1 ^H - Pythagoras

Anaglyfen
-^^
Met één oog om je heen kijkend is geen 'diepte' te zien. Het is niet uit te
maken of het ene voorwerp dichterbij is dan het andere. Alles ligt net
als op een foto in één vlak.
Bij gebruik van beide ogen ontstaan twee, iets van elkaar verschillende,
beelden. Elk oog ziet de omgeving namelijk vanuit een ander standpunt.
In de hersenen wordt de informatie van deze twee verschillende
beelden verwerkt. Het resultaat is dan 'diepte zien'.
Het vermogen om diepte te zien is echter beperkt. Van voorwerpen die
verder liggen dan ongeveer vijftig meter, zijn geen ruimtelijke indrukken
meer te krijgen. Bij voorwerpen die heel dichtbij liggen, is dat ook
het geval.
Duimsprong en boomsprong
Dat het linker- en het rechteroog
elk een iets ander beeld vormen
van een voorwerp, is eenvoudig
na te gaan. Houd een arm gestrekt
voor je uit met de duim omhoog
(figuur 1). Kijk vervolgens afwisselend
met het linker- en het rechteroog
naar je duim. Vanwege het
verschil tussen het linker- en het
rechterbeeld, springt de duim
heen en weer ten opzichte van de
achtergrond.
Kijk je met twee ogen tegelijk,
dan zie je de duim ruimtelijk voor
de achtergrond staan.
Dezelfde proef is uit te voeren
met bij voorbeeld een boom op
enkele meters afstand. De boomsprong
is echter aanzienlijk kleiner
dan de duimsprong.
Op een afstand van meer dan zo'n
10
vijftig meter is de boomsprong
ten opzichte van een nog verder
verwijderde achtergrond niet
meer waar te nemen. Kijk je met
beide ogen, dan staat de boom
niet meer los van zijn achtergrond.
Het beeld van de boom
wordt dan ook niet langer als
ruimtelijk ervaren.
Figuur 1. De duimsprong.