De Natuurvriend Winter 2020

in
Tist
Zwitserland
10 augustus 2019
Vanochtend vertrokken ik, mijn broer Nand en Lenne met Silke
achter het stuur richting Zwitserland voor de stage van de
Jeugdcursus Bergbeklimmen. De reis ging zeer vlot. We zagen
verschillende ooievaars toen we door de Vogezen reden.
De hele dag was het zonnig en warm. Toen we in Zwitserland
aankwamen, kon ik door het slechte weer de bergen niet zien.
Daardoor had ik nog niet het gevoel dat ik in de bergen was. Na
het eten in Camping Gadmen hebben we de buurt verkend. We
konden de typische berglucht ruiken en we hoorden de koeienbellen,
wat Lenne een beetje angstig maakte. Ik kijk er echt
naar uit om de volgende dagen in de bergen door te brengen.
11 augustus 2019
We sliepen vannacht met alle cursisten in de grote tent van
Roman. De jongensruimte was nogal krap, waardoor we regelmatig
op elkaars matjes lagen. Vandaag geklommen aan de
Räterichsbodensee. Er was onweer voorspeld, dus wilden we
op tijd terug op de camping zijn. De wolken zijn nu helemaal
verdwenen en de bergen stralen in de zonneschijn. De Räterichsbodensee
is jammer genoeg een stuwmeer, waar dan ook
nog een bord staat dat het energie opwekt in samenhang met
de natuur. Dat is natuurlijk zever. Het zijn wel mooie klimrotsen,
allemaal platen met meerdere touwlengtes erop.
Ik klom met Lenne en begeleider Lars. Lenne wilde graag een
6 in de multipitch, daarom deden we de route waar de laatste
touwlengte een 6a is. De eerste touwlengte, een 5b, ging
Lenne voorklimmen. De laatste meters lukte niet meer en ze
viel er 4 keer uit, een keer schoof ze over de rots naar beneden
waardoor er gaten in haar T-shirt en haar nieuwe Mammut-jas
kwamen. Ze bond zich uit en we trokken het touw erdoor zodat
ik kon voorklimmen. Dat ging vlot, ik klim zeer graag op platen.
Enkel het maken van de relais duurde wat langer. Iedereen
geraakte aan de relais en ik klom opnieuw voor, weer een 5b.
Ondanks wat last aan mijn tenen geraakte ik toch vlot boven.
De volgende was een 5c+ en die klom ik ook voor. Dit was
wel een veel gladdere en steilere plaat waardoor ik last kreeg
van trillende benen. Ook hier geraakte ik goed boven. De volgende
twee lengtes waren een 5c en de 6a en die liep ik naar
boven. Er was een lastig recht stukje en zonder advies was
ik daar niet doorgeraakt. Daarna was het weer makkelijk tot
aan de relais. Lenne stootte per ongeluk een tweekoppengrote
steen weg die op miraculeuze wijze op de plaat was blijven liggen.
Gelukkig kon iedereen op tijd wegspringen en belandde
de steen in het water. Het klimmen op deze rotsen is anders
omdat ze van graniet zijn, je hebt geen last van afgeklommen
stukken. Er stond enorm veel wind toen we over de dam naar
de auto stapten. Alsof de berg dat lelijke gedrocht probeerde
weg te blazen.
In de zomervakantie van vorig jaar trok Tist Liekens
samen met 7 andere cursisten naar Zwitserland voor
de Jeugdcursus Bergbeklimmen. Tijdens de opleiding
schreef hij zijn avonturen neer in een dagboek.
12 augustus 2019
De hele nacht onweer, regenbuien in de ochtend. We ontbeten
en pakten de laatste dingen om naar de hut te gaan. Hoewel
het nog flink regende, vertrokken we met de auto naar
Sustenbrüggli. We stapten een uurtje naar de hut. De regen
viel steeds minder hard. We kwamen op een sneeuwplek waar
een hoopje alpenkwastjesbloemen groeiden. We zagen ook
enkele purpergentianen en gestippelde gentianen. Na een
tijdje begon het weer te regenen en hoorden we onweer. Gelukkig
was dat nog op een redelijke afstand (7 tellen), we gingen
gewoon verder. Iets na half 1 arriveerden we in de hut.
We installeerden ons in de lagers en dronken wat Rivella. We
verdeelden een fles over alle cursisten omdat 1,5 liter hier €11
kost. We kregen de opdracht om het marsplan voor morgen op
te stellen. Tot aan het eten hielden we ons bezig met kaarten
en lezen.
13 augustus 2019
Het ontbijt is hier gelijkaardig aan dat van Oostenrijkse hutten:
zuurdesembrood met confituur, een klein aanbod cornflakes,
yoghurt, thee en chocomelk. We vertrokken na het ontbijt: 2
uur stappen tot aan de gletsjer waar we zouden oefenen. Minder
regen, maar de wolken hingen nog steeds laag. Al snel
staken we een sneeuwplek over in een couloir. Begeleider
Andy ging voor om de weg te construeren. Hier stonden ook
enkele kleine alpenkwastjesbloemen. Na een tijdje kwamen
we op een blokkenveld waar we zelf een weg richting de gletsjer
zochten.
Het was vreemd om te zien dat er ijs onder de rotsen ligt, soms
gleden de stenen of onze voeten weg. Boven deden we onze
stijgijzers, onze buf, onze handschoenen, helm en zonnebril
aan en namen onze pikkel vast. Silke liep in het begin vooraan.
We kregen opdracht om onze voeten een beetje uit elkaar te
zetten en onze dalvoet een klein beetje in de richting van het
dal. Onze pikkel zetten we altijd richting berg. Zo gingen we
al zigzaggend over de gletsjer naar boven. Daar verdeelden
we ons in twee groepen. Ik zat in de groep die begon met
val-oefeningen. We lieten ons eerst vallen zonder stijgijzers.
Het was wel eng maar uiteindelijk was het niet echt moeilijk.
Daarna deden we onze stijgijzers aan en lieten ons nog eens
vallen, en als laatste lieten we ons vallen in een rare positie
bv. met ons hoofd eerst. Gelukkig hielden we er niet meer dan
natte handschoenen en sneeuw in onze broek aan over.
Daarna leerden we ankers steken om iemand uit een gletsjerspleet
te redden. Eerst met een pikkel. We trokken aan het
touw dat aan de pikkel hing en gelukkig schoot de pikkel niet
los. Daarna groeven we onze eigen pikkel in en trokken we
er aan. Eerst aan die van Lenne. Vol vertrouwen trok ik aan
de pikkel en opeens vloog die uit de sneeuw. Ik verloor mijn
evenwicht en gleed op mijn rug met mijn hoofd naar beneden.
Nand stond enkele meters achter mij en ik botste met mijn