brochure R'Jam_def

Meijer Wery
Rotterdam, 24 januari 1892 - Rotterdam, 12 oktober 1978
Meijer Wery (geboren Werij) stamt uit een
zeer muzikale familie van artiesten en kermisreizigers.
Hij begon als klarinettist in
het orkest van zijn vader. Meijer trad op als
violist in het Casino Variété, café Palatinat
en café-concert De Matador. Later maakte
Wery deel uit van het bekende salonorkest
van Marcello Lanfredi, het Italiaanse
Heeren Orkest van Gaetano di Vito en Mr.
Masseltop. Hoewel hij voornamelijk klassieke
muziek maakte, is Meijer Wery ook
jazzdocent en pionier op de saxofoon.
Hij was met onder andere Jules Zagwijn
en dirigent Willem Feltzer medeoprichter
van het Genootschap Tot Onderlinge
Kunstbeoefening, het latere Rotterdams
Philharmonisch Orkest. Meijer Wery was
bovendien een zeer maatschappelijk geëngageerde
musicus. Hij werd al in 1918 lid
van de Rotterdamsche Toonkun stenaars
Vereeniging, een van de voorlopers van
de Nederlandse Toonkunstenaars Bond
(NTB). In het begin van de jaren twintig gaf
Wery vioollessen en doceerde hij saxofoon
aan de Muziekscholen Maatschappij
ter Bevordering der Toonkunst en het
muzieklyceum van Willem Feltzer, dat in
april 1929 als eerste in Nederland een
jazzopleiding startte. Wery speelde
saxofoon bij de harmonieorkesten onder
leiding van Bart Verhallen, Ben Geijsel
en Eduard Flipse. Bij het RPhO speelde
hij viool, basklarinet en saxofoon.
Volgens muziekrecensent Ton Verhiel
was Meijer Wery de eerste solosaxofonist
bij een Nederlands symfonieorkest. Zijn
uitvoering van het razend moeilijke De
Lachende Saxophoon van Rudy Wiedoeft
maakte hem bekend bij het grote publiek.
Met studiemateriaal en grammofoonplaten
uit Amerika en een moderne saxofoon
maakte hij zich het jazzspel eigen. Op 21
november 1940 werd Wery door de NSB
ontheven van zijn functie als voorzitter van
de Rotterdamse afdeling van de NTB. De
Nazi’s dwongen Wery te verhuizen naar
Amsterdam. In 1941 werd hij gearresteerd
wegens zijn betrokkenheid bij de
Februaristaking. Hardnekkig ontkende
hij tijdens het verhoor ook zijn joodse afkomst.
Op 15 mei 1941 moesten op bevel
van de bezetter alle joodse musici uit de
orkesten worden ontslagen. In zijn laatste
week bij het RPhO ontving Wery een, door
hem zeer gewaardeerde, steunbetuiging
van het Rotterdamse publiek die was
ondertekend met Leve de muziek - Leve
het Vaderland. Hij schnabbelde illegaal bij
het Concertgebouw Orkest, het Operette
Gezelschap van Boskamp, circus Mikini,
het Goois Symphonie Orkest en het
Joods Symphonie Orkest. Na de bevrijding
keerde Wery terug naar het RPhO
waar hij zich sterk maakte voor de oprichting
van een bedrijfspensioenfonds voor
de musici. Wery kwam eind 1950 met succes
in het geweer tegen de voorgenomen
fusie van het Residentie Orkest met het
RPhO. Na zijn pensionering in 1957 hield
hij tot op zeer hoge leeftijd zijn eigen lespraktijk
aan. Op 18 mei 1966 was hij gast
bij het galaconcert van het Rotterdams
Philharmonisch Orkest ter gelegenheid
van de opening van het concert- en congresgebouw
de Doelen. In december
1976 benoemde de NTB hem tot erelid.
Meijer Wery overleed 12 oktober 1978 op
86-jarige leeftijd in Rotterdam