brochure R'Jam_def

Piet Noordijk
Rotterdam, 26 mei 1932 – Hellevoetsluis, 8 oktober 2011
Piet kwam ter wereld in een zeer muzikale,
maar arme familie. Hij raakte op jonge
leeftijd, gefascineerd door het drumspel
van zijn achttien jaar oudere broer Tonny,
verslingerd aan de jazz. Zijn eerste en,
naar eigen zeggen, belangrijkste leraar
was zijn zeventien jaar oudere broer Kees,
die hem tijdens de laatste jaren van de
Tweede Wereldoorlog de grondbeginselen
van het klarinetspel bijbracht. Op 14-jarige
leeftijd leerde hij het ensemblespel in de
arbeidersmuziekvereniging Tot Steun in
de Strijd. Piet trad toe als eerste klarinettist
bij het Rotterdams Kamerorkest, een
gezelschap onder leiding van de dirigent
Piet Ketting. Hij schnabbelde ‘s nachts
in de Rotterdamse kroegen en was vaak
te laat voor de ochtendrepetities van het
Kamerorkest. Toen Ketting ter ore kwam
dat Piet ook jazzmuziek speelde, kreeg
de jonge blazer zijn congé. Op instigatie
van mevrouw Willebeek Lemaire verwierf
Piet een studiebeurs voor het Rotterdams
conservatorium waar hij lessen volgde bij
de basklarinettist Harrend Vlag. Piet studeerde
vijf à zes uur per dag en behaalde
in 1954 cum laude zijn orkestdiploma
voor klarinet. In die tijd raakte hij bevangen
door het virtuoze en innovatieve spel
van de bebopsaxofonist Charlie Parker.
Piet moest en zou de saxofoon erbij gaan
spelen. Broer Kees deed hem een goudgelakte
Selmer altsaxofoon cadeau. In
korte tijd maakte hij zich het spelen op het
instrument eigen. In het nachtclubcircuit
ontplooide hij zich als een allrounder en hij
speelde zich in de kijker van de pianiste en
zangeres Pia Beck, met wie hij zijn eerste
radio-uitzending maakte. Noordijk kreeg
een aanbieding voor het sextet van de
violist Frans Poptie, maar hij moest deze
lucratieve klus wegens het vervullen van
de militaire dienstplicht in augustus 1954
opzeggen. Zijn muzikale kwaliteit was
zijn meerderen niet ontgaan en hij werd
van de luchtdoelartillerie in Ossendrecht
overgeplaatst naar de Dienst Welzijn en
Ontspanning. Na de militaire dienst speelde
hij in The All Stars van de slagwerker
Wessel Ilcken en het Ger van Leeuwen
Kwartet, een ensemble dat regelmatig
voor de radio optrad en zorgde voor zijn
groeiende faam bij het grote publiek. Piet
voelde zich nooit te goed om in nachtclubs
te spelen, maar de ongezonde
arbeidsomstandigheden en het overlijden
van zijn vader deden hem in 1962
besluiten het allround kwintet van zijn
broer Kees te verruilen voor een zekerder
bestaan als gastsolist bij radio-orkesten,
als The Skymasters, The Ramblers en
Malando. In 1963 werd hij benaderd door
pianist Misha Mengelberg. Het klikte tussen
de twee en zij formeerden een combo
dat een mix bracht van bebop en de vrijere
jazzmuziek. Het Misha Mengelberg-
Piet Noordijk Kwartet, met de slagwerker
Han Bennink en achtereenvolgens
Jacques Schols, Ruud Jacobs en Rob
Langereis op contrabas, maakte furore in
de Nederlandse jazzwereld en speelde als
enige Europese band tussen de jazzgroten
op het Newport Jazz Festival in 1966
in New York. Het succes ging echter gepaard
met conflicten. De meer traditionele
opvattingen van Noordijk botsten regelmatig
met de avant-gardistische aanpak
van Mengelberg en Bennink. Hij keerde
de zogenaamde free jazz de rug toe en
verdiende zijn brood met studiowerk, The
Storktown Dixie Kids en zijn eigen kwartet.
In 1978 kreeg hij zijn eerste vaste baan
als lead-altist bij het Metropole Orkest.
De muzikale omnivoor, gezegend met
een lyrische, heldere en loepzuivere toon,
maakte in 1980 met Loverman zijn eerste
echte jazzplaat onder eigen naam. Vele
opnames zouden nog volgen. Piet werd
gevraagd door internationaal vermaarde
jazzmusici, als Johnny Griffin, Billy
Eckstein, Oliver Nelson, Hank Mobley,
Toots Thielemans en Wynton Marsalis. Na
zijn pensionering bij het Metropole Orkest
in 1992 kon hij gaan doen wat eigenlijk
graag wilde: jazz maken voor zijn plezier.
Na een kort ziekbed als gevolg van longkanker
overleed Piet Noordijk op 8 oktober
2011 in zijn woonplaats Hellevoetsluis