Nummer 2 - Kongshaug Musikkgymnas

: hva gjør du nå?
Det finst mange måtar å gjere musikken til eit levebrød. Nokre
er artistar, nokre er organistar, nokre er musikkterapeutar osv.
Men det finst òg dei som ynskjer å lage den musikken som alle
høyrer, men få lyttar etter. Det er ein slik mann eg møtte på
Augustin i Bergen.
I 2005-2008 var det ein skikkelse du alltid kunne sjå med Mozart
på øyre og eit nytt partitur i handa. Men like godt kunne me
sjå han med ein bass i handa, på veg til bandøving. Og det er vel
den allsidigheita som er beskrivande for Jon Amador Mandujano.
Og den allsidigheita skulle vere avgjerande når han seinare
skulle velje studieretning.
Jon hadde i løpet av tida på Kongshaug bestemt seg for å satse
på musikken. I utgangspunktet tenkte han å studere klassisk
gitar ved Griegakademiet i Bergen, men fekk ikkje fred for å
fordjupe seg i ein sjanger. ” Problemet mitt var nok at eg ein dag
kan høre på Mozart, men så neste dag så er det hip hop som er
det store”, forklarer Jon. Så det heile enda i at Han måtte leite
etter andre, mulige, studiestader. Det var då den allsidige musikaren
kom over Berklee College of Music. Jon beit seg merke
i ei studie retning som heiter ”Film Scoring”. Der skulle dei få
kompetansen til å verte filmmusikkomponistar, og det betydde
at allsidigheit var ein stor bonus.
Då Jon bestemte seg for at han ville søkje, gjekk han og fortalde
det til sin familie. Responsen derfrå var klar. ” Når eg sa det til
familien var svaret kjapt og greitt, Nei”, humrar Mandujano.
Han ingen problem med å skjønne responsen deira. Studiet var
veldig dyrt og det var langt frå Fyllingsdalen til Boston. Likevel
sende Jon ein søknad, og reiste til Dublin for prøvespeling og
intervju. ” Frå og med at eg reiste til Dublin, fekk nok familien
meir og meir roen for at det var dette eg skulle gjere”, fastslår
Jon.
Men sjølv om han bestod alle testar og intervju, var det ein test
som ikkje var på plass enda: Økonomi. Det har seg nemleg sånn
at lånekassen ikkje gir støtte dei to første semestra. Det fører til
at alle som må studere må dekke det første året sjølv. Jon måtte
søkje om utsetting eit år, og fekk seg jobb på Danielsen. I tillegg
fekk han stipend av Berklee, noko som er ei stadfesting på at
Jon var meir enn ønska av skulen.
Så etter eit år gjekk turen til Boston, og den unge, lovande, Mandujano
skulle begynne si utdanning.
” Eg var sjølvsagt spent, men det gjekk fort over”, fortel Jon.
Det var nemleg ikkje så stor kultur- forskjell , som han kanskje
hadde tenkt. Han forklarar at studieopplegget kan minne mykje
om det me har på
norsk vidaregåande.
Hovudforskjellen er
at på Berklee må ein
velje nok fag til å få
dei studiepoenga ein
trenger pr. semester.
Likevel var det kanskje
ein ting som var
uvandt for Mandujano.
” Det finst ingen
jantelov i USA. Der er
det meininga å vise alt
du kan”. Han forklarer