240301 - Editie Oost-Brabant Nr 2

epaalde existentiële vragen te stellen
en ik denk dat dat een kiempje geplant
heeft voor wat dit boek geworden is.
Het onverklaarbare van de complexiteit
van het leven en de dood: laat ons
zeggen dat uit dat eigen vraagstuk dit
boek tot stand gekomen is.”
Je roman wordt als traumaliteratuur
gelabeld. Was het je doel zo’n boek
te schrijven?
“Mijn grootmoeder verliezen, was inderdaad
een soort trauma, omdat ze
ontzettend veel voor mij betekende.
Iemand dierbaar verliezen laat altijd
sporen na op een bepaalde manier.
Had de uitgever het verhaal echter
nooit als traumaliteratuur gelabeld,
dan was ik daar zelf nooit op gekomen.
Ik heb in eerste instantie een
sterk dramatisch verhaal willen schrijven
waarin het leven voor de hoofdpersoon
niet bepaald lief is en hoe
die persoon desondanks zijn hoofd
boven water probeert te houden.
Het speelt zich af in Vlieland. Is daar
een bepaalde reden voor?
“Nee, dat is extreem toevallig gekomen.
Dat is een van de dingen die ik
niet kan verklaren. Ik was een plaats
aan het zoeken waar het personage
naartoe zou vluchten en ineens kwam
Vlieland in mij op. Vervolgens ben
ik gaan opzoeken waarom dat zou
passen en hoe meer ik me daarin inwerkte,
hoe meer dat een goede inval
bleek te zijn. Een locatie die ook bij het
personage past, denk ik. Hij heeft veel
voeling met cijfers en minder met taal,
dus wilde hij naar een plaats vluchten,
ver weg van hier, maar waar ze toch
nog Nederlands spreken. Toen dacht
ik aan de Waddeneilanden: weinig bevolkt,
los van het vasteland. Dat leek
me wel een goede locatie.”
Je staat voornamelijk bekend om je
strips en poëzie. Vanwaar de switch
naar die eerste roman?
“Voor de buitenwereld zal het een
beetje beschouwd worden als een
switch inderdaad, maar je moet weten
dat ik het eerste idee voor dit verhaal
al in 2010 had en dat mijn eerste
strip er pas in 2016 kwam. Ik heb er
ook heel veel jaren gewoon niet aan
geschreven. Pas in de zomer van 2019
ben ik echt in het verhaal gedoken. Ik
bekijk gewoon welk idee ik heb en
dan ga ik na of het iets beeldends en
relatief kort is. In dat geval wordt het
een strip of een graphic novel. Als het
iets is waar heel veel vlees aan zit –
zoals dit – dan wordt het een roman.”
Het idee lag er dus al langer, maar hoe
begin je in godsnaam aan een boek?
“Iets in mij wilde altijd al schrijver zijn,
maar toch heb ik heel lang gedacht
dat ik dat niet was. Ik kan geen verhaal
doordenken op voorhand, dat
neemt voor mij ook een stuk van het
plezier weg. Ik ben iemand die ontdekt
tijdens het schrijven en steeds
verder boetseer. Maar in 2016 was
Tom Lanoye te gast in ‘Alleen Elvis
blijft bestaan’ en vertelde hij over zijn
manier van schrijven. Hij zei dat wanneer
hij een idee heeft en ongeveer
weet waar hij naartoe wil, hij gewoon
begint te schrijven. En ik dacht: als
dat ook een manier is waarop je een
echte schrijver kan zijn, dan ben ik dat
soort schrijver. En zo ben ik dan eerst
aan mijn scenario begonnen. Dat
werd ‘De Walvis’. Enkele jaren later
bladerde ik door een van mijn schriftjes
waar ik ook het idee van de roman
in had genoteerd. Toen was voor mij
de tijd rijp om verder aan het verhaal
te schrijven.”
Kan je ervan leven als auteur?
“Daar zal ik veel lezers voor nodig
hebben om dat te kunnen. (lacht) Uiteraard
is dat een stille wens om van
je creativiteit te kunnen leven, maar
dat is voor weinig mensen weggelegd.
Ik heb dit boek ook hoofdzakelijk
voor en na de uren geschreven,
heel vroeg ’s ochtends of heel laat ‘s
avonds doorgewerkt. Maar ik zou het
natuurlijk wel willen. Zeker als ik kijk
naar de ideeën die ik nog heb liggen.
Dus ik wil daar zeker in vooruit, maar
dat zal een beetje afhangen van het
succes van dit boek.”
Nog een laatste vraag over je roman.
Wat hoop je met dit verhaal teweeg
te brengen bij de lezer?
“Ik denk dat er wel wat zaken in staan
die mensen tot nadenken kan stemmen.
Dus misschien dat? Over hoe
ze zichzelf tot het leven verhouden?
Al klinkt dat misschien eerder zwaar.
Wat ik op z’n minst wil, is dat het
mensen raakt. Als mensen zeggen:
‘deze woorden, deze zinnen hebben
echt iets in mij teweeggebracht’ of
‘deze passage zal me bijblijven’. Dat
zou ik wel heel fijn vinden.”
Tekst: Orane Bellemans
Auteur Frederik Hautain lanceert debuutroman
27