Dynamiek op de woningmarkt A4

3 De hypotheekrenteaftrek
De hypotheekrenteaftrek blijft een grote rol spelen in het debat over het functioneren van de
woningmarkt. Opmerkelijk genoeg wordt van diverse zijden de hypotheekrenteaftrek gepresenteerd
als een belangrijk obstakel voor het goed functioneren van de woningmarkt. Er zijn zelfs
nogal wat betrokkenen in en buiten de politiek die van mening zijn dat een succesvolle hervorming
van de woningmarkt niet mogelijk zou zijn zonder beperking of afschaffing van de hypotheekrenteaftrek.
Deze zienswijze is niet op feiten gebaseerd en lijkt het gevolg van verkeerde
percepties over de werking van de hypotheekrenteaftrek op de woningmarkt. Diverse van dergelijke
percepties en beweringen over de hypotheekrenteaftrek worden hieronder kort besproken.
De forse stijging van de woningprijzen in de jaren negentig en het begin van deze eeuw zijn
(voor een belangrijk deel) toe te schrijven aan de hypotheekrenteaftrek
De hypotheekrenteaftrek bestaat al zeer lang. Het is niet zo dat het bestaan van de hypotheekrenteaftrek
telkens nieuwe prijseffecten oproept, net zo min als het bestaan van BTW de prijzen
jaarlijks verhoogt. De introductie van de hypotheekrenteaftrek en van bijvoorbeeld de BTW
heeft een eenmalig, structureel opwaarts effect op prijzen. Nieuwe prijseffecten worden alleen
opgeroepen als de BTW wordt verhoogd of als de hypotheekrenteaftrek wordt verruimd. Bij de
hypotheekrenteaftrek kan in de jaren negentig nog wel worden gewezen op de ruimere condities
voor het verkrijgen van hypothecair krediet, maar hier staat tegenover dat de rente zelf
betekenisvol is gedaald. Bovendien is de regeling zelf in verschillende stappen versoberd. De
prijsontwikkeling van woningen in de jaren negentig van de vorige eeuw en in het begin van
deze eeuw kan dan ook slechts in beperkte mate zijn beïnvloed door het systeem van hypotheekrenteaftrek.
De sterke prijsstijging van woningen in de betrokken periode is het gevolg
geweest van sterke rentedaling en een sterke stijging van gezinsinkomens met een snel groeiend
aantal tweeverdieners. Dit heeft de vraag krachtig doen stijgen. Het aanbod is hier bij
achtergebleven, wat heeft geresulteerd in sterke prijsstijgingen. Hierbij speelt een rol dat het
aanbod gereguleerd is vanuit de ruimtelijke ordening en dat opbrengsten van woningbouwprojecten
zijn benut voor het realiseren van sociale en andere maatschappelijke doelen in en rond
de woningbouw.
Beperking van de hypotheekrenteaftrek leidt uitsluitend tot dalende woningprijzen
Beperking van de hypotheekrenteaftrek zal leiden tot vraaguitval en bij gegeven aanbod op de
korte termijn zal dit leiden tot prijsdaling. De prijzen zijn echter tevens de opbrengsten van
nieuwbouwprojecten. Bij lagere prijzen zullen eerst de marginale woningbouwprojecten moeten
worden uit- of afgesteld. Als de prijzen vervolgens nog verder dalen, dan zullen telkens meer
projecten worden uit- of afgesteld omdat deze bedrijfseconomisch niet rendabel zijn. Dit
mechanisme is tijdens de huidge crisis duidelijk zichtbaar geweest. De vraaguitval leidt tot
prijsdaling en het aanbod moet zich aanpassen aan de vraag. De perceptie dat het aanbod zwak
reageert op de vraag is gebaseerd op empirische schattingen, waarbij telkens sprake was van
toenemende vraag. In die situatie kan het aanbod inderdaad moeilijker reageren omdat dit
afhankelijk is van de politieke bereidheid hiervoor extra locaties beschikbaar te stellen. De enige
periode met echte vraaguitval trad op in het begin van de jaren tachtig van de vorige eeuw. In
die periode was sprake van een ander regime dan thans geldt en was de daling van de vraag
aanleiding voor overheden om anticyclisch te investeren in de woningbouw. Het aanbod steeg,
waar die had moeten dalen.
Een daling van de vraag die de prijzen met ongeveer 25% zou doen dalen – dat zou het effect
van afschaffing van de hypotheekrenteaftrek zijn bij een aanbodelasticiteit van nul – zou op
korte termijn wellicht mogelijk zijn, maar zou de nieuwbouw van woningen vervolgens enorm
doen stagneren. De prijzen zullen vervolgens moeten terugveren tot een niveau waarop rendabele
productie weer mogelijk is. Dit laatste punt wordt doorgaans niet bestreden, maar vaak
veronderstelt men dat veel prijsdaling in de grondwaarden kan weglopen. Eerder is in een
27