golfclub - Golf Brunssummerheide

Niet met vuur spelen. Als je er na twintig jaar
GC Brunssummerheide zo goed geconserveerd
bij wilt staan als Frans America, dan moet je in
de keuken vooral niet met vuur spelen.
Kok Frans doet op de golfbaan Brunssummerheide, beter
gezegd in ‘zijn’ keuken, niet anders. Je proeft het en je ziet
het. Zelfs een simpel gebakken eitje smaakt net iets anders
of wordt wat eleganter gepresenteerd als Frans zijn kokskleren
aan heeft. Van bittergarnituur tot en met de meest
uitgebreide diners, van bezwete golfers tot en met uitgelezen
gezelschappen; de kok kent zijn pappenheimers en raakt
er niet meer door van de kook.
Het is ooit begonnen in hotel-restaurant De la Station. Daar
logeerde John ‘mr. thermopane’ Rozinga. Op voorspraak van
Robbie van Erven Dorens werd Rozinga indertijd in Zuid-
Limburg gestationeerd om de ontwikkeling en de bouw van
de golfbaan te begeleiden. De Amsterdammer verbleef in De
la Station en dineerde regelmatig met zijn gasten in restaurant
Juliana in Valkenburg.
Totdat hij tot de ontdekking kwam dat die kok in De la Station
met zijn kunsten niet onderdeed voor het Valkenburgse
sterrenrestaurant. ,,Vanaf dat moment was het mijn dagelijkse
gast en kwamen we regelmaat in gesprek over de ontwikkelingen
rond de nieuwe golfbaan. Op ’n gegeven moment
vroeg hij me of ik de horeca in de nieuwe accommodatie
voor mijn rekening wilde nemen en op die uitdaging ben
ik indertijd ingegaan.”
Investering
Van de professionele keuken in het hotel-restaurant naar de
gele container op het bouwterrein, niet bepaald een sprong
op de carrièreladder. ,,Het was een investering in de toekomst.
Ik was ervan overtuigd dat, als er later dat Trefcentrum
zou staan, alles op zijn pootjes terecht zou komen.
Bovendien had ik de vrije hand om de horeca in de nieuwe
accommodatie naar eigen goeddunken in te richten.”
Dus het jaartje afzien in de directiekeet was een voorschot
Het vuurtje bij Frans America brandt nog altijd
Het geheim
van de kok
op de goede tijden die zouden aanbreken? ,,Wat heet afzien.
Het was een geweldige periode dat eerste jaar. Wat een feesten
hebben we gevierd. Ik geef toe als kok kwam je misschien
minder goed tot je recht want veel verder dan wat bittergarnituur,
een soepje of wat gehaktballen, reikte de kaart
aanvankelijk niet. De gezelligheid was er niet minder om. Ik
moest vrijwel dagelijks om één uur ’s nachts de gasten smeken
naar huis te gaan zodat ik de deur kon sluiten.”
Dat feesten ging door toen het Trefcentrum met de door
Frans America ingerichte bar en het à la carte restaurant de
Brasserie de poorten opende. De bomen groeiden tot in de
hemel in die aanvangsfase. ,,Het restaurant draaide als een
tierelier. Vergaderingen, besprekingen en alles ging gepaard
met lunch of diner. De hele aannemerswereld en alle bedrijven
van Brunssum kwamen regelmatig over de vloer. Happy
Hour op vrijdag of Mens Own, noem maar op; de bar was op
die momenten afgeladen vol tot in de kleine uurtjes.”
De zeven vette jaren bleken vergankelijk en geleidelijk nam
de toestroom af. ,,Het nieuwe was er een beetje vanaf en
geleidelijk aan vielen er in de horeca steeds meer klappen.”
Het Trefcentrum op de Brunssummerheide werd meegezogen
in die neerwaartse spiraal en de exploitant zag zich genoodzaakt
golf en horeca te splitsen en het horecagedeelte te
verkopen. De nieuwe uitbater had zijn eigen ideeën en Frans
America zocht met zijn nieuwe vriendin Antoinette (,,We zijn
inmiddels tien jaar getrouwd”) elders heil. Antoinette vond
emplooi bij Golfclub ‘t Hoenshuis in Voerendaal, waar ze tegenwoordig
nog steeds werkzaam is.
Met de komst van Fons Heuts als nieuwe eigenaar lag voor
Frans America de weg weer open om op zijn oude stekkie
terug te keren.
,,Inmiddels ben ik 65, maar aan stoppen heb ik nog nooit
gedacht. Nee, daarom doe ik dit vak veel te graag. Ik heb het
naar mijn zijn en kook wat dagen in de week en twee keer per
week haal ik de stokken uit de tas en speel ik een rondje golf.
Geweldig toch. Dan zie ik vaak nog mensen uit die eerste
periode en worden oude herinneringen gewekt of opgehaald.
Prachtig. Soms, als ik hier in de keuken sta, verschijnt er wel
eens een gezicht om de hoek. Arnold Doon of Huub Beuken,
de vroegere voorzitters, informeren altijd even hoe het ermee
is. Laatst nog, kwam Henk Duinisveld even langs. Dat zijn
mooie momenten. We hebben indertijd wel het een en ander
meegemaakt. Van golf wisten we niks, maar een plezier dat
we hebben gehad. Prachtig. Zo’n lustrum is altijd een moment
waarop je terugdenkt aan die eerste jaren. Plezierige
herinneringen zijn dat.”
Een kreeftensoep à la Frans America wordt bereid.
7