Gay&Night July 2011

INTERVIEW / 10 VRAGEN AAN HERMAN RENES
04
En van lokhomo’s?
‘Mijn persoonlijke mening: het kan een goed middel zijn om
criminaliteit tegen te gaan of beter op te sporen. En dan moet je
als politie ook creatief zijn. Het betekent wel een extra inzet van
politiepersoneel. Wat mij betreft kan iedereen als lokhomo dienen.
Iedere burger (homo of hetero) kan extra alert zijn en altijd melding
doen van strafbare feiten of verdachte situaties/personen. Inmiddels
mag je ervan uitgaan dat die melding serieus wordt behandeld. En
zo niet: dan kan je eventueel iemand van het netwerk inschakelen of
melding doen op www.hatecrimes.nl. Ik lees zelf ook alle meldingen
die via Hatecrimes binnenkomen.’
05
Het homogeweld neemt jaarlijks toe volgens de statistieken.
Hoe kunnen we dat aantal weer laten dalen?
‘Ik wil daar wel een nuance in aanbrengen: de politie meet
tegenwoordig ook veel beter door nieuwe registratiemogelijkheden
en heeft meer aandacht voor homogerelateerde delicten dan vijf
jaar geleden. Hierdoor kan het ook lijken of er meer homogeweld is.
Daarmee zeg ik niet dat het geweld niet toeneemt, maar daar zou
wat mij betreft nog wel onderzoek naar gedaan mogen worden.
En elk incident is er één teveel, laat dat duidelijk zijn. Hoe we dat
verminderd krijgen? Daar heeft een ieder zijn verantwoordelijkheid
in. Dus goed opletten wat je stappen zijn, altijd melden of de politie
bellen bij verdachte situaties. En natuurlijk voor daders: toon respect
en hou je handen thuis!’
06
Homo’s worden speciek opgeroepen om aangifte te doen
na een incident, maar het komt regelmatig voor dat er
vervolgens op het bureau weinig mee gedaan wordt, zeker
als het gaat om verbale incidenten. Dat gevoel heerst.
Herken je dat?
‘Ja, dat herken ik. Ik heb zelf ook behoorlijk wat ervaring als
uitvoerend politieman en ik kan niet ontkennen dat er met
meldingen niet altijd wordt omgegaan zoals dat hoort. Binnen
de politie is echter veel veranderd en er is blijvend aandacht voor
discriminatie en onheuse bejegening. Wat het bij verbale incidenten
wel vaak lastig maakt, is dat er sprake moet zijn van een strafbaar
feit (overtreding van het Wetboek van Strafrecht) om aangifte
te kunnen doen. Maar de politieman- of vrouw die een melding
aanhoort moet altijd serieus omgaan met welke melding dan ook.
De politie heeft dan soms alleen een verwijzende functie, maar daar
kan iemand ook al mee geholpen zijn. Ook hier kan het meldpunt
op hatecrimes.nl een oplossing bieden. En in het uiterste geval kan
je je beklag doen bij de chef van een bureau, maar hopelijk zal dat
niet nodig zijn.’
07
In Amsterdam en nu ook Den Haag krijgen homogerelateerde
incidenten een speciale code. Zou dit niet bij elk
politiekorps zo moeten zijn?
‘Ook in andere korpsen wordt een dergelijke code gebruikt. Ik had
het daar al over bij jouw vraag over statistieken. Dat maakt dat
we onder andere meer te weten komen over bepaalde (onveilige)
plekken of dadergroepen. Een landelijke code is er nog niet, maar
onlangs heeft Minister Opstelten zich uitgesproken over het invoeren
daarvan, dus er is werk aan de winkel. En dat is weer een stap
dichterbij verdere verbetering,’
08
Ook binnen de politie zelf is uitkomen voor je
homoseksualiteit nog helemaal niet vanzelfsprekend. Hoe
wil je dat gaan aanpakken?
‘Ook daarvoor is een netwerk belangrijk. In sommige korpsen in
Nederland lijkt het of er geen homo’s werken. Dat is natuurlijk
onzin. Een netwerk kan helpen om collega’s te laten zien dat het
veilig kan zijn (en zelfs een meerwaarde kan hebben) om voor je
geaardheid uit te komen. Ik wil de komende jaren veel aandacht
aan die (on)zichtbaarheid gaan geven en dus ook samen met de
netwerken gaan zien hoe we dat kunnen verbeteren. En ik kan
dan zelf uiteraard het goede voorbeeld geven. Ik heb tien jaar “in
de kast” bij de politie in Rotterdam gewerkt. Toen ik eenmaal de
stap had gezet om voor mijn homoseksualiteit uit te komen dacht
ik: Waarom heb ik dit niet eerder gedaan? Ik kreeg namelijk alle
begrip en enorm veel steun van mijn collega’s. Dat zegt absoluut
iets over al die stoere politiemensen met een klein hart. Helaas moet
ik bekennen dat ik ook nog wel eens verhalen hoor van collega’s
die het een stuk moeilijker hebben. Ook voor die collega’s wil ik
opkomen.’
09
Is er een groot verschil tussen het beleid dat nodig is in de
provincies en het beleid voor de Randstad?
‘Zoals alle beleid bij de politie moet je altijd kijken wat er nodig is op
welke plek. Dus de aanpak in Brabant is anders dan die in Den Haag,
om maar als voorbeeld te geven. Maar het zou ook goed zijn om
landelijk beleid door te voeren op een thema als homoseksualiteit.
Zo krijgt iedereen een gelijke behandeling. Ook kunnen er dan
geen verschillen van inzichten meer zijn over hoe om te gaan met
bepaalde dilemma’s.’
10
Als je over tien jaar terugkijkt op je voorzitterschap, wat
is dan het mooiste dat je bereikt hebt?
‘Het maken van onderscheid tussen intern en extern. Dus binnen
de politieorganisatie en binnen de samenleving. Intern heb ik er
dan aan meegewerkt dat het ‘normaal’ is om homo te zijn en dat
je veilig en plezierig je werk kan doen zonder als ‘anders’ gezien te
worden en daar op afgerekend te worden. Vanzelfsprekend zien we
dan meer lesbo’s, homo’s, biseksuelen en transgenders bij de politie
werken, met volle inzet van hun kwaliteiten. Extern zou er dan
aantoonbaar minder homogeweld zijn en als dat toch voorkomt,
wordt daar adequaat tegen opgetreden. De mensen hebben dan
vertrouwen in ‘hun’ politie.’
Dit artikel verscheen eerder op Gay.nl | TEKST: Kristiaan schimmel
23