Kwetsbaar
final
final
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
HELLP!!<br />
Een potentieel levensbedreigende aandoening<br />
Auteur: Thera Schilperoord<br />
Emily is 34 weken zwanger van haar<br />
tweede kind. Net zoals bij haar eerste<br />
zwangerschap verloopt alles goed en<br />
heeft ze weinig last van ‘kwaaltjes’.<br />
Ze zit dus hoog op haar roze wolk,<br />
totdat…<br />
Mijn verhaal over het HELLP<br />
syndroom<br />
Maandagmorgen meld ik me bij de<br />
verloskundige. Vandaag is de dag<br />
waarop mijn zwangerschapsverlof<br />
in gaat en waarop er weer een echo<br />
gemaakt wordt van mijn baby. Al<br />
met al een leuke dag, toch voel ik<br />
me vandaag niet zo opgewekt. Als<br />
de verloskundige mijn bloeddruk<br />
opneemt geeft ze aan dat deze hoog<br />
is en vraagt ze hoe ik me voel. Ik<br />
geef aan dat ik me de laatste weken<br />
erg moe en duizelig voel. Maar ik<br />
verklaar dat door de ‘laatste loodjes’<br />
op mijn werk, de drukte van het<br />
huishouden en de zorg voor mijn<br />
zoontje van twee jaar. Ook houd ik<br />
veel vocht vast en ben de afgelopen<br />
drie weken 17 kilo aangekomen. Al<br />
met al, meteen reden tot zorg voor de<br />
verloskundige.<br />
Ik viel keihard van mijn roze wolk<br />
Ik kom in een stroomversnelling<br />
van onderzoeken terecht en zie de<br />
ongeruste blik van gynaecoloog<br />
in het ziekenhuis. ‘Het gaat slecht<br />
met u en de baby’ zegt hij en gaat<br />
Kwetsbare zwangerschap<br />
naast mij en mijn man zitten. Ik<br />
schrik van zijn boodschap. Ik blijk<br />
het hellp syndroom te hebben, een<br />
aandoening die levensbedreigend is<br />
voor zowel mijn baby als voor mijzelf.<br />
Ook een aandoening waardoor er<br />
niet meer afgewacht kan worden op<br />
een spontane bevalling, maar een die<br />
ingeleid moet worden…en wel nu!<br />
De bevalling<br />
De bevalling wordt ingeleid en ik<br />
krijg weeën opwekkers. Eva komt<br />
mijn kamer oplopen, ze is zojuist<br />
haar dienst als verpleegkundige<br />
begonnen en vertelt me dat ze me<br />
begeleid tot na de bevalling. Ik merk<br />
dat ik meteen een klik heb met haar<br />
en dat stelt me gerust. Terwijl de<br />
weeën komen en gaan merkt Eva<br />
op dat het hartje van mijn baby<br />
stopt tijdens de een wee. Ze piept<br />
de gynaecoloog op die me verteld<br />
dat ik voor een spoedkeizersnede<br />
moet. Eva pakt mijn hand vast, ik<br />
ben volledig in paniek en kan alleen<br />
maar huilen. Snikkend probeer ik<br />
duidelijk te maken dat ik het allemaal<br />
niet begrijp, het gaat zo snel ineens.<br />
Ik ben bang, echt doodsbang. Eva<br />
pakt een stoel en komt naast me<br />
zitten. ‘Vertel me maar waar je bang<br />
voor bent’, zegt ze. ‘We hebben<br />
echt nog wel even tijd om te praten<br />
en om wat rustiger te worden en<br />
ik ga niet weg’. Wat is het fijn om<br />
een verpleegkundige naast me te<br />
hebben, die haar werk met liefde en<br />
<strong>Kwetsbaar</strong><br />
passie uitvoert. En de tijd voor me<br />
neemt ondanks de tijdsdruk. Op dat<br />
moment dringt dat niet tot me door,<br />
maar achteraf gezien was ik enorm<br />
kwetsbaar en zij wist precies hoe ze<br />
daarmee om moest gaan.<br />
Na de bevalling<br />
Het doormaken van het hellp<br />
syndroom was niet alleen heel zwaar<br />
voor mijn lichaam. Het was ook een<br />
hele emotionele periode. Want van<br />
blijde verwachting naar vechten<br />
voor mijn eigen leven en dat van<br />
mijn ongeboren kindje is een heftige<br />
ervaring.<br />
Door het hellp syndroom ben ik<br />
nog niet de oude. Ik heb snel<br />
concentratieverlies en hoofdpijn.<br />
Ook voel ik me sneller labiel. Ik<br />
merkte dat mijn omgeving hier steeds<br />
minder begrip voor had. Via de hellp<br />
stichting (2006) ben ik in contact<br />
gekomen met lotgenoten en heb<br />
ik verhalen gelezen over moeders<br />
die hetzelfde hebben meegemaakt.<br />
Ook het boek; ‘Geen roze wolk’<br />
(stichting hellp syndroom) heeft<br />
bevestigd hoe belangrijk de rol van<br />
de zorgverlener is in deze moeilijke<br />
periode. De verloskundige en Eva<br />
hebben aangeraden te praten met<br />
een psycholoog omdat de kans<br />
op een post traumatische stress<br />
stoornis verhoogd is na deze heftige<br />
gebeurtenis. Ik praat veel met de<br />
psycholoog over wat me overkomen<br />
is, ze toont begrip en helpt me<br />
dingen in juist perspectief te zien.<br />
Praten op gelijkwaardig niveau en<br />
niet als slachtoffer is precies wat ik<br />
nodig heb. Het is niet altijd advies<br />
wat je nodig hebt, soms is een<br />
luisterend oor genoeg. Samen met<br />
de zorgprofessionals heb ik deze<br />
heftige ervaring een plaats in mijn<br />
leven kunnen geven.<br />
9