Onder Uns - Psychology and Neuroscience
Onder Uns - Psychology and Neuroscience
Onder Uns - Psychology and Neuroscience
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Onder</strong> <strong>Uns</strong><br />
F A C U LT E I T D E R P S Y C H O L O G I E | J A A R G A N G 2 | N U M M E R 2 | D E C E M B E R 2 0 0 6<br />
03<br />
Als ik later groot ben<br />
Heske Ausum<br />
05<br />
Foreigner in Maastricht<br />
Eric Lusier<br />
10<br />
Van studenten<br />
voor studenten<br />
Cedric Muijres
<strong>Onder</strong> <strong>Uns</strong><br />
Redactioneel<br />
Troost<br />
Harald Merckelbach<br />
Als ik later groot ben…<br />
Heske Ausum<br />
St<strong>and</strong>plaats: Surabaya, Indonesië<br />
Roman Grochol<br />
Foreigner in Maastricht<br />
Erik Lussier<br />
Welkom!<br />
Adieu!<br />
Paden op, lanen in<br />
Bart Zuidberg<br />
Nieuws van de Studentenraad<br />
Van studenten voor studenten<br />
Cedric Muijres<br />
Wij jeunen ons<br />
Lunatik<br />
SPS Platform Maastricht<br />
In profi el<br />
Isabel Hikisch<br />
Fotogeniek<br />
Marjolein Huijts<br />
Mijn mijlpaal<br />
Am<strong>and</strong>a Kaas en Anton de Vries<br />
Passie: vliegvissen<br />
Jules Winants<br />
Opinie<br />
Anita Janssen<br />
Berichten van het Examenfront<br />
Irma Kokx en Hanneke van Mier<br />
Mededelingen<br />
Personeel<br />
Colofon<br />
The Hill<br />
Afgestudeerd<br />
De werkplek van...<br />
01<br />
02<br />
03<br />
04<br />
05<br />
06<br />
07<br />
08<br />
10<br />
10<br />
11<br />
11<br />
12<br />
13<br />
14<br />
16<br />
17<br />
18<br />
19<br />
21<br />
21<br />
22<br />
22<br />
22
Redactioneel<br />
Nico Metaal<br />
Het hoge woord is eruit. De masteropleiding psychologie in<br />
Nederl<strong>and</strong> zal niet in zijn algemeenheid worden verlengd van één<br />
naar twee jaar. Dat is althans het oordeel van de Commissie<br />
beoordeling cursusduurverlenging reguliere masteropleidingen<br />
Psychologie, in de w<strong>and</strong>elgangen de Commissie Levelt genoemd.<br />
Het probleem is dat Nederl<strong>and</strong> met het BaMa-model (3 jaar<br />
bachelor + 1 jaar master) een uitzonderingspositie binnen Europa<br />
inneemt. Elders wordt doorgaans het 3 + 2 model gehanteerd.<br />
Daarmee is de kans groot dat het Nederl<strong>and</strong>s diploma Psychologie<br />
in <strong>and</strong>ere Europese l<strong>and</strong>en niet zal worden erkend. V<strong>and</strong>aar de<br />
instelling van een commissie van wijze mannen. Half november<br />
kwam het oordeel: de commissie acht een verlenging van de<br />
eenjarige masteropleiding psychologie tot een tweejarige in zijn<br />
algemeenheid weliswaar wenselijk, maar niet noodzakelijk. De<br />
commissie ziet wél de noodzaak van de invoering van een tweejarige<br />
masteropleiding voor het beroepsdomein van de gezondheidszorg.<br />
Ze adviseert dan ook álle Nederl<strong>and</strong>se psychologieopleidingen die<br />
studenten beogen op te leiden tot de beroepen van gezondheidszorgpsycholoog<br />
of van psychotherapeut een accreditatie aan te<br />
vragen voor een tweejarige masteropleiding.<br />
Geen algehele verlenging dus, luidt het advies. Er is alleen ruimte<br />
voor een tweejarige masteropleiding klinische en gezondheidspsychologie.<br />
Aangezien een mastertrack met precies deze<br />
signatuur momenteel geen deel uitmaakt van ons aanbod, moet<br />
er, willen we blijven meedoen, de komende ma<strong>and</strong>en creatief<br />
worden gepuzzeld. En natuurlijk willen we meedoen. Onze<br />
opleiding staat hoog in de peilingen en dat willen we graag zo<br />
houden. We willen dus goede studenten trekken met een<br />
aansprekend masterprogramma. We willen ook goede studenten<br />
werven voor ons bachelorprogramma. En ook daaraan wordt op<br />
grote schaal gewerkt. Zo was er 18 november een succesvolle<br />
open dag, die werd bezocht door ongeveer 1240 studiekiezers, en<br />
is de numerus fi xus voor komend jaar afgeschaft. De fi xus leidde<br />
namelijk tot een daling van de instroom. Bovendien leidde de<br />
omslachtige aanmeldingsprocedure voor met name buitenl<strong>and</strong>se<br />
studenten tot onduidelijkheid en onzekerheid. Weg ermee dus.<br />
Wat ook verdwijnt, is de aloude indeling in capaciteitsgroepen.<br />
Sinds 1999 zijn er twee: de capgroep Experimentele Psychologie<br />
en de capgroep Neurocognitie. Experimentele Psychologie heeft<br />
zich gesplitst in een <strong>Uns</strong>40 en een <strong>Uns</strong>5 fractie. De <strong>Uns</strong>40groep,<br />
waartoe inmiddels DMKEP is toegetreden, wil zich graag<br />
Clinical Psychological Science noemen; de <strong>Uns</strong>5-groep kiest voor<br />
Work <strong>and</strong> Social <strong>Psychology</strong>. Ook de capgroep Neurocognitie is<br />
uiteengevallen in twee groepen. De voorgestelde namen zijn<br />
Neuropsychology & Psychofarmacology en Cognitive <strong>Neuroscience</strong>.<br />
Overigens dient het CvB goedkeuring te verlenen aan<br />
dergelijke naamsver<strong>and</strong>eringen. Dat gebeurt in januari 2007.<br />
Er is ook nieuws over de <strong>and</strong>ere tak van het wetenschapsbedrijf:<br />
het onderzoek. Nieuws is een groot woord, want we wisten al lang<br />
dat een internationale visitatiecommissie, die het onderzoek van<br />
diverse psychologie faculteiten in den l<strong>and</strong>e heeft doorgelicht, het<br />
Maastrichtse onderzoek goed heeft beoordeeld. Maar nu op<br />
vrijdag 1 december 2006 het offi ciële onderzoeksvisitatierapport is<br />
verschenen, is het goed hier te memoreren dat ons onderzoek op<br />
<strong>Onder</strong> <strong>Uns</strong> | December 2006 | 01<br />
de derde plaats is geëindigd. Zo zou ik het althans tot voor kort<br />
opschrijven, maar in het kader van werving en public relations heet<br />
dat tegenwoordig: we behoren tot de top drie in Nederl<strong>and</strong>. Hoe<br />
je het ook noemt, we zijn trots. Dat geldt in het bijzonder voor het<br />
onderzoek van de sectie Cognitive <strong>Neuroscience</strong>, dat op alle<br />
fronten ‘excellent’ scoorde en daarmee de absolute nummer 1 is<br />
geworden.<br />
Inderdaad, DMKEP (Departement Medische, Klinische en Experimentele<br />
Psychologie) is per 1 Januari 2007 toegetreden tot de FdP,<br />
en is ondergebracht bij de capgroep Clinical Psychological Science<br />
(het oude EP). In het kader van de verwelkoming van de<br />
nieuwkomers en de integratie met de oude garde, is er reeds<br />
geborreld en gegeten, en hebben beide groepen elkaar bestreden<br />
in een heuse quiz. Anita Jansen, voorzitter van de betreffende<br />
capgroep, vertelt in dit nummer van <strong>Onder</strong> <strong>Uns</strong> op p. 17 over deze<br />
ingrijpende samensmelting. Een belangrijke rol in dit nummer is<br />
ook weggelegd voor Isabel Hikisch, bij een ieder bekend als<br />
secretaresse van Bureau <strong>Onder</strong>wijs en aanspreekpunt voor alle<br />
studenten. Onverschrokken poseert zij op het voorblad onder de<br />
hoed, en openhartig vertelt zij over haar leven in In profi el (p. 12).<br />
In Paden op, lanen in verlaten we de vertrouwde omgeving van<br />
Maastricht, om ons door redactielid Bart Zuidberg te laten<br />
meevoeren naar Venlo, alwaar het mooi w<strong>and</strong>elen is (p. 8). En wat<br />
te denken van de verrassende hartstocht van Jules Winants? Lees<br />
over het geheime leven van onze grafi sch medewerker in Passie op<br />
p. 16. En natuurlijk beschrijven ook in dit nummer onze studenten<br />
die in het buitenl<strong>and</strong> vertoeven hun avonturen, geven onze<br />
buitenl<strong>and</strong>se gasten hun impressies van hun ervaringen in <strong>Uns</strong>40<br />
en <strong>Uns</strong>5, presenteren nieuwkomers zich en luiden zij die erv<strong>and</strong>oor<br />
gaan zichzelf uit. En natuurlijk zijn er mijlpalen te bejubelen, schrijft<br />
Cedric Muijres (Van studenten voor studenten) over het wel en wee<br />
van zijn b<strong>and</strong> Findel, en vertelt alumnus Heske Ausum over haar<br />
werk als (assessment) psychologe in Als ik later groot ben.<br />
Als u dit leest, is het winter. Het is vaak donker: ‘s morgens vroeg<br />
bij het verlaten van huis en haard en ook ’s middags bij terugkeer.<br />
Er zijn mensen die van dit mistroostige jaargetijde houden. De<br />
Nederl<strong>and</strong>ers onder hen gebruiken in dit kader veelvuldig de<br />
woorden ‘gezellig’ en ‘knus’. Dat slaat op de situatie in huis:<br />
gordijnen dicht, kaarsen aan, kerstprullaria en zo. Dat vergoedt<br />
voor mij iets, maar lang niet alles. Sinds de winter niet meer is dan<br />
een verlengde herfst, en de buitenwereld niet wordt verlicht door<br />
sneeuw, ijs en een heldere winterzon, kan wat mij betreft het<br />
voorjaar niet snel genoeg arriveren. Gelukkig zijn er ook zaken die<br />
niet ver<strong>and</strong>eren, zoals de oeroude rituelen rond kerst en nieuwjaar.<br />
Een van die rituelen is dat we elkaar al het goede toewensen. De<br />
redactie past zich graag aan deze gewoonte aan en wenst alle<br />
lezers bij dezen een verlaat maar gelukkig nieuwjaar. Het volgende<br />
nummer van <strong>Onder</strong> <strong>Uns</strong> zal verschijnen eind maart: inderdaad, dan<br />
is het lente.
02 | <strong>Onder</strong> <strong>Uns</strong> | December 2006<br />
Harald Merckelbach<br />
In deze tijd van kennisvalorisatie en <strong>and</strong>ere lelijke termen, zou<br />
je het bijna vergeten, maar wetenschap kan ook schoonheid<br />
en vertroosting bieden. De schoonheid van een mooie theorie.<br />
Vertroosting voor degene die haar bedenkt en voor iedereen<br />
die er kennis van neemt en zich daarmee ontworstelt aan<br />
middelmatigheid en vergeetachtigheid.<br />
Toen ik begin jaren ’80 in Utrecht studeerde, ben ik hem nooit<br />
tegengekomen. Ik hoorde wel veel over hem, want hij maakte<br />
grote indruk op zijn medestudenten, die niet nalieten daar<br />
<strong>and</strong>eren weer deelgenoot van te maken. Men zei dat hij in<br />
gebeeldhouwde zinnen sprak, dat hij een immense verzameling<br />
van strijkkwartetten bezat en dat hij - toen tijdens de hoogtijdagen<br />
van de antipsychiatrie een opvallende stap - zijn onderzoeksstage<br />
liep bij de pas door Jelle Jolles opgezette neuropsychologiegroep<br />
van de psychiatrische universiteitsklinieken.<br />
Pas jaren later kwam ik hem echt tegen. Bij gezondheidswetenschappen<br />
wilden we een cursus ontwikkelen over psychodiagnostiek.<br />
Daarvoor staken we bij hem ons licht op. Want hij was<br />
inmiddels ook in Maastricht. Meegekomen met Jelle Jolles, die<br />
hier net hoogleraar neuropsychologie was geworden. Als ze<br />
me hadden verteld dat hij een echte Cambridge scholar was,<br />
had ik het ook geloofd. Te wijde ribbroek, Lyle & Scott trui en<br />
pijp rokend. Zo stond hij ons te woord. Hij sprak inderdaad een<br />
zeldzaam mooi en bedachtzaam Nederl<strong>and</strong>s. En belangrijker: hij<br />
was bescheiden, behulpzaam, aardig en zeer erudiet.<br />
Nog weer later liep ik hem tegen het lijf terwijl hij bezig was<br />
de laatste h<strong>and</strong> aan zijn proefschrift te leggen. Het ging over<br />
biological life events en hoe ze het incasseringsvermogen<br />
van het brein kunnen aantasten. Een hersenschudding is een<br />
biological life event. Maar ook algehele anesthesie tijdens een<br />
Troost<br />
chirurgische ingreep. “En weet je wat nu de grap is?”, zei hij.<br />
“M’n brein krijgt binnenkort ook zo’n opdonder.” Hij had een<br />
tumor en moest onder het mes. De toon waarop hij het vertelde<br />
was rustig en gespeend van elke vorm van zelfmedelijden. Het<br />
proefschrift kwam er niettemin en opende met een prachtig<br />
gedicht van Bloem over het najaar. Ik heb me altijd afgevraagd<br />
wat hij ermee bedoelde te zeggen. Hoe biological life events het<br />
najaar van een mensenleven kunnen versnellen? Of maakte hij<br />
ermee een toespeling op zijn eigen najaar?<br />
Weer later dook hij op bij de commissie psychologie. Die was<br />
toen druk doende het curriculum van de nieuwe psychologieopleiding<br />
in Maastricht op poten te zetten. Het ging goed met<br />
zijn gezondheid. Er rolden voortdurend imponerende artikelen<br />
uit zijn Appel-printer. Hij moet in die tijd lange dagen hebben<br />
gemaakt, want hij was inmiddels ook de trotse vader van twee<br />
jonge kinderen. Daarover sprak hij met grote tederheid. Toen<br />
een van hen op een morgen de griep kreeg, kwam hij 10<br />
minuten te laat bij de onderwijsgroep waarvan hij tutor was. De<br />
toenmalige onderwijsbaas trakteerde hem bij binnenkomst op<br />
een scheldkanonnade. Zelden heb ik iem<strong>and</strong> met zoveel<br />
waardigheid zien reageren op zo’n vertoon van onredelijkheid.<br />
Zijn reactie bestond uit het simpele “je gaat te ver” en dat dan<br />
fl uisterend uitgesproken. De bullebakbaas werd er zichtbaar<br />
zenuwachtig van. Het demasqué van de baas was compleet toen<br />
hij een paar ma<strong>and</strong>en later de facultaire onderwijsprijs kreeg.<br />
Iedereen dacht dat het allemaal met een sisser zou afl open.<br />
Maar uiteindelijk haalde de ziekte hem genadeloos in. Terwijl hij<br />
allerlei therapieën moest ondergaan, werkte hij gestaag door.<br />
Deed onderwijs en schreef artikelen. De laatste keer dat ik hem<br />
sprak, was zijn toon onver<strong>and</strong>erd rustig. Het drong toen pas tot<br />
me door dat hij een echte held was. Op 2 januari 2003 stierf hij<br />
op 44-jarige leeftijd. Maar in de literatuur kom je de naam van<br />
Peter Houx volop tegen. We gaan hem dus nooit vergeten. Dat<br />
is ook de troost die wetenschap kan bieden.
Geschikt of niet?<br />
Heske Ausum<br />
Met mijn hoofd nog half in Marokko (pas terug gekomen van<br />
twee weken die voelen als twee ma<strong>and</strong>en – zoveel meegemaakt)<br />
is werk even heel ver weg…… Toch schrijf ik met veel plezier<br />
over mijn werk, en mijn ‘weg naar werk’. Achteraf bekeken, heb<br />
ik de stap van studeren naar werken als groot ervaren en kon ik<br />
me tijdens mijn tijd op de ‘uni’ nog weinig voorstellen bij wat ik<br />
in de praktijk met het geleerde zou kunnen. Als eerste-lichtingstudent<br />
had ik nog niet de luxe van ouderejaars die mij daarop<br />
voor konden bereiden via een rubriek als deze.<br />
Ik zal eerst iets over mijn huidige werk vertellen. Ik werk officieel<br />
als ‘psycholoog’ en dat vind ik best bijzonder. Veel psychologen<br />
komen in heel <strong>and</strong>er werk terecht waar ze niet meer herkenbaar<br />
zijn als psycholoog tenzij ze op de universiteit blijven werken.<br />
Mijn werkgever is Aob Compaz, een bureau voor ‘diagnostiek en<br />
advies’. Onze opdrachtgevers zijn scholen, gemeenten, bedrijven<br />
en particulieren en onze werkzaamheden lopen uiteen van<br />
dyslexieonderzoeken, loopbaanonderzoeken tot arbeidsgeschiktheidsonderzoeken<br />
en assessments. Ik hou me vooral met<br />
de laatste twee bezig.<br />
Een arbeidsgeschiktheidsonderzoek wordt meestal aangevraagd<br />
door een Sociale Dienst voor iem<strong>and</strong> met een bijst<strong>and</strong>suitkering<br />
(WWB) die fysieke en/of psychische klachten heeft. Het doel van<br />
het onderzoek is te bepalen of iem<strong>and</strong> met zijn klachten kan<br />
werken en wat voor traject het meest geschikt is om iem<strong>and</strong> naar<br />
werk te begeleiden. In de praktijk betekent dat voor mij dat ik<br />
iem<strong>and</strong>, nadat hij bij de arts is geweest, een uur lang spreek.<br />
Daarbij stel ik alle mogelijke vragen die relevant zijn om een<br />
beeld te krijgen van zijn functioneren. Het boeiende van dit werk<br />
is dat ik ontzettend veel levensverhalen te horen krijg. Vaak is<br />
sprake van een trieste gebeurtenis waardoor ik leer hoe iem<strong>and</strong><br />
aan een posttraumatische stressstoornis komt of welke factoren<br />
een psychose in de h<strong>and</strong> werken. Het lastige is om de ernst van<br />
de klachten goed in te schatten en me niet beet te laten nemen<br />
door toneelspel. Hoewel de verhalen interessant blijven, wordt<br />
dit werk ook wel eens eentonig. Ik spreek iedereen immers maar<br />
kort en ik zie meerdere mensen op een dag.<br />
Hiernaast werk ik regelmatig als assessmentpsycholoog. Dan<br />
voer ik een sollicitatiegesprek, observeer ik bij een rollenspel en<br />
interpreteer de gemaakte capaciteiten- en psychologische testen.<br />
Aan het eind van de dag heb ik dan een nagesprek. Daarin<br />
geef ik de k<strong>and</strong>idaat feedback en, in het geval van een selectieassessment,<br />
vertel of ik hem geschikt vindt voor de baan. Dit<br />
werk daagt me intellectueel meer uit dan de arbeidsgeschiktheidsonderzoeken<br />
en gelukkig komt er ook <strong>and</strong>er werk bij. Zo<br />
heb ik pas mijn eerste loopbaanonderzoek gedaan en doe ik<br />
steeds meer aan coaching. Naast mijn baan ben ik nu aan mijn<br />
derde jaar van een coachingsopleiding begonnen (een zeer<br />
waardevolle investering in mezelf!).<br />
<strong>Onder</strong> <strong>Uns</strong> | December 2006 | 03<br />
Als ik later groot ben…<br />
Ik vind het lastig om te zeggen welke kennis uit mijn studie ik in<br />
de praktijk gebruik. Achteraf gezien had ik voor deze baan beter<br />
Arbeids- en Organisatiepsychologie kunnen doen dan Cognitieve<br />
Ergonomie. Met mijn ergonomiekennis doe ik niet veel meer<br />
dan zuchten bij slecht ontworpen parkeerautomaten en wanneer<br />
ik op bezoek in het ziekenhuis verdwaal (je zou zeggen dat voor<br />
cognitief ergonomen toch ook zeker genoeg werk is!). Veel<br />
praktische vaardigheden (gesprekstechnieken) heb ik vooral in<br />
de praktijk geleerd. Mijn ‘Maastricht-bagage’ is eerder mijn kritische<br />
blik op dingen, mijn manier van denken, mijn behoefte<br />
aan onderbouwing en ongetwijfeld een hoop <strong>and</strong>ere dingen<br />
waar ik inmiddels ‘onbewust-bekwaam’ in ben.<br />
De weg naar mijn huidige werk is eerder door toeval bepaald<br />
dan door een vooropgezet plan. Na mijn afstuderen heb ik,<br />
gevoed door drempelvrees om me in het werkende leven te<br />
storten, eerst nog een tijd uitzendwerk gedaan. Dit werd later<br />
gevolgd door een leerwerkplaats bij een organisatie-adviesbureau,<br />
‘gedwongen’ nog meer uitzendwerk en daarna een baan<br />
als reïntegratie-consulent (bij een ‘zusje’ van mijn huidige werkgever).<br />
Anderhalf jaar geleden kon ik intern overstappen naar<br />
mijn huidige werkgever. Mijn advies aan jullie? Go with the flow,<br />
grijp de kansen die je krijgt, gebruik je netwerk en het netwerk<br />
van je netwerk en probeer vooral eens ergens in de praktijk mee<br />
te lopen. En voor mensen met drempelvrees: gewoon springen,<br />
je kunt meer dan je denkt!
04 | <strong>Onder</strong> <strong>Uns</strong> | December 2006<br />
St<strong>and</strong>plaats Surabaya, Indonesië<br />
“There is a new bule in town!”<br />
Roman Grochol is een derdejaars psychologiestudent (cognitieve psychologie) die een aantal<br />
keuzevakken volgt in Indonesië.<br />
“De term ‘bule’ hoorde ik voor het eerst toen ik drie dagen op pad was met een aantal<br />
Indonesiërs. De term wordt gebruikt voor mensen uit Europa of Noord-Amerika, dus mensen uit<br />
het ‘rijke Westen’.” Die term kom je maar al te vaak tegen. Maar je wendt eraan. Indonesiërs zijn<br />
toch erg leuke en vriendelijke mensen. En bovendien erg geïnteresseerd in ‘bules’. Binnen<br />
enkele dagen was ik op de campus al bij een hoop studenten en medewerkers bekend. De<br />
campus waarover ik schrijf, is de campus van de Universiteit ‘Ubaya’ in Surabaya, Indonesië.<br />
Waarom ik voor Indonesië koos? Psychologie is voor mij een studie die over cultuurverschillen<br />
gaat. En wat is dan beter dan keuzevakken volgen in een l<strong>and</strong> en in een cultuur die heel erg<br />
verschillen van die waarin ik ben opgegroeid? Verder was Ubaya de enige universiteit in Azië<br />
waaruit ik kon kiezen.<br />
Wat is Indonesië nou eigenlijk voor een l<strong>and</strong>?<br />
Net als in <strong>and</strong>ere ontwikkelingsl<strong>and</strong>en bestaan ook hier grote verschillen tussen arm en rijk. Zo<br />
staan aan de ene kant van de straat hele mooie huizen. Aan de <strong>and</strong>ere kant zie je vervallen<br />
huizen, waarvan de muren en daken uit een stuk plastic bestaan. Tussen de BMW’s en<br />
Mercedessen rijden de ‘becak’, dat zijn de aparte fiets-taxis. En aan ieder verkeerslicht staan<br />
kinderen (in de leeftijd van vijf tot tien jaar) die iedere dag bij automobilisten gaan bedelen. Dit<br />
doen ze, omdat hun ouders - als ze nog ouders hebben - niet genoeg kunnen verdienen. Aan<br />
deze verschillen met mijn moederl<strong>and</strong> en aan de toch redelijk verbreide armoede moest ik toch<br />
wel wennen. Desondanks zijn de Indonesiërs in het algemeen heel positief, vriendelijk en goed<br />
gehumeurd. Ik volg vier keuzevakken; ‘counseling psychology’ en ‘human resource managment’<br />
aan de faculteit Psychologie en ‘training managment’ en ‘international human resource<br />
managment’ aan de fakulteit Economie. Deze keuze is gemaakt, omdat ik geen Bahasa<br />
Indonesia (Indonesische taal) spreek en daarom voor Engelstalige cursussen moest kiezen. Bij<br />
de psychologische faculteit waren er maar twee Engelstalige cursussen. Dus moest ik nog twee<br />
cursussen bij een <strong>and</strong>ere faculteit gaan zoeken. Waarom ik voor de fakulteit Ekonomie heb<br />
gekozen? Ik vind human resource management een interessant gebied binnen Psychologie. De<br />
vakken op het gebied van de arbeids- en organisatiepsychologie liggen mij wel.<br />
Het systeem waarin ik nu studeer, wijkt vrij veel af van het PGO, dat in Maastricht wordt<br />
gebruikt. Anders dan de onderwijsgroepen met een tutor heb je hier een of twee keer per<br />
week colleges van een docent. Bij mij is het minder massaal omdat ik bij drie van de vier vakken<br />
de enige student ben. Dit komt ook doordat de studenten hier te bedeesd of verlegen<br />
zijn om Engels te praten en in het Engels te studeren. Ze kiezen dan liever voor de reguliere<br />
cursussen in hun eigen taal. Als enige student in een cursus heb ik te maken met voor- en<br />
nadelen. Enerzijds kan ik naar eigen inzicht onderwerpen bespreken, uiteraard in samenwerking<br />
met de docent. Anderzijds heb je niem<strong>and</strong> om je mening mee te delen en/of om samen<br />
mee te studeren. In een goede onderwijsgroep kan dit wel. De cursussen zijn op zichzelf<br />
heel interessant en leerzaam. In ‘counseling psychologie’ leer je wat een ‘counseling psychologist’<br />
is. Het is meer een adviserend psycholoog die alledaagse problemen oplost (geen<br />
psychoanalyst naar de manier van Freud). Ik heb heel veel geleerd over communicatietechnieken.<br />
Technieken om problemen op te lossen en de daarbij horende cognitieve structuren in<br />
een wederzijdse dialoog tussen cliënt en hulpgever zijn ook beh<strong>and</strong>eld. Ik heb gemerkt dat<br />
je door middel van zelfanalyse en rollenspellen veel over jezelf leert. Deze cursus heeft me<br />
toch veel verder gebracht in interpersoonlijke communicatie. De twee cursussen over human<br />
resource management zijn erg goed. Ze hebben me meer inzicht verschaft, maar ze overlappen<br />
elkaar ook voor een deel. Dit betekent dat één cursus voor mij voldoende was geweest.<br />
Over het algemeen ben ik erg tevreden met de onderwerpen, de docenten en de organisatie<br />
van de universiteit. Als je problemen hebt met wat dan ook kun je altijd terecht bij de docenten<br />
of bij het ‘International village’. Dit is de afdeling die verantwoordelijk is voor de uitwisselingsstudenten.<br />
Naast de keuzevakken zijn er veel mogelijkheden om te ontspannen. Je<br />
leert snel nieuwe mensen kennen. Ondanks dat er geen officieel programma voor uitwisselingsstudenten<br />
is. Ik raad iedereen aan naar Indonesië te gaan. Zeker als je zes ma<strong>and</strong>en een<br />
spannend verblijf in een heel <strong>and</strong>ere deel van de wereld wilt hebben.
singing ’Angel’ by<br />
Robbie Williams with<br />
10,000 Germans is<br />
my kind of party<br />
<strong>Onder</strong> <strong>Uns</strong> | December 2006 | 05<br />
Foreigner in Maastricht<br />
Eric Lussier<br />
Eric Lussier is een uitwisselingsstudent uit Canada die aan de Faculteit der Psychologie een<br />
aantal keuzevakken volgt. Eind december 2006 zal hij weer terugkeren naar Canada.<br />
My decision to study abroad began from the moment I left my friend after travelling. He was<br />
in transit for an exchange in Australia <strong>and</strong> I was going home to Canada. One year had passed<br />
of hearing all my friend’s great stories while I was stuck at University of Victoria with the<br />
travel bug. In December he was coming home, which was good because I hadn’t seen him<br />
for a long time <strong>and</strong> it signalled the end of his stories. He told me “Eric if you don’t do an<br />
exchange you’re going to regret it.” This seemed like the perfect way to get back to travelling<br />
<strong>and</strong> at the same time complete my degree. My friend was so serious about this he actually<br />
helped me fill out my application.<br />
Great! I decided to go on exchange, now comes the daunting task to choose where to go.<br />
Europe was my first choice, since there are many countries that are all relatively close to each<br />
other. I wanted to integrate into a culture which was different than my own <strong>and</strong> also try <strong>and</strong><br />
learn a language (I emphasize try because at the moment I have failed miserably in trying to<br />
learn Dutch). I am also not keen on cold temperature (which doesn’t make sense for a<br />
Canadian I know, I know). So I was left with several options. I ended up choosing Maastricht<br />
because I was attracted to the differences in cultures between the Netherl<strong>and</strong>s <strong>and</strong> the rest<br />
of Western Europe, <strong>and</strong> because I thought that this would be a good starting point to provide<br />
me with experience to pursue my dreams to work internationally.<br />
Since arriving in Maastricht I have been amazed by the ancient architecture <strong>and</strong> the long<br />
history of the city. Canada has many things to offer, but ancient history is definitely not one<br />
of them. The city also has a lively international student atmosphere, which gives it a young<br />
<strong>and</strong> exciting pace of life. My guesthouse at Majellastraat has been a great place to live, as<br />
there are great people from all over the world, <strong>and</strong> they have become my family away from<br />
home. I was especially pleased with the social events that were organized upon my arrival.<br />
Namely the introduction camping trip to Belgium allowed me to meet many Dutch students.<br />
These students have been open <strong>and</strong> have accepted me as one of their own. So much so, that<br />
they encouraged me to join the A-cie, a party planning committee where all other students<br />
are Dutch. This has allowed me to fully integrate into the Dutch culture. In addition, the PBL<br />
has been a pleasant surprise <strong>and</strong> has allowed me to be much more proactive in my learning<br />
process.<br />
Another advantage of Maastricht is it proximity to other countries in Europe. Which is a major<br />
difference compared to Canada, since the next big city from my home is a 12 hour drive. This<br />
has allowed me to explore many different countries <strong>and</strong> at the same time settle my thirst for<br />
travelling. Some travelling highlights include: watching France play Italy at the Stade de<br />
France (my first live football match), the Oktoberfest in Munich (singing ’Angel’ by Robbie<br />
Williams with 10,000 Germans is my kind of party), <strong>and</strong> surfing in the Basque Country of<br />
France, which simply put, was beautiful.<br />
My overall experience in Maastricht has been amazing. The friends I have made as well as<br />
the experiences had will last a lifetime. My only complaint with the exchange is that I will only<br />
be staying for four months <strong>and</strong> will have to leave behind a beautiful city <strong>and</strong> great friends too<br />
soon. I believe that the exchange has allowed me to challenge myself <strong>and</strong> as a result, now<br />
have gained confidence in my abilities to pursue my dreams for working internationally. Who<br />
knows? That place might one day be Maastricht…
06 | <strong>Onder</strong> <strong>Uns</strong> | December 2006<br />
Welkom!<br />
Peter Stiers<br />
Ik ben universitair docent bij de sectie Biologische Psychologie. Tot voor kort werkte ik als postdoctoraal<br />
medewerker bij de afdeling Kindergeneeskunde van de K.U. Leuven, België, waar ik<br />
het Laboratorium voor Neuropsychologie leidde. Ik ben dus Belg, maar ook een beetje ‘van hier’,<br />
want ik ben geboren en opgegroeid in (Belgisch) Limburg. Ik woon ondertussen wel al 15 jaar in<br />
Leuven met mijn vrouw Martine Dams en drie dochters. Het Laboratorium voor Neuropsychologie<br />
is een klein lab met een zestal mensen, gespecialiseerd in kinderneuropsychologie, met activiteiten<br />
uiteenlopend van klinisch testonderzoek tot imaging studies. Ikzelf was verantwoordelijk voor het<br />
luik visuele waarnemingstoornissen na vroege hersenletsels. In mijn doctoraatstudie ontwikkelde<br />
ik een diagnostische methode voor deze stoornissen, waaruit de oprichting voortvloeide van een<br />
multidisciplinaire raadpleging voor cerebrale visuele inperking. Daarnaast deed ik onderzoek naar<br />
de aard van deze stoornissen, onder <strong>and</strong>ere met structurele en functionele MRI. Bovendien gaf ik<br />
als gastdocent aan de K.U. Leuven college over dit onderwerp. De laatste jaren engageerde het lab<br />
zich meer met onderzoek naar prefrontale cognitieve functies bij normale personen en patiënten,<br />
gebruikmakend van neuropsychologische tests en hersengolvenmetingen (ERP). Dat was een goede voorbereiding voor mijn werk hier,<br />
dat voornamelijk betrekking heeft op de voorzijde van de hersenen. Nu reis ik dus iedere dag met de trein tussen Leuven en Maastricht<br />
- met de laptop op mijn schoot.<br />
Sabine Filla<br />
There I was, back home at my parents’ place in Germany. After moving out four years ago in order<br />
to study psychology at the University of Maastricht, my parents were “delighted” to be able to take<br />
care of me again. In the summer of 2006 I h<strong>and</strong>ed in my master thesis for the track Experimental<br />
Health <strong>Psychology</strong> under the supervision of Dr. Remco Havermans. I had a great time working in<br />
the lab <strong>and</strong> doing research about eating behavior (sensory-specific satiety). After that, I relaxed <strong>and</strong><br />
took a nice long vacation. Back home I wondered what to do next <strong>and</strong> what job to apply for. Luckily,<br />
the next day a good friend from Maastricht called me with exciting news: The Faculty of <strong>Psychology</strong><br />
was urgently looking for a communication officer for the Research Master. I was very enthusiastic <strong>and</strong><br />
applied for this job immediately. I really liked the idea to go back to Maastricht <strong>and</strong> to work at my<br />
old faculty. Furthermore, I was convinced that this job would suit me very well, since I had already<br />
gained a lot of experience in communication <strong>and</strong> administration during my time before Maastricht.<br />
Luckily, it worked out very fast. I really enjoy being part of a motivated team that works hard to set<br />
up a challenging program for talented students.<br />
Ermo Daniëls<br />
Since the first of October 2006 you have been able to find me at the Faculty of <strong>Psychology</strong> every<br />
Wednesday in room 5.738. I support the acquisition of national & international grants, contracts<br />
<strong>and</strong> agreements in the 2 nd (NWO, ZONMW), 3 rd (FP7, Socrates) <strong>and</strong> 4th (institutes, Ministries,<br />
industry) funding stream of the university. General information concerning grants <strong>and</strong> contracts<br />
is disclosed as well at the website www.contractresearch.nl. My e- mail address is ermo.daniels@<br />
bu.unimaas.nl <strong>and</strong> my phone no. is 85672. For ten years now, I have been supporting the acquisition<br />
of funding on various topics. From 2001 onwards I have been conducting this line of work for<br />
the UM. Regarding the university the trend is that the direct (first) funding stream of the Ministry<br />
will be further reduced <strong>and</strong> that the importance for additional income increases. This additional<br />
income is necessary to realize your ambitions in education <strong>and</strong> research, <strong>and</strong> will have a positive<br />
influence on future allocation of direct (first) funding as well.Therefore, it is of the utmost importance<br />
to strengthen the acquisition for additional income. Three strategies are at the basis of my<br />
approach to obtain “structural acquisition from structural funding agencies”. These strategies<br />
are: 1) Select only a few funding agencies <strong>and</strong> become excellent in obtaining their grants (focus). 2) Submit proposals on a regularly<br />
basis, be informed, learn both from negative as well as positive feedback of evaluation reports. Develop “best practices”! If possible<br />
take part in evaluation committees. 3) Funding agencies are likely to support again when projects are successful executed (objectives<br />
realized <strong>and</strong> adequate financial administration). So, I am here for you to support you in the search for additional income to (in the<br />
end) realize your ambitions. My motto is: ‘for (almost) every project idea there is a funding possibility!’
Roy Thewissen<br />
Bon, da was ie dan!!... Na vier jaar aan mijn promotie te hebben gewerkt is mijn studententijd van in<br />
totaal 11 jaar dan toch tot een eind gekomen. Uitgerookt maar zeker nog niet uitgeblust, kan ik dan<br />
eindelijk eens met beide benen in het ‘echte leven’ stappen! Vaarwel aan de ‘academische vrijheid’<br />
en vaarwel aan de relatieve onbezorgdheid en vrijbuiterij van het student-zijn... Doch welgekomen zijt<br />
de ‘volwassenheid’, de st<strong>and</strong>vastigheid en de waaier aan mogelijkheden voor de toekomst! Waar die<br />
toekomst ligt is nog niet zeker. In ieder geval werk ik momenteel een dag in de week als psycholoog/<br />
therapeut op de pijnafdeling van Huize Blankenberg te Cadier en Keer. En verder onderzoek aan de<br />
UM is in de toekomst ook niet geheel uitgesloten. Dus adieu, saluut en misschien tot wederzien…<br />
<strong>Onder</strong> <strong>Uns</strong> | December 2006 | 07<br />
Adieu!<br />
Alessia Neyndorff<br />
As most of you already know, I have moved to Dublin for a new career opportunity at Google. But I<br />
must admit that I am really fond of Maastricht <strong>and</strong> therefore, I am sad to leave it, <strong>and</strong> to leave you.<br />
I was a student at the Faculty of <strong>Psychology</strong> <strong>and</strong> I worked here for almost two years. During this<br />
time I was fortunate enough to be taught by <strong>and</strong> to work with people who were friendly, extremely<br />
helpful, <strong>and</strong> passionate about their work. I truly believe that this makes the <strong>Psychology</strong> Faculty a<br />
very special place. On top of that, the Research Master students were absolutely great <strong>and</strong> it was<br />
a pleasure to help them in any way I could. This has been an extremely nice <strong>and</strong> educational working<br />
experience which I will never forget. I wish everyone all the best in all your future endeavors. I<br />
would like to wish a special good luck to ‘my’ Research Master students, I am sure you will do great<br />
academically speaking. All I can hope for is that your personal life will be just as successful.<br />
Esther van den Wildenberg<br />
Van m’n eerste werkdag, bijna vijf jaar geleden, herinner ik me niet veel meer dan een voorstelrondje<br />
langs alle collega’s en dat ik meteen door mijn toenmalige kamergenootje Ellen mee uit<br />
lunchen werd gesleept. Dat lunchen en ‘socializen’ is er altijd goed in gebleven moet ik zeggen! In<br />
de loop van de jaren heb ik met redelijk wat AiO’s en <strong>and</strong>ere collega’s om me heen een bijzondere<br />
b<strong>and</strong> opgebouwd. Als je me zou vragen wie ik nog beter had willen leren kennen, dan zou ik eerder<br />
zeggen dat ik het gevoel heb dat ik van sommigen al teveel weet... Ik zal het bruisende leven binnen<br />
de UNS40 (en UNS5 niet te vergeten…) wel gaan missen. En wat jullie het meeste aan mij gaan<br />
missen? Tja, dat zullen toch wel de gezelligheid en natuurlijk de ‘juicy stories’ van het leven van een<br />
single zijn, denk ik zo! Dus, kom vooral een keer gezellig langs in Utrecht, waar ik vanaf december<br />
woon. Ik ga daar als marketing onderzoeker aan de slag bij de Stichting Alcohol Preventie (STAP).<br />
Dus ja, vanaf dan natuurlijk geen druppel alcohol meer voor mij... Gelukkig zal ik nog wel regelmatig<br />
afzakken naar het zuiden om hier mensen op te zoeken, dus een definitief afscheid van<br />
Maastricht zal het zeker niet zijn! En waarschijnlijk zal ergens in het voorjaar van 2007 de grote dag<br />
aanbreken dat ik mezelf ‘Dr.’ mag gaan noemen... Hopelijk tot dan!<br />
Ingrid Christoffels<br />
Drie jaar geleden ben ik hier komen werken als postdoc op een project over “self-monitoring” bij<br />
taal van Niels Schiller. Afgelopen zomer kreeg ik een VENI-beurs om de komende drie jaar eigen<br />
onderzoek te gaan doen. Ik had kunnen blijven, wilde oorspronkelijk niet weg, maar besloot toch<br />
te vertrekken. Ik heb het heel erg naar mijn zin gehad. Het is prettig wonen en leven in Maastricht.<br />
Belangrijker nog is dat de sectie Neurocognitie een stimulerende plek is om te werken; het bruist en<br />
borrelt en dat voel je. Het onderzoek is van hoog niveau en bovendien vernieuwend. In de afgelopen<br />
jaren heb ik heel veel geleerd, mede dankzij de hulp van collega’s, die niet alleen erg enthousiast,<br />
maar ook heel sociaal zijn. Ook buiten het werk om heb ik heel wat plezierige uurtjes doorgebracht.<br />
Vrienden en samenwerking zal ik missen, maar deze zullen ook in de toekomst een basis vormen<br />
voor mijn sterke b<strong>and</strong> met Maastricht. Waarom ga ik dan? Wetenschappelijk Nederl<strong>and</strong> is klein.<br />
Ik ken het werk van een aantal van mijn toekomstige collega’s en mijn onderzoek sluit inhoudelijk<br />
goed aan bij de interesses van mensen daar, beter dan hier eigenlijk. Verder is mij vanuit Leiden een<br />
mooi aanbod gedaan. Ook is de afst<strong>and</strong> tussen de werkplekken van mijn man en mij nu minder dan<br />
200 km. Kortweg; ik vind het jammer om te gaan maar ik heb er ook heel erg veel zin in!
08 | <strong>Onder</strong> <strong>Uns</strong> | December 2006<br />
Paden op, lanen in<br />
Bart Zuidberg<br />
‘Venlo, zô’n stad zoë besteit d’r maar ein.’ Zo begint één van de bekendste carnavalsliedjes<br />
van deze stad aan de Maas. Deze stadsw<strong>and</strong>eling leidt jullie langs de mooiste gebouwen,<br />
de leukste kroegen en de bekendste personen van de nederzetting die in 96 na Christus<br />
door Valuas (Fluas in het Venloos dialect) gesticht werd. Op 1 september 1343 maakte hertog<br />
Reinoud II van Gelre een echte stad van Venlo door haar stadsrechten te geven. Helaas zijn<br />
veel mooie gebouwen tijdens de laatste wereldoorlog zwaar getroffen.<br />
Floddergats<br />
De stadsw<strong>and</strong>eling begint bij het VVV-kantoor aan het Koninginneplein (rotonde) tegenover<br />
het station. Met je rug naar het VVV-kantoor ziet u links een zebrapad. Steek hier over. Houd<br />
het Limburgs Museum aan je rechterkant en loop richting de Keulse poort. Aan je rechterzijde<br />
zie je bronzen beelden van de stichters van Venlo, Valuas en Guntrud. Er zijn ook twee<br />
gigantische (carnavals)poppen van deze twee figuren. Het zijn de beschermers van het<br />
Akkermansgilde. Ze worden regelmatig uit de kast gehaald om mee te gaan in optochten.<br />
Achter het Limburgs Museum ligt het Julianapark. Hier worden de Zomerparkfeesten gehouden.<br />
Een jaarlijks terugkerend festival waarin muziek, toneel, dans en cabaret centraal staan<br />
(meer info, zie www.zomerparkfeest.nl, entree gratis)<br />
Steek de straat weer over richting Keulse poort. Je loopt nu in de richting van de Parade. De<br />
Parade heette vroeger de Groote Beick, genoemd naar de van oorsprong open beek die er<br />
stroomde. Deze is later overwelfd. In de Franse tijd werden er militaire parades gehouden en<br />
de naam werd ver<strong>and</strong>erd in Parade. Aan je rechterkant zie je het postkantoor. Een miniatuur<br />
van dit in 1941 gebouwde bouwwerk staat in Madurodam. Loop verder richting Parade en ga<br />
net na reisbureau Schoenmakers naar links. Je loopt dan tegen een hekwerk aan. Probeer<br />
even of dit hekwerk open is (meestal wel). Hier zie je aan de linkerkant een deel van de<br />
stadsmuur van Venlo. Dit is het grootst bewaard gebleven deel van de oude stadsomwalling.<br />
Vlakbij deze plek was vroeger één van de vier ingangen, namelijk de Keulse poort. Ga nu<br />
terug door het hek en sla direct links af. Je loopt nu de Keizerstraat in. Deze is genoemd naar<br />
keizer Napoleon, die in 1804 te paard door dit smalle straatje reed, omdat het op de ‘grote’<br />
weg te druk was. Wij Venlonaren noemen het de Floddergats. Deze naam is ontstaan, omdat<br />
veel verliefde stelletjes hier komen om met elkaar te zoenen of om even alleen te zijn. In de<br />
Floddergats, naast de Dominicanenkerk staat een hekwerk. Op dit hekwerk zijn op bronzen,<br />
ronde platen Venlose spreekwoorden afgebeeld. Ook de hoofdjes óp het hekwerk, waaronder<br />
de Venlose beschrijving staat, dragen bij aan de bijzonderheid van dit kleine straatje.<br />
(Kijk voor de betekenis van de beschrijvingen op www.ger-janssen.nl/dominicanenkerk.php).<br />
Pienda, pienda, lekka, lekka<br />
Aan het einde van de Floddergats, of aan het begin als je de route <strong>and</strong>ersom loopt, staat de<br />
Dominicanenkerk. Vóór de Dominicanenkerk staat ‘’t Paeterke’. Hij vertelt dat je moet genieten<br />
van de stilte. Loop nu verder richting de Nieuwstraat en ga linksaf. Neem direct de eerste<br />
straat rechts en volg deze weg. Je komt nu, via de Kleine en de Grote Beekstraat op de<br />
Kwartelenmarkt terecht. Hier staat - op een fontein - het beeld van het Schinkemenke (schink<br />
is het Limburgse woord voor ham). Het oorspronkelijke beeldje staat in het Limburgs<br />
Museum. Het beeldje draagt in zijn rechterh<strong>and</strong>, die hij op zijn rug houdt, een wapenschild.<br />
Door latere beschadigingen dacht men hier een ham in te herkennen. Nu kennen velen het<br />
Schinkemenke als een smokkelaar die hammen de stadsmuren binnen smokkelde. Ook bij<br />
de Kwartelenmarkt, in de hoek tegenover waar u v<strong>and</strong>aan komt, staat op de Jodenstraat het<br />
Römerhuis, genoemd naar de familie Römer die het in 1521 heeft gebouwd. Dit patriciërshuis<br />
laat een laat-gothische stijl zien en is nu eigendom van Stichting Hendrick de Keyser.<br />
Deze stichting beheert en onderhoudt ook een aantal historische p<strong>and</strong>en in Maastricht. We<br />
gaan nu rechtsaf de Jodenstraat in. Hier komen we direct langs het beeldje van Baer de<br />
Woers. Hij werkte op de gemeentelijke vuilnisbelt en viel op doordat hij zich af en toe zeer<br />
chique uitdoste. Een stukje verderop staat het beeldje van Pienda Wullem. In en na de<br />
Tweede Wereldoorlog verkocht deze vriendelijke Chinees in cafés en danszalen pinda’s en<br />
snoepwaren. Ook verkocht hij walnoten waar in plaats van een noot een condoom in verstopt<br />
zat. Zijn slogan was: “Pienda, pienda, lekka, lekka”.
In ‘t Kotje!!<br />
Aan het einde van de Jodenstraat ligt de Zoépkoel (zuipkuil). Op<br />
dit plein wordt op carnavalszaterdag altijd de boétezitting<br />
gehouden. Zoals u kunt zien is hij, met oog op de nieuw te bouwen<br />
Maasboulevard, volgestort en geasfalteerd. Er is echter al<br />
een comité opgericht om de Zoépkoel in ere te herstellen.<br />
Vlakbij de Zoépkoel stond vroeger ook één van de stadspoorten,<br />
namelijk de Maaspoort. Nu staat hier de stadsschouwburg.<br />
Deze is vernoemd naar de oude poort die een verbinding<br />
vormde tussen de haven en de stad. Ga rechtsaf de Steenstraat<br />
in en loopt richting de Markt. Op de Markt ligt, volgens mij in<br />
ieder geval, het mooiste gebouw van Venlo, het stadhuis. Het in<br />
renaissancistische stijl gebouwde stadhuis werd van 1597 tot<br />
1600 gebouwd door Willem van Bommel. Opvallend zijn de<br />
twee ongelijke sierlijke hoektorens. Rond 1883 werd het stadhuis<br />
ingrijpend gerestaureerd, want oorspronkelijk was het gebouw<br />
veel soberder. In het onderste deel van het stadhuis, achter het<br />
hekwerk, werden vroeger gevangenen vastgezet die op het<br />
stadhuisplein geëxecuteerd zouden worden. Deze ‘cel’ werd het<br />
kotje genoemd. Nu worden er voornamelijk huwelijken gesloten.<br />
Op de Markt zie je voor café ‘In den dorstigen Haen’ een<br />
bronzen monument van de ‘Jocushaan’. Deze is het symbool van<br />
de Venlose carnavalsvereniging ‘Jocus’, die al in 1842 werd<br />
opgericht en daarmee één van de oudste, zoniet de oudste, van<br />
Nederl<strong>and</strong> is. In de twee Middeleeuwse gewelfde kelders van<br />
café ‘In den dorstigen Haen’ (caverne en cisterne) werd in de<br />
Tweede Wereldoorlog de markt gehouden, aangezien het op<br />
het plein voor het stadhuis te gevaarlijk was.<br />
Altiéd Venloosch Alt-tiéd<br />
Loop nu rechts langs het stadhuis richting de Lomstraat. In de<br />
Lomstraat ligt café De Gouden Tijger. Dit is het oudste café van<br />
Venlo. Het is het Stamhuis van de Brouwerij die vroeger het<br />
Venloosch Alt maakte. De Brouwerij lag een stukje verder op, in<br />
het gebouw waar nu de winkel Forecast is gevestigd. Venloosch<br />
Alt is het eerste Nederl<strong>and</strong>se altbier en heeft sinds twee jaar een<br />
zusje, Venloosch Wit. Het is verkrijgbaar in verschillende kroegen<br />
in Venlo en zeker het proberen waard. Als je aan het einde<br />
van de Lomstraat bent, kom je bij de Gelderse poort, ook<br />
genoemd naar een van de Venlosche stadspoorten. Voor<br />
Venlonaren heet dit stukje Venlo de Duitse hoek, dit omdat hier<br />
het Duitse kooptoerisme geconcentreerd is. Ga rechtsaf de<br />
Kleine Kerkstraat in en loop richting de Martinuskerk. Tijdens<br />
één van de vele bombardementen in de Tweede Wereldoorlog<br />
br<strong>and</strong>den kerk en toren af. De restanten van de toren stortten in<br />
november 1945 in. De kerk werd in volle glorie gerestaureerd en<br />
in 1953 was de nieuwe toren, waarin later een van de grootste<br />
werkende carillons van Europa kwam, af. Tegenover de<br />
Martinuskerk staat het Ald Weishôes (oud weeshuis). De fraaie<br />
oude gevel uit 1611 is een voorbeeld van Gelderse renaissancestijl.<br />
Eerst was hier de Latijnse School gevestigd, later de stedelijke<br />
lagere school. Daarna maakte het p<strong>and</strong> tot 1961 deel uit van<br />
het weeshuis. Ga nu rechtsaf richting de Jorisstraat. Je komt uit<br />
op een klein pleintje. Aan dit plein ligt mijn stamkroeg, café de<br />
Locomotief. Hier kun je, als je dorst hebt gekregen van de w<strong>and</strong>eling,<br />
lekker iets gaan drinken. Ook kun je rechtsaf, via de<br />
Gasthuisstraat, terug naar de Markt waar veel cafés te vinden<br />
zijn, zoals; In den dorstigen Haen, Brasserie Baer de Woers en<br />
‘Venlo, zô’n stad zoë besteit d’r maar ein.’<br />
<strong>Onder</strong> <strong>Uns</strong> | December 2006 | 09<br />
Limburgs Biercafé De Roeëje Lieuw. Weer een <strong>and</strong>er alternatief<br />
is linksaf de Parade op, waar cafés als D’n Erme, De Keulse Kar,<br />
Het Proeflokaal en De Brasserie een goede indruk geven van<br />
hoe het bruin café oorspronkelijk bedoeld is.<br />
Natuurlijk is alles wat Venlo rijk is niet in twee pagina’s samen te<br />
vatten, maar ik heb geprobeerd om de boeiendste bezienswaardigheden<br />
te beschrijven. ‘Gen stad kan met Venlo maete’ is een<br />
<strong>and</strong>ere zin uit het eerdergenoemde liedje . Dit motto geldt voor<br />
mij! En ik hoop dat jullie nu ook een beetje van Venlo zijn gaan<br />
houden.<br />
Tot ziens in Venlo!!
10 | <strong>Onder</strong> <strong>Uns</strong> | December 2006<br />
Nieuws van<br />
de Studentenraad<br />
Waarvoor kun je bij ons terecht?<br />
Is dat ene plekje dat vrij is voor jouw fiets ook<br />
net een tussen een omafiets en een mountainbike?<br />
Staat de lift op één ook altijd vol<br />
met mensen die slechts één etage hoger uitstappen,<br />
net als jij naar vijf moet? Worden<br />
jouw nagels ook altijd onvrijwillig gevijld,<br />
doordat jij weer moet notuleren met het laatste<br />
stompje krijt? Baal je ook van die spam<br />
met Viagra-aanbiedingen op de unimail, ... en<br />
dan ook nog altijd net een dag te laat? Smelt<br />
jij ook voor de Heavenly Hazel van het koffiecafé,<br />
net als je cholesterol de pan uitrijst?<br />
Ligt er ook altijd water op de wastafel van de<br />
toilettenruimte op nivo 1, net als jij er met je<br />
broek tegenaan leunt ? Ontgaat jou ook altijd<br />
de logica van de postvakjesindeling, net als<br />
jouw diploma erin is gelegd door de onderwijsbalie?<br />
Kun jij de grondschildering van het<br />
rook verbod voor de deur van UNS40 ook<br />
altijd moeilijk lezen, net als een club rokers<br />
erbovenop staat te paffen? Begrijp jij ook niet<br />
dat net als er een borrel is gepl<strong>and</strong> op het<br />
driel<strong>and</strong>enpunt, jij net weer zo lang op die<br />
ene bus moet wachten? Staan bij jou ook<br />
altijd de veiligheidspoortjes van de bibliotheek<br />
uitgeschakeld, net als jij je zo onveilig<br />
voelt op de uni?<br />
Tja, met deze zaken kan de studentenraad je<br />
niet helpen. Heb je echte problemen, kom<br />
dan eens op de sofa zitten in kamer 1.765,<br />
mail naar studentenraadfdp@gmail.com of<br />
bezoek onze website via de links op eleum en<br />
de homepage van psychologie.<br />
Van studenten<br />
voor studenten<br />
FINDEL<br />
Cedric Muijres<br />
Naast mijn studie Psychologie, ben ik vooral bezig met mijn b<strong>and</strong>; Findel. Samen<br />
met Bart, een vriend uit Amersfoort, ben ik twee jaar geleden begonnen met het<br />
live spelen van de electropoppunk-liedjes die hij had geschreven. Inmiddels is<br />
Findel een b<strong>and</strong> met vijf muzikanten en zijn we hard aan het werk om ‘groot te<br />
worden’, zoals dat zo mooi heet. Want het blijft hard werken. Het afgelopen jaar<br />
was vrij hectisch; een tour met Relax, veel media-a<strong>and</strong>acht, steeds meer shows,<br />
radio-airplay, een bezoek aan de 3FM-studio.<br />
En ondertussen probeerde ik mijn bachelor te halen terwijl we soms in een week<br />
twee dagen repeteerden en drie dagen ergens in Nederl<strong>and</strong> optraden. Die<br />
repetities waren destijds overigens in Haarlem, dus ik heb vaak in de Maastricht-<br />
Haarlem Intercity zitten studeren. Nu, een jaar later, ben ik aan de masteropleiding<br />
Experimental Health <strong>Psychology</strong> begonnen en zijn er nieuwe plannen<br />
voor de b<strong>and</strong>. Ons eerste album zal in februari uitkomen, we gaan mee op tour<br />
met The Sheer en in het begin van 2007 nog een week touren in Engel<strong>and</strong>.<br />
Overal in Nederl<strong>and</strong> heb ik inmiddels opgetreden; van Vaals tot Den Helder en<br />
van Scheveningen tot Ulft. Met mijn vorige b<strong>and</strong> hebben we ook in België,<br />
Duitsl<strong>and</strong> en Frankrijk gespeeld, maar ik heb er nog lang niet genoeg van. Ik kijk<br />
er elke keer weer naar uit om mijn b<strong>and</strong>leden te zien en samen naar een of <strong>and</strong>er<br />
podium te reizen om ons ding te doen. Alleen de reis en de afterparty zijn vaak<br />
al legendarisch. Je komt in plaatsen waar je het bestaan niet van wist en je<br />
ontmoet mensen en maakt dingen mee die je je hele leven bij zullen blijven.<br />
Maar uiteraard kost het enorm veel tijd en energie. Gelukkig ben ik een druk<br />
mannetje, en houd ik er wel van om met veel dingen tegelijk bezig te zijn. Zo ook<br />
v<strong>and</strong>aag:<br />
Vanochtend om 9.00 uur vergaderen met de studentenraad, snel een foto maken<br />
voor <strong>Onder</strong> <strong>Uns</strong> en daarna naar mijn onderwijsgroep van het blok Manipulation.<br />
<strong>Onder</strong>tussen heb ik ook nog wat taken kunnen voorbereiden en toen had ik nog<br />
een gesprek met Anne Roefs bij wie ik binnenkort als student-assistent aan de<br />
slag ga. Op het moment van schrijven is het half zeven ’s avonds en wordt het<br />
even snel wat eten, want dan gaan we alweer op weg naar de show. Vanavond<br />
spelen we voor Luna-tik in Maastricht, dus deze keer hoef ik in ieder geval niet zo<br />
ver te reizen.
WIJ JEUNEN ONS<br />
André de Zutter<br />
Ik jeun mij in ieder geval. Jeunen, een prachtig woord uit onze moedertaal dat een<br />
algehele staat van welbehagen omvat. Een staat die je misschien bereikt na het<br />
queesten. Volgens een oude leraar Nederl<strong>and</strong>s die mij dit woord leerde is Jeunen<br />
het best te vergelijken met een lieveheersbeestje op een blad. Je hebt al wat je<br />
nodig hebt en beseft dit ook. Het is echter ook mogelijk om deze staat te bereiken<br />
aan een kleine faculteit binnen een grote universiteit aan de Maas. Het is een<br />
toest<strong>and</strong> waarin we ons allemaal wel lijken te bevinden. Immers we zijn voor de<br />
zoveelste keer de beste faculteit psychologie van Nederl<strong>and</strong>, en dit aan de beste<br />
universiteit. Dit lijkt voor ons vanzelfsprekend, ondergetekende in-begrepen.We<br />
stonden immers al op nummer 1 toen ik hier begon te studeren. We zijn het gewoon<br />
om de beste te zijn. Ik kan jullie echter verzekeren dat het helemaal niet zo<br />
vanzelfsprekend is, zelfs niet voor een faculteit die de top onderzoekers en de beste<br />
onderwijzers van het l<strong>and</strong> herbergt. Het is een dagelijkse strijd die gestreden wordt<br />
in de salons van besturen, de werkvloer van alle medewerkers en de catacomben<br />
van studievereniging en studentenraad. Ik ben altijd de eerste om studenten<br />
belangen te verdedigen. Lees: ‘ik lig altijd opde loer voor al wat mis gaat op deze<br />
universiteit’. Waarbij ik soms vergeet hoe goed wij het hebben op deze universiteit.<br />
Het lijkt wel een menselijke kwaal; als het goed is zwijgen we, wanneer iets mis gaat<br />
schreeuwen we het van de daken. Ik wil in dit stukje dan ook even een kleine trend<br />
breuk maken en een oprecht compliment richten aan alle medewerkers van deze<br />
universiteit. Een grote bos bloemen is hier op zijn plaats. Vermits het onmogelijk is<br />
om dit te verwezenlijken voor al wie verantwoordelijk is voor dit succes, daarvoor is<br />
onze faculteit te groot en zijn de verantwoordelijken te talrijk, kunnen we dit<br />
vervangen door af en toe eens te roepen: ik jeun mij! Deze topprestatie is echter ook<br />
onmogelijk te bereiken zonder ons, de studenten. Dus jullie zullen ook enkele<br />
oprechte ‘ik jeun mij’ van mij te horen krijgen de komende tijd. Wie ook een oprecht<br />
‘ik jeun mij’ naar zijn hoofd geslingerd zullen krijgen, zijn onze actieve leden, onze<br />
commissievoorzitters en bovenal mijn medebestuursleden. Want zonder Luna-tik<br />
geen nummer 1. Wat zou onze faculteit zijn zonder boekenkorting, bedankt Juultje,<br />
zonder smoelenboek, bedankt Paul, held van het smoelenboek, zonder geslaagde<br />
welkomstpakketten en promoactiviteiten, bedankt Kim. Dit alles van feesten over<br />
kampen tot en met boekenverkoop en smoelenboek is natuurlijk niet mogelijk<br />
zonder een sluitende boekhouding, bedankt Katelijn. Dat onze universiteit een<br />
plaats is waar het goed is om te leven, is ook onze verdienste. Dit zie je aan het<br />
enthousiasme waarmee de uit-wisselingsstudenten zichzelf in onze faculteit storten.<br />
Je ziet ze opduiken op kampen, feesten enzovoort, maar je vindt ze ook terug als<br />
noeste werkers in onze commissies. Ik denk daarbij vooral aan onze Canadees Eric,<br />
die indien hij in ons taalgebied geboren was, en ja een pak vroeger, misschien wel<br />
de uitvinder was van: IK JEUN MIJ!!<br />
SPS Platform Maastricht<br />
Michelle Moerel<br />
Voorzitter SPS Platform Maastricht<br />
Hallo allemaal!<br />
Wat krijgen jullie te horen als je iem<strong>and</strong> vertelt<br />
dat je psychologie studeert? Waarschijnlijk<br />
iets in de trant van ‘Oei, studeer je psychologie?!’<br />
en ‘Dan weet je zeker wat ik denk!’.<br />
Oké, uitzonderingen daargelaten, maar het<br />
gebeurt vaak dat mensen hun mening over<br />
wat psychologie is al klaar hebben. En dat<br />
terwijl vooral ‘onze’ onderzoeksgerichte<br />
opleiding mijlenver weg staat van dit soort<br />
ideeën. Maar hoezeer je ook je best doet om<br />
iem<strong>and</strong> duidelijk te maken dat je echt geen<br />
gedachten leert lezen, het overtuigen van<br />
deze mensen is meestal niet meer mogelijk.<br />
Aan dit imago van psychologie mag wel eens<br />
iets gedaan worden. Aangezien we onze<br />
eerste voorlichtingsactiviteit gehad hebben,<br />
leek het ons een goed plan om ons daarvoor<br />
in te gaan zetten. Dat gaan we doen door<br />
middel van de leuke shirtjes die je hier op de<br />
foto ziet. Hiermee laat je duidelijk zien dat<br />
psychologie heel wat meer is dan het algemeen<br />
heersende beeld. Je laat zien dat je<br />
niet een soort Freud bent en kunt dan uitleggen<br />
wat psychologie echt inhoudt! Vanaf<br />
januari zullen we hier promotie voor gaan<br />
maken en zul je ons tijdens je colleges,<br />
onderwijsgroepen en lunch tegen komen!<br />
Vanaf dan zijn de shirtjes, voor � 10,-, bij ons<br />
te bestellen!<br />
Tot snel!<br />
<strong>Onder</strong> <strong>Uns</strong> | December 2006 | 11<br />
Michelle, Rachel, Christoph, Mi Mi en Gisela<br />
Meer over ons en onze activiteiten is te<br />
vinden op www.spsplatforms.nl/~maastricht.<br />
Verder kun je ons altijd mailen via:<br />
maastricht@spsplatforms.nl.<br />
Informatie over het NIP en de SPS is te vinden<br />
op www.psynip.nl
12 | <strong>Onder</strong> <strong>Uns</strong> | December 2006<br />
In profiel<br />
Arie van der Lugt<br />
Isabel Hikisch is hét gezicht van Bureau <strong>Onder</strong>wijs voor alle<br />
studenten. Van 10:00 tot 11:00 uur zit zij beneden achter de<br />
<strong>Onder</strong>wijsbalie. Verder is zij degene die de telefoontjes voor<br />
Bureau <strong>Onder</strong>wijs aanneemt en de afspraken maakt voor<br />
de studieadviseurs. Zij is ook de spil van alle administratieve<br />
activiteiten rondom de onderwijsblokken. Als het aanspreekpunt<br />
van Bureau <strong>Onder</strong>wijs krijgt zij ook vaak klachten. “Je moet<br />
veel geduld hebben in mijn functie, maar ik vind het ontzettend<br />
leuk. Je blijft jong als je met jonge mensen werkt!” Isabel is in<br />
Engel<strong>and</strong> geboren in de plaats Wolverhampton, een industriële<br />
stad in het midden van Engel<strong>and</strong>, niet ver van Birmingham.<br />
Hoe ben jij als meisje uit Wolverhampton eigenlijk in<br />
Maastricht terecht gekomen?<br />
Het was een hele reis. Ik heb zes jaar in Zwitserl<strong>and</strong> gewoond<br />
en drie jaar in Duitsl<strong>and</strong> en woon nu al weer meer dan 21 jaar in<br />
Nederl<strong>and</strong>. Na mijn middelbare school werkte ik bij de Education<br />
Offi ce in Wolverhampton. Daar moest ik bepalen of mensen<br />
recht hadden op een extra vergoeding voor de schoollunch van<br />
hun kinderen. In Engel<strong>and</strong> eten alle kinderen tussen de middag<br />
een warme maaltijd op school. Ik heb toendertijd naast dit werk<br />
nog een opleiding tot secretaresse gevolgd. Maar eigenlijk was<br />
ik altijd meer geïnteresseerd in het leren van een vreemde taal.<br />
Een collega van mij, die wist dat ik heel graag Frans wilde leren,<br />
had een advertentie in The Times gezien waarin een oppas, een<br />
zogenaamde monitrice, werd gezocht voor een kostschool in<br />
Zwitserl<strong>and</strong>. Zwitserl<strong>and</strong> was altijd al mijn drooml<strong>and</strong>; ik kon er<br />
Frans leren en ik heb bergen altijd prachtig gevonden. Ik ben<br />
toen begonnen als monitrice bij de school Le chaperon rouge in<br />
Crans-sur-Sierre. Ik heb daar met heel veel plezier gewerkt en gaf<br />
al snel ook Engelse les aan de kinderen.<br />
En daar ben jij zes jaar gebleven?<br />
Nee, na een jaar ben ik teruggegaan naar Engel<strong>and</strong> omdat mijn<br />
moeder ziek werd. In die tijd heb ik bij een reisbureau gewerkt<br />
als promotor voor skivakanties in Zwitserl<strong>and</strong>. In die tijd ben ik<br />
ook een paar keer in Oostenrijk geweest en zo leerde ik ook een<br />
beetje Duits. Toen het weer wat beter ging met mijn moeder,<br />
heb ik een baan gekregen als nanny in Zürich bij een familie met<br />
een dochter. Mijn dochter Nadine is naar dat meisje genoemd.<br />
Ik vond het heerlijk in Zürich; de luxe was enorm vergeleken met<br />
Engel<strong>and</strong>. Ik hou van luxe en van winkelen. Na vijf jaar ben ik weer<br />
teruggegaan naar Engel<strong>and</strong>. Ik heb toen in London gewoond<br />
en ben gaan werken bij de Swiss Bank op Leicester Square. Ik<br />
studeerde in die tijd Duits bij het Goethe Instituut. Na een tijdje<br />
in mijn moedertaal te hebben doorgebracht, begon het echter<br />
weer te kriebelen. Ik heb mijn goede baan bij de bank opgezegd<br />
en ben receptioniste geworden bij een hotel in Keulen. Er waren<br />
daar altijd veel internationale gasten die beurzen bezochten.<br />
Dus jij kon je talenkennis goed gebruiken?<br />
Ja, ik vond het erg fi jn om iedereen te kunnen helpen. Op die<br />
manier heb ik ook mijn man ontmoet in het hotel in Keulen. Hij<br />
was een vriend van de eigenaars en logeerde ook vaak in het<br />
hotel. Nadat wij een tijdje samen waren, had ik geen zin meer om<br />
in het weekend te werken. Ik heb toen nog even gewerkt bij het<br />
radiostation van de Britse troepen in Duitsl<strong>and</strong>, de BFBS. Na een<br />
tijdje ben ik met mijn huidige man getrouwd, ik werd zwanger en<br />
wij zijn verhuisd naar Heerlen en daar wonen wij nu, 21 jaar later,<br />
nog steeds.<br />
Heb jij al die tijd gewerkt?<br />
Nee, ik ben eerst een tijd thuis gebleven bij de kinderen. Vanaf<br />
de tijd dat de kinderen echter naar school gingen ben ik actief<br />
begonnen met het leren van Nederl<strong>and</strong>s. Ik heb mijn mavo-<br />
, havo- en vwo-diploma Nederl<strong>and</strong>s gehaald, dus ik heb ook<br />
veel Nederl<strong>and</strong>se literatuur gelezen. Toen de kinderen op de<br />
middelbare school zaten, vond ik het weer tijd voor een baan.<br />
Door middel van een aantal uitzendbaantjes heb ik ervaring<br />
opgebouwd en ben ik uiteindelijk via Interum hier terecht<br />
gekomen.<br />
Jij bent dus niet bang voor ver<strong>and</strong>eringen!<br />
Nee, ik zie het leven als een aaneenschakeling van uitdagingen<br />
en avonturen. Ik probeer zo veel mogelijk van iedere dag te<br />
genieten. Ik zit samen met mijn man op salsa en stijldansen<br />
en zing bij een internationaal koor. Daarnaast ga ik naar de<br />
sportschool voor Body Pump, Body Combat en Body Attack!<br />
Stel, er zou een fi lm over jouw leven gemaakt worden, wie<br />
zou jou dan moeten spelen?<br />
Dat moet een hele mooie actrice zijn; Penelope Cruz is denk ik<br />
wel een goede k<strong>and</strong>idate. Of Meryl Streep, dat vind ik ook een<br />
ongelofelijk mooie, bijzondere vrouw. Zelf zou ik ook wel een<br />
dag in haar huid willen kruipen of in die van Iris Berben, een<br />
Duitse actrice.<br />
Wat zou je in het leven <strong>and</strong>ers hebben gedaan, mocht je het<br />
nog een keer overdoen?<br />
Ik zou het liefst lerares zijn geworden. Ik wilde eigenlijk niet van<br />
school, maar mijn schoolopleiding was erg duur en mijn ouders<br />
vonden het tijd dat ik een baan ging zoeken. Ik heb gehuild toen<br />
ik van school af moest.<br />
Wat is je grootste angst?<br />
Om dood te gaan, ik geniet zo ontzettend van het leven dat ik<br />
niet wil dat het ophoudt. Mijn beste vriendin had altijd als droom<br />
om haar oude dag te slijten in Sidmouth, een mooi plaatsje in<br />
Devon, aan de zuidkust van Engel<strong>and</strong>. Zij heeft kanker en zal die<br />
droom nooit waar kunnen maken. De les die ik hieruit getrokken<br />
heb is dat je van dag tot dag moet leven. Als ik uiteindelijk dan<br />
toch moet gaan, dan wil ik graag dat het mooie liedje ‘Isabel’<br />
van El Divo voor me gespeeld wordt: “Isabel, Si te vas, Tu Dios<br />
se enfadará”!
Fotogeniek<br />
Marjolein Huijts<br />
Hangouderen.<br />
Samengepakt<br />
Om elkaars warmte te voelen<br />
Die ze altijd al in zich hadden<br />
(Evora, Portugal zomer 2006)<br />
<strong>Onder</strong> <strong>Uns</strong> | December 2006 | 13
14 | <strong>Onder</strong> <strong>Uns</strong> | December 2006<br />
Mijn mijlpaal<br />
‘En dan voelt de zaal als mijn theater’<br />
Am<strong>and</strong>a Kaas<br />
Ondanks dat de ICE zich met zo’n 300 km per uur door het Duitse<br />
Rijnl<strong>and</strong> verplaatst, heb ik tijdens deze treinreis eindelijk de rust<br />
om eens terug te blikken. De laatste ma<strong>and</strong>en ben ik met een<br />
razend tempo door mijn leven geraasd; nieuwe baan, nieuwe<br />
stad, weer op kamers, mijn promotie net een week achter de<br />
rug...<br />
20 oktober, 9.45 uur<br />
Het is een wisselvallige dag, met sterke wind die zware regenbuien<br />
meebrengt, maar ook steeds opnieuw blauwe gaten blaast<br />
in het granietgrijze wolkendek. Dan zijn de straten plotseling van<br />
zilver en de bomen feestelijk rood met goud getooid, alsof ze de<br />
goede afloop alvast willen vieren. Maar zover is het nog lang niet<br />
wanneer ik op mijn wankele fiets de Tongersestraat aframmel om<br />
op de Minderbroedersberg de laatste instructies voor de aansta<strong>and</strong>e<br />
ceremonie te ontvangen. De berg is te steil om met mijn<br />
vierkante wielen te beklimmen, en terwijl ik zwikkend op de kinderkopjes<br />
het alziend oog op mij voel rusten, denk ik aan alle<br />
eerdere keren dat ik dezelfde beklimming<br />
maakte. Eerst als kersverse UMmedewerker<br />
op weg naar de introductiecursus,<br />
daarna als toeschouwer voor<br />
inaugurele redes, promoties, en later één<br />
keer rond middernacht, met een fles wijn<br />
en erg goed gezelschap... Als ik de gang<br />
naar de aula in loop, voel ik tranen opkomen.<br />
Ik had me het allemaal zo <strong>and</strong>ers<br />
voorgesteld. Ik duik de toiletten in, en<br />
pas als ik me ervan verzekerd heb dat de<br />
overstroming weer onder controle is,<br />
kom ik tevoorschijn en voeg me bij de<br />
twee wachtenden voor mij. Het begint<br />
meteen al goed; de pedel is ziek en de<br />
vriendelijke medewerker van de audiovisuele dienst kan me niet<br />
vertellen of ik de buitenl<strong>and</strong>se leden van de Corona nu met ‘dear<br />
opponent’ of ‘highly esteemed opponent’ moet aanspreken.<br />
Maar de laptop kan zonder moeite aangesloten worden, en als ik<br />
op de plek sta waar ik over ruim drie uur mijn proefschrift zal gaan<br />
verdedigen, voelt de zaal als mijn theater. Ik ben er klaar voor!<br />
20 oktober, 13.15 uur<br />
De zon schijnt me bemoedigend toe. Ik prevel de moeilijkste zinnen<br />
van mijn lekenpraatje voor mij uit, terwijl ik me in mijn bruinmet-beige<br />
gestreepte strijdgewaad naar buiten waag. Tegen alle<br />
adviezen in heb ik toch nog wat details in mijn proefschrift nagelezen,<br />
mijn notities en een paar artikelen ingekeken. Ook al weet<br />
je dat het geen verschil meer maakt, het maakte het wachten<br />
korter. In de hal van het academiegebouw hebben zich al de eerste<br />
familieleden en coronaleden verzameld, die ik na een vluchtig<br />
t<strong>and</strong>enontbloten in stevig tempo voorbij stap. Om half twee de<br />
laptop aansluiten luidde de instructie. Ik trek de deur van de aula<br />
open, en tientallen ogen staren me verwachtingsvol aan. Dit inclusief<br />
die van drie blonde dames in mantelpak die wat rondhangen<br />
in de buurt van het spreekgestoelte. De vorige promotie blijkt<br />
nog niet afgesloten!!! Dan ga ik terug naar de hal, waar het<br />
almaar drukker wordt met steeds moeilijker te negeren familieleden<br />
en vrienden die zin hebben om een praatje te maken. We<br />
hebben elkaar vaak al zolang niet meer gezien. Ik wimpel ze vriendelijk<br />
af en ga op zoek naar een plek om me terug te trekken. Mijn<br />
telefoon gaat. De kamer op R<strong>and</strong>wijck waar mijn proefschriften<br />
liggen is afgesloten, hoe moet dat nu? Ik kijk naar de klok. Het is<br />
vijf over half twee. De promovenduskamer is op slot. Natuurlijk.<br />
Opeens ben ik omringd door rode gewaden. Op vrijdag gaat<br />
promoveren aan de lopende b<strong>and</strong>. Dan verschijnt een klassiek<br />
geklede regeldame. Ze voert me door de schare belangstellenden<br />
naar een <strong>and</strong>ere kamer waar ik even kan wachten en belooft<br />
me te roepen zodra de aula open is om de laptop te installeren.<br />
Als een mantra herhaal ik voor mezelf mijn moeilijkste zinnen. De<br />
deur zwaait open met een vlaag geroezemoes en een doos met<br />
proefschriften wordt neergezet. De deur is weer dicht. In een<br />
spiegel zie ik midden op mijn hoofd drie plukken haar recht<br />
omhoog staan. De regeldame is terug en neemt me mee om mijn<br />
laptop aan te sluiten. Voor de derde keer beweeg ik me tussen<br />
alle bekende gezichten door. Wat zijn dit voor toest<strong>and</strong>en?!?<br />
Gelukkig zijn mijn paranimfen aangekomen om een buffer te<br />
vormen tussen mij en de buitenwereld. Dan ga ik nog een keer<br />
naar het toilet voordat er eindelijk op de deur geklopt wordt. Het<br />
is de hoogste tijd...!<br />
28 oktober, 20.00 uur<br />
Een weeë lucht van urine en doorgekookt voedsel dringt mijn<br />
neus binnen. Bij de ingang zit een haast doorzichtige vrouw in een<br />
witte pyjama die een babypop tegen zich aanklemt. Ik loop door<br />
naar de kleurige gemeenschappelijke woonkamer van waaruit<br />
een onvaste stem klinkt: “Kan iem<strong>and</strong> die dingen hier weghalen?!”<br />
Het is mijn oma.<br />
Haar verwachtingsvolle blik vangt de mijne. Ik zeg wie ik ben en<br />
dan glimlacht ze. En hoewel ze bang is dat we de trein zullen missen,<br />
stemt ze ermee in dat ik haar in haar rijdende troon naar het<br />
café bij de ingang van het verpleeghuis rol. Droste-pastilles en<br />
thee gaan er wel in. Ik laat haar het boekje zien dat ik voor haar<br />
bewaard heb. Dat is mooi. Wat is het? Een onderzoeksverslag,<br />
hersenonderzoek. Het is groen, haar lievelingskleur. Haar blik<br />
dwaalt af naar een vrouw die voorbijkomt. “Jammer dat die zo dik<br />
is”, vindt oma. Ze kijkt weer naar mij en naar het boekje. Ze wil iets<br />
zeggen, ik zie haar naar woorden zoeken. Vergeefs. “Hoe laat<br />
gaat de bus? We moeten naar huis, hoor, ze gaan hier sluiten“.
Meten is weten<br />
Anton de Vries<br />
Een stukje schrijven over je promotie, terwijl je je proefschrift nog<br />
moet verdedigen, is vragen om problemen. Daarom is dit slechts<br />
een korte samenvatting van de strekking van het onderzoek zelf.<br />
Mijn promotieonderzoek is vooral puinruimen geweest. En degenen<br />
die mijn bureau kennen, zouden nu één, zo niet twee, wenkbrauwen<br />
kunnen optillen. Maar in mijn ogen is de kracht van mijn<br />
proefschrift vooral dat het drogredenen en misvattingen blootlegt.<br />
Misvattingen die al een tijdje meegaan. Want mijn onderzoek<br />
richt zich op ipsatief meten, een term die in 1944 door Raymond<br />
Cattell bedacht is. Het is afgeleid van het Latijnse woord ipse, wat<br />
‘zelf’ betekent. Ipsatief meten zou je dan ook het best kunnen<br />
vertalen als zelf-verwijzend meten. Nu zie ik me toch genoodzaakt<br />
in enig technisch detail te treden. Wat is nu ipsatief, oftewel zelfverwijzend<br />
meten? Om de uitslag van een meting aan te geven is<br />
meestal een meeteenheid nodig. Lengte wordt uitgedrukt in<br />
meters, gewicht in kilogrammen, en leeftijd in jaren. De psychologie<br />
heeft eigenlijk een schrijnend tekort aan dit soort duidelijke<br />
meeteenheden. Voor het uitdrukken van iem<strong>and</strong>s intelligentie<br />
wordt gebruik gemaakt van de verdeling van het resultaat van een<br />
intelligentietest in een groep vergelijkbare personen, de referentiegroep.<br />
De gemiddelde score levert de intelligentie 100 op. Heb<br />
je een hogere score dan gemiddeld, dan krijg je een IQ boven de<br />
100. Heb je echter een lagere score dan gemiddeld, dan krijg je<br />
een IQ beneden de 100. Hoeveel meer of minder dan het gemiddelde<br />
wordt uitgedrukt in iets wat lijkt op de gemiddelde afwijking<br />
van dat gemiddelde. Cattell noemde dit normatief meten. De<br />
meeteenheid wordt bepaald door de verdeling van dezelfde<br />
eigenschap in een groep vergelijkbare personen.<br />
<strong>Onder</strong> <strong>Uns</strong> | December 2006 | 15<br />
WAT IS NU IPSATIEF, OFTEWEL ZELF-VERWIJZEND METEN?<br />
De ipsatieve meeteenheid maakt hiernaast ook gebruik van een<br />
verdeling van metingen. Maar in dit geval wordt de verdeling<br />
bepaald door metingen van vergelijkbare eigenschappen bij<br />
dezelfde persoon. Intelligentie wordt wel gemeten aan de h<strong>and</strong><br />
van het benoemen van moeilijke woorden, het uitrekenen van sommen,<br />
het onthouden van getallenreeksen, en het oplossen van<br />
puzzels. Als één persoon alle opdrachten maakt, is er van hem ook<br />
een verzameling van scores die betrekking heeft op verschillende<br />
taken. Over deze verzameling kan eveneens een gemiddelde en<br />
een gemiddelde afwijking van dat gemiddelde berekend worden<br />
voor die specifieke persoon. Als dit gebruikt wordt als meeteenheid<br />
is er sprake van ipsatief meten. Iem<strong>and</strong> heeft bijvoorbeeld een<br />
ipsatieve score van 105 voor het benoemen van moeilijke woorden<br />
en een score van 95 voor het onthouden van getallenreeksen. Het<br />
suggereert de woordkennis beter is dan zijn dan geheugen.<br />
Ipsatieve scores leveren dus een scoreprofiel op. En daarmee is de<br />
relatie met de omslag gelegd: het zijn profielen. Intelligentie<br />
wordt nooit uitgedrukt in ipsatieve scores. In welke taak iem<strong>and</strong><br />
beter is en in welke minder goed, is voor het meten van intelligentie<br />
vrijwel niet interessant. Maar voor het<br />
meten van interesses geldt dat wel.<br />
Mensen die vooral geïnteresseerd zijn in<br />
kunst en cultuur krijgen een <strong>and</strong>er school-<br />
of loopbaanadvies dan diegenen die met<br />
name techniek leuk vinden. Interesses<br />
kunnen op twee manieren achterhaald<br />
worden. Ten eerste kan gevraagd worden:<br />
“Als je de zaterdagkrant openslaat,<br />
lees je dan eerder de wetenschapsbijlage<br />
of het katern over opinie?” Dit is een<br />
directe keuzevraag. Als iem<strong>and</strong> de wetenschapsbijlage<br />
verkiest, wijst dit op een<br />
sterkere theoretische dan politieke interesse.<br />
Ten tweede bestaat de mogelijkheid<br />
om te vragen naar hoe leuk iem<strong>and</strong> het vindt om de wetenschapsbijlage<br />
te lezen en daarnaast hoe er over het lezen van de<br />
katern over opinie wordt geoordeeld. De vergelijking tussen beide<br />
interesses wordt dan aan de h<strong>and</strong> van de twee antwoorden achteraf<br />
gemaakt.<br />
De centrale gedachte was dat de directe keuzevraag meer<br />
geschikt is voor profiel metingen en die verwachting is ook uitgekomen.<br />
Maar de meerwaarde is vrijwel verwaarloosbaar. En de<br />
directe keuzevraag heeft ook nadelen, omdat die vrij ernstig zijn.<br />
De ultrakorte samenvatting van mijn proefschrift luidt derhalve:<br />
Gebruik geen directe keuzevraag. Deze conclusie doet al de<br />
ronde sinds de jaren zeventig. Meer informatief is echter de vraag:<br />
“Waarom niet?”, omdat dan de weg vrijgemaakt wordt om deze<br />
vraagvorm te verbeteren. Die tegenargumenten heb ik in mijn<br />
proefschrift scherper voor het voetlicht proberen te plaatsen dan<br />
eerder het geval was. Een doel voor mij is dan ook om deze ook<br />
in de internationale literatuur gangbaar te maken. Voor een taak<br />
over ipsatief meten in het blok Psychodiagnostiek refereer ik op<br />
dit moment namelijk nog steeds aan een hoofdstuk uit mijn eigen<br />
proefschrift!
16 | <strong>Onder</strong> <strong>Uns</strong> | December 2006<br />
Passie: vliegvissen<br />
Jules Winants is grafi sch medewerker bij het Faculteitsbureau.<br />
Hij is onder <strong>and</strong>ere verantwoordelijk voor de website van onze<br />
faculteit, maar hij verzorgt ook fi lm- en videomontages voor<br />
experimenten, presentaties en onderwijs. Jules is 29 jaar oud,<br />
ongetrouwd en de trotse bezitter van een hond, een Shar-pei.<br />
Shar-peitjes zijn die honden met de grote huidplooien. Jules<br />
had net als de twee heren uit het vorige nummer eerst een<br />
gepassioneerde relatie met zijn auto, een Volkswagen Corrado<br />
(G-lader), maar sinds twee jaar heeft Jules een nieuwe passie:<br />
vliegvissen. Jules heeft het reguliere vissen al op jonge leeftijd<br />
geleerd van zijn grootvader.<br />
Eerst met een vaste hengel en een dobbertje vissen op de<br />
voorntjes aan de oever van een grindgat. Lekker in een stoeltje<br />
zitten, het gekletter van de breinaaldjes van oma op de<br />
achtergrond, hele dagen luisteren naar sterke verhalen van opa.<br />
Opa had het beste recept voor lokvoer. Beschuitjes met stroop<br />
en vanillesuiker en een aantal nog steeds geheime ingrediënten<br />
gaan allemaal in de gehaktmolen in de schuur. Een h<strong>and</strong>jevol<br />
van deze brij lokt vissen van heinde en verre naar het aas, een<br />
paar sappige maden aan een haakje zorgen voor de rest.<br />
Vanaf zijn dertiende was er een tijd waarin het vissen naar de<br />
achtergrond verdween. thaiboksen en meisjes vroegen om de<br />
a<strong>and</strong>acht. Rond dezelfde tijd overleed opa.<br />
De sport stond 15 jaar op de eerste plaats. Ik heb de laatste<br />
zeven jaar wedstrijden gebokst op het hoogste niveau bij de<br />
Muay-Thai Bond Nederl<strong>and</strong>. Ik ben twee keer kampioen van<br />
Nederl<strong>and</strong> geweest in mijn gewichtsklasse. Op een gegeven<br />
moment kon ik het niet meer opbrengen en kwam het vissen<br />
weer in beeld. Ik had een paar keer mensen zien vliegvissen op<br />
vakantie in Frankrijk. Ik vond het er apart uitzien. Dat sierlijke<br />
zwiepen van de lijn in de lucht. Ik ben daarna gaan uitzoeken<br />
wat het was. Toevallig kwam er rond dezelfde tijd een bepaalde<br />
fi lm op tv met in de hoofdrol Brad Pitt, namelijk ‘The River runs<br />
through it’.<br />
Die fi lm gaat dus over vliegvissen?<br />
Ja en ik vond die beelden van het vissen ongelofelijk mooi. Na<br />
wat onderzoek bleek er hier in de buurt in Ulestraten een winkel<br />
te zijn, waar ook werples gegeven wordt door een gecertifi ceerde<br />
instructeur, William van der Vorst, een zogenaamde ‘Europe<br />
certifi ed fl ycasting instructor’. Na de eerste lessen heb ik voor<br />
30 Euro een hengel en een paar lieslaarzen gekocht en ben ik<br />
met een vergunning de Ardennen ingegaan. Ik heb daar de<br />
eerste keer met een compleet foute vlieg meteen mijn eerste<br />
forel gevangen.<br />
Hoezo een ‘foute vlieg’?<br />
Ik had de vlieg helemaal ingevet zodat hij goed zou blijven<br />
drijven, maar eigenlijk was het een vlieg die bedoeld was om<br />
te zinken. De forel beet toch en ik was helemaal verkocht. Via<br />
een vliegvisforum op het Internet ben ik met een paar <strong>and</strong>ere<br />
vliegvissers in contact gekomen en die hebben het me echt<br />
geleerd. Van hen heb ik ook geleerd mijn eigen vliegjes te<br />
binden, dat is eigenlijk een hobby binnen een hobby.<br />
Ga je vaak vliegvissen?<br />
Afgelopen jaar ben ik met een aantal mensen van dat forum<br />
naar Oostenrijk geweest. Je loopt dan op een dag makkelijk 15<br />
kilometer door rivierbeddingen en stroomversnellingen. Vilten<br />
zolen onder je schoenen zorgen voor grip op de gladde rotsen.<br />
Het waadpak houdt je droog tot onder je oksels, maar o wee, als<br />
er een plets water over de r<strong>and</strong> gutst: dat is steenkoud!<br />
Heb jij verder nog bijzonder materiaal nodig?<br />
Bij vliegvissen gebruik je geen gewichten om te werpen, alleen<br />
de lijn zelf. De lijn begint dun en wordt dan dikker en zwaarder<br />
en dan weer dunner, zodat jij er mooie lussen mee kunt maken. Er<br />
is niets zo mooi als midden in de natuur je vliegjes op precies de<br />
goede plek op het water te leggen. De vliegjes zijn imitaties van<br />
insecten in hun diverse stadia van nimf tot het stadium van ‘spentimago’,<br />
waarin de vlieg klaar is om te sterven op het water.<br />
Waar vis jij hier in de buurt?<br />
Sinds een jaar ben ik ook in contact gekomen met een groep<br />
mensen die hun eigen stukje water in de Ardennen pachten.<br />
Die hebben me uitgenodigd om erbij te komen. Wij zetten zelf<br />
forellen uit om de visst<strong>and</strong> op peil te houden en maken ook een<br />
paar keer per jaar de oevers schoon. Nu ben ik in 30 minuten<br />
rijden bij mijn eigen stuk rivier, midden in de natuur. En iedere vis<br />
die ik vang is voor opa!
Opinie<br />
Welkom DMKEP!<br />
Anita Jansen<br />
Onze faculteit is onlangs flink gegroeid; op 1 oktober werden we<br />
zelfs een heel departement rijker: het Departement Medische<br />
Klinische en Experimentele Psychologie (DMKEP) voegde zich bij<br />
ons. DMKEP komt uit de faculteit gezondheidswetenschappen<br />
(GW). Na een jarenlange strijd met geneeskunde en na verlies van<br />
vele mankrachten (m/v), hakte rector Mols onlangs de knoop<br />
door: DMKEP hoort bij de faculteit psychologie. En dat is nu dus<br />
het geval. Hulde aan Mols! Laat ik vertellen wat er aan dit verst<strong>and</strong>ige<br />
besluit voorafging.<br />
GGK<br />
We spreken halverwege de jaren ‘80 toen onze faculteit nog niet<br />
eens bestond. Een groep psychologen binnen Gezondheidswetenschappen<br />
(GW) start op dat moment de afstudeerrichting<br />
Geestelijke Gezondheidkunde (GGK). In tegenstelling tot veel<br />
<strong>and</strong>ere gezondheidkundige opleidingen binnen GW hield GGK<br />
zich niet bezig met lichamelijke gezondheid en ziekte, maar bestudeerde<br />
ze de geestelijke (of mentale) gezondheid en ziekte, de<br />
‘mental disorders’ dus. Vlot gezegd staan er drie vragen binnen de<br />
GGK opleiding centraal: hoe gek kunnen mensen doen, waarom<br />
doen die mensen zo gek, en hoe kunnen we dat gekke gedrag<br />
verminderen. Studenten bestuderen klinische beelden van<br />
gedragsstoornissen, de mechanismen die deze stoornissen veroorzaken<br />
en/of in st<strong>and</strong> houden en interventies die het abnormale<br />
gedrag kunnen reduceren. GGK lijkt dus verdacht veel op Klinische<br />
Psychologie, maar dit terzijde. De opleiding bleek een gouden<br />
greep: GGK werd razend populair onder de GW-studenten en<br />
mag zich jaarlijks verheugen op een instroom van om en nabij de<br />
150 studenten in de major, minor en master GGK.<br />
EPP<br />
De psychologen die het GGK-onderwijs verzorgen doen hun<br />
onderzoek binnen het lokale onderzoeksinstituut Experimentele<br />
Psychopathologie (EPP) en de gelijknamige l<strong>and</strong>elijke onderzoekschool.<br />
Dit onderzoek gaat grofweg over dezelfde vragen als de<br />
vragen die het onderwijs zich stelt: hoe gek kunnen mensen doen,<br />
waarom doen die mensen zo gek, en hoe kunnen we dat gekke<br />
gedrag verminderen. Een deel van het onderzoek vindt in de<br />
geestelijke gezondheidszorg plaats, er is bijvoorbeeld een nauwe<br />
samenwerking met de Riagg Maastricht. Het EPP onderzoek<br />
behoort al jaren tot de wereldtop volgens onafhankelijke experts.<br />
Een internationale visitatiecommissie onder leiding van toponderzoeker<br />
Richard McNally uit Harvard, heeft het Maastrichtse EPP<br />
onderzoek in 2004 op alle criteria de maximale score gegeven; er<br />
werd vier keer excellent gescoord. Om bovensta<strong>and</strong>e kort samen<br />
te vatten; het onderwijs van DMKEP is razend populair en goed, en<br />
hun onderzoek is excellent. Waarom moest het dan weg bij GW?<br />
Weg bij GW<br />
Om die vraag te kunnen beantwoorden is een beetje extra<br />
geschiedenis onontbeerlijk. Begin jaren 90 waren de b<strong>and</strong>en met<br />
Geneeskunde goed. Zo goed zelfs, dat de voorzitter van de club,<br />
Marcel van den Hout, het plan opvatte om een interfacultair<br />
departement te stichten, waarin de samenwerking tussen GW, G<br />
en het AZM gestalte kreeg. Het Departement Medische Klinische<br />
<strong>Onder</strong> <strong>Uns</strong> | December 2006 | 17<br />
DMKEP maakt nu deel uit van de capgroep Experimentele<br />
Psychologie. Anita Jansen is capgroepvoorzitter en hanteert hier<br />
de oude hamer van Prof. Dr. Joost Bremer, destijds voorzitter<br />
van Medische Psychologie. Een symbolischer a<strong>and</strong>enken aan de<br />
geneeskundefaculteit bestaat vermoedelijk niet.<br />
en Experimentele Psychologie werd geboren en medewerkers<br />
van GW, G en het AZM werkten er fluitend met elkaar samen. Nog<br />
voordat G, GW en AZM ook maar dachten aan een fusie, was die<br />
binnen DMKEP al een feit: DMKEP maakt geschiedenis als het<br />
MUMC+ ‘avant la lettre’. Maar met het MUMC+ ‘avant la lettre’<br />
begonnen ook de problemen. Een klein deel van de EPP-formatie<br />
kwam uit de Faculteit der Geneeskunde. Toen Geneeskunde<br />
moest bezuinigen dacht zij heel h<strong>and</strong>ig dit via EPP te doen. Tal<br />
van onverkwikkelijkheden volgden en die leidden uiteindelijk tot<br />
het vertrek van Marcel van den Hout, de Godfather van EPP en<br />
GGK. Later vertrokken er nog een zestal <strong>and</strong>ere medewerkers,<br />
stuk voor stuk werden zij hoogleraar klinische psychologie elders<br />
in het l<strong>and</strong>. Wrang onder deze omst<strong>and</strong>igheden, maar toch ook<br />
een mooi compliment voor DMKEP.<br />
Naar de FdP<br />
Met het vertrek van de hooggeleerde collega’s werden de problemen<br />
er voor DMKEP niet minder op. G wilde nog steeds via<br />
DMKEP bezuinigen, G wilde bepalen wat er met DMKEP moest<br />
gebeuren en GW wist het onheil niet af te wenden. De op h<strong>and</strong>en<br />
zijnde fusie tussen G en GW maakte het probleem weer heel<br />
urgent en na jaren van onzekerheid, piekeren, zorgen en het dreigende<br />
vertrek van <strong>and</strong>ere hotemetoten, besloot de rector<br />
onlangs om DMKEP veilig bij de FdP onder te brengen. Het is<br />
nog geen definitieve overheveling, want DMKEP staat nog op de<br />
loonlijst van GW, maar de komende drie jaar valt DMKEP onder<br />
het m<strong>and</strong>aat van Psychologie. Na deze periode wordt er een<br />
definitief besluit over de toekomst van DMKEP genomen.<br />
Een blije toekomst<br />
Wij zijn erg blij met de komst van DMKEP. Dit departement biedt<br />
vele uitdagingen, zowel in het onderwijs als in het onderzoek. Al<br />
het onderzoek van EPP is nu geconcentreerd binnen onze faculteit<br />
en dat betekent waardering en veiligheid. EPP kan dus weer<br />
bloeien als nooit tevoren. En alle klinisch psychologen zullen te<br />
zijner tijd ook binnen de FdP onderwijs mogen geven. Nu doen<br />
zij dat voorlopig nog binnen GW, maar op termijn kunnen wij<br />
denken aan een mooie mastervariant binnen psychologie. Dan<br />
hebben we het over de klinische zorg nog niet gehad, maar mijn<br />
woorden zijn nu op. Wellicht meer daarover in een volgende aflevering<br />
van <strong>Onder</strong> <strong>Uns</strong>.
18 | <strong>Onder</strong> <strong>Uns</strong> | December 2006<br />
De examencommissie is het orgaan dat op basis van de <strong>Onder</strong>wijs-<br />
en Examenregeling (OER) en de Regels en Richtlijnen voor<br />
bachelor en master zorg draagt voor de uitvoering en toepassing<br />
van de OER.<br />
Plagiaat<br />
“Studenten plegen ongestraft plagiaat” (Volkskrant, 2005). Deze<br />
kop stond boven een bericht uit de betreffende krant van 14 juli,<br />
waaruit bleek dat studenten aan de universiteit Utrecht geregeld<br />
teksten van <strong>and</strong>eren overschrijven (Pieters, et al, 2005).<br />
Ook op onze faculteit wordt de examencommissie de laatste<br />
jaren steeds vaker geconfronteerd met plagiaat in werkstukken,<br />
inhaalopdrachten, bachelorthese, VGT-compensatieopdrachten,<br />
portfolio etc. Het betreft plagiaat in de vorm van parafraseren<br />
of in eigen bewoording (niet letterlijk) iem<strong>and</strong>s ideeën uitdragen<br />
zonder bronvermelding c.q. vermelding waar iets v<strong>and</strong>aan komt,<br />
tot letterlijk of vertaald overnemen van een tekst (van Gerven et<br />
al, 2005). In het laatste geval betreft het vaak letterlijk overnemen<br />
van tekst van medestudenten, artikelen, boeken, internet, of zelfs<br />
eigen werk. Denk daarbij aan het “hergebruiken” van eerder<br />
gemaakte vragen/opdrachten voor een VGT compensatieopdracht<br />
of een eerder gemaakte (inhaal)opdracht inleveren als<br />
werkstuk voor een <strong>and</strong>er blok.<br />
Dat we vaker met plagiaat geconfronteerd worden komt niet<br />
alleen door het feit dat het meer voorkomt, maar ook door het feit<br />
dat we het beter kunnen opsporen. Binnen onze faculteit wordt<br />
de volgende procedure gehanteerd. Voor al het schrijfonderwijs<br />
zijn afzonderlijke e-mail accounts aangemaakt:<br />
fdp-artikeljaar1@psychology.unimaas.nl;<br />
fdp-ozrapportjaar2@psychology.unimaas.nl;<br />
fdp-bachelorthese@psychology.unimaas.nl;<br />
fdp-masterthese@psychology.unimaas.nl.<br />
Al het schrijfonderwijs moet ingeleverd worden in de vorm van een<br />
hardcopy voor de beoordelaar, maar daarnaast ook als file gemaild<br />
worden naar één van bovensta<strong>and</strong>e adressen, afhankelijk van de<br />
gemaakte schrijfopdracht of werkstuk. Door een medewerker van<br />
Bureau <strong>Onder</strong>wijs wordt gecontroleerd of dit ook daadwerkelijk<br />
gebeurd is. Bovendien moeten alle VGT-compensatieopdrachten<br />
digitaal worden ingeleverd (fdp-vgt@psychology.unimaas.nl).<br />
Vervolgens worden twee detectieprogramma’s gebruikt om plagiaat<br />
op te sporen; de werkstukken worden onderling met elkaar<br />
vergeleken om te achterhalen of niet twee studenten dezelfde<br />
schrijfopdracht ingeleverd hebben. Deze vorm van plagiaat komt<br />
vooral voor bij VGT-compensatieopdrachten en bij het artikel<br />
schrijven van jaar 1. Aangezien alle werkstukken in aparte data<br />
bases bewaard worden, is ook vergelijking met schrijfopdrachten<br />
uit een eerder jaar mogelijk. Een tweede detectieprogramma vergelijkt<br />
de gemaakte schrijfopdracht met de inhoud van Internet.<br />
Uiteraard staan er sancties op plagiaat. Afhankelijk van de zwaarte<br />
van het plagiaat kan dit variëren van een officiële waarschuwing<br />
met of zonder vermelding in dossier, tot uitsluiting van deelname<br />
aan een blok of zelfs een geheel studiejaar. Daarnaast zal het<br />
betreffende werkstuk, opdracht, etc., ongeldig verklaard worden<br />
Berichten van het Examenfront<br />
(het behaalde resultaat wordt verwijderd) en zal opnieuw gemaakt<br />
moeten worden waarbij zwaardere eisen zullen gelden.<br />
Als studenten willens en wetens van elkaar overschrijven, dan is<br />
ook de “gevende” partij verantwoordelijk en strafbaar. We willen<br />
uiteraard het collegiale uitwisselen van teksten “ter inspiratie en<br />
lering” niet ontmoedigen (van Gerven et al, 2005., maar doe dit<br />
alleen als je de “lener” vertrouwt en maak de lener duidelijk dat je<br />
tekst niet overgenomen mag worden.<br />
“Ik wist het niet”, is geen geldig excuus. Er bestaat immers een<br />
uitgebreide beschrijving van fraude/plagiaat in de OER en Regels<br />
en Richtlijnen in de studiegids (Studiegids Psychologie, 2006).<br />
Daarnaast wordt al in jaar 1 in blok 1.4a, “Een artikel schrijven”<br />
(een blok dat helemaal in het teken staat van het schriftelijk rapporteren)<br />
tijdens taken, onderwijsgroep en college(s) uitgebreid a<strong>and</strong>acht<br />
besteed aan plagiaat. Ook in de H<strong>and</strong>leiding Academische<br />
schrijfvaardigheden wordt plagiaat beh<strong>and</strong>eld (Markus, 2005).<br />
Wie schrijft die blijft, zo luidt het spreekwoord. Zorg dat jij degene<br />
bent die blijft en dat je citaat geen plagiaat wordt (Pieters et al,<br />
2005).<br />
• Markus, R. (2005). Academische schrijfvaardigheden. H<strong>and</strong>leiding<br />
schrijfonderwijs voor studenten Psychologie. UM: FdP.<br />
• Pieters, F., Frijhoff, L., Brenters, L. & Jacobs, F. (2005). Citaat of<br />
plagiaat. Een onderzoek naar plagiaat onder studenten. Rapport<br />
UU: Stichting OER.<br />
• Van Gerven, P., van Mansum, W., Markus, R. & van Melis, J. (2005).<br />
Plagiaat: aanloop tot een st<strong>and</strong>aard procedure. UM: FdP.<br />
Tenslotte: de voorzitter van de examencommissie houdt elke ma<strong>and</strong>ag<br />
en donderdag spreekuur van 13.00 tot 13.30 in kamer 4.744.<br />
Let op: Per 1-1-2007 ver<strong>and</strong>ert de opzet van het spreekuur.<br />
Het spreekuur zal dan op dinsdag en vrijdag zijn van 13.00 tot<br />
13.30 uur. Op dinsdag zal het spreekuur gehouden worden<br />
door Hanneke van Mier, kamer 4.744, op vrijdag door Martien<br />
Jenneskens, kamer 5.773. Inschrijven kan op de intekenlijst die<br />
op de deur van deze kamers hangt. Daarnaast kun je apart een<br />
afspraak maken met de voorzitter (Hanneke, 3884010) of secretaris<br />
(Martien, 3881459) van de examencommissie.
Nieuw computerl<strong>and</strong>schap R<strong>and</strong>wyck<br />
Per 1 januari 2007 is een geheel nieuw computerl<strong>and</strong>schap - met<br />
in totaal 260 computerplekken - gereed. De computerruimtes<br />
worden ingericht in het middengedeelte van Universiteitssingel<br />
50 (aan de bamboetuin, AZM-zijde). Het beheer valt onder de<br />
Universiteitsbibliotheek (UB). Bij oplevering van de nieuwe ruimtes<br />
worden de huidige computerruimtes bij Psychologie en op<br />
het Debeyeplein ontmanteld.<br />
Cijfers<br />
Het nieuwe areaal bestaat uit vijf l<strong>and</strong>schappen van ieder ca. 46<br />
werkplekken. Vier l<strong>and</strong>schappen zijn uitgerust met computers en<br />
één l<strong>and</strong>schap met thin-cliënts. Daarnaast zijn er voor studenten<br />
die een laptop bezitten 36 plekken voorzien. Hier kan zowel worden<br />
ingeplugd, als draadloos gewerkt. Om tegemoet te komen<br />
aan de vraag naar printfaciliteiten is voorzien in vier hoogvolume<br />
printers van Océ.<br />
Servicebalie<br />
Er zal een centrale balie worden ingericht waar studenten en<br />
medewerkers terecht kunnen met vragen over de faciliteiten in<br />
het nieuwe computerl<strong>and</strong>schap. De precieze bezettingstijden<br />
en aangeboden services bij de balie worden binnenkort vastgesteld.<br />
Ze zullen echter in grote lijnen overeenkomen met de<br />
huidige door Psychologie gehanteerde tijden en diensten.<br />
Voorzieningen<br />
Voor slechthorenden zijn bij de centrale balie verschillende<br />
‘geluidssetjes’ beschikbaar waarmee het commentaar van de<br />
docent wordt versterkt.<br />
Voor het opbergen van waardevolle en <strong>and</strong>ere spullen zijn in de<br />
<strong>Onder</strong> <strong>Uns</strong> | December 2006 | 19<br />
Mededelingen<br />
centrale gangen van het computerl<strong>and</strong>schap kluisjes beschikbaar.<br />
De kluisjes werken op basis van sleutels.<br />
Het nieuwe computerl<strong>and</strong>schap wordt voorzien van een mix van<br />
computerplekken en laptop-werkplekken. De st<strong>and</strong>aard softwareapplicaties<br />
van de UB worden aangeboden, aangevuld met<br />
de vereiste en specifieke softwareapplicaties in gebruik bij de<br />
R<strong>and</strong>wyckfaculteiten. De ruimtes worden multimediaal ingericht<br />
met beamer en geluidsvoorzieningen.<br />
Reserveringen<br />
Voor het reserveren van de ruimtes zal gebruik worden gemaakt<br />
van een centrale softwareapplicatie van de UB die via internet<br />
geraadpleegd kan worden. Dit reserveringssysteem is al operationeel<br />
in de UB Binnenstad en heeft zich dus bewezen in gebruik.<br />
De ruimtes van het nieuwe computerl<strong>and</strong>schap worden toegevoegd<br />
aan het besta<strong>and</strong>e ruimteareaal in beheer bij de UB. De<br />
faculteiten hebben de ruimte en de verantwoordelijkheid om<br />
interne afspraken en procedures ten aanzien van reserveringen<br />
vast te stellen en te communiceren. Per faculteit zullen er vaste<br />
contactpersonen zijn voor de reserveringen. Voor de FdP zal dat<br />
Harry Timmers zijn.<br />
Promoties<br />
■ Kohler, Axel (2006). Motion, Attention, <strong>and</strong> Visual Awareness;<br />
correlation <strong>and</strong> interference Studies of Human Visual Cognition.<br />
Promotor: R. Goebel; co-promotor: L. Muckli<br />
■ Naumer, Marcus (2006). Object perception by ear <strong>and</strong> eye; fMRI<br />
studies on multisensory processes in human cerebral cortex.<br />
Promotor: R. Goebel; co-promotor: L. Muckli<br />
■ Vermeer, Peter (2006). Evolutionary <strong>Psychology</strong>, Humans <strong>and</strong><br />
Psychopathology. Promotor: J. van Heerden<br />
■ Vries, Anton de (2006). The merit of ipsative measurement;<br />
second thoughts <strong>and</strong> minute doubts. Promotores: J. van Heerden,<br />
G. Mellenbergh<br />
■ Oorsouw, Kim van (2006). I honestly can’t remember: Dissociative<br />
amnesia as a metamemory phenomenon. Promotor: H.<br />
Merckelbach<br />
■ Roebroeck, Alard (2006). Magnetic Resonance imaging investigations<br />
of directed infl uence in the brain. Methodological<br />
contributions <strong>and</strong> application to task switching studies. Promotor:<br />
R. Goebel; co-promoter: E. Formisano<br />
■ Kaas, Am<strong>and</strong>a (2006). The neural <strong>and</strong> behavioral bases of Active<br />
touch <strong>and</strong> tactile working memory. Promotor: R. Goebel; copromotor:<br />
H. van Mier<br />
Agenda<br />
Dinsdag 13 02 07 Verdiepingsdag<br />
Vrijdag 07 02 07 Class Day<br />
Woensdag 09 02 07 Class Day<br />
Vrijdag 16 02 07 Masterbeurs Utrecht<br />
Zaterdag 17 02 07 Masterbeurs Utrecht<br />
Zaterdag 24 03 07 UM Bachelor Open Dag<br />
Woensdag 06 06 07 Kleinschalige UM Bachelor Open Dag
20 | <strong>Onder</strong> <strong>Uns</strong> | December 2006<br />
Wisseling van de wacht<br />
Arie van der Lugt is met ingang van 1 februari 2007 onze nieuwe<br />
portefeuillehouder onderwijs. Hij volgt in die functie Harm<br />
Hospers op. Harm opereerde als portefeuillehouder sinds 1<br />
maart 2003. Daarnaast was hij opleidingsdirecteur van 1 september<br />
2000 tot 1 september 2005.<br />
In totaal was hij dus bijna 6½ jaar<br />
(5 jaar opleidingsdirecteur, bijna 4<br />
jaar portefeuillehouder, en daarbinnen<br />
een periode van 2½ jaar waarin<br />
hij beide functies combineerde) het<br />
gezicht zowel naar binnen als naar<br />
buiten, van het onderwijs van onze<br />
faculteit. Het gezicht naar buiten<br />
wordt dus Arie van der Lugt. Hij<br />
is als portefeuillehouder lid van<br />
het faculteitsbestuur, gaat over het<br />
geld, en behartigt onze belangen<br />
naar buiten toe in de zin dat hij deelneemt aan interfacultaire<br />
werkgroepen, onderh<strong>and</strong>elt met het CvB en zorg draagt voor<br />
onze internationalisering. De opleidingsdirecteur, Nico Metaal,<br />
opereert meer binnen de faculteit. Hij is directeur van het onderwijsinstituut<br />
en gaat derhalve over het opleidingsprogramma en<br />
de kwaliteitsbewaking ervan.<br />
[ advertentie ]<br />
Eten en Smaak<br />
Vrijdag 9 februari, 20.30 uur, Kumulustheater,<br />
Herbenusstraat 89<br />
Talkshow met:<br />
Prof. dr. ir. Kees de Graaf, hoogleraar eetgedrag Wageningen<br />
Universiteit<br />
Mariëlle Bordewijk, fooddesigner<br />
Dr. Peter Klosse, restaurateur (Echoput, Hoog Soeren) en oprichter<br />
Academie voor Gastronomie<br />
Johannes van Dam, culinair recensent<br />
Gespreksleider: Rob van Duijn, Studium Generale Maastricht<br />
Toegang: Luna-tik leden: € 2,- / studenten € 3,- / overigen € 5,-<br />
Reserveren: Uitbalie: (043) 3505555 (ma t/m za 13.00-18.00 uur).<br />
In aansluiting op de lezingencyclus over voeding spreken in een<br />
theatrale setting mensen met een uiteenlopende achtergrond<br />
over onder <strong>and</strong>ere de fysiologie van de smaak, gastronomie,<br />
goede en slechte smaak, eetgewoontes, eetcultuur en huidige<br />
tendensen. Daarbij valt er ook wat te proeven. Het publiek kan<br />
deelnemen aan een paar kleine smaaktests vóór aanvang en in<br />
de pauze. De uitslagen van deze tests worden dan op de avond<br />
zelf nog bekend gemaakt.<br />
Deze avond komt tot st<strong>and</strong> in samenwerking met Luna-tik, de<br />
studievereniging van de psychologische faculteit.
Personeel<br />
In dienst<br />
01-08-06 ■ Dhr. Henk Jansma, honoraire aanstelling als onderwijs- en onderzoeksmedewerker bij NC<br />
■ Mw. Anneke Dijkstra, honoraire aanstelling als promovendus bij EP<br />
■ Herco Fonteijn, universitair hoofddocent bij EP<br />
25-08-06 ■ Mw. Sanae Barth-Okamoto, onderzoeker bij NC<br />
01-09-06 ■ Mw. Nicolette Siep (1.0), promovendus bij EP<br />
■ Dhr. Henry Otgaar (1.0), promovendus bij EP<br />
■ Mw. Janneke Giesen (1.0), promovendus bij EP<br />
■ Dhr. Martien Jenneskens (1.0), secretaris Examencommissie bij Bureau <strong>Onder</strong>wijs<br />
■ Dhr. John Ashburner, honoraire aanstelling als onderzoeker bij NC<br />
■ Mw. Kim van Oorsouw (1.0), universitair docent bij EP<br />
■ Mw. Anne Roefs (1.0), universitair docent bij EP<br />
■ Dhr. Alard Roebroeck (1.0), universitair docent bij NC<br />
01-10-06 ■ Dhr. Mark Roberts (1.0), universitair docent bij NP<br />
■ Dhr. Peter Stiers (1.0), universitair docent bij NP<br />
■ Dhr. Tom Smeets (1.0), onderzoeker bij EP<br />
01-11-06 ■ Mw. Sabine Filla (1.0), communicatiemedewerker bij Faculteitsbureau<br />
15-11-06 ■ Dhr. Joël Reithler (1.0), onderzoeker bij NC<br />
01-01-07 ■ Mw. Mariette Hübben (0.5), secretaresse bij Faculteitsbureau<br />
Uit dienst<br />
01-01-07 ■ Robert Horselenberg<br />
<strong>Onder</strong> <strong>Uns</strong> | December 2006 | 21<br />
Colofon<br />
<strong>Onder</strong> <strong>Uns</strong> is een informatieblad<br />
van de Faculteit der Psychologie<br />
van de Universiteit Maastricht.<br />
<strong>Onder</strong> <strong>Uns</strong> verschijnt circa vier<br />
maal per jaar en is bedoeld voor<br />
studenten en medewerkers.<br />
Daarnaast wordt het blad ook<br />
naar alumni verstuurd.<br />
Hoofdredacteur<br />
Nico Metaal<br />
Bureauredacteur<br />
M<strong>and</strong>y Rouwet<br />
Redactie<br />
Hugo Alberts , Marijn de Bruin,<br />
Arie van der Lugt, Bart Zuidberg<br />
Postadres redactie<br />
Postbus 616<br />
6200 MD Maastricht<br />
E-mail:<br />
onderuns@psychology.unimaas.nl<br />
Bezoekadres<br />
Universiteitssingel 40<br />
Gebouw oost, kamer 5.771<br />
6229 ER Maastricht<br />
Lay-out<br />
Emilio Perez, Geleen<br />
Druk<br />
Drukkerij Pietermans, Lanaken<br />
Aan dit nummer werkten<br />
verder mee<br />
Tia Ammerlaan, Heske Ausum,<br />
Jacques Beursgens, Ingrid<br />
Christoffels, Ermo Daniëls,<br />
Sabine Filla, Roman Grochol,<br />
Isabel Hikisch, Marjolein Huijts<br />
Anita Jansen, Bernadette<br />
Jansma, Am<strong>and</strong>a Kaas, Irma<br />
Kokx, Eric Lussier, Harald<br />
Merckelbach, Hanneke van Mier,<br />
Michelle Moerel, Cedric Muijres,<br />
Alessia Neyndorff, Willie<br />
Schipper, Peter Stiers, Roy<br />
Thewissen, Jordi Tonnard<br />
Anton de Vries, Esther van de<br />
Wildenberg, André de Zutter<br />
Fotografi e<br />
Hugo Alberts, Marijn de Bruin
22 | <strong>Onder</strong> <strong>Uns</strong> | December 2006<br />
The Hill<br />
Afgestudeerd<br />
Doctoraalstudenten<br />
afgestudeerden tussen 30 september en 31 december 2006<br />
| Nicolas Arnoud | Marcus Baltes | Jasper van den Bosch | Annemarie Boschloo |<br />
Joyce Brenkman | Myrthe Chanet | Esther Coenen | Rosa Drijgers | Angelique<br />
Duyckers | Dénise Felix | Eva Meeuwesen | Eline Odekerken | Aimée Pol | Mariëlle<br />
Prinsen | Marijke Seleljo | Kasia Stankiewicz | Suzanne Tummer | Noëlle V<strong>and</strong>enbooren<br />
| Joanne Vertommen.<br />
Bachelorstudenten<br />
afgestudeerden tussen 30 september en 31 december 2006<br />
| Ales Bangerter | Isabelbio Benjumeda Wijnhoven | Kim Biesmans | Dorothe<br />
Coenen | Dikraa Elhrouz | Diewertje Feuth | Jessica Hartmann | Eva de Jaegere |<br />
Arjan Neele | Andrea Rau | Cynthia Sobrino | Sophie Stegeman | Eva Bollen | Vi Dinh<br />
| Mirte Gerritsen | Carla Giesen | Naomi Gouw | Stephanie Grehl | Wouter Hommes<br />
| Giel van Lankveld | Christel Linders | Joana Mahner | Sophie Majoor | Joost Nulens<br />
| Maaike Roebroeks | Birgit Severin | Verena Smits | Johny Taverniers | Benny<br />
Teeuwen | Joost Tielemans | Floor Verhoeven | Tessa Vanheeswijck | Maarten<br />
Wijnants.<br />
Masters of Science<br />
afgestudeerden tussen 30 september en 31 december 2006<br />
| Myrthe Akkermans | Andries van de Braak | Patrick Esser | Eva de Jaegere | Pia<br />
Jansen | Swantje Nadler | Wendy Notermans | Wendy Opdam | Sara Pulinckx |<br />
Andrea Rau | Annemieke van Ruiten | Yvonne Tangelder | Donja Vliet | Marieke van<br />
Vugt | Anne van Wersch | Anke Wevers | Anita Wijnen.<br />
De werkplek van...
Change language