Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
de vlucht<br />
met de wind onder mijn stille vleugels<br />
drijf ik moeiteloos op de lichte lucht<br />
in een trage vlucht, hoger en hoger<br />
tot ik bijna de blauwe hemel raak<br />
onder me volgt de rivier haar bochten<br />
haar rondingen dijen uit en krimpen<br />
op het ritme van de waterstanden<br />
mits haar vrijheid niet is ingedamd<br />
aken ter grootte van luciferhoutjes<br />
geven zich over aan de stroming<br />
altijd maar gestaag voort varend<br />
op weg naar een veilige haven<br />
met haviksogen verken ik de oever<br />
registreer een beweging in het gras<br />
ik stort me vliegensvlug omlaag<br />
op wat een vluchtend muisje was<br />
ANNETTE AKKERMAN<br />
Vroeg uit de veren<br />
(Arvo Pärt meets Maurits Escher)<br />
Ik heb mijn warme bed en vrouw al vroeg verlaten<br />
De veren van me afgeschud, mijn hoofd is goedgemutst<br />
Vanaf de dijk zie ik het water,<br />
dat hongerig de nacht verzwelgt<br />
Dan daal ik naar het griendhout af<br />
En zak er weg in flarden grondmist<br />
Er drijven ontbeende runderen op,<br />
vikingschepen op hun weg naar Dorestad<br />
Een eerste korte koetenroep snijdt door de ijle stilte<br />
Dan torent daar een kraaienkras, wat schor nog, bovenuit<br />
De bleek-oranje ochtendzon gaat meer en meer vergelen<br />
En jaagt de laatste witte wieven met haar eerste stralen weg<br />
De voorhang is nu opgetrokken<br />
Het schouwspel van ontwakend leven<br />
wordt ook vandaag weer opgevoerd:<br />
De visdief die naar driedoorns duikt<br />
De schollevaar die water scheert<br />
De reiger die zijn prooi fixeert<br />
Ook zijn de ganzen niet in toom te houden<br />
Ze vliegen kriskras door elkaar<br />
Daar dartelt een ballet doorheen<br />
van blinkendwitte meeuwen<br />
Als dan een vleugel even spiegelt op het wateroppervlak<br />
Raak ik verblind en weet ik niet meer wat ik zie<br />
Wat ik ontwaar zijn zich herhalende patronen<br />
Van vogels die door water vliegen<br />
En van vissen in de lucht<br />
Er daalt etherische muziek van boven neer<br />
En ik bevind me lichaamsloos in hoger sferen<br />
Een eeuwigheid van twee minuten<br />
Dan keert de tijd geluidloos weer<br />
JACQ ZINKEN
Vogeltrek<br />
De sterke zon verwarmt mijn verenlijf.<br />
Gehoorzaam aan de drang om te vertrekken<br />
pik ik de laatste korrels rijst, voordat<br />
mijn vlucht aanvangt naar noordelijke plekken.<br />
Op mijn instinct als innerlijk kompas<br />
dat mij ten dienste staat bij ‘t navigeren<br />
vlieg ik ijlings naar ’t laag gelegen land<br />
om daar te broeden en te foerageren.<br />
Met onder mij een vers besneeuwde top,<br />
wit als mijn beide, brede vleugelstrepen,<br />
passeer ik ongehinderd grens na grens<br />
zie in de verte afgeladen schepen<br />
die kalmpjes stroomop- en stroomafwaarts gaan<br />
in glinsteringen op het wijde water.<br />
De waarden met hun kruidenrijke grond<br />
vormen een jaarlijks openluchttheater<br />
waarin ik op mijn lange stelten ga.<br />
Dit drassig land zal mij het voedsel geven<br />
en weidevogelvriendelijk beleid<br />
de kans vergroten om te overleven.<br />
Toch word ik steevast door de mens bedreigd<br />
en moet uit lijfsbehoud de noodklok luiden.<br />
Jaarlijks zijn wij met minder in getal<br />
tijdens de overwintering in ‘t zuiden.<br />
LEO VAN DER LAAN<br />
Drone-talk<br />
met mijn glazen oog<br />
zie ik de rivieren<br />
kribbig onder mij door gaan<br />
driftig snorrend<br />
vlieg ik van hot naar her<br />
gelijk het water<br />
ooit zijn eigen loop nam<br />
maar de bakens zijn verzet<br />
en dwingen de stroom<br />
thans koers te houden<br />
recht zo die gaat<br />
geen ruimte meer<br />
zich in bochten te wringen<br />
JAN PIETER WEPSTER
Utto utto utto<br />
Vlieg<br />
vogels<br />
vlieg<br />
vlieg over zandwoestijnen<br />
stijg op uit Senegal<br />
en trek in groot getal<br />
vlug naar ons vlakke land<br />
met brede slagen.<br />
Vlug<br />
vogels<br />
vlug<br />
vlieg over witte toppen<br />
trotseer de woeste zee<br />
en breng de lente mee<br />
strijk neer in dijkenland<br />
vind rust in weiden.<br />
Broed<br />
vogels<br />
broed<br />
broed in de uiterwaarden<br />
als kou geweken is<br />
winter bezweken is<br />
bescherm je nest zorgzaam<br />
met groene halmen.<br />
Vlucht<br />
vogels<br />
vlucht<br />
vlucht voor de stormen komen<br />
weg uit rivierenland<br />
weet dat je als migrant<br />
andermaal welkom bent<br />
het volgend voorjaar.<br />
LEO VAN DER LAAN<br />
avontuur<br />
vandaag vertrekken wij<br />
dapper met z’n drieën<br />
in een wild verlangen<br />
het natuurlijke kompas<br />
vliegt ons naar het zachte zuiden<br />
om zwoele zomers voort te planten<br />
wij richten ons op rode vlakken<br />
langs de brede blauwe stroom<br />
kronkelend door de groene velden<br />
→
samen volgen wij in V-formatie<br />
de vele bochten van de grillige geul<br />
soms vliegen we strak in rechte lijn<br />
plots kleurt het water zwart de lucht<br />
doodsbang voor de donder wacht ik<br />
vooraan wanhopig op de wissel<br />
bliksems treffen de donkergrijze golven<br />
geraakt verander ik alleen van koers<br />
verlamde vleugels doen mij landen<br />
de rustige rivier vangt mij remmend op<br />
ik zwem zuchtend doelloos langs het riet<br />
verdriet beweegt mijn zware vliezen<br />
voort varend zie ik vol vertrouwen uit<br />
naar de verre vlucht van volgend jaar<br />
drijvend op mijn veren van verlangen<br />
MELIS VAN DEN HOEK<br />
De Rivier vertelt<br />
Vogels krijten rechte lijnen<br />
waar water kabbelt en kust,<br />
de zoom van elke bocht<br />
verankerd in leven dat zich<br />
laaft aan het moment.<br />
Ik drijf en eer het water<br />
dan berijd ik weer het wolkendek<br />
mijn schaduw volgt elke kronkel,<br />
van dit grillige natte wezen<br />
dat verhalen meevoert op haar reis.<br />
Het leven ontrolt zich aan voeten<br />
van hen die vogels volgen<br />
van borrelende boreling<br />
tot woeste wateren, als<br />
uiteindelijk zoet en zout versmelten<br />
en de einder mij in slaap kust.<br />
SONN FRANKEN<br />
Stem van de rivier<br />
Tussen oevers rust mijn gewicht.<br />
Alles in mij laat ik bezinken<br />
drijven of verdrinken.<br />
Onderhuids<br />
vindt de stroom zijn eigen weg.<br />
Aan weerszijden wonen mensen, grazen koeien<br />
liggen vergeten schepjes op het strand.<br />
Op tekentafels loop ik binnen de lijntjes<br />
maar geen keurslijf houdt mij op koers.<br />
Eenmaal onderweg<br />
stroom ik altijd tegen klippen op.<br />
Wanneer je me ziet ben ik al voorbij.<br />
In één druppel besta ik niet.<br />
SASKIA VAN LEENDERT
ik denk me vleugels<br />
soms denk ik me vleugels<br />
om geruisloos te ontsnappen<br />
aan de kale dagen van het nu<br />
ik scheer over daken, wegen, bossen<br />
het doet me niets van hierboven<br />
pas als ik de rivier traag en oneindig<br />
door het weidse laagland volg<br />
vertraag ik mijn vleugelslag<br />
voel ik me opgenomen en gedragen<br />
één met het voort meanderende water<br />
dan weet ik dat er meer is<br />
dan dit lichaam, dan dit hoofd dat denkt,<br />
de eeuwigheid spiegelt zich in de stroming<br />
het water reist zijn altijddurende cyclus<br />
vol vertrouwen en in weerwil van de tijd<br />
ANNETTE AKKERMAN<br />
VOGELVLUCHTSONNET<br />
de oeverstrandjes, grazend vee<br />
een vader roept zijn kinderen<br />
oranjetipjes vlinderen<br />
een arend táált niet naar de zee<br />
de binnenschipper in de regen<br />
zijn wederhelft haalt haar gelijk<br />
de horde motors op de dijk<br />
een dijkbewoner sputtert tegen<br />
de boer, de ganzen en hun wei<br />
het blik en plastic in de sloten<br />
twee ooievaars op hoge poten<br />
als altijd staat de brug er bij<br />
de wilgenknot en mispelbomen<br />
en spoken die de dag verdromen<br />
MARION VAN ROOIJ<br />
Rivier Waal<br />
Regen en sneeuw<br />
In het buitenland<br />
Verzameld water<br />
In sloten en beken<br />
Evolueert in een rivier<br />
Regisseert de stroom<br />
Waarmee de Waal<br />
Al eeuwenlang<br />
Afgeschermd door dijken<br />
Langs ons heen gaat<br />
MARINUS VAN MEEGDENBURG
het kruiend ijs kraakt<br />
de opgeschrikte vogels<br />
vluchten voor de winter weg<br />
het is als duivels vuurwerk<br />
om de torens van De Stomp<br />
huilen de vlammen<br />
Joost mag het weten waarom<br />
de rivier holderdebolder<br />
overspannen raakt<br />
doordat een brug van steen<br />
der wijzen over de Waal<br />
geslagen moet<br />
maar geef althans dat hellevolk<br />
van Bommel geen kans<br />
de oversteek te wagen<br />
gelijk dus na passage<br />
van de faustiaanse koets breekt<br />
het bouwsel zichzelf weer af<br />
het feest is al te lang gevierd<br />
de vaten zijn leger dan leeg<br />
de katten staken hun congres<br />
uit de bevroren kasteeltuin zijn<br />
de laatste bloemen geplukt<br />
en de grote zwarte hond heeft honger<br />
DICK VAN WELZEN<br />
Rivier en vogelvlucht<br />
Stroom en lucht,<br />
niet van de lucht.<br />
Mensen staren vogels na,<br />
gedachten- vlucht,<br />
verschijnen, verdwijnen,<br />
prachtig die vlucht.<br />
Water, eenzijdig bewogen<br />
moet van hoog naar laag.<br />
Water, moederschoot van leven<br />
aan banden stromend, deltateken<br />
Water en lucht voor mens en vogel,<br />
dragers van leven,<br />
hier aan-en op de rivier,<br />
geeft vleugels aan denken en dromen<br />
dankzij rivier en vogelvlucht.<br />
WIM DE KOEIJER
RIVIER<br />
Rivier,<br />
Je stroomde over,<br />
onbedaard.<br />
Hoogwater in de uiterwaard.<br />
Golven van boven<br />
stroomden afwaarts<br />
in vogelvlucht naar zee.<br />
Zoet water richting zout.<br />
Rivier,<br />
Ik stroomde over,<br />
raakte van de kaart.<br />
Onbezwaard.<br />
Golven van opwinding.<br />
Nooit afwaarts<br />
droom ik met je mee.<br />
Omdat ik van je houd.<br />
JOSÉ GREMMEN-JANSSEN<br />
DE TOEVLUCHT<br />
danser, rappe fladderaar<br />
weggevlucht van het boerenland<br />
weg van de maaiersschaar<br />
hoe bedreigd is al je vogelstand?<br />
vrijbuiter, nu aan de zandrivier<br />
veilig op de Waalduinen geland<br />
het is veel beter broeden hier<br />
lentebode, op die hoge oeverwand<br />
je klimt als de roofvogel attaqueert<br />
vliegensvlug op de wind, met je gouden<br />
zang, zo maak je, alouette, meer<br />
kans dan als je je bek zou houden<br />
verpozend aan schorren en slikken<br />
jij dichter, rappe fladderaar,<br />
zing toch zoals de veldleeuwerikken<br />
broedend op nieuw repertoire<br />
de hemel bestormen, in verticalen<br />
en vocalen, juist dat is jouw bestaan<br />
in deze wereld van platte verhalen<br />
voordat de gieren toeslaan<br />
DICK VAN WELZEN<br />
Waterloop, levensloop.<br />
Hoog in ijs gevangen<br />
begint de stroom<br />
zijn vochtig leven.<br />
Bij de bron murmelt het water<br />
zacht zijn altijd eendere refrein.<br />
Licht waterlint daalt af<br />
naar vruchtbare vlaktes.<br />
→
Daar beneden schijnt de zon door<br />
helder opbollende wolkenranden.<br />
Met donderend vallen vermengt<br />
kleurrijk water zich met lucht.<br />
Aan het eind meandert de stroom.<br />
Zijn kracht verloren, zoals ik.<br />
Verdwijnt in branding van een oceaan.<br />
Wie kent nog die ene druppel<br />
waarmee ons leven ooit begon?<br />
JAN VERSLUIYS<br />
Rivier en vogelvlucht<br />
Stroom en lucht,<br />
niet van de lucht.<br />
Mensen staren vogels na,<br />
gedachten- vlucht,<br />
verschijnen, verdwijnen,<br />
prachtig die vlucht.<br />
Water, eenzijdig bewogen<br />
moet van hoog naar laag.<br />
Water, moederschoot van leven<br />
aan banden stromend, deltateken.<br />
Lucht, draagmoeder van vogels.<br />
Water en lucht voor mens en vogel,<br />
dragers van leven,<br />
hier aan-en op de rivier,<br />
geeft vleugels aan denken en dromen,<br />
dankzij rivier en vogelvlucht.<br />
WIM DE KOEIJER<br />
Stilte op de dijk<br />
Stilte op de dijk<br />
een witte geit<br />
op een verdord weitje,<br />
een boerenhuis met rieten dak<br />
ademt verleden behouden.<br />
Stilte aan de dijk<br />
het water spiegelt<br />
roerloos de boten,<br />
vliegende ganzen<br />
gakken in de lucht.<br />
Openende,<br />
heiligende,<br />
helende stilte<br />
op, aan, over,<br />
boven en bij<br />
de dijk.<br />
WIM DE KOEIJER
Langs de rivier vloekt de kraai haar onrust als wilde rouw over me heen.<br />
In lente en zoet warm vlees knauw ik mijn verdriet.<br />
Glurend als Judas naar bedorven brood.<br />
Gemeen prikt wijn mijn gehemelte kapot.<br />
Oplichterij, klappen en schoppen van pijn.<br />
Verschrikkelijk foutloos fiets ik bezoedeld weg.<br />
Met een zwarte ziel <strong>zonder</strong> genade.<br />
Ik reken mijn eigen bidprentje af en voel mij een leugenaar.<br />
Ampel zelfonderzoek verklaart fier mijn fooi.<br />
Het geweten gesust, de domme dingen blijven met de jaren komen.<br />
Al mok ik nog wel over het gemakzucht van deze helse uren.<br />
Ook mijn dood dient zwaar gestraft te worden.<br />
JOLANDE VAN LITH<br />
Afscheid aan de Waal<br />
In de weerspiegeling van de maan<br />
duwen donkere duwbakken vol met kolen<br />
langzaam aan de herfst naar binnen<br />
op de hoge rivierdijk blijf ik gedachtenvol staan<br />
en hoor de ganzen zacht schreeuwend<br />
aan hun reis beginnen<br />
de donkere boten op de glimmende rivier zijn hun kompas<br />
heel lang nog<br />
zie ik kleine formaties opvliegen<br />
over de snel stromende waterplas<br />
ik staar ze na en voel hoe het was<br />
om ver van je weg te gaan.<br />
KEES DE GROOT<br />
Rivier en vogelvlucht<br />
Wij leerden - daarboven is de poort<br />
waarachter – waarachter<br />
de oorsprong en de eeuwigheid<br />
ze reikten ons een zoete hand<br />
de heiligen op zuilen en sokkels<br />
in de plooien van hun wijde mantels<br />
wenkten de sterren.<br />
Verticaal wilde ik zijn<br />
maar bleef niet staan<br />
viel slap - knielde - richtte mij op<br />
alleen de leeuwerik verdween<br />
hoog jubelend uit het zicht.<br />
Zo ging het<br />
dus niet<br />
ik gleed uit de verborgen bron<br />
omlaag – omlaag<br />
dreef afwaarts op de loop der dingen<br />
schoof papieren bootjes het water op<br />
werd zelf een boot<br />
met hemel binnen handbereik<br />
sliep met open ogen<br />
kerken en kastelen droomden voorbij<br />
→
tot een verraderlijk lied<br />
mij tegen de rotsen smeet.<br />
Ik greep het stuur<br />
rukte de motor aan<br />
om nooit te sterven<br />
niet zolang ik liefhad<br />
niet zolang ik begeerde.<br />
Nu<br />
in de delta<br />
los ik mijn lange vlecht<br />
en waaier uit tot vele namen<br />
de Oude, de Stille, de Kromme,<br />
het grijs is alom<br />
ik hoor de zee - zie de zee komen<br />
en word in haar diepte gedreven<br />
al wil ik weer opstijgen<br />
opstijgen naar de bron.<br />
PAULINE VROOM<br />
Rivier en vogelvlucht 1<br />
Ik ben hier komen wonen tegen beter weten in<br />
Het was het water, het riet, de glinstering<br />
En bovenal een sterke drang van de rivier te leren<br />
Hoe ik vertrekken kan <strong>zonder</strong> weg te gaan<br />
Want ik zou zo graag volledig vloeibaar worden<br />
Van bron tot monding onverstoorbaar ingebed<br />
Alleen het landschap zal bewegen, het kan niet <strong>zonder</strong><br />
Heeft vol begrip de bakens weer verzet<br />
Ik heb me uit het harnas van de angst gehesen<br />
Mezelf bevrijd uit mijn eigen zwaartekracht<br />
Ik kan nu eindelijk met het water samenwerken<br />
De stroom vertrouwen dat hij me dragen zal<br />
Vandaag ben ik zelfs een veelvoud van gestapeld blijven<br />
Er is vriendschap met de stroom ontstaan<br />
Hij achter veilige dijken, tevreden dat we hem begrijpen<br />
En ik een baken in een zeer onveilig achterland<br />
Turend naar de overkant<br />
AD KONINGS<br />
Rivier en vogelvlucht 2<br />
Ze staan met opgetrokken schouders aan de oever<br />
Ooit de wakers tegen het grote kwaad<br />
Gehavend, blind en van hun kracht ontdaan<br />
De rivier is al lang zijn eigen gang gegaan<br />
De hoge torens zonden rooksignalen<br />
Van de kantelen klonken kreten van geluk<br />
God had hier resoluut een grens getrokken<br />
Land gescheiden en mensen evenzeer
Het was een kunst de stroom zo te verleiden<br />
Dat hij dienstbaar aan de mensen werd<br />
Beschutte havens, hoge muren, vreemde talen<br />
Maar bovenal de zekerheid van het gelijk<br />
De rivier bleef zijn eigen bedding graven<br />
Onverstoorbaar en met vaste hand<br />
Vaak onstuimig en mateloos ontembaar<br />
Brak hij door en maakte land tot zijn bezit<br />
Ik houd het meest van de lichte bakens<br />
Die op de flanken van het water deinen<br />
Zachte tekens die makkelijk zijn te verplaatsen<br />
Door hen die de rivier vooral willen bevaren<br />
Omdat een vreemd verlangen hen daartoe dwingt<br />
AD KONINGS<br />
Mijn naam is Loden Vogel<br />
ik ben lichter dan een zeppelin en zie<br />
onder mij een zilveren lint oneindig<br />
traag door omheind laagland gaan<br />
er is prikkeldraad gespannen tussen<br />
hoogspanningsmast en transformator<br />
een luchtschrijver schrijft met rook<br />
men jaagt op mij en naamgenoten<br />
wij worden met grove hagel uit de<br />
lucht geschoten in de dood gejaagd<br />
GERARD SCHARN<br />
De vogel<br />
de vogel rok heeft lak aan vogelspotters<br />
met één vleugelslag verdwijnt de meute<br />
verscholen in nest en schuilhut<br />
in scheervlucht ontwortelt hij bomen<br />
duinen wandelen rivieren overstromen<br />
wanneer de vogel rok laag overvliegt<br />
of is het een bengaalse gier met zwarte vleugels<br />
op weg naar een luchtbegrafenis voor de<br />
ontvlezing van een vrome pars of pers<br />
dein mee op de stroom der verwondering<br />
langs oevers waarlangs eens doden dreven<br />
en torens der stilte in zwijgzaamheid verstomden<br />
GERARD SCHARN<br />
Vleugels van de tijd<br />
Op de vleugels van de tijd,<br />
Vlieg ik mee, <strong>zonder</strong> pardon<br />
Zoekend…….<br />
Verblind door de zon<br />
Verdringt de werkelijkheid.
Op de vleugels van de tijd,<br />
Word ik nat<br />
Niet tot schuilen bereid<br />
Te veel regen gehad.<br />
Op de vleugels van de tijd,<br />
Zoek ik met een zucht<br />
Wanhopig naar de blauwe lucht<br />
Maar ben hem kwijt.<br />
Op de vleugels van de tijd,<br />
Zweef ik mee<br />
Dromend…….<br />
Wentel me tevree.<br />
Ik duw de wolken opzij,<br />
Om de blauwe lucht terug te halen.<br />
De zon schijnt weer voor mij,<br />
Droog me in haar stralen.<br />
Onder de vleugels van de tijd,<br />
Hoef ik niet meer te huilen.<br />
Voel me bevrijd,<br />
Ik kan weer schuilen.<br />
DANA TREADWELL<br />
Vogelvlucht<br />
Voor niets toch ben ik meer beducht<br />
Dan voor mijn allerlaatste zucht.<br />
Het lied is uit, het si gedaan,<br />
Ik mag gaan liggen, hoef nooit meer op te staan.<br />
Voorbij, voorbij de zorgen hier,<br />
Of ‘t leven wijn was of klein bier,<br />
At van een houten of een gouden bord,<br />
Heel vaak gelachen, soms tranen gestort.<br />
Van wie zal ik nog afscheid nemen,<br />
Van wat zal ik nog spijt vernemen,<br />
Mag ik nog zingen in het koor?<br />
Wat zal mijn laatste woord nog zijn<br />
Fluisterend achter een dicht gordijn,<br />
Maar mag ik wel dicht bij je zijn?<br />
ANDRÉ VAN VUURE<br />
Bakens in de eeuwigheid<br />
Weet je nog?<br />
Weet je nog dat wij daar liepen,<br />
Spinrag wegvegend.<br />
De golfslag van de rivier<br />
Begeleidde onze voetstappen.<br />
De zon dreef op het water<br />
En nietsvermoedend<br />
Wiekten de ganzen met zacht geluid<br />
En ontvouwden hun vleugels<br />
Op weg, waarheen, waar naar toe?
Zullen zij straks keren<br />
En hun vluchtgegevens aan mij overdragen?<br />
Word ik dan alwetend, ingewijd<br />
Of raak ik ze voor altijd kwijt<br />
Bakens in de eeuwigheid<br />
ANDRÉ VAN VUURE<br />
De Betuwe<br />
Lentekriebels in mijn buik.<br />
Spreeuwen dansen in het avondrood.<br />
Af en toe laat de vorst nog van zich horen..<br />
Niet enkel en alleen op koningsdag.<br />
Lentekriebels in mijn lijf, de linge kronkelt door het veld.<br />
Het kan mij enkel bekoren.<br />
Lentekriebels .. je laat weer van je horen.<br />
Zon beminnend mens, bloesem zal je pakken.<br />
Als engelendruppels dwarrelen ze straks op ons neer.<br />
De zonnestralen raken.<br />
De windvlaag, beroeren..<br />
Lentekriebels in mijn lijf, ouder als tevoren.<br />
IGOR VAN DEN HOUT<br />
april<br />
je peddelde loom en dacht dat<br />
het fluitenkruid floot dacht dat<br />
de citroenvlinder je bewierookt<br />
je wilde niet van knooppunt naar knooppunt<br />
je wilde polsstokhoog<br />
iets met haartjes op de huid en een zomerjurkje<br />
maar wat deden die Konikpaarden langs de Waal<br />
en hoe moest dat dan<br />
na die cello van november en<br />
die optocht van spekzwoerden<br />
HEIN VAN DER SCHOOT<br />
zo was het<br />
en zo was het die dag<br />
je gleed over het water<br />
je ademde bomen beesten en huizen<br />
en achter je rug<br />
- ongezien weliswaarkrompen<br />
de bomen beesten en huizen<br />
de rivier gleed met je mee<br />
en toen bij Wijhe<br />
de late zomerzon het water streek<br />
dacht jij, dat jij, louter jij, het heden was<br />
later vertelde je over rijp op de velden<br />
dat je bij voorkeur op een bagagedrager zat<br />
dat de maan de bijslaap is van de zon<br />
dat de tijd een verdacht subject is<br />
dat hij mogelijk niet bestaat<br />
überhaupt niet, voegde je nog toe<br />
HEIN VAN DER SCHOOT
Vogelvrij<br />
Wolken zweven over de rivier<br />
Golven glinsteren in het zonlicht<br />
Vogels zingen hun lied<br />
Tussen de takken van de bomen<br />
Het geluid van water klotsend tegen stenen<br />
En de wind die door de bladeren ruist<br />
De vogel spreidt haar vleugels<br />
En vliegt naar onvergeten landen<br />
Ik sluit mijn ogen<br />
En laat me omarmen door het water<br />
Ik vergeet al mijn zorgen<br />
Ik ben zo vrij als een vogel<br />
EMMA BERENDS (Cambium)<br />
Kruisweg<br />
Iedereen zijn weg, zijn begin, zijn bestemming<br />
Van rivier tot mens tot adelaar<br />
Kruisende wegen bestaan<br />
De rivier kruist de weg van een mens<br />
Van oever tot oever met de horizon als bestemming<br />
Vol van leven, verwoesting en voorspoed<br />
Het kruisen begint bij het bedwingen van het water<br />
Er daarna gebruik van maken<br />
Een kunst die de mens maar wat goed beheerst<br />
De vogel in haar vrijheid kruist geen paden<br />
In de lucht zijn die allang vervagen<br />
Een vrijheid waar de mens graag van zou genieten<br />
MOSHA LANGERAK (Cambium)<br />
Schreeuwmeeuw<br />
Ik zit op een bankje tegen de dijk<br />
En kijk over de uiterwaarden naar de rivier<br />
Het altijd stromende, nooit stilstaande water van de rivier<br />
Een hondje komt voorbij<br />
Een grappig hondje, een kwispelhondje<br />
Een hondje dat blaft naar een krijsende meeuw<br />
Hondje vindt dat raar<br />
Een meeuw met zo’n harde schreeuw<br />
Dan zie ik<br />
Een andere meeuw in volle vleugelvlucht<br />
Naar benee duikend vanuit een grijsblauwe lucht<br />
Kolkt dan op, snoept een niet erg gedwee<br />
Visje mee voor zijn diner<br />
Rust dan uit op een schuimend golfje, kijkt heel tevree<br />
En uitdagend naar de schreeuwmeeuw die een boze oerkrijs krijst<br />
Zijn maaltijd is passé
Geboeid kijk ik naar deze klucht<br />
Hondje blaft en kwispelt naar de nu lege lucht<br />
Begrijpt het niet maar doet graag mee<br />
Met deze vrijblijvende bemoeizucht<br />
Dan kleurt de lucht avondrood<br />
Het hondje gaat naar huis<br />
De meeuwen dobberen nu ontspannen stil<br />
In weerwil van hun gastronomisch geschil<br />
Nu een vergeten gril<br />
Tot een volgende vis<br />
Oorzaak van nieuw meeuwschreeuwen is<br />
En ik, op mijn bankje naast de rivier<br />
Zie de avond vallen en kijk<br />
Naar het eeuwig ruisende, nu grijsrood kleurende water<br />
Ik blijf nog even, even maar<br />
Het wordt vanzelf maanlater<br />
ANDREA VAN SLOTERDIJCK<br />
Een oeverillusie<br />
Ik zie en hoor een spinnende kater<br />
In het gras bij de rivier<br />
Hij ligt strategisch gekromd op zijn buik<br />
Verschuilt zich achter een dichte meidoornstruik<br />
Voelt zich op en top koning kater<br />
Koning van het gastronomisch water<br />
Want deze koning houdt niet van gewoon water<br />
Houd zich ver van nat gekrijs- en gesnater<br />
Maar een vette meeuw is een ander verhaal<br />
Hij ziet vleesbollen in de warme zomerlucht cirkelen met veel kabaal<br />
Fantaseert een feestzaal, een megagrill<br />
Een oneindig feestmaal<br />
Die ene obese meeuw daar rustend in het gras<br />
Moet het worden zal het zijn<br />
Dat wordt smullen gelijk Obelix zijn everzwijn<br />
Dus de kater, in principe lui maar niet te beroert<br />
Een sprong te wagen sluipt en loert<br />
Beraamt de grote sprong te wagen<br />
Gelijk grote broer leeuw dat zou doen<br />
Gewoon een kwestie van nadoen<br />
Uiterwaarden trillen op hun grondvesten<br />
Land van Maas en Waal zindert en trilt vol oeverkracht<br />
Maar de sprong zo fraai berekent en bedacht<br />
Eindigt roemloos in een illusie <strong>zonder</strong> vleesafdracht<br />
In de lege bek van de kater<br />
Deze jacht, symbool van macht<br />
Fout volbracht<br />
De meeuw krijst victorie, zwemt de rivier op, krijst en lacht<br />
En de kater likt koninklijk zijn imago wonden<br />
Overdenkt en beraamt: Wacht maar, de macht<br />
Is aan hem die het laatst lacht<br />
ANDREA VAN SLOTERDIJCK
Koud op de dijk<br />
Eindeloze vlakten, vergezicht<br />
Koude lucht, fris aan mijn wangen<br />
Kristallen helder licht<br />
Dit uitzicht in mijn geest bevangen<br />
Hemel blauwwit en loodgrijs<br />
Geluiden gedempt en vingers bevroren<br />
Dit wil ik vasthouden voordat ik afreis<br />
Ik zie daar in het landschap oude sporen<br />
Van mens en dier maar nu vervaagd<br />
Dood hout ligt er aangespoeld<br />
De tijd vertraagd<br />
Statisch landschap, onderkoeld<br />
Koud geworden uitzicht<br />
Mooi en stil<br />
In mijn geest brengt het licht<br />
Dit is wat ik onthouden wil<br />
MEREL TOUSSAINT<br />
De rivier<br />
Grijs-groen is het water<br />
Blauw-zwart de lucht,<br />
De wind steek op, wat later<br />
waait door mijn haar, ik zucht<br />
Ik adem diep, de lucht is koel en fris<br />
De dijk verlaten, ik ben alleen<br />
Er is veel dat ik mis<br />
Wat zal ik doen, waar ga ik heen?<br />
De natuur leidt mij af<br />
Tijdelijk uitstel geeft het mij<br />
Voor een keuze die geen oplossing gaf<br />
mee met het tij.<br />
Mee met de stroom van het water,<br />
Dat is het devies voor velen<br />
Maar wat brengt het je later?<br />
Kan ik mijzelf wel helen?<br />
De natuur trekt mij aan<br />
Mee met de stroom van het water<br />
Trekt mij van mijn sores vandaan<br />
Gaan mijn zorgen naar een moment later<br />
Ganzen vliegen over en gakken luid<br />
Nu de uiterwaarden in, meteen<br />
Ik voel de koude lucht op mijn huid<br />
De rivier lokt mij, ik kan er niet omheen<br />
MEREL TOUSSAINT<br />
zijn wij<br />
de nieuwe zon zingt zich los van de horizon<br />
´t water warmt zich in de morgenstralen<br />
d´oude kou van de gletschers glijdt van de rivier af<br />
de rivier weet zijn water wordt zee<br />
de zon kent haar aarde en wacht op de horizon
een vlucht vogels laat de uiterwaarden los<br />
dwalen met de waterstroom mee<br />
dalen neer op een krib<br />
zwermen door het zonnelicht<br />
zwerven de dijken voorbij<br />
zijn wij<br />
de zon die haar horizonnen wacht<br />
de rivier die zich de zee weet<br />
zijn wij<br />
de vogel die de dijk voorbij zwerft<br />
JAN STELLOO<br />
Vogels vliegen doorgaans hoog<br />
De grote Boeings van KLM<br />
Symbool voor ornithologen<br />
Hoog boven de Waal bij Zuilichem<br />
Uit de baan van jagers’ kogels<br />
En alleen de vogels vliegen van<br />
Noord naar Zuid, vervolgens later retour<br />
Lekker ’s-zomers <strong>zonder</strong> liegen dan<br />
Wordt thuisfront verteld van veel voer<br />
’t Is een wederkerend fenomeen<br />
Vlucht hoog boven ’t aardoppervlak<br />
Ondanks soms regen, sneeuw, hagelsteen<br />
Vliegen in V-vorm, met gemak<br />
Hoewel soms die wind, speelt best parten<br />
Net als alle elementen<br />
Vliegen birds met getrainde harten<br />
Naar diverse continenten<br />
ANNEJAN KUPPERUS<br />
een vliegend vis al uit Pernis<br />
die vloog naar Wamel voor de dis<br />
hij had gehoord van Dreumels Waard<br />
aldaar je gulden een daalder waard<br />
dus zat hij aan na uren vliegen<br />
geloof me echt, ‘k sta niet te liegen<br />
hij kreeg een bord met honderd maden<br />
voor deze vis niet te versmaden<br />
maar toen z’n buik was tonnenrond<br />
en hij ook nog een pier verslond<br />
kon hij de vlucht naar huis vergeten<br />
hij had gewoon teveel gegeten<br />
maar niet geklaagd hij kon ook zwemmen<br />
geen mens die hem nog af kon remmen<br />
hij dook de plomp in onverveert<br />
begrijp me goed da’s niet verkeerd<br />
maar reeds minuten na z’n duik<br />
zwom onze vriend prompt in een fuik
de visser blij, bracht toen heel vlug<br />
de hoogvlieger naar Dreumel t’rug<br />
alwaar hij floep de pan in ging<br />
vanaf de tail tot aan z’n wing<br />
en zo, ‘k vertel het hier in ‘t kort<br />
lag hij toen zelf daar op z’n bord<br />
JAN PIETER WEPSTER<br />
Van het midden<br />
Ongevoelig beweegt het door<br />
met al haar vermogen<br />
Hindernissen onbemint passerend<br />
Leven vol energie<br />
niet gekend door grootte<br />
Beroerd neemt het mee<br />
Spattend, bruisend en in overvloed<br />
Komend en vertrekkend<br />
naar buiten<br />
RENÉ PENNINGS<br />
Samen<br />
samen<br />
staan ze<br />
op de dijk<br />
zij in dit leven<br />
hij<br />
ergens<br />
ver weg<br />
maar soms meer<br />
dichtbij en vaag voelbaar<br />
aanwezig<br />
ganzen<br />
vliegen over<br />
ze kijken samen<br />
zoals ze nauwelijks gedaan<br />
hebben<br />
zwevend<br />
en stromend<br />
vogels en water<br />
vanzelfsprekend, moeiteloos, een tijdloos<br />
decor<br />
hem<br />
niet kennen<br />
haar grootste pijn<br />
ze tast naar zijn<br />
hand<br />
haar<br />
achter gelaten<br />
een plotselinge dood<br />
haar vingers koud en<br />
gegroeid<br />
het<br />
moment voorbij<br />
zij alleen hier<br />
hij daar in de<br />
verte
zich<br />
verwijderende vleugels<br />
water dat verdampt<br />
tot over een tijdje<br />
misschien<br />
CLAUDIA POT<br />
Waterlied<br />
Rustig ligt het leven in een bedding.<br />
Een brug tussen omkijken en toekomst.<br />
Het water kent onze koers van ademen.<br />
De dag meandert vinnig. Vol pret scheppen<br />
we emmertjes. Vogels zoeken takken.<br />
Een nest op weg naar moois.<br />
We kabbelen in afspraken. Vlug of traag.<br />
Kneden denkwijzen naar het beeld van<br />
heden. Riet wiegt zich tussen verlangens.<br />
Op verwilderde bermen baden windvlagen<br />
in schubbige woorden. Vangnetten van<br />
afval drijven weg. Geluk bruist omhoog.<br />
Over de rivier blaast de zuiderlucht langzaam<br />
een nieuw lied.<br />
ERIKA DE STERCKE<br />
wilsbeschikking<br />
zoek mij een tehuis<br />
zachtmoedig ontworpen<br />
met een kroontjespen<br />
zoek mij een tehuis<br />
met een onopvallende<br />
extra schoudergevel<br />
daarachter mijn kamer<br />
muren van boeken<br />
veldbloemen op tafel<br />
drie hoge ramen met<br />
zicht op waar de Maas<br />
en Waal elkaar raken<br />
waar ik voortsnellende<br />
wolken de vogels<br />
kan zien uitdagen<br />
een houten veranda<br />
met gemakkelijk te<br />
openen achterdeuren<br />
als ik hem laat piepen<br />
komt een jonge tuinman<br />
hem smeren<br />
LIESBETH ULIJN
St Andries<br />
waar de IJssel stroomt<br />
zie ik de Maas<br />
fietsend langs de Donau<br />
denk ik aan de Waal<br />
bij de Maas met zijn kuilen<br />
waar je in kon zakken<br />
liet ik voor moeder mijn<br />
meisjesbenen aan de grond<br />
aan de Nijmeegse Waal<br />
ging ik in zonde wonen<br />
werd <strong>zonder</strong> hulp<br />
van Moenen vrouw<br />
ik kom van Brabant<br />
bemin twee rivieren<br />
aan beider oevers<br />
wil ik spelen<br />
deze zomer leidde<br />
St Andries mij langs<br />
zijn sluis en zegende<br />
mijn oeverspel<br />
ik blijf van Brabant komen<br />
word oud aan de Waal<br />
LIESBETH ULIJN
Change language