Cornelis Solingen 1641-1687 - Museum Boerhaave

ÂÊÁËÈÍÎÏ
Verwijderen van het beenvlies
Losmaken van een stukje schedelbot
met de trepaanboor
Opwippen van het stukje schedelbot
met het 'lenticulaer instrument'
Op zijn plaats drukken van het ingedeukte
stuk schedel met het S-vormig
'elevatorium'
Museum Boerhaave: Algemene
Natuurwetenschappen (ANW)
Trepanatie
Insnijden en wegklappen
van de hoofdhuid
Patiënten die hoofdwonden hadden met
breuken en barsten in het schedeldak
werden in de meeste gevallen getrepaneerd,
of men gebruikte bij hen het 'elevatorium
biploidum' van Solingen om de
ingedrukte botstukken weer op hun
plaats te krijgen. Bij een trepanatie werd
ook weer eerst het te behandelen gedeelte
van de hoofdhuid kaalgeschoren. Dan
werd de hoofdhuid en het onderliggende
weefsel door twee kruiselings verlopende
of drie een driehoek vormende sneden
tot op het beenvlies gekliefd. Vervolgens
werd het beenvlies ingesneden en losgemaakt
van de schedel, de wondranden
werden naar buiten omgevouwen en de
wond in zijn geheel met compressen
afgedekt. De volgende dag werd dan, als
er in de tussentijd geen grote bloeding
was opgetreden, de trepanatie zelf uitge-
Cornelis Solingen 21 / 38
voerd. Dit trepaneren vergde veel kundigheid
en oefening van de chirurgijn. De
trepaanboor, te vergelijken met een
booromslag zoals die ook nog vandaag
de dag door de timmerman gebruikt
wordt, werd vast op de schedel gedrukt
op de plaats waar de trepanatie plaats
moest vinden. Uit de schedel moest met
vaste hand, terwijl de kroon van de boor
niet heen en weer mocht gaan, een rond
stuk bot worden geboord en hierbij
mochten de direct onder de schedelliggende
hersenvliezen niet worden beschadigd.
Nadat het losgeboorde stukje bot er
met het 'lenticulaer of linsenformigh
instrument' was uitgewipt, werd het
achtergebleven botslijpsel weggeborsteld
en de eventuele scherpe randen van het
boorgat met behulp van een raspatorium
of zaagje weggeschaafd of weggezaagd.
Volgens Solingen moest de chirurgijn de
trepaanboor vlak naast de breuk of de