Reggae-Agenda-Magazine-3-September-2019

My Story of Rastafari #2 - Solomon & Sheba
Een felle, net niet fanatieke man was Ras Seymour de spil van de Londense afdeling van de Ethiopian World
Federation (EWF), een wereldwijde organisatie die een cruciale rol heeft gespeeld in de relaties tussen Jamaica en
Ethiopië, en in het bijzonder Shashamane, de stad waar zoveel rasta’s toevlucht hebben gezocht. Midden jaren ‘90
kwam Ras Seymour op onze uitnodiging naar Antwerpen met zijn Drums of Rasta, een groep Brits-Jamaicaanse
nyabinghidrummers. Maar hij ging ook naar Brussel, naar het Europees parlement, om zijn zaak te bepleiten, als
woordvoerder van Ras Tafari International Consultants. Onveranderlijk gekleed in wit Ethiopisch linnen, zijn trotse
dreadlocks bij elkaar gehouden in een fraaie groengeelrood gekleurde muts, overhandigde hij de betrokken politici
en instanties zijn uitvoerig gedocumenteerde dossier, met nauwgezette beschrijvingen van alle artefacten. Hij correspondeerde
met Britse musea, volksvertegenwoordigers en Buckingham Palace. Zelden heb ik een rastaman gezien die
zich zo doelgericht engageerde voor een kwestie die schijnbaar niets met reggae of rastafari te maken had. Ik maak me
sterk dat zijn lobbywerk ook vruchten heeft afgeworpen.
Yul Brynner en Gina Lolobridgida
De Roma Stele stond tot 2005 op de Piazza di Porta Capena in Rome. Zijn verblijf op Italiaanse bodem had in het licht
van zijn leeftijd misschien maar een oogwenk geduurd maar de teruggave van het monument aan Ethiopië had vooral
een hoge symboolwaarde. Het was een soort culturele schuldbekentenis van de Italianen. De UNESCO had gehoopt
de stele snel weer te kunnen oprichten maar bij nader onderzoek bleken er onder het terrein nog tientallen graven en
catacomben te zijn en rezen er ook twijfels over de stabiliteit van de ondergrond. De brokstukken zijn goed gearriveerd
in Aksum, op zich al een hele prestatie, maar liggen nu al jaren te wachten onder een afdakje. Nog altijd een
redelijk indrukwekkend gezicht maar wat moet dat geweest om die kolos op te richten in de eerste eeuwen van onze
jaartelling? Op en rond de steles zijn tal van inscripties gevonden, de meeste geschreven in het Ge’ez, de oude liturgische
taal van de Ethiopische kerk, sommige in het Sabees, de taal van het legendarische land Saba, Sheba in het
Engels. De teksten zijn naar schatting 2500 jaar oud. Eerder hebben we in de buurt van het hotel al een meertje
bezocht dat bekend staat als ‘het bad van de koningin van Saba’.
“De kruisvaarders hebben ernaar gezocht, Hitler, en zelfs Harisson Ford, in
the temple of doom. Allemaal verloren moeite. De Ark des Verbonds wordt
veilig bewaard in Aksum, en bewaakt door een priester die is aangesteld
voor het leven. Hoe ik dat zo zeker weet? Omdat ik op die plek, in de schaduw
van het kerkje waar de Ark is opgeborgen, een mirakel heb meegemaakt.”
The queen of Sheba: ik kende haar vroeger alleen van een film met Yul Brynner en Gina Lolobridgida. Een Italiaanse
vamp die een Afrikaanse koningin speelde: ik vond het niet eens opmerkelijk. Die koningin van Saba (Seba), Makeda,
was even onwerkelijk, even Hollywood als ‘King Solomon’s Mines’, een andere succesfilm uit de jaren 50.
Historische sprookjes over landen en figuren waar ik op school nooit iets van gehoord had, en die dus ook niet echt
konden zijn. Vandaag weet ik dat Salomo en Makeda volgens de overlevering de voorouders waren van Haile
Selassie, in dezelfde bloedlijn nog wel als Jezus Christus. ‘De koningin van het zuiden zal opstaan in het oordeel met
dit geslacht, en hetzelve veroordelen; want zij is gekomen van den einden der aarde om te horen de wijsheid van
Salomo; en ziet, meer dan Salomo is hier.’ (Mattheus 12:42)
Westerse theologen en schriftgeleerden suggereren dat de Ethiopische teksten Makeda verwarren met Candace,
‘koningin van de Ethiopiërs’, zoals ze in oude bijbelvertalingen nog genoemd wordt. Vandaag is dat verwaterd tot
‘koningin van het zuiden’ of (in de Statenbijbel) ‘van de Moren’. Alles om het toch maar niet over Afrika te hoeven
hebben, of Aethiopia zoals het eeuwenlang bekend stond. Ook de kerk heeft de andere kant van de (bijbelse) geschiedenis
door de eeuwen heen langzaam weten te versluieren. Van de meer dan duizend vrouwen met wie Koning Salomo
de liefde zou hebben bedreven, vierhonderd koninginnen en zeshonderd concubines, was de koningin van Saba de
allermooiste, en ook de slimste. ‘Ik ben zwart, doch liefelijk (gij dochteren van Jeruzalem!), gelijk de tenten van
Kedar, gelijk de gordijnen van Salomo.’ Hooglied van Salomo, vers 1:5. In de nieuwe bijbelvertaling is zwart vervangen
door donker.
17