210607 Thema Juni 2021 - Editie Oost Brabant Nr 6

heel even kon dat niet door de coronamaatregelen.
“Op een bepaald
moment was er een zone waar ik
niet doorheen kon stappen door
de maatregelen, dan is het even
behelpen. Ik nam toen een bus die
me vijf dorpen verder bracht zodat
ik mijn weg verder kon zetten. Ik
moest ook regelmatig mijn route
bijstellen omdat ik anders door een
rode zone moest.”
op en af te lopen. Daar zijn zo’n 226 appartementen
en 220 treden. Aanvankelijk
begon ik met een tiental trappen,
maar ik bouwde langzaam op tot ik
10.000 stappen per dag aankon.
Uiteindelijk besloot ik de vulkaan Pico
del Teide te beklimmen. De weg naar
de top is 55 kilometer lang en het te
overbruggen hoogteverschil bedraagt
2.300 meter. Ik moet toegeven dat ik
het wat heb onderschat, want ik kwam
er mezelf wel tegen. Er waren momenten
waarop de zon hard brandde, een
beetje vergelijkbaar met de beelden
uit de spaghettiwesterns van weleer,
en ik dacht aan opgeven. Uiteindelijk
lukte het mij om de top te halen en ik
voelde daarna de drang om te blijven
bewegen en zo rijpte het idee om van
het zuiden van Spanje naar Diest te
stappen, kwestie van mijn vrienden
van toen nog eens terug te zien. Ik besloot
ook langs te gaan in Charleroi en
Anderlecht waar ik destijds voetbalde.”
Toen vrienden en kennissen van Pierres
plannen hoorden, verklaarden ze
hem gek. “Zoiets moet je nu net tegen
mij zeggen. Ik voelde dat ik het aankon
en besloot het erop te wagen.”
Trolley van 15 kilo
Met een trolley en een rugzak begon de
gewezen voetballer aan zijn tocht, maar
die verliep niet altijd even gemakkelijk.
“Toen ik richting La Mancha stapte,
moest ik een gebergte over, zie je het
voor je? Zo’n tocht met een trolley van
15 kg achter je aan. Toen heb ik even
gedacht: kan ik mijn 4-track niet aanzetten
zoals bij een auto? (lacht) Maar
ik slaagde erin om over het gebergte te
kruipen. Anderzijds wilde ik geen rugzak,
want ik wilde sowieso mijn laptop
en andere spullen meenemen en dat
past daar niet in. Dat de trolley heeft
afgezien is duidelijk, ik kwam in Diest
aan zonder wieltjes. Die begaven het
onderweg. Het was soms echt afzien,
maar dat maakt je sterker.”
Ook al was het Pierre z’n plan om alles
te voet af te leggen en het vooraf
uitgestippelde parcours te volgen,
Daklozen zijn super
De tocht was voor Pierre in elk geval
leerrijk en verrijkend, niet in het
minst omwille van zijn contact met
daklozen. Heel vaak sliep de eenzame
wandelaar onder de blote hemel.
“Dat contact was super. Die mensen
hebben vaak niets of weinig en toch
zijn zij de meest gulle personen die
ik tegenkwam. Ze geven een deel
van hun povere eten met alle plezier
aan jou en dat is best aandoenlijk. Ik
kwam veel warme mensen tegen
Reportage Pierre Geys stapte 2.300 kilometer van Spanje naar Diest 35