'Helder en scherp': journalist Mark Grammens - VVVG.be

10
Een uitstap
als (g)een ander:
de jaarlijkse uitstap
Het is normaal dat we hierover iets schrijven. Ieder jaar, want de
thuisblijvers – om een of andere reden – moeten toch weten dat ze
beter waren meegegaan. Dus, die uitstap.
En we hebben gestapt. In een mum
van tijd waren we in Tongeren waar
we, zoals voorzien, opgewacht
werden door een offi ciële gids die
het onoffi cieel voor Sneyssens
wilde doen. De man zit in zoveel
verenigingen en comités – te lang
om op te sommen – maar zit al
2000 jaar in het Comité voor
Feestelijkheden in Tongeren. Wacht
eens… hij zit in het comité die de
feestelijkheden ter gelegenheid van
2000 jaar Tongeren inricht. Dat is
beter gezegd.
Die man heeft ons de Pliniusbron
getoond waar er water moest
uitkomen, zoals bij alle bronnen
trouwens. Aan die bron heeft
Julius Caesar nog zijn voeten
gewassen en daarna heelder teugen
gedronken om meer ijzer in zijn
lichaam te krijgen. Maar was hij op
6 september bij ons geweest, had
hij met stinkende voeten blijven
rondlopen, want de bron was er niet.
’t Is te zeggen, ze was er wel maar
er kwam geen water uit (is dat dan
wel een bron?). Naar het schijnt doet
ze dat dikwijls. Iemand meende te
moeten opmerken dat ze nooit werkt
op 6 september.
Dus dan maar koffi e gedronken en
de stadswallen bezocht. A propos,
koffi e gedronken… Je kon daar ook
nog boterhammen bestellen met
kaas* en hesp, enz. En daar onze
vriendenkring uit mensen van alle
slag en soorten bestaat, zijn er ook
West-Vlamingen bij. Volgelingen
PROvINCIAAL NIEUWs OOsT-vLAANDEREN
zijnde van hun grote voorman
Willem Vermandere die mordicus
beweert dat het West-Vlaams een
wereldtaal is, denken de discipelen
dat iedereen hun taal verstaat, of toch
tenminste hetgeen wat ze zeggen.
Zodoende ging er een dame uit de
West-Vlaamse kontreien naar de toog
en bestelde twee stuuten. En dat in
Limburg! Ieder van ons – wij zijn
sinds enkele jaren echte globetrotters
geworden – weet wat stuuten zijn.
Maar in Limburg? De dame achter de
toog gaf geen krimp en haar ervaring
tijdens de vele IJzerbedevaarten
indachtig toverde zij twee grote
mooie glazen gevuld tot boven,
gedecoreerd met juist afgemeten
schuimrand twee STOUT’s. Ze
hebben het allemaal overleefd.
Na de rondrit langs de stadswallen
en de nieuwe – laat ons zeggen
een paar jaar minder oude – werd
dankzij de deskundige uitleg van
onze gids de kerk bekeken langs
buiten maar jammer genoeg niet
langs binnen. Een begrafenis!
Na een hartelijk afscheid van onze
gids reden we richting Aken. De
reisleider had ons reeds attent
gemaakt op de verschillende
merkwaardigheden die daar te zien
zijn. Hij wist ook te vertellen dat,
van op de welbepaalde plaats op
de trappen binnen in het stadhuis,
de Dom door de vensters een enig
mooi zicht biedt. Daarvoor moet
je natuurlijk binnen geraken. Op
de zaterdagen van 10 tot 13 uur.
Dus… Iemand ging het nog eens
goed bekijken en kwam met de
teleurstellende mededeling dat de
tijd reeds was verstreken. Het was al
13.30 uur. En die iemand kan zeer
goed Duits lezen, hij is zelfs jaren
lid geweest van een jeugdgroep of
zoiets. Niemand twijfelde dus aan
zijn uitspraak. Uren nadien, bij het
naar huis rijden, wist iedereen te
vertellen dat het stadhuis wél open
was. Op de lange Samstagen… je
weet wel. Die knaap is voor ons als
gids of tolk totaal afgeschreven.
Na alles bekeken en gekocht te
hebben, trokken we verder naar de
‘Voer’. Daar genoten we van een
mooie wandeling in gezelschap
van een lieve gids. Enkelen
waren achtergebleven en lieten
zich verwennen door pinten en
dergelijke. Ze hadden ongelijk!
Op de terugweg heerste een
gemoedelijke stemming daar
iedereen nog kon nagenieten van
de koopjes, de Käsetorte en, zoals
gebruikelijk, was de Sterke Man
van Gent ook weer van de partij. Hij
wist ons weer te vertellen wanneer
zijn bloed kookte en wanneer hij er
met zijn kop tegenaan ging.
Een dreunende Vlaamse Leeuw
besloot deze mooie dag. n
René Bogaert,
erevoorzitter Reinaert, Gent
* Mop van de redactie
Een man zit in een restaurant en
vraagt een boterham zonder kaas.
De ober gaat naar de keuken en
komt terug: ‘Mijnheer, het spijt
ons, maar wij hebben alleen nog
boterhammen zonder hesp’.