TOT SLOT NOG EVEN DIT..

gemeenschap, weten wij ook veel beter wie er in de gemeenschap in welke situatie misschien vredestichter
kan zijn en kunnen we naar hen verwijzen. Dat betekent niet dat we ‘opdracht’ geven aan bewoners”, zo
verzekert ze, “dat kan ook niet, want ik zou zelf ook raar opkijken als ik als bewoner opeens van iemand van
Amstelring zo’n opdracht zou krijgen.”
Om echt met elkaar in gesprek te gaan over
problemen en onderlinge conflicten is volgens
bewoonster Lygia Watson meestal nog wel een
duwtje in de rug nodig. Vaak is dat een uitnodiging
van een van de woonbegeleiders. Wilma Grieken
herkent dat: “Onze rol is vooral signaleren dat er iets
is, mensen uitnodigen erover te praten en samen
zoeken naar oplossingen. Waar wij vervolgens
trouwens ook actief aan meewerken.”
Zo is de rol van de woonbegeleiders en hun
manager geleidelijk aan veranderd naar een van
masseren, luisteren, bemiddelen en helpen zoeken.
“Ik ben nu geen scheidsrechter meer”, vertelt Stef
Spigt. “Wat ik veel meer doe, is mensen uitnodigen
met elkaar in gesprek te gaan en te blijven. Om
samen naar werkbare afspraken te zoeken. Dat
valt niet altijd mee, maar top down beslissingen
nemen heeft geen zin, dat maakt het alleen
maar erger.” Hoewel de werkers dus meer achter
de schermen actief zijn, is hun deelname aan dit
soort gesprekken of de begeleiding ervan vaak
cruciaal om met elkaar verder te komen in ruzies
en om de boel weer open te maken.
Sociaal werkers van
welzijnsstichting
Tandem/Nijmegen
hebben deze tekeningen
gemaakt op basis van
verhalen van Koornhorstbewoners.
Zij waren
nieuwsgierig naar de
veranderingen in de
Koornhorst en gingen
daarover met bewoners
in gesprek.
19