golfclub - Golf Brunssummerheide

8
Paola Odekerken geniet elke dag weer van de Brunssummerheide
‘De baan van mijn leven’
Paola’s eerste kennismaking met golf was bitter.
Op Gran Canaria, ruim dertig jaar geleden
tijdens een vakantie op aandringen van haar echtgenoot
Leo Odekerken. Daar stond ze dan en
mocht de baan niet op, omdat golf toen en daar
enkel maar door mannen gespeeld werd.
Pas toen op de Brunssummerheide de driving-range open
ging, ging Paola aan de slag met het spel dat haar tot de dag
van vandaag plezier in haar leven heeft gegeven.
,,Driving-range kon je het niet noemen. Het was een aarden
wal waar we vanaf sloegen en vervolgens in de modder de
balletjes moesten rapen.” Ook de geboren Italiaanse was
een van de leden van het eerste uur op de Brunssummerheide.
En het is de baan van haar leven geworden. Ze wandelt er
bijna elke dag en speelt twee keer per week. Sinds de laatste
maanden maakt ze daarbij gebruik van de handicart.
,,Wandelen hier over de paden dat gaat wel maar op de
fairways red ik het niet meer. Dat gaat te zeer op en af en te
onregelmatig. Dan is zo’n buggy wel een oplossing, ook al
heb ik er nog zo tegenop gezien. Want het heeft invloed op
je spel. Je moet je nu niet alleen op golf maar ook op het
rijden met zo’n ding concentreren.”
Dat neemt niet weg dat nog steeds goed is voor een handicap
20,2. ,,De laatste twee jaar ben ik gestaag met dat handicap
omhoog gegaan. Maar omhoog gaat aanmerkelijk langzamer
dan omlaag.” De gedegen basis voor haar spel werd
Op deze pagina’s komen de gezelligheid en de
vriendschap bij de senioren diverse keren ter sprake. De
senioren hadden, alweer een tijdje geleden de uitreiking
van de haljaarsprijzen en dat is uiteraard weer de
perfecte aanleiding voor een gezellige nazit.
gelegd met veel oefening. Waar veel mensen de drivingrange
hebben om aan de kwaliteit van hun golf te werken,
deden Paola en Leo dat op een wat ongebruikelijkere plek in
een iets andere omgeving. ,,We hebben ontzettend graag
gereisd en dat voornamelijk per schip. Vaak waren we maanden
op zee en daar speelden we elke dag. Op die cruiseschepen
had je altijd wel een golfsimulator en daar waren
wij elke dag te vinden. Een groot scherm voor je en een
afslagplaats. Het was net alsof je een ronde golf speelde
zonder daarbij te lopen. Ook het putten op een schip een
bijzondere ervaring. Ga er maar aan staan op de deining van
de golven.”
Sinds echtgenoot Leo enkele jaren geleden overleed, is er
een eind gekomen aan de talloze cruises. Behoren de buitenlandse
reizen tot het verleden. Het toegewijd lid van de
senioren heeft Brunssum herontdekt en voelt zich op happy
‘haar’ heide. ,,Nergens is het zo mooi als hier. Kijk eens om
je heen, dat vind je toch niet meer in Nederland. En de baan
wordt steeds beter. Met name de waterhuishouding is nu
gereguleerd en dat is een genot. Ik heb me altijd afgevraagd
waarom er hier geen gebruik gemaakt wordt van een
golfsimulator die wij van de schepen kenden. Hoeveel winters
en lentes hebben we niet tot aan de enkels staan soppen?
Dat is allemaal voorbij. Met het oude clubje van Leo,
zo’n twaalf mensen, maken we jaarlijks een uitstapje van
een dag of drie en golfen dan elders. Daar pas ontdek je
eigenlijk wat we hier hebben. Geweldig. Ik heb geen vakanties
meer nodig als ik hier kan wandelen en golfen. Dit is
mijn tweede huis.”
Hulp
Het is dat oude clubje dat haar uit de put hielp, na het overlijden
van haar man. ,,In het begin wilde ik niet meer. Maar ik
werd gewoon opgehaald en op de baan neergezet. En als je
bezig bent met het spel, dan neemt dat je zo in beslag dat je
nergens anders meer aan denkt. Dat heeft me enorme geholpen.
Het is mijn redding geweest. Nu loop ik elke dag hier.
Wandelen of golfen, ik geniet elke dag. Het geeft zo’n veilig
gevoel en de mensen zijn zo vriendelijk. Iedereen zwaait
naar me of komt even een babbeltje maken. Tegenover mijn
huis is een parkje, daar loop ik nooit. De golfbaan is voor mij
een veilig en vertrouwd gebied. In die omgeving voel ik me
thuis.”
In de twintig jaar dat ze lid is heeft de golfclub een andere
betekenis gekregen. De vriendschap bij de senioren en de
omgeving waarin het spel gespeeld wordt hebben een andere
dimensie gekregen. ,,Als ik mensen meemaakt die wel
eens ontevreden zijn over hun spel of zich ergeren over een
mislukt schot, dan denk ik altijd: ‘wees blij dat je hier in deze
omgeving kunt zijn. Geniet daar liever van dan dat je je
ergert over een mislukte slag.’ Ik geniet elke dag en blijf dat
doen zo lang ik lid van deze club zal zijn. En dat is wat mij
betreft nog heel lang.”