[t]Huis 01_2024_Maastricht

5 vragen aan...
In gesprek
MICHEL VAN VLIET
Kinderarts Sociale Pediatrie en chef de policlinique
In het Beatrix Kinderziekenhuis in Groningen behandelt Michel van Vliet
kinderen met een ziektebeeld dat niet alleen medisch te verklaren is. “Door
de verbinding aan te gaan met het hele gezin en hun leefomstandigheden
te leren kennen, kunnen wij zieke kinderen beter helpen.”
1. Wat heeft invloed op de gezondheid van
een kind?
“Slechts elf procent komt door medische redenen. De rest
hangt bijvoorbeeld af van waar een kind is geboren, hoe het
opgroeit, eerdere medische ervaringen en de financiële en
mentale situatie van het gezin.”
2. Heeft de situatie van een gezin gevolgen
voor het advies dat u geeft?
“Onze samenleving is vooral ingericht op mensen met een
gemiddelde tot bovengemiddelde intelligentie, zonder
psychiatrische problematiek en met voldoende financiële
middelen. Maar dit is lang niet bij elk gezin de realiteit.
Maar liefst één op de zes volwassenen in Nederland is
laaggeletterd. Ouders die moeite hebben met lezen en thuis
hun kind gaan verzorgen, geef je geen geschreven uitleg,
maar liever beelden. En voor een gezin met financiële
problemen kunnen sommige behandelingen onhaalbaar
zijn, terwijl deze voor andere gezinnen wel geschikt zijn.
Het begrijpen van de achtergrond stelt ons in staat om
aangepaste oplossingen te bieden.”
3. Hoe kunnen zorgprofessionals hier
rekening mee houden?
“Om goed advies over de gezondheid van een kind te geven,
is het belangrijk dat je een kind, het omringende gezin en hun
unieke situatie goed leert kennen. Maar ouders en kinderen
vinden het niet altijd gemakkelijk om persoonlijke informatie
te delen. Vertrouwen opbouwen is belangrijk. Door open met
elkaar te praten in een veilige omgeving kunnen we beter
communiceren."
4. Hoe zorgt u ervoor dat gezinnen zich
open durven stellen?
“Door oprechte interesse en de tijd te nemen voor de
kennismaking. Dat wij een uur lang de tijd nemen om kennis
te maken, is vrij uniek in de zorg in Nederland. Maar wel nodig.
Zo bouw je een vertrouwensband op. Ik moedig gezinnen aan
om te delen en sta open voor hun verhaal, zonder te oordelen.
Soms geef ik voorbeelden van vergelijkbare situaties. Dat kan
het delen van persoonlijke informatie makkelijker maken.”
5.Heeft u een voorbeeld waarbij die
vertrouwensband hielp om tot een goede
behandeling te komen?
“Een kind dat niet aankwam en niet groeide, had al allerlei
uitgebreide medische onderzoeken ondergaan. Telkens werd
er geen medische oorzaak geconstateerd. We gingen een
open gesprek aan met het gezin en ontdekten dat financiële
problemen de oorzaak waren. Daarna konden we snel hulp
bieden en het kind kreeg de benodigde zorg.”
[t]Huis 3