S1 - HET VERHAAL VAN EEN REVOLUTIONAIR IDEE - Prestige Italy

Normandië terugkeert: hij spreekt zo enthousiast
over Étretat waarbij hij mij ook nog foto’s
daarvan laat zien, dat ik besluit daar meteen
naar toe te gaan, nog voor de Mont-Saint-
Michel. We vertrekken in de richting van Le
Havre maar we stoppen in Rouen, het prachtige
stadje dat de hoofdstad van het Impressionisme
was omdat daar zeer veel kunstenaars
onder wie Monet, Gauguin, Pissarro woonden
en werkten. In de tijd van de Romeinen beschouwde
men het als de belangrijkste stad van
Gallië en in de Middeleeuwen vormde het het
toneel van de brandstapel van Jeanne d’Arc.
Vandaag aan de dag is het echt de klassieke
stad op mensenmaat waar het prettig wandelen
is in het centrum, dat in zijn geheel tot voetgangersgebied
is gemaakt, en de beroemde gotische
kathedraal Notre-Dame te bezichtigen
waarvan de bouw meerdere eeuwen in beslag
heeft genomen. Binnenin een groot aantal graven
van edelen en prinsen onder wie Richard
Leeuwenhart.
We komen in Étretat aan het begin van een
zonovergoten en klaarheldere middag aan; het
spectaculaire panorama van de witte krijtrot-
3
sen die in zee storten is nog overweldigender
dan dat ik me had voorgesteld.
We overnachten in de intimiteit van een van de
vele appartementen van de keten ”Chambre
d’hôtese” na een uitstekend diner bij kaarslicht
in een bistro die aan andere tijden deed denken.
Ware meesters, die Fransen!
De ochtend daarop, zondag, gaan we in de richting
van het grote estuarium van de Seine dat
wij oversteken via de Brug van Normandië, een
grandioos kunstwerk uit de negentiger jaren,
één enkele overspanning van bijna een kilometer
op een hoogte van 60 meter boven het verbluffende
estuarium. Aan de andere kant van
de brug nog een stadje-theater: Honfleur.
Mont-Saint-Michel, ons reisdoel, is nog ongeveer
200 km weg en we komen er bij zonsondergang
aan. De in de grote vlakte drijvende rotsburcht
komt over als een fata morgana, precies
zoals op de omslag van de folder.
Een wegwijzer van de keten ”Chambre
d’hôtese” laat ons afslaan in een onbestrate
weg en brengt ons op een binnenplaats met in
het midden daarvan een huisje dat eruit zag als
ware het een tekening; bloemen voor de ramen
43
REIZEN
en perken aan de randen. We worden ontvangen
door een vriendelijke mevrouw Marie die ons
op ons gemak stelt en ons de beste kamer toewijst,
op de eerste en ook de laatste verdieping,
met uitzicht op de rotsburcht.
De moules frites vormen een typisch gerecht uit
Normandië dat wij nog nooit hadden geproefd.
In tegenstelling tot wat men uit de naam kan
afleiden, gaat het om mosselsoep die met pittige
mosterd op smaak is gebracht, geserveerd
in een warme terrine, terwijl alleen de het bijgerecht
vormende aardappelen gebakken zijn die
in plaats van brood gegeten worden. Natuurlijk
drinkt men als alternatief voor de uitstekende
Franse wijnen cider, een distillaat uit appels, en
tenslotte een Calvados.
Mont-Saint-Michel behoort tot het Werelderfgoed
van de Mensheid. Het landschap is letterlijk
magisch; hemel en zee snijden de horizon
in tweeën waar, in het midden, de rotsburcht
troont. De legende wil dat de abdij in 708 gesticht
is door een zekere Saint Aubert, bisschop
van Avranches, na een droom waarna deze abdij
onmiddellijk tot pelgrimsoord werd.
Daarna kwamen er allemaal bouw- en vesting-
4