Roperunner 2019-1

‘t-Leasehuukske
Een geurig Paa(r)s verhaal.
Veur joaren geleden gingen wi'j met een stel
vrienden noar een joarfeest.
Dat gaf ’t toen nog, live muziek, høken, breaken en
angoan, dat was dan ons motto.
‘Op de fiets natuurlijk’, zei mien maatje Jonhnny,
wi’j hadden toen allemoal een bi’jnaam
en zien naam was “Witlof”. Dit umdatte zo blond
was.
Onderweg efkes Flügel halen en dan gehts loss, ‘t
was kort veur Poasen en een van de jongens wist de
weg wel te vinden. Schik dat wij hadden, richting de
kleine witte Kapel, wat een reis. Doarnoa links af en
weer scherp noa rechts...
Tja, “Witlof”, had zich kort doaveur de heurtjes nog
gekleurd, punk most dat weazen en dat was ’t dan
ook. Net een Viking, wat een bos wilde heure hatte
op de kop.
Wi’j bleven moar fietsen en de Flügel was
ondertussen finaal op! De flesjes werden netjes
opbewaard, want doar maakten wi’j plafondversiersels
van veur ons feesthöksken.
“Witlof” was an’t zingen en dit uut volle borst,
‘vrouw haverkamp, vrouw haverkamp’…
“Fijn langweekend, lekker knappen vanoavend”. Hi’j
kwam onder ’t zingen met de fietse an’t
schraggelen, van links noar rechts en toen
rechtdeur…
Wi’j lagen allemoal in een deuk, al stinkend klomme
de beak uut
en hi’j zei, ‘goh dat ging nog net goed, ik stink noar
paddepoep’. Wi’j lachten ons helemoal
in een deuk, een groep jongens en meiden kwamen
veurbi’j fietsen en zi’j hielpen ons op weg.
Zi’j moesten ook noar ’t joarfeest. Doar aangekommen
op de boerderij woar’t joarfeest was mocht Johnny
onder de douche en krigge schone kleren van een van
de zoons van de boer.
Zien vriendinneken had ‘m schoon ‘e schobt, ‘wat een
drek’ zei ze. Schone klearen en hippe schoene heffe
gekregen, net as ni’j. Doar hi’j ‘m an!
Plots een hoop gelach en geschreeuw en een aantal
jongens begon opni’j haverkamp te zingen. Hi’j kwam
de deal op en had plots peerse heure gekregen, ‘een
echten punker’, zei d’r ene. Wi’j keken mekaer an en
zeiden, een Peersen haze zal I’j bedoelen. Een
Paa(r)shaas.
Alvast een fijne Pasen en geniet ervan.
wi’j roepen, Johnny kiek uut, niet rechtdeur, dat
kan niet. Hi’j fietste toch rechtdeur en blif moar
zingen, kaplons zo de beak in.
“Witlof” lag opkop onder de fietse en stinken dat ’t
varken dei’j, een leugsken stront inplaats
een koel gleasken bier.
ROPERUNNER-2019-1
10