Krantje 45-3 Van de brug af gezien

Uit de oude doos
Het toenmalige Toneelgezelschap Uilenspiegel
speelde ‘Van de brug af gezien’ al
eerder, nl. op 17 en 18 november 1977.
Lang geleden dus. Regie Ivo Pauwels,
inderdaad ‘de Nonkel Jef’, af en toe
bijgestaan door Jan Verbist, allebei jonge
acteurs verbonden aan het Antwerpse
Jeugdtheater waar ze o.a. samen speelden
met Ruud Deridder. Zij waren in die
periode de grondleggers van het Echt
Antwaarps Teater.
Meer dan veertig jaar geleden dus stonden
zij in de rolverdeling: Rob Degelin,
Blanca Reynders, Chris Verhaegen,
Herman Degelin, Louis Janssens, Rik
Vanattenhoven, Guido Berrevoets, Eddy
De Wael, Walter Marsoul, Rudi Vanmechelen,
Dirk Brants en bij de figuranten Paul
Coomans, Chris Goidts, Maurits Laurys,
Alain Vandefonteyne, Tuur Vlayen. Een
heel pak volk dus.
In de versie die KTg nu speelt, een bewerking
van de oorspronkelijke tekst, zijn de meeste
figurantenrollen geschrapt door De Roovers,
de bewerkers. Zij speelden het stuk in 2004 en
hernamen het in het Antwerpse havengebied
tien jaar later, met minder volk dus.
De eerste lezingen van de tekst hadden destijds
plaats in een kleine kamer boven café Violette
(de Flet) op de hoek van de Cabaretstraat en
de Grote Markt. Er was amper genoeg plaats
om voor iedereen een stoel te zetten. We
moesten dus op zoek naar een repetitielokaal
en vonden dat uiteindelijk in een zaaltje naast
‘café De Juma’ in Webbekom, een zaaltje met
een kachel. Wat hebben we ooit veel kou geleden
tijdens de repetities!
In die tijd (lang geleden, ‘t klinkt bijna als een
sprookje) hadden de filmvoorstellingen in Zaal
Patria (het huidige Uilenspiegeltheater) nog
steeds voorrang. D.w.z. dat de mannen van het
decor en van de belichting moesten wachten
tot zondagavond na de laatste filmvoorstelling
om dan vanaf nul met alles te beginnen. Dat
was pas werken geblazen! Gewoonlijk werd er
doorgewerkt tot omstreeks 3u ‘s morgens om
v.l.n.r.: Blanca Reyders, Louis Janssens,
Chris Verhaegen, Herman Degelin & Rob Degelin
maandagavond verder te werken tot alles
zo goed mogelijk in orde was, wat vanzelfsprekend
bijna nooit echt lukte. Dinsdag en
woensdag konden de acteurs en de actrices in
het decor repeteren. Donderdag was het première
en vrijdag volgde er nog een tweede
voorstelling. Diezelfde vrijdagnacht moest dan
alles afgebroken worden want zaterdagnamiddag
en avond was er weer film. Heroïsche
tijden, zeg dat wel.
Op dit moment kan men zich dat nog moeilijk
voorstellen. Het lijken wel verhalen van voor
en tijdens de oorlog. De huidige generatie kan
amper beseffen in welke ongekende luxe zij
vandaag hun hobby kunnen en mogen beoefenen.
Om af te sluiten nog enkele kleine anekdotes.
• In amper 23 repetities (lezingen inbegrepen)
was die productie speelklaar. Nu
hebben we minimaal een dertigtal repetities
nodig, wellicht ook omdat de eisen
en de verwachtingen veel hoger liggen in
een semiprofessionele omgeving.
• In één van de slotscènes stonden mijn
broer Rob en ik in een gevecht tegenover
mekaar. Rob herinnert zich nog dat hij bijzonder
veel moeite had om dat gevecht
zo echt en geloofwaardig mogelijk aan
te gaan.
Erg benieuwd wat het nu gaat worden.
Herman Degelin, regisseur Van de brug af
gezien (editie 2019)
13