0412_HKM_DSC_wk49_2019

4 december 2019 pagina 15
Democratische School zoekt
een nieuw gebouw
“Wil jij met mij een spel spelen?”; “Kom, zal ik je voorlezen.”; “Wie doet er mee verstoppertje?”
“Mag ik vandaag mijn rekenboek uitmaken?” Zomaar wat uitspraken die je kunt
horen als je op De Vrije Ruimte, een democratische school voor basis- en voortgezet onderwijs,
rondloopt. Leerlingen tussen de 4 en 18 jaar krijgen er de ruimte om zich in vrijheid
te ontwikkelen tot verantwoordelijke, flexibele en kritische mensen.
Leren op deze vernieuwende
school heeft veel overeenkomsten
met het dagelijks leven. Mensen
van verschillende leeftijden met
verschillende interesses ontmoeten
elkaar, praten met elkaar, doen
samen een spel, leggen iets uit
aan elkaar. Deze manier van leren
en leven met elkaar maakt dat
kinderen zich gewaardeerd voelen
om wie ze zijn en dat ze kunnen
leren wat ze zelf belangrijk
vinden. Ook leren ze hoe ze met
problemen om kunnen gaan. Het
zijn krachtige mensen die zelfvertrouwen
hebben en initiatief
durven nemen. Kinderen maken
iedere dag keuzes: Met wie speel
ik? Welke vakken wil ik volgen?
Aan welke activiteiten doe ik
mee? Omdat ze direct geconfronteerd
worden met de gevolgen,
leren ze om hier bewust mee om
te gaan. Zo voelen kinderen zich
verantwoordelijk voor hun eigen
keuzes en hun handelen. Dit leidt
tot het besef dat iedereen zelf kan
Overlevenden van rampreis Warnow hopen nog
steeds op levensteken van medebemanningsleden
Tot het laatst toe blijven mensen hoop houden, tot er geen hoop meer is, vertelde Hans Steketee bij de presentatie van ‘De
Warnow; een man, een schip, een droom’(*) bij Vrolijk Watersport. Daarom gaan de overlevenden van de rampzalige reis
die de journalist/schrijver in zijn boek beschrijft er volgens hem toch nog van uit ooit nog eens te horen van de kapitein en
de bemanning die met de tot zeilboot verbouwde loodsboot Warnow in de Noordzee zijn verdwenen.
Op 29 april 2013 hoorde Steketee
over een Nederlands zeiljacht dat
al twee weken werd vermist op
de Noordzee. Volgens een bericht
op Teletekst was de vijftien meter
lange boot met acht opvarenden
vertrokken uit Schotland om
naar Noorwegen te gaan. Steketee
zag een zeewaardig jacht met een
ervaren bemanning voor zich op
een niet ongebruikelijke reis. De
bijdragen aan de leefbaarheid van
de maatschappij.
Deze visie op leren en leven met
elkaar vraagt ook om duurzame
en eigentijdse huisvesting.
Doordat het huidige pand aan de
Stadhouderslaan al enige tijd op
de slooplijst staat en het huurcontract
bij de gemeente binnenkort
afloopt, is de school gaan brainstormen
over de toekomst. Een
team dat de mening van leerlingen,
begeleiders, ouders én het
bestuur van de school vertegenwoordigt,
zit regelmatig om de
tafel om het plan uit te werken
om De Vrije Ruimte verder uit te
breiden naar een internationaal
centrum voor een leven lang leren.
Hiervoor is een bruto vloeroppervlak
van 1400 m2 nodig en
minimaal 500 m2 buitenruimte.
De Vrije Ruimte kan tijdens én
na schooltijd bijvoorbeeld ruimte
bieden aan workshops en cursussen.
Dit gebeurt nu al tijdens
schooltijden 8.00 tot 15.00 uur
kustwacht vertelde hem iets anders:
het ging om een tot zeilboot
verbouwde motorboot waarop
een groep mensen met hooguit
weinig ervaring in de zeilerij die
elkaar uit de muziek kenden op
weg was naar het noorderlicht.
voor direct betrokkenen van De
Vrije Ruimte en af en toe vanaf
15.00 uur ook voor omwonenden.
De bedoeling is om het aanbod
verder uit te breiden. Denk aan
activiteiten als muziek, sport,
tuinieren, knutselen, een nieuwe
taal aanleren of juist Nederlands.
Maar ook leren over oude
ambachten, geschiedenis van de
wijk verteld door een bewoner uit
die wijk, extra lezen, rekenen of
schrijven op een minder schoolse
manier, bijvoorbeeld door samen
te koken. Omdat er regelmatig
geïnteresseerden uit alle delen
van de wereld op bezoek komen,
is er ook de wens ontstaan om een
paar ruimtes in te richten waar gelogeerd
kan worden tijdens zo’n
bezoek of stage uit het buitenland.
De Vrije Ruimte wil nu´ tot actie
overgaan en zoekt daarom snel
samenwerking met experts op het
gebied van huisvesting, financiering
en het schrijven van een businessplan.
Ondertussen, bij Van Buijten
Gaandeweg leerde Steketee meer
over de Warnow, zoals het schip
heette, kapitein Arnoud Brinkman
die er het bevel over voerde
en zijn bemanning. Arnoud kwam
als afgekickte heroïneverslaafde
terecht in de Rotterdamse haven
waar hij technisch werk aan
binnenvaartschepen deed. Hij
woonde en werkte in Schiedam
aan boord van zijn Warnow, een
voormalige loodsboot uit Rostock
uit de tijd dat die stad nog in
Oost-Duitsland achter het IJzeren
Foto: Nicol Taal
Gordijn lag. Eigenhandig verbouwde
hij zijn boot en met elke
verbouwing maakte hij het steeds
minder geschikt om zijn droom te
verwezenlijken: ermee de zee op.
Er kwam bijvoorbeeld een grote
mast op. “Dat was een kraan die
je ook wel eens op binnenvaartschepen
ziet om auto’s mee te
hijsen,” legde Steketee uit. Zijn
zeven bemanningsleden waren
jongeren die net of net iets langer
van school waren. Met hen wilde
kapitein Arnoud naar het noorderlicht
in Noorwegen gaan kijken.
Een merkwaardig plan, leerde
Steketee, want in april is er niet
zoveel noorderlicht meer te zien.
En al helemaal niet in het zuiden
van Noorwegen waar de Warnow
op afkoerste.
Hij moet een charisma hebben
gehad waar jongelui in geloofden,
veronderstelde Steketee, want ze
stapten klaarblijkelijk bij hem aan
boord zonder bijvoorbeeld te vragen
naar zijn maritieme ervaring.
Die beperkte zich tot een niet
helemaal geslaagde reis naar het
Oerolfestival op Terschelling. Het
staat in geen verhouding tot het
oversteken in april van de Noordzee
naar Schotland om via de
noordelijke Noordzee naar Noorwegen
te gaan. “En het ging ook
eigenlijk al meteen fout,” vertelde
Steketee.
Op 15 maart 2013 vertrok de Warnow
uit Schiedam. Na vijf dagen
Foto: PR
blies een harde oostenwind de
kielloze boot wel heel erg dicht
naar de Engelse kust. De motor
bleek het niet te doen en ook de
stuurmachine had het begeven.
De Engelse kustwacht stuurde een
reddingsboot die de Warnow met
bemanning door golven van acht
meter hoog naar Middlesbrough
bracht. Daar werd de ergste schade
gerepareerd. Hun ervaringen
maakten weinig indruk, hoorde
Steketee: “Het was niet tot ze
doorgedrongen dat ze het er maar
net levend hadden afgebracht.”
Pas in het Schotse Montrose sloegen
onrust, twijfel en zelfs ruzie
toe. Tussen de tweelingzussen
Tirza en Dana (29) groeide de
spanning. Dana vond het net als
de jongste bemanningsleden te
riskant om door te gaan en wilde
met hen terug. Het werd een tocht
naar het Schotse Stonehaven waar
de Warnow weer koers zou zetten
naar Schiedam. Maar kapitein Arnoud
bedacht zich en wilde toch
naar Noorwegen. Tirza en Peter
van Liere gingen op 15 april als
bemanning mee naar Stavanger.
Daar is de Warnow nooit aangekomen.
De uitkijk op een boorplatform
halverwege de Noordzee
is de laatste geweest die contact
had met de bemanning. In het
logboek staat een beschrijving die
alleen maar op de Warnow kan
slaan. En twee mobiele telefoons
aan boord van de boot maakten
contact met de GSM-mast van het
boorplatform. Daarna is er niets
meer van gehoord.
(*) ’De Warnow; een man, een
schip, een droom’ van Hans
Steketee verscheen bij Uitgeverij
Pluim; ISBN 9789492928665.