Zilver Magazine - Winter 2021

INTERVIEW. HEIDI DE BRUIJN
.8
Welke rol speelt digitale zorgtechnologie?
‘Handen en fysieke menskracht blijven altijd nodig,
maar door digitalisering wel minder vaak en op minder
plekken. Je kunt digitalisering inzetten voor informatieuitwisseling,
dan hoeft de zorg niet meer per se fysiek
langs te komen. Er zijn allerlei hulpmiddelen voor
contact of controle op afstand. Met sensoren op een
koelkast kun je bijhouden hoe vaak iemand eet. Die
kun je ook op de voordeur plaatsen, zodat je in de
gaten kunt houden of iemand die even weggaat ook
weer terugkomt. Een speciale klok kan structuur geven
aan iemand die in de war is. Een paar jaar geleden zou
je dat niet bedenken. Het zijn allemaal hulpmiddelen
waarmee je langer zelfstandig kunt blijven wonen. Die
ontwikkeling gaat de komende jaren alleen maar verder
en het is belangrijk om hier actief op in te spelen en in
mee te gaan.’
Heb je er in je eigen omgeving ervaring mee?
‘Mijn ouders zijn 87 en 92, ze wonen nog zelfstandig en
helpen elkaar veel. Toen ze 27 jaar geleden verhuisden,
wilden ze, voor later, de mogelijkheid voor een
slaapkamer op de begane grond. Dat ze zo ver vooruit
dachten, daar hebben ze nu profijt van. In de badkamer
hebben ze een infraroodcabine. Hierin droogt mijn
moeder zichzelf na het douchen. Er hoeft daarom niet
wekelijks iemand van de zorg te komen om haar te
helpen douchen. Dat kan ze zelf, ook al kost dat wat tijd.
Mijn moeder kan goed overweg met de computer, dat
vindt ze leuk. Ik kan haar gerust vragen om op internet
te zoeken naar hulpmiddelen die het leven makkelijker
maken. We hoeven haar ook niet veel uit te leggen over
haar iPhone. Daar kan ze van alles mee.’
Wat is de rol van familie en mantelzorgers als
iemand in een verpleeghuis woont?
‘Zij hebben nog steeds een belangrijke rol in het leven van
de cliënt. Dat wat je samen gewend was, hoeft zeker niet te
stoppen. Wandelen, een spelletje, het haar van je moeder
blijven doen, wassen en aankleden. Die hulp blijven bieden
in een verpleeghuis was in het verleden misschien niet zo
gebruikelijk, maar we vinden het inmiddels alleen maar
prettig om samen met de dierbaren of mantelzorgers deze
zorg te delen. Het ontlast de medewerkers, maar veel
belangrijker, het verrijkt het leven van de cliënt. Dat geldt
ook voor mensen met dementie. Daar kun je weliswaar
niet meer altijd even goed een gesprek mee voeren, maar je
kunt wel nagels lakken, muziek luisteren, liedjes zingen, er
zijn. Op die manier heb je toch contact. Ouderen genieten
daar heel erg van. Je draagt bij aan een waardevol leven
van een ander.’