alumni vrg juni 2016 webversie

ALUMNI IN DE KIJKER:
BRITT PEETERS
(PROMOTIE 2010)
mensen en projectmatig kunnen bezig zijn. Bij CSC had ik
het projectmatige, bij Callexcell had ik het HR-luik en het
coachen van mensen en nu heb ik de combinatie gevonden
waarnaar ik op zoek was. Het is een heel boeiende omgeving
met een rijke geschiedenis, waar ik met open armen ben
ontvangen en waarbij ik heel erg uitkijk om met de uitdagingen
aan de slag te gaan.
Hoe ziet een typische werkweek voor jou eruit?
Ik ben nog maar een paar maanden gestart, dus het is moeilijk
om al een stramien te onderkennen, maar ik denk dat het
nooit “typisch” zal zijn (misschien maar goed ook). Ik probeer
tussen acht en half negen zeker te starten en maak er dan
een routine van om mijn e-mails behandeld te hebben. Ik
probeer de rest van mijn werkweek op te delen zodat ik de
nodige tijd heb voor het operationele (vacatures, functioneringsgesprekken,
juridische kwesties etc.), het begeleiden
van ons team en het projectmatige. Zeker voor dat laatste
kan ik echt blokken in mijn agenda vastzetten om breed te
brainstormen en van daaruit stapsgewijs naar een projectplanning
te gaan. Heerlijk! Daarnaast heb ik natuurlijk ook
de nodige vergaderingen en moet ik af en toe ook naar het
buitenland voor overleg met de groep. Daarnaast moet er
natuurlijk ook ruimte zijn voor onverwachte zaken zoals bv.
een arbeidsongeval, dan laten we alles vallen en ligt onze
focus daar. Mijn dagen zijn dus goed gevuld en gevarieerd
en zo heb ik het graag, maar er is wel een heel mooie balans
tussen werk en privé. Als ik wil, kan ik zeker voor half zeven
thuis zijn, wat in mijn vorige jobs iets moeilijker was.
Je bent een jonge vrouw in een (grotendeels) mannenwereld,
en komt in aanraking met alle mensen van het
bedrijf, van de arbeiders tot de kaderleden. Krijg je soms
tegenwind en zo ja, hoe ga je daarmee om?
Ik heb het geluk dat ik door mijn ervaring als consultant al
de nodige tegenwind heb gehad. Consultants worden vaak
aanzien als mensen die vanuit hun ivoren toren komen zeggen
hoe het moet, terwijl ze van niets weten. Ook ik heb dat
vooroordeel mogen ervaren, zeker als jonge vrouw, b.v. in
een mannenbastion als de NMBS. Wat ik altijd heb gedaan
en zal blijven doen, is starten met een kennismaking met de
mensen, hun geschiedenis en wat ze juist doen tot in detail.
En dan heb ik het niet enkel over de leidinggevenden,
maar ook echt over de mensen “op de vloer”. Ik doe niets
liever dan in een fabriek rondlopen met mijn zware bottines
en bestuderen waarmee men daar bezig is. Het doet ook
zo’n deugd om mensen met zoveel passie te horen vertellen
over het proces waarvan ze deel uitmaken en het resultaat
waar ze zo trots op zijn. Het is die manier van werken dat er
voor zorgt dat mensen al snel hun vooroordeel laten vallen
en erop vertrouwen dat je het goed voor hebt met hen. Daar
ben ik nu ook volop mee bezig in mijn nieuwe functie. Het is
ook door effectief het gesprek aan te gaan met iedereen van
een organisatie, dat je een evenwicht kan bewaren en dat
je door elke partij (bediende, arbeider, hoger management,
middenkader…) als geloofwaardig en betrouwbaar wordt ervaren.
Wat die mannenwereld betreft: ik kan mijn mannetje
dus wel staan.
Naast jouw fulltime job heb je je eigen bedrijf “Plus One
Events” waarin je jouw creatieve kant helemaal kan laten
gaan. Wat doet Plus One Events precies en hoe ben je op
dit idee gekomen?
Plus One Events verzorgt vieringen voor mensen die niet
voor de kerk willen of kunnen trouwen. Ik steek een persoonlijke
viering in elkaar samen met vrienden en familie,
praat de viering aan elkaar en zorg ervoor dat op de dag zelf
alles in goede banen verloopt.
Het idee is ontstaan toen een goede vriendin van mij niet
voor de kerk wou trouwen. Ze vroeg me niet alleen als getuige,
maar daarnaast ook om “iets te doen met de viering.”
Een moeilijke, vage vraag … Maar samen met de getuige van
de bruidegom hebben we er iets moois van kunnen maken,
met veel andere aanvragen als gevolg. Ondertussen doe ik
het drie jaar professioneel (in bijberoep). Het loopt als een
trein. Ik moet nu helaas ook koppels weigeren omdat ik al
geboekt ben of omdat ik me aan een beperkt aantal vieringen
moet houden om het ook combineerbaar te houden
met mijn job.
Hoewel soms druk, vind ik het super om te doen. Altijd vrolijke
mensen rondom je en als je ziet dat er een traan en een
lach is, dan weet je dat het goed was!
In de afgelopen jaren heb je tientallen vieringen georganiseerd.
Welke viering(en) zullen jou voor de rest van jouw
leven bijblijven, b.v. omdat ze net dat tikkeltje anders waren
of jou op de één of andere manier hebben geraakt?
Elke viering is anders en raakt me op een bepaalde manier.
Sowieso word ik altijd blij door de oprechte emoties van
de ouders. Zo mooi om te zien. Natuurlijk zijn er ook altijd
emotioneel beladen momenten, b.v. als één van de ouders
gestorven is, dat raakt natuurlijk ook altijd op een andere
manier. Ik probeer dat dan op een serene manier, zonder
dat het de overhand neemt, een plaats te geven tijdens de
viering.
Maar de vieringen die mij het meeste bijblijven, zijn toch diegene
die ik voor vriendinnen heb gedaan. Ondertussen zijn
dit er 4 en het blijft steeds een onbeschrijfelijk gevoel om je
eigen vrienden te mogen trouwen. Ik heb altijd een gezonde
dosis stress, maar dan toch nog net een tikkeltje meer.
Sowieso blijf ik na al die jaren enorm dankbaar t.a.v. alle koppels,
dat ze hun mooie dag in mijn handen leggen en zoveel
vertrouwen in mij hebben om iets moois van hun viering te
maken. Dat raakt me telkens opnieuw.
In de voorbereiding van zo’n viering lijkt me enorm veel
tijd te kruipen, en dan spreken we nog niet over de dag
zelf waarop je al zeer vroeg in de weer bent. Daarnaast
heb je nog je job, je partner en familie en een zeer actief
sociaal leven. Slaap je eigenlijk wel … ?
Toch wel! Het zijn soms heel heftige periodes, dat ga ik niet
wegsteken, zeker midden in het trouwseizoen, maar het
helpt als je iets graag doet. Ik heb nu een job waar ik me
volledig in kan “smijten” en een “hobby” waar ik altijd omringd
ben met goed nieuws, dus het kan eigenlijk niet beter. Ik heb
gelukkig ook een partner die me volledig steunt in alles wat
ik doe, dat helpt ook enorm en voorlopig nog geen kinderen
dus het kan allemaal nog. Wat die slaap betreft: daar ben ik
wel in moeten veranderen. Vroeger met het VRG ging dat allemaal
vanzelf, drie uur slaap of geen slaap en dan in de les
zitten, was geen probleem. Nu streef ik dagelijks toch naar
een 7,5 uur om alles kwalitatief rond te krijgen.
Welke professionele uitdaging(en) zou je in de toekomst
nog willen realiseren?
Dat is een moeilijke vraag. Ik ben blij met de kansen die ik
nu krijg en wil me daar volop op focussen. Daarnaast ben
ik wel iemand die blijft zoeken naar nieuwe uitdagingen en
zelfontwikkeling, dus op korte termijn wil ik zeker de nodige
extra opleidingen volgen, waartoe mijn bedrijf me gelukkig
de kans geeft, in HR, leadership, communication etc. Op langere
termijn zie ik mij na mijn veertig – vijftig misschien wel
een zelfstandige zaak in coaching oprichten. Maar dat is op
heel lange termijn! Nu is het vooral genieten en me volop
bezig houden met de kansen die ik nu krijg. .
6 VRG ALUMNI Magazine