Gay&Night October 2011

MUSIC
BJÖRK:
BIOPHILIA
Hoewel ze al jaren geen muziek
meer maakt die je op de radio of
op feestjes terughoort, blijft Björk
innoveren. In dit geval heeft ze
een album gemaakt rondom een
stel touchscreen apps, die één
voor één worden uitgebracht.
Biophilia houdt het midden tussen
Björk’s eerdere albums Vespertine
en Homogenic, terwijl het geheel
meer ‘af’ klinkt dan haar laatste
album Volta. Een van de hoogtepunten is Mutual Core, waarin
de IJslandse schone zingt ‘I shuffle around the tectonic plates in
my chest/you know I gave it all’, vergezeld van een orgel, en later
een keiharde punkbeat. Het orgel komt vaker terug op het album,
zoals op Thunderbolt, vergezeld van een synthesizermelodie die
tijdens live shows op een Tesla-transformator wordt gespeeld.
Innovatie dus, wat hier en daar misschien wat ten koste gaat van
de toegankelijkheid van haar muziek. Maar Biophilia nodigt wel
uit om je in de nummers te verdiepen, laagje voor laagje. Artistiek
hoogtepunt is misschien wel Hollow, een onheilspellend nummer
waarin wederom het orgel centraal staat. Echt een aanrader dus, dit
album, vooral met koptelefoon op!
DARREN HAYES:
TALK TALK TALK
Nieuwe single van openlijk homoseksuele
Australische zanger, ooit lid van Savage Garden.
Met een cover van Madonna’s Angel als
b-kantje. Prima!
CHARLOTTE
GAINSBOURG:
MEMOIR
Nieuwe single van de dochter van Serge
Gainsbourg en Jane Birkin. Het heerlijk
dromerige Memoir is afkomstig van haar nieuwe
half live-, half studioalbum Stage Whisper.
FROST:
THE MAGICIAN
Deze Noorse band heeft al een tijdje niets
van zich laten horen, maar is nu terug met
een nieuwe funky single waarop ze er harder
tegenaan gaan dan eerst.
FEIST:
METALS
Iemand die dan weer een heel
stuk minder innoveert is Feist.
Tussen haar albums zit onderling
vrij weinig verschil, maar och, wat
maakt ze fijne muziek. Metals,
het vierde album van de Canadese
Leslie Feist, is zo’n album dat je
opzet als het buiten keihard regent
en jij thuis onder een dekentje
(of je Snuggi) met een kopje
herfstthee even lekker helemaal
niets doet of hooguit een tijdschrift leest. Ze werkte op het album
onder andere samen met Valgeir Sigurðsson (Björk, CocoRosie), die
misschien wel iets te maken heeft met het feit dat Metals net iets
gelikter klinkt dan haar eerdere albums. Haar stem, krachtig en
enorm kwetsbaar tegelijkertijd, herken je uit duizenden en Metals is
bij tijd en wijlen zó mooi dat je er bijna van zou volschieten, vooral
op de nummers Caught A Long Wind en Get It Wrong, Get It Right.
Maar ook de lichte frivoliteit die Feist eerder in een aflevering
van Sesamstraat toonde, toen ze een herschreven versie van haar
hitje 1234 zong, hoor je terug op dit album, zoals op de nummers
Comfort Me en How Come You Never Go There. Met Metals komen
we de herfst wel door.
MY BRIGHTEST
DIAMOND:
ALL THINGS
WILL UNWIND
Waar Shara Worden, beter bekend
als frontvrouw van de indieband
My Brightest Diamond zich op
haar vorige twee albums van
de ene pijnlijke emotie naar de
andere vocht, is deze een stuk
lichter. Dat heeft misschien te
maken met de komst van haar
zoontje Constantine, veel vrouwen
worden toch een stuk milder in
hun artistieke output wanneer
ze een nestje hebben gehad (zie ook: Kate Bush, Tori Amos).
Het is dus ook niet verrassend dat op All Things Will Unwind een
hartverwarmende ballad voor haar kindje staat, I Have Never Loved
Someone. Het album is gemaakt met het yMusic ensemble, met als
resultaat voornamelijk kamermuziek met veel fluit, clarinet, viool
en trompet. Da’s even wennen als je de vorige output van Worden
gewend bent, maar het biedt weer nieuwe perspectieven. Be Brave
is een sterke eerste single, die een beetje beduusd begint, maar
heel strijdbaar eindigt. Het samen met energieke livedrummer Brian
Wolfe geschreven High Low Middle swingt de pan uit maar biedt
wel wat engagement: ‘When you’re privileged you don’t even know
you’re privileged/ when you’re not, you know’. Wijze woorden van
een wijze dame.
TEKST: Martijn Tulp
36