lijktdeze in het geval van de politie een extreme versie ervan te zijn (Prenzler 1997: 52).Misstanden binnen de organisatie zouden hierdoor moeilijk aangepakt kunnen worden.Daarnaast zouden politiemensen hun taak om de criminaliteit te bestrijden van dusdanigbelang achten dat het oplossen van een probleem soms belangrijker is dan de manier waarophet wordt opgelost.Wat als één van de belangrijkste kenmerken van de politiecultuur wordt gezien is “anexaggerated sense of mission towards the police role” (Loftus 2009: 5). Hierbij gaat het omhet in stand houden van een gewaardeerde manier van leven en het beschermen van de goedentegen de slechten. Volgens het onderzoek van Loftus (2009) 8 zagen de politiemensen inNorthshire zichzelf als de dunne lijn die het verschil maakte tussen chaos en orde. Zeoverwaardeerden hun rol in de samenleving. De politiemensen maakten een duidelijkonderscheid tussen het politieberoep en andere beroepen en hun keuze voor het politiewerkwerd vaak als een ‘roeping’ betiteld. Ze zagen zichzelf vooral als criminaliteitsbestrijders enandere taken als papierwerk en taken met een dienstverlenend aspect werdenondergewaardeerd, terwijl zij hier de meeste tijd aan besteedden (Loftus 2009: 7).8 De resultaten van dit onderzoek bevestigden veel van de resultaten uit eerdere onderzoeken naar de politiecultuur vanonder andere Cain (1973), Holdaway (1983) en Smith & Gray (1985) (Loftus 2009: 5).18