0412_HKM_DSC_wk49_2019

4 december 2019 pagina 3
De Duitsche Dienstbode
Hoofdstuk 8
Jodenster:
perversiteit ten top
Deze was tijdens de oorlog voor de Joodse bevolking een
kenteken dat vanaf zeven jaar zichtbaar moest worden
gedragen in Duitsland en in de door Duitsland bezette gebieden
van Europa. In Nederland gold daarvoor 3 mei 1942.
De ster, afgebeeld op deze pagina, heeft meer dan welk
vervangend beeld ook, die toenmalige indoctrinatie gevisualiseerd.
De vluchters die het hier betreft hebben die schande
goddank niet behoeven te dragen.
Maar wat was die schande? Het
- zelfs zo kort mogelijk - weergeven
hiervan is pijnlijk maar
onontkoombaar voor allen die de
Tweede Wereldoorlog niet hebben
ervaren. Een tipje van de sluier is
terug te vinden in het Hoofdstuk
(1), waarin werd gerefereerd aan
de door Duitsland verloren Eerste
Wereldoorlog (1914-1918).
Hierdoor was Duitsland volledig
berooid geraakt. Een feitelijk getroebleerde
oud-soldaat uit die
oorlog, Adolf Hitler (1889-1945),
werd een luis in de pels van de
Duitse regering omdat Hitler het
verlies van de oorlog en de gevolgen
ervan aan haar toeschreef.
Men vreesde Hitler, inmiddels
geworden tot een demagoog met
opruiende en langdurende redevoeringen.
Ook vormde zich rond
Hitler de basis van een snelgroeiende
arbeiderspartij. Het ene en
het andere leidde tot steeds meer
beroering bij het Duitse volk en
alle publieke verschijningen van
Hitler werden op den duur door
de toenmalige regerende partijen
verboden. Maar het kwaad was
al geschied. Want het volk, veelvuldig
werkloos, zonder inkomsten
en zonder uitzicht op betere
tijden voelden de aanwezigheid
van een Messias wanneer Hitler
zijn profetieën verkondigde met
een snoeihard stemgeratel als van
een felle, plotselinge hagelbui.
Dit evangelie, die dorstlesser van
allen die dorstten naar een nieuw
Duitsland dat straks weer als een
Heimat beschouwd kon en mocht
worden, een overheid die weer
proriteiten durfde te stellen overeenkomstig
de húnne. Het klonk
verfrissend, opwekkend, geloofwaardig.
In 1919 werd Hitler lid van de
Duitse Arbeiders Partij, afgekort
(DAP). Dit werd in 1921 opgerekt
tot de ‘Nationaal Socialistische’
Arbeiders Partij (NSDAP). Deze
partij zou tot Hitlers zelfmoord
een dodelijk wapen worden waarvan
hijzelf de hanteerder werd en
bleef. In 1923 werd onder zijn
leiding een plan beraamd tot het
plegen van een staatsgreep. Deze
mislukte. Hitler, intussen als een
Führer beschouwd, werd gearresteerd
en gedetineerd van 1923 tot
en met 1924. Tijdens Hitlers detentie
ontstonden in hem levende
wanen naast ideeën, dagdromen
naast fantasieën, plannen naast
hersenschimmen die alle een
plaats kregen in zijn toekomende
boek dat 851 pagina’s telde. De
vertaling ervan werd in ons land
gepresenteerd onder de titel Mijn
Kamp, een foeilelijk germanisme
in plaats van het oorspronkelijke
Mein Kampf. Hitler kreeg steeds
meer grond onder de voeten en
wisselde in Duitsland de zojuist
verschenen democratie Weimar
Republiek in voor een totalitaire
staat. Daarvan werd Hitler de
absolute leider. Hij spiegelde zich
hierbij aan de Italiaanse dictator
Benito Mussolini.
Niet uit te leggen haat
Hitler leidde als Führer zijn land
van 1933 tot aan zijn dood in
1945. Hij pleegde zelfmoord vanwege
de verloren Tweede Wereldoorlog
die hij overigens in 1939
zelf had ontketend. In zijn hoofd
intussen raasde een tomeloze
haat jegens joden. Daarvoor is
nooit een échte sluitende oorzaak
aangetroffen. Zijn geest was een
veelkoppig monster dat gloeide
van haat. Sprak Hitler in het begin
van Mein Kampf nog over een Jodenvraagstuk,
op de helft van zijn
boek was dit volksdeel inmiddels
vraagstuk áf. Hij zag zich als een
Ariër, een, in zijn ogen Übermensch,
die het jodendom aanmerkte
als een veelheid van smerige
ziekten en de joodse mens als een
Piet Spaans
Untermensch, een ziektedragende
parasiet, een made, tevoorschijn
komend uit een etterende buil zoals
Hitler dit verwoordde. In zijn
demagogie, eigen aan volksmenners,
werden joden steeds smadelijker,
steeds smeriger en steeds
meer vervuilend geschoffeerd en
mensonterend aangevallen. Na
Duitslands overwinningen op velerlei
Europese landen liet Adolf
Hitler zijn nauwelijks te verklaren
haat óók los op het joodse volksdeel
van al die intussen bezette
Europese landen, waaronder óók
Nederland. Weldra werden in Nederland
aan het joodse volksdeel
óók velerlei beperkingen opgelegd
zoals het bijwonen van gebeurtenissen,
aanwezigheid op
openbare plaatsen, bekleden van
openbare ambten, studeren aan
universiteiten en hogescholen en
het als hoogleraar doceren aan instituten
als voornoemd.
Het voorlopige dieptepunt in mei
1942 betrof het verplichte en
zichtbare, dragen van de jodenster
op de kleding. In Duitsland
werd in 1940 nog gesproken van
een Lösung, het ‘opruimen’ door
deportatie van Joodse volksdelen
naar elders. Zo werd gedacht over
het eiland Madagascar als bestemming,
in feite als reservaat,
waar zij voortaan als enig volk
verder zouden moeten leven en
werken voor het Nazisme en het
Großdeutsches Reich en dit door
slavenarbeid. Een bijna bijbels
gebeuren als ooit in Egypte, viel
híér welhaast in een herhaling.
Maar het bleek niet uitvoerbaar;
te pompeus en te omvangrijk.
Vervolgens werd gedacht in termen
van een begrip als Entlösung:
het ‘bevrijden’, het ‘vrij
maken’. Hoe macaber waren deze
begrippen: het ‘bevrijden’ en ’vrij
maken’: met gaskamers als eindpunt.
Voorafgaand daaraan trof
een toenemende invoering van
verordeningen, van verboden en
van haatdragende voorschriften
joodse burgers tot diep in het hart.
Wat nog te doen? Welnu, dat wat
Van Wieringen voor ogen had:
weg hier...
Waarom ging de ene wél
en de andere niet
Twee zwagers, waarbij een hunner
zou vertrekken naar Engeland,
waar de vrijheid hem en zijn
meereizende zoon lonkte maar
waar zijn vrouw en zijn dochter in
Nederland achterbleef. En dit geplaatst
naast de ander die sámen
met zijn vrouw in Nederland achterbleef.
Zijn onderstaande getuigenis
geeft zijn overwegingen
weer. Hij zei dat hij geen vertrouwen
had in de oversteek en gaf de
twee zoons nadrukkelijk de raad,
niet met hun oom mee te vertrekken.
Maar hij zag desondanks hun
beider zoons met lede ogen tóch
vertrekken. Over hun vertrek hadden
de twee hun ouders pas kort
tevoren verteld. Door onder te
duiken hebben Jaques Fonteijn
en zijn vrouw de oorlog wél overleefd.
Daarom kon het echtpaar
hierover getuigen.
Hierna op Zaterdag 9 Juni 1945,
als getuige gehoord Jaques Fonteijn,
geboren te Leiden, 17 October
1884, van beroep reiziger,
thans wonende Stationsplein
20A te ‘s- Gravenhage, die ons
als volgt verklaarde:
“Den heer Willem van Wieringen,
destijds wonende Stevinstraat 284
te ’s-Gravenhage, is een broer
van mijn echtgenoote. Ongeveer
14 dagen, nadat mijn beide zoons
Leo en Simon met de door U bedoelde
schokker naar Engeland
zouden varen, had mijn zwager
Van Wieringen met mijn jongste
zoon Simon een gesprek. Nadat
mijn zwager was vertrokken, heb
ik de reden van dit geheimzinnig
gesprek gevraagd. Mijn jongste
zoon had al eens een poging gewaagd
om met Jan de Brabander
in een cano naar Engeland
te vluchten. Ik had hem daarna
te kennen gegeven, dat ik dit
niet meer toestond en in verband
hiermede, wenschte ik de inhoud
van het gesprek met mijn zwager
te weten. Eenige dagen daarna
deelden mijn zoons Simon en Leo
mij mede, dat zij met andere personen,
waaronder mijn zwager
Van Wieringen en zijn zoon Simon
met een schokker naar Engeland
zouden vluchten. Ik was daar
sterk tegen en ik mocht niet weten
wie hen naar Engeland zou varen.
Nadat zij gearresteerd waren heb
ik de naam van Albert de Jong en
van Dick Storm van Mevrouw Van
Wieringen gehoord. In Juni 1942
Bel 070 3387010 voor
advies of kom langs
in onze showroom
Combinatie uitgave
DE SCHEVENINGSCHE
COURANT
- onafhankelijk weekblad -
&
HaagWestNieuws
www.descheveningschecourant.nl
Uitgeverij Scheveningen B.V.
Keizerstraat 173
2584 BE Scheveningen
tel.: 070 - 352 05 65
Advertenties:
advertenties@descheveningschecourant.nl
Redactie:
redactie@descheveningschecourant.nl
Bezorging:
info@descheveningschecourant.nl
Sluitingstijden:
Algemene redactie: vrijdag 16.00 uur.
Sportredactie: maandag 09.00 uur
Advertenties: maandag 17.00 uur
Verschijnt in stadsdeel Scheveningen e.o.
en wordt gratis huis-aan-huis
verspreid in een oplage
van 51.500 exemplaren.
DE SCHEVENINGSCHE COURANT
is een zelfstandig weekblad dat een
commercieel samenwerkingsverband
heeft met:
HaagWestNieuws
De Wassenaarse Krant
De Persgroep
Adverteren met aantrekkelijke
doorplaatskorting?
advertenties@descheveningschecourant.nl
De redactie draagt geen
verantwoordelijkheid voor de inhoud
van advertenties, advertorials
en ingezonden mededelingen.
hoorden wij via den Joodschen
Raad, dat mijn oudste zoon, Leo
in Buchenwalde in het concentratiekamp
overleden was. Ongeveer
6 weken geleden hoorde ik van de
verloofde van mijn zoon Simon,
genaamd L.A. Breslau, wonende
Noordeinde 103 te ’s-Gravenhage,
dat mijn zoon Simon in het
kamp te Auswitz (Dld) overleden
was. Over het verraad op zichzelf
kan ik U niets mededeelen, omdat
ik daarbuiten gehouden werd.”
Wat was het overleven na de oorlog
nog waard toen bleek dat hun
twee kinderen, Simon en Leo, die
oorlog niet hadden overleefd?
© Den Haag 2019
Piet Spaans
historisch publicist en auteur
Royal Health Foam
matrasspecialist sinds 1998
Persoonlijk advies · ouderwetse service · medische kwaliteit
www.voorechtlekkerslapen.nl
Soetensstraat 18 (zijstraat Stevinstraat), Scheveningen