Gay&Night Oktober 2016

Interview / Koos van Plateringen
Normaal zit Koos van
Plateringen (42) netjes
achter z’n desk bij SBS
Shownieuws, maar elke
donderdag zien we
hem in een heel andere
setting: halfnaakt op een
onbewoond eiland, als
deelnemer van Expeditie
Robinson. “Het was soms
echt afschuwelijk.”
Weken op een onbewoond eiland, je
moet er maar zin in hebben!
“Wanneer krijg je nou de kans om zo op
een eiland te leven? Je kunt natuurlijk wel
op vakantie een bootje pakken en naar een
onbewoond eiland varen, maar dit is toch
anders.”
Was je al fan van het programma?
“Ja. Ik heb niet elk seizoen kunnen volgen
omdat ik heel veel ‘s avonds werk, maar
ik vind het mooi gemaakt. De muziek en
de beelden zijn prachtig. Ik heb me altijd
afgevraagd hoe het als deelnemer zou zijn.”
“Ochtenderecties
had ik niet meer”
Wat wilde je weten?
“Hoe de honger en de hitte zouden voelen.
Ik had van mensen gehoord dat je lusteloos
wordt van de honger en verveling, maar het
is moeilijk je dat voor te stellen. Nu weet
ik: dat kun je van tevoren ook helemaal
niet. Als je naar het programma kijkt
denk je: oh, leuk, wit strand, blauwe zee,
lekker zonnetje, met z’n allen spelletjes
doen. Eenmaal op het eiland was alles heel
anders, en zwaar. Ik voelde heel snel een
soort lamlendigheid.”
En hoe zit het met hormonen?
Je zit toch de hele dag naast een
halfnaakte Dave Roelvink.
“De ochtenderectie is er al na een paar
dagen niet meer! Het feit dat je niet eet
zorgt dat je seksuele gevoelens helemaal
verdwijnen.”
Heb je je nog speciaal voorbereid?
“Ik heb thuis vuur leren maken, maar heb
me verder vooral mentaal voorbereid.
Tijdens een sportkeuring vertelde de arts
dat het namelijk het vooral een mentale
strijd is. Een bevriende cameraman, die
het programma The Island heeft gedaan,
zei dat je niet moet toegeven aan de
weerstand die je voelt, want dan kom je in
een negatieve spiraal terecht. Stel dat het
regent: dan is dat onzettend kut, maar ga
dan niet zeuren en balen, want dan wordt
het alleen maar zwaarder. Bedenk dat
het vanzelf een keer op zal houden met
regenen.”
En, hielp die instelling?
“Er kwamen op een dag wel dertig dingen
voorbij waarvan ik dacht: oh God. Ik dacht
telkens: als ik écht naar huis wil, dat kan
dat. Als het écht fout gaat dan staan er
meteen mensen bij, dus maak je niet druk.
Het was wel een interne uitdaging, want
je zit natuurlijk in een vreemde situatie,
met mensen die je misschien niet zelf zou
hebben uitgezocht. Daar kun je heel erg het
conflict mee opzoeken, maar je kunt ook
rustig blijven.”
Gaby Blaaser zei dat poepen in de
bosjes haar grootste angst was. Wat
was de jouwe?
“Ik vond vooral de spellen eng. Ik was
bang dat het gevaarlijk zou zijn en wilde
steeds meteen weten of ik onder water zou
moeten zwemmen of van grote hoogte af
zou moeten springen.
Als we bij een spel stonden vroeg ik eerst of
het wel veilig was. Ik ben wat behoudender.
Bang om hard te vallen.
Poepen in de buitenlucht, vies worden,
geen deo kunnen gebruiken, dát vond ik
allemaal niet zo’n probleem.”
Was het een beetje wat je ervan
verwachtte?
“Het was soms echt afschuwelijk. Je zit
constant op dat eiland. ‘s Nachts is het
klammig, en je wordt in vochtige kleding
wakker. Soms slaap je in de regen. Op tv
zie je daar maar een fragmentje van, maar
wij zaten daar, 24 uur per dag. Met zand
en mieren in onze onderbroeken. Je komt
in een situatie terecht die je niet kent en je
lichamelijke staat verandert compleet. Die
beleving kun je niet uitleggen, ook niet aan
kijkers. Ik snap nu pas waarom deelnemers
uit eerdere seizoenen opgaven.”
Het komt ook regelmatig voor
dat deelnemers onverwachts
geconfronteerd worden met hun
eigen emoties. Ben jij jezelf op dat
eiland tegengekomen?
“Nee. Ik heb eerder al redelijk wat
zelfonderzoek gedaan. Dat klinkt een
beetje weeïg, maar ik ken mezelf goed. Ik
had vooral moeite met de staat van mijn
lichaam.”
Je hebt veel tv-ervaring. Was
je daardoor extra bezig met de
montage en hoe je neergezet zou
worden?
“Ik vond het heel leuk en bijzonder
om te zien hoe het programma wordt
geproduceerd en hoe de verslaggevers te
werk gaan, maar ik wilde niet de hele tijd
bezig zijn met mijn uiterlijk en grappen
maken, omdat ik de expeditie oprecht wilde
ervaren. Natuurlijk is het wel mijn werk, en
vond ik het leuk en bijzonder om te zien
hoe het programma wordt gemaakt, maar
ik heb het erg losgelaten. Anders had ik me
nooit vrij gevoeld.”
“Ik zag op tegen
het gekonkel”
Heb je het idee dat andere
kandidaten er wel enorm mee bezig
waren?
“Ja, de jongere kandidaten vooral. Als je
jong bent sta je anders in het leven dan
wanneer je, zoals ik, in de veertig bent. Ik
Tekst: Martijn Tulp / Foto’s: RTL/ Olivier Thijssen
223 017