NAV magazine sept 2020

NSV/INTERVIEW
12
Wanneer de coronacrisis
uitbreekt, moet Gerlinde
(21) haar bestuurstaak
als Herus van Navigators
Studentenvereniging
Amsterdam (NSA)
grotendeels neerleggen.
Ze gaat fulltime aan de
slag in het ziekenhuis.
Als afgestudeerd
verpleegkundige is ze
wel wat gewend, maar
de heftigheid van de
situatie aan de ‘frontlinie’
is mentaal zwaar.
Lees hier hoe Gerlinde
toegerust met twee
wapenuitrustingen, meer
leerde vertrouwen op God.
GOD
VERTROUWEN
INTERVIEW: MARLIES HOEKMAN • FOTOGRAFIE: @MIRJAM VAN KLAARBERGEN PHOTOGRAPHY
Gerlinde groeit op in Huizen in
een ‘lekker dynamisch gezin
van zes’. ‘Ik ben in een veilige
bubbel opgegroeid met veel
kerkactiviteiten en ik had alleen
maar vriendjes en vriendinnetjes van de kerk.
Op mijn zeventiende ging ik in Amsterdam
studeren en na een jaar werd ik lid van NSA.
In deze tijd heb ik veel over mezelf geleerd
en stappen gemaakt in mijn relatie met God.
Als ik over de afgelopen jaren bij NSA nadenk,
ben ik vooral dankbaar voor de mensen om
me heen die echt het allerbeste met mij
voorhadden. Er zijn veel mensen geweest die
me hebben bemoedigd en aangemoedigd om
God te zoeken en te werken aan mijn relatie
met Hem. Ik geloof dat God hen op mijn
pad heeft gebracht om me tot bloei te laten
komen. Deze tijd heeft veel invloed gehad op
hoe ik naar mezelf kijk. Toen ik de vereniging
binnenkwam was ik een stuk onzekerder. Het
is zo belangrijk om juist in die periode mensen
om je heen te hebben die je inspireren om je
identiteit in God te zoeken.’
‘Vorig jaar ben ik afgestudeerd, maar kreeg
ik het een beetje benauwd van het idee dat ik
lid-af zou worden. Toen heb ik besloten om
een jaar bestuur te gaan doen, want hoe mooi
is het om een jaar leiding te geven aan een
vereniging waar je zoveel ontvangen hebt. Het
belangrijkste wat ik dit jaar geleerd heb is dat
ik mezelf niet meer hoef te bewijzen omdat
God dat al heeft gedaan. Ik was erg gericht
op resultaat en ging dat dan vergelijken met
andere mensen, maar God heeft zo’n andere
boodschap! Hij zegt gewoon: “Wees in mijn
aanwezigheid en leef met mij”.’
‘De start van de coronacrisis was een
behoorlijk hectische periode. De dag dat de
eerste golf met maatregelen kwam voelde
het alsof de wereld even stil stond. Al snel
kreeg ik mailtjes van het ziekenhuis met de
vraag of ik meer wilde werken. Voor mij was
het toen gewoon verstand op nul en gaan.
Het gaf wel spanning, omdat je te maken hebt
met een hele dynamische zorg die telkens
weer verandert. Waar je normaal gewoon
de patiëntenkamer oploopt moest je nu een
complete wapenuitrusting aan.’
‘Deze tijd heeft wel impact op me gehad
en daardoor ben ik ook dichter naar God
toegegroeid en heb ik Hem meer leren
vertrouwen. Op een gegeven moment was
er bijvoorbeeld een vrouw die achteruit ging
maar de taal niet sprak. Het was heel moeilijk
om haar uit te leggen wat er aan de hand was
en dat ze mogelijk zou kunnen gaan sterven.
Ze raakte een beetje in paniek omdat ze niet
begreep wat er gebeurde. Helaas is ze kort
daarna overleden. Op dat moment merkte ik
dat God me de rust gaf om daar op een goede
manier mee om te gaan. Het enige wat je
kunt doen is op de beste manier proberen te