De Natuurvriend Winter 2020

Hoe vier Kempense Bergstijgers naar Alaska trokken om de Denali te beklimmen...
De Natuurvriend begeeft zich voor dit interview in het Kempenland, waar vier Bergstijgers zich verzameld hebben rond
enkele glazen Westmalle met een schuimkraag als een besneeuwde bergtop. In mei probeerden Ronny Van de Poel,
Dimitri Snijers, Urbain Lenaerts en Sanne Lenaerts op de Denali te geraken, met een tophoogte van 6.190 meter de
hoogste bergtop in Noord-Amerika.
De Natuurvriend: Urbain, toen ik je in 2016 interviewde
naar aanleiding van je beklimming van Mount Everest,
had je het over een belofte aan je dochter Sanne. Je wou
met haar naar Alaska. Gaat het idee al zo lang mee?
Urbain: Langer. In 2006 ben ik in Alaska geweest om samen
met 5 andere Bergstijgers de Mount McKinley (tot 2015 de
naam van Denali, nvdr) te beklimmen. Toen ik terug thuis was,
heb ik tegen Sanne gezegd dat ik ooit samen met haar naar
Alaska zou gaan. Belofte maakt schuld. (lacht)
Wat was jullie persoonlijke motivatie om mee te gaan?
Sanne: Het is een mooie berg. Ik houd van sneeuw en de
Denali is één en al sneeuw. Wat me ook aansprak: je moet
alles zelf doen. Je wordt gedropt op de Kahiltna-gletsjer en
vanaf dat moment ben je op jezelf aangewezen. Een hele uitdaging.
Ronny: Het is inderdaad een mooie berg. Ik werd ook aangestoken
door de verhalen van Bergstijgers die er al geweest zijn.
Dimitri: De reis sprak me aan. Je ziet samen met vrienden
een stuk van de wereld en maakt plezier. Er is ook de de persoonlijke
uitdaging om je grenzen te verleggen. Zien tot hoe
ver je kan geraken. En dat in een mooie omgeving, perfect
eigenlijk.
Urbain: Het mooiste avontuur dat ik heb beleefd was Mount
McKinley in 2006, omdat het puur was. De andere beklimmingen
die ik heb gedaan waren met sherpa’s en dan wordt er
veel voor jou gedaan. Hier moet je echt alles zelf doen. En
Alaska is prachtig.
Je spreekt over McKinley. Ondertussen is de naam van
de berg verandert in Denali. Dat ging niet zonder controverse.
Hebben jullie daar iets van gemerkt?
Urbain: In Alaska spreekt bijna iedereen over Denali. Van die
controverse zal jij als journalist misschien meer weten, want
daar hebben wij niet veel van gemerkt. (lacht)
Dimitri: Over politieke kwesties wordt er daar weinig gepraat.
Het wordt meteen stil als je over Trump of zo begint.
Urbain: Het is een speciaal volk. De mentaliteit is: laat ons maar
doen. En van de rest van Amerika trekken ze zich weinig aan.
Dimitri: Er zitten daar veel avonturiers. Talkeetna is de laatste
stop voor de wildernis begint. Maar het begint er te veranderen.
Als het klimseizoen begint, is het alsof je in Blankenberge zit.
Sanne: We begonnen aan de beklimming nog voor de opening
van het toeristische seizoen, toen was het er nog heel stil.
Na onze terugkeer van de berg was het er erg druk. Toeristen
komen vooral voor de berg. Je kan er een uitstap maken of het
vliegtuig nemen om de gletsjer te bezoeken.
Is er veel papierwerk nodig om in Alaska te geraken?
Sanne: De teamleider moet zich aanmelden en dan moet ieder
voor zich de permits aanvragen. Ik heb de vluchten geregeld,
nagekeken wat de regeling was voor extra bagage,
de overnachtingen in hotels, de vlucht van Talkeetna naar de
gletsjer, benzine gekocht van de plaatselijke vliegtuigmaatschappij,
sleeën en andere materialen gehuurd. Ook heb ik de
voeding op voorhand besteld en taxi’s geregeld.
Heb je tips voor mensen die ook naar Alaska willen?
Sanne: Laat je niet afschrikken door lage prijzen. Er zijn drie
vliegmaatschappijen die naar de gletsjer vliegen, waarvan er
een opvallend goedkoper is. Plus: de zesde passagier vloog
gratis, sleeën waren gratis en ze vroegen geen basecamp fee.
We hebben even getwijfeld of we dat wel zouden riskeren. We
hebben het toch gewaagd en het is keigoed meegevallen. Nog
een tip: zonnecrème koop je beter ter plekke want die heeft
een hogere factor.
Jullie hebben in het verleden al samen Himlung Himal
(berg in Nepal van 7.126 meter hoog, nvdr) beklommen,
nu Denali. Waarom vinden jullie elkaar telkens weer?
Urbain: Zulke expedities zijn niet voor iedereen weggelegd.
Je vist dus in een kleine vijver. Mensen die eerder al hebben
samengewerkt, zijn sneller geneigd om elkaar op te zoeken.
Alles wat ik met deze groep heb ondernomen, is plezant verlopen.
Het is nooit in ruzie geëindigd.
Jullie zijn allemaal van de Kempen. Speelt dat een rol?
Urbain: Je weet van elkaar wat voor vlees je in de kuip hebt.
Een klimmer die geen lid is van de Bergstijgers wilde ook nog
mee naar Alaska. We hebben beslist om die persoon niet mee
te nemen omdat we dan een onpaar aantal expeditieleden
zouden hebben. Maar dat had in principe ook kunnen lukken.
Dimitri: Ik vind het toch een verschil als je met iemand moet
klimmen die je bij wijze van spreken op de luchthaven hebt
leren kennen.
Sanne: Ik denk niet dat het een Kempen-ding is. Je bent natuurlijk
sneller geneigd om met mensen samen te werken die
je vaker ziet. Ik ken Lars Meulenbergs (voorzitter van de Bergstijgers,
nvdr) erg goed. Hij is niet van de Kempen en met hem
ben ik al naar Georgië geweest. Dat klikte heel goed.
Whiteout in Denali