COMMEERE_DEC_2017_LRweb

PATRICK (MOENAERT) & YVES (ROOSE)
Hoe zou het nog zijn met Patrick (Moenaert)
& Yves (Roose) ?
24
“Ja, wij zouden het herdoen”
In 1995 debuteerden ze, de ene als burgemeester en de
andere al schepen, samen in het Brugs schepencollege
en in 2012 trokken ze, andermaal samen, na 18 jaar het
Brugs beleid te hebben gekleurd, de deur van het stadhuis
achter zich dicht: Patrick Moenaert en Yves Roose.
Zij behoorden tot verschillende politieke partijen, maar
werden kompanen, ook buiten de politiek. Hoe zouden
ze intussen hun eerste “pensioenjaren” hebben verteerd?
De Commeere: Dik vijf jaar geleden zetten jullie
een punt achter een behoorlijk lange politieke
loopbaan. Hoe viel het mee of tegen met de afkickverschijnselen?
Patrick Moenaert: “Na goed een kwarteeuw op de
eerste rij te hebben gestaan heb ik er destijds zelf
voor gekozen om te stoppen. En dan is het natuurlijk
eerst eventjes wennen, want je mist het natuurlijk
dat je het niet langer voor het zeggen hebt. Maar
van echte afkickverschijnselen heb ik nooit te lijden
gehad. Dat komt allicht omdat, waar ik ook kwam,
waardering mocht blijven ondervinden voor hetgeen
gepresteerd werd. Mocht ik die waardering er niet
geweest zijn, dan zou het vermoedelijk wél pijn hebben
gedaan. Toen ik destijds burgemeester werd
was het mijn bedoeling om Brugge de 21ste eeuw
binnen te loodsen. Met Brugge 2002 en de realisatie
van het concertgebouw hebben wij het pad daartoe
geëffend en dat werd breed geapprecieerd. Ik kon
dus zonder blozen een hoofdstuk afsluiten en, als ik
je mag gerust stellen, van afkickverschijnselen heb
ik dus geen last gehad.”
Yves Roose: “Het was mijn eigen beslissing om te
stoppen met actieve politiek – ik heb dat afscheid
trouwens lang vooraf zelf aangekondigd – omdat ik
na 18 jaar vond dat de cirkel rond was. Politiek is een
veeleisende job die best aan je vreet. Door zelf tijdig
die beslissing te nemen schonk ik mezelf voldoende
tijd om grondig na te denken hoe ik mijn volgende
jaren zinvol zou invullen. Daarbij had ik het geluk te
kunnen worden ingeschakeld in de organisatie van
Bergen Europese Culturele Hoofdstad, terwijl ik verder
ook betrokken bleef bij de besluitvormig binnen
enkele socio-culturele verenigingen. Ik vond dat het
mooi was geweest na al die jaren partijpolitiek en
dat ik met gerust gemoed een nieuw hoofdstuk in
mijn leven kon aansnijden.”
Wat indien ”men” erop had aangedrongen om er
nog een legislatuur bij te doen ?
Patrick Moenaert: “Zij die daartoe moesten aandringen
hebben niet aangedrongen, tja…”
Yves Roose: “Ik was 62 jaar. De Gentse burgemeester
Frank Beke, een goede vriend van mij, had besloten
om op zijn 60 te stoppen en dat leek mij een
stichtend voorbeeld. Tegelijk moest ik meemaken
hoe Tuur Van Wallendael, een andere copain, ons
veel te vroeg ontviel. In zo’n omstandigheden gaat
een mens al eens nadenken. Maar desondanks heb
ik letterlijk tot de allerlaatste dag van mijn mandaat
mijn job met hart en ziel gedaan. Op 31 december
2011 heb ik als schepen zelfs nog een gouden bruiloftspaar
bezocht.”
De Commeere: Ondertussen is de politiek uiteraard
niet blijven stilstaan. Zo gaat het er momenteel
behoorlijk harder aan toe dan in jullie tijd.
Patrick Moenaert: ”Vroeger werd er ook op de man
gespeeld. De onverbloemde commentaren vielen
toen echter vooral achter je rug of aan de toog op
café, terwijl ze nu meer open en bloot opklinken
en via de sociale media in vele huiskamers binnensluipen.
Ik weet waarom ik steeds mijn handen heb
afgehouden van Facebook. Anderzijds zijn er echter
ook politici die blijkbaar met hun I-Phone slapen
| de Commeere |