Karin Heeringa 3182355 Sexy? Sexy, aantrekkelijk, opwindend ...

Sexy?
Karin Heeringa
3182355
Sexy, aantrekkelijk, opwindend, interessant, belangwekkend, belangrijk; een
greep van woorden die een persoon kan gebruiken om over iemand, maar ook
over onderwerpen zijn positieve mening uit te drukken. Een mening lijkt snel
gevormd en persoonsgebonden. Maar waar wordt een mening op gebaseerd? Hoe
wordt bepaald wat belangrijk is? Aan de hand van welk beeld, welke standaard
laten wij ons licht op een onderwerp schijnen?
Een beeld of een standaard wordt gevormd door de tijd, de omgeving en de
omstandigheden, waarin we leven, de mensen met wie we omgaan en de politiek.
De norm wordt voortdurend beïnvloed door deze factoren.
In de tijd dat we achter elkaar aanholden, gekleed in dierenhuiden, met in de
ene hand een knots en in de andere de geplukte bessen, was dat inderdaad het
geval. We overzagen vanuit onze grot de velden die in de buurt van de grot lagen,
die voor ons een kleine en ongecompliceerde wereld vormden. Aan de hand van
wat we zagen vormden we een objectief beeld. Vandaag de dag hebben we te
maken met een extra laag: de media. Het zuivere beeld dat we vroeger konden
vormen, wordt in deze tijd vertroebeld door deze manipulatieve factor. De media
worden gezien als de boodschapper van wat er in onze wereld gebeurd. Deze
boodschapper reikt ons als het ware een viewmaster 1 met hun eigen geselecteerde
beeldjes zien. Juist op deze beeldjes van deze viewmaster baseren wij onze norm
en dus onze mening.
1 Een speelgoedapparaat, waar kaarten met verschillende, kleine diabeeldjes in kunnen worden
geplaatst en achter elkaar bekeken kunnen worden.

Onlangs werd in Madrid een aantal modellen geweigerd voor een
modeshow. De vrouwen werden te licht en te mager bevonden en werden
uitgesloten van deelname. Daar kwam veel opstand tegen. Al lange tijd werden de
dunste meisjes geselecteerd om model te worden. Degenen met de beste maten, de
mooiste looks en de langste benen mochten de door vooraanstaande ontwerpers
gemaakte kleding showen. Door de media worden de beelden van de
‘perfectelingen’ de wereld ingezonden. Wat mooi, sexy, en aantrekkelijk is wordt
door de modewereld bepaald. Dit schoonheidsbeeld wordt door de media over de
rest van de wereld verspreid. Bij deze verspreiding worden de mooie en extreme
aspecten van deze modewereld belicht. Jonge meisjes bekijken deze beelden en
spiegelen zich aan deze modellen en dit aldus gecreëerde, extreme
schoonheidsbeeld. Werden vroeger de stevige rondingen van een vrouw
gewaardeerd, nu is de norm dat alles zo dun en zo slank mogelijk moet. Als
gevolg doen meer dan ooit eetproblemen zich bij jonge meisjes en zelfs jongens
voor.
Terwijl we in de westerse wereld ons druk bezig lijken te houden met onze
maten en welke kleding ons het beste staat aan de hand van de norm die heerst,
komen via de media daarnaast andere beelden binnen. Veel beelden verhalen over
rampen en oorlogen en de gevolgen daarvan voor de plaatselijke bevolking die in
die omstandigheden leeft, en de beslissingen van regeringen over deze situaties.
Ook hierbij geldt dat de media bepalen wat we zien, welke aspecten belicht worden
en welke niet.
Wat wij als westerse landen weten van de situaties die zich ver van ons
voordoen, is ons gebracht door de media. Zij bepalen echter niet alleen wat we
zien en wat we niet zien, maar ook hoe we tegen de situaties aankijken en of
bepaalde aspecten van een ramp en/of een oorlog belangrijk moeten worden
gevonden. Een wrang bijgevolg is dat hulporganisaties vaak afhankelijk zijn van
de media. Deze organisaties spelen dan ook in op de media. Hulp kan pas
geboden worden als de organisaties geld ontvangen van donateurs. De mogelijke
donateurs worden bereikt door de media. Om de goede bedoelingen te promoten
en de importantie van een gift te onderstrepen zijn zij aangewezen op de media.
De hulporganisaties ontvangen dus alleen geld en kunnen alleen dan hun hulp
uitdragen het onderwerp ‘oorlog’ of het onderwerp ‘ramp’ actueel is voor de
mensen in de westerse landen. Natuurlijk bepalen de media wat wel en wat niet
actueel is.

Een bijkomend probleem is dat hulporganisaties voornamelijk werkzaam zijn
op plekken die de media kunnen bereiken. Als de media een plek in een
rampgebied niet kunnen bereiken, zullen de hulporganisaties dientengevolge
financieel gezien minder goed in staat zijn de mensen hulp te bieden. De beelden
van het goede werk worden dan namelijk niet aangeboden aan de donerende
mensen in de westerse landen. De donateurs verliezen dan al gauw de impuls om
weer een keer geld te doneren.
Een goed voorbeeld van een dergelijke situatie is de oorlog in Darfur. In
Darfur heerst al jaren een hevige burgeroorlog, waarvan de gevolgen niet te
overzien zijn. De burgeroorlog draait, zoals zo vaak, om de religie en om
vruchtbare grond. Er worden in deze oorlog veel mensen vermoord, veel vrouwen
en jonge meisjes verkracht en plunderingen komen veelvuldig voor. Veel mensen
zijn dakloos geraakt, hebben niks meer om van te leven en zijn op de vlucht
geslagen.
In het verleden werd er veel media-aandacht aan deze oorlog en de gevolgen
van de oorlog voor de plaatselijke bevolking geschonken. Door de
verschrikkelijke beelden die werden getoond speelde het nieuwsitem onder de
mensen. Hulporganisaties riepen mensen op geld te doneren om de gedupeerde
mensen in Darfur te helpen. Het geld stroomde ook binnen en hulpplannen
werden op touw gezet, totdat de berichten over Darfur van de TV, de radio en uit
de kranten verdwenen. Maar vandaag de dag is het geweld van deze oorlog nog
steeds in volle gang. De media besteden er echter nog weinig tot geen aandacht
aan, waardoor hulporganisaties en zo ook de plaatselijke bevolking aan hun lot
worden overgelaten.
De belangrijke geldkraan druppelt enkel nog af en toe, terwijl er nog zoveel
hulp geboden moet worden. Zoals Micha de Winter 2 al zei: “Darfur is niet meer
sexy.” 3 In principe is het een kwalijke zaak dat de media dit bepalen.
Aan de andere kant willen we wel weten wat er in de wereld speelt. De wereld
is erg groot en er gebeurt van alles. Uit deze gebeurtenissen moet een selectie
gemaakt worden. Om een item bekendheid te geven en onder de aandacht van de
mensen te brengen, gebruiken de media korte, pakkende innen die de interesse van
de menigte moeten wekken.
2 Micha de Winter is drie keer in Darfur geweest om jonge slachtoffers van de oorlog hulp te
bieden en heeft de gevolgen van de oorlog van dichtbij meegemaakt.
3 Micha de Winter op 18 september 2006, tijdens zijn hoorcollege in het kader
van de cursus LAS101: De Schrijfacademie aan de Universiteit Utrecht.

De zinnen zijn echter vaak eenzijdig, populistisch en uit hun verband gerukt,
waardoor een vertekend beeld wordt geschetst. De zinnen worden dan ook
veelvuldig verkeerd geïnterpreteerd. Uitspraken van bekende en minder bekende
personen worden niet zorgvuldig geciteerd en onderwerpen niet uitgediept en van
verschillende kanten belicht. Die volledigheid vormt de sleutel tot objectiviteit, die
zo belangrijk is voor het bepalen van een norm en/of een mening. Op deze manier
manipuleren de media onderwerpen en hebben veel macht over de heersende
norm.
Melanie Peters onderkende in haar hoorcollege dit gegeven. Zij schetste de
situatie rondom het voornemen van het tot zinken brengen van het boorplatform
Brent Spar van Shell. Greenpeace was tegen deze schijnbare misdaad dat Shell het
milieu wilde aandoen. De media belichtte toentertijd voornamelijk de visie van
Greenpeace en Shell kwam in een kwaad daglicht te staan. Het gevolg was dat de
consument Shell volledig boycotte. Uiteindelijk bleek dat Greenpeace slechts
gedeeltelijk gelijk had en Shell helemaal niet slechte bedoelingen voor het milieu
had.
Peters gaf in haar college een ander voorbeeld van de macht die de media
bezitten. Zij beschreef haar werk bij het ministerie van landbouw, natuur en
voedelkwaliteit. Haar werk bestond uit het uitvoeren van onderzoek op vis. Haar
onderzoeksresultaat was van negatieve aard. De vis bleek vergiftigd te zijn. Het
onderzoeksresultaat werd echter niet gebruikt in het ministerie. Het ministerie
durfde namelijk geen risico’s te nemen door het te publiceren. Het blijkt zo te zijn
dat onveilig voedsel geen sexy onderwerp voor het ministerie is. Als voedsel niet
veilig blijkt te zijn, komt er grote kritiek van de media en de mensen die dat via de
media te horen krijgen. 4
Het probleem is dat we op de hoogte willen blijven van de gebeurtenissen in de
wereld. De media brengen ons deze informatieve beelden. Door de selectie van de
beelden en hun manipulatie daarvan hebben de media een grote macht over wat er
bij de mensen speelt en hoe de mensen over die gebeurtenissen denken. Daarnaast
blijken organisaties, bedrijven en de overheid afhankelijk te zijn van de media en
soms bang te zijn voor het misschien wel onjuist negatief geschetste imago dat de
media de bedrijven kunnen bezorgen. Op wat de media tonen baseren mensen hun
meningen. Maar wat getoond wordt is vaak eenzijdig en gemanipuleerd. De macht
4 Melanie Peters op 16 oktober 2006, tijdens haar hoorcollege in het kader van de cursus
LAS101 : De Schrijfacademie aan de Universiteit Utrecht.

van de media over de heersende norm en de meningen onder de mensen is erg
groot. Ook al proberen de media objectief over te komen, het aanbod dat zij
leveren word nog altijd door de viewmaster gekleurd.